Lucretia Pail
Capitool
PROFIELAantal berichten : 7
Registratiedatum : 10-09-16
 | | ◊Onderwerp: Reaping | zo dec 04, 2016 2:47 pm | |
| Lucretia liep met opgeheven hoofd een duur ogend restaurant binnen, alsof ze daar alles te zoeken had. In feite had ze er niets te zoeken, want ze verkeerde financieel gezien helemaal niet in de positie om belachelijk hoge prijzen aan drankjes met moeilijke namen uit te geven.
Maar omdat ze journaliste was en zich vooral uitleefde met roddels, was een duur restaurant altijd een goede plek om inspiratie op te doen. Ze bestelde het goedkoopste drankje op de kaart (water daargelaten) en zocht een klein tafeltje waar ze in haar eentje de rest van de gasten kon observeren. Het was de dag van de boete, dus het was stervensdruk. De meesten waren echter met vrienden naar het restaurant gekomen, waardoor kleine tafeltjes voor één of twee personen nog wel eens beschikbaar waren. Precies wat Lucretia nodig had.
Ze keek naar het scherm, waar verslaggevers alvast aan het vooruitdenken waren op de Hongerspelen. Daarna ging haar blik naar de mensen die het dichtst bij haar in de buurt zaten. Ze kende uiteraard lang niet iedereen, maar hier en daar zag ze een vaag bekend gezicht. Was dat niet de eigenaar van dat beroemde parfummerk? En die vrouw, het kon haast niet anders of dat was een minister. En die vrouw een eindje verderop was zonder twijfel een beroemde zangeres.
Lucretia hield de mensen in de gaten, terwijl op de tv de eerste namen werden genoemd. Al snel dwaalde ook Lucretia’s aandacht terug naar de tv, want de mensen waar ze naar zat te koekeloeren leken allemaal wel erg braaf. Ze mochten wel een beetje door gaan drinken, zodat ze stomme dingen zouden gaan doen!
Lucretia stak een sigaret op, terwijl Geronimo Falkner naar voren werd geroepen. Bah, wat een creep. Ze hoopte dat die niet zou winnen. Het beeld schakelde naar District 3, waar als eerste Rook Olsen als slachtoffer werd genoemd. Die zag er wel sympatiek uit, die mocht wel winnen. Toby Blitz ook wel, besloot Lucretia. Ze begon een beetje in haar kladblok te krabbelen terwijl ze verder keer. Wat een dotjes zaten er dit jaar bij zeg!
Ze kon het niet laten om even hardop “aawh” te zeggen, toen Xiomara Spurling haar districtgenoot Cyril Moore bij de hand nam. Wat schattig! Ze vond het al bijna zielig dat minstens één van hen niet levend terug zou keren. |
|
