In de nacht van dag negen op dag tien was Xiomara zich enigszins misselijk gaan voelen en in het algemeen begon ze zich steeds minder fijn te voelen. En dan liet ze de pijn in haar rug nog buiten beschouwing. Maar het beetje eten dat ze wisten te vinden deed haar goed en de rust die ze verder nog hadden genomen ook. Dat had ze nodig gehad, maar het frustreerde haar ook. Want Xiomara was er klaar mee. Het werd hoog tijd dat deze Spelen aan hun einde kwamen.

Het was inmiddels dag elf en ze hadden deze ochtend wat gelopen, maar geen noemenswaardige afstand afgelegd. Dat zou wellicht ook niet slim zijn om te doen. Het was nu een kwestie van wachten tot ze de andere Tributen wisten te lokaliseren – of zelf werden gelokaliseerd. Xiomara vermoedde dat de kans dat een van beide zou gebeuren het grootste was in het midden van de Arena. Tenzij hun tegenstanders een stel watjes waren en juist hun best deden om hen te ontwijken, natuurlijk.

De dood van een van de Tributen gisteren was natuurlijk fantastisch nieuws voor het drietal geweest. Het betekende dat zij hoe dan ook in het voordeel zouden zijn, of er nu een bondgenootschap overgebleven was of niet. Zelf gokte Xiomara op een bondgenootschap. De vraag was toen alleen nog in welke samenstelling. Zou District 8 nog compleet zijn? Of zou die jongen van Zeven toch nog in leven zijn? Die vragen werden om middernacht beantwoord. Het drietal had elk scenario toen inmiddels uitvoerig besproken en ze wisten wat het plan zou zijn als ze tegenover Nino, Verona of beide zouden komen te staan. De vraag was alleen nog hoe succesvol ze zouden zijn.

Na een korte pauze ging het drietal weer verder, maar al snel stonden ze bij een splitsing weer stil. En in stilte nam iedereen voor zichzelf een besluit. “Naar de Hoorn?”, werd er  geopperd, en Xiomara knikte gewillig. Dat had daadwerkelijk haar voorkeur. En dus gingen ze die kant op. Ze liepen in de richting van het ingestorte gebouw waar Xiomara had gezeten en nu ze de schade zag, wist ze dat ze echt van geluk mocht spreken dat ze het overleefd had. “Kijk goed waar je loopt,” waarschuwde Duncan de anderen en Xiomara gromde instemmend. Beter verliep de rest van haar leven volledig glasloos.

“Wapens gereed,” sprak het jonge meisje toen abrupt en nog voor ze de twee vijandige Tributen daadwerkelijk zag. En niemand liet zich dat een tweede keer zeggen. Overbodige spullen werden gedropt en vingers werden stevig om wapens geklemd. “Waar?”, fluisterde Kasa toen alert, maar nog geen seconde later zagen ze hen. Daar waren ze. Ze waren samen. En even stonden ze stil om de anderen in zich op te nemen. Ze hadden goede wapens, zo leek het. Maar zij ook. En hoe je het ook wendde of keerde… dit was het begin van het einde.

“Succes,” fluisterde Xiomara nog even, en ze wisten allemaal wat het plan was. En voor ze het wist waren ze aan het rennen. Duncan en Kasa gingen sneller dan Xiomara en elke stap die ze zetten deed pijn. Maar op het moment deerde het haar niet. Ze wist dat het einde nabij was en ze weigerde als een klein zielig meisje ten onder te gaan. Dus ze rende zo hard als ze kon door, wat pijn deed, maar waardoor ze in ieder geval niet ver achter kwam te liggen. “Nino!”, riep ze met een gepijnigd stemmetje, en ze deed haar best om lekker zielig te klinken. Maar in haar geval kostte dat in dit geval bar weinig moeite.
Duncan en Kasa stortten zich op Verona, allebei met een tekko kagi, en Xiomara was daar om zich op de jongen te richten. Maar ze hield afstand. “Nino!” Ze had haar wapens gereed, maar maakte geen aanstalten om aan te vallen. Maar wel probeerde ze via de zijkant van het pad, om maar ver buiten Verona’s bereik te blijven, aan de andere kant van het pad te komen. “Alsjeblieft, Nino!”, riep ze nu, om de jongen maar bezig te houden. Ze wilde voorkomen dat hij Verona zou helpen, of alleszins op succesvolle wijze. En Xiomara hield de hele situatie goed in de gaten.

OOC: Nou, daar gaan we dan, hè! May the odds be ever in your favour!

TL;DR:
- Dag 9 + 10 – o.a. mogelijke scenario’s besproken.
- Op pad, richting de Hoorn.
- FIIIIINALLY!
- Overbodige spullen gedumpt, wapens gereed.
- Even situatie inschatten… en val aan!
- Kasa en Duncan vallen samen Verona aan met elk een tekko kagi.
- Xiomara volgt hen zo snel ze kan en roept Nino zieligjes.
- Xiomara probeert aan de andere kant van het pad te komen en blijft roepen.

Het was Xiomara’s insteek om tactisch te blijven vechten. Ze vocht tegen een bondgenootschap dat loyaal leek naar elkaar mét een bondgenootschap dat loyaal leek naar elkaar. Zij had al laten blijken niet per se de meest betrouwbare bondgenoot te zijn, dus als het erop aan zou komen, dan ging ze ervan uit dat haar eigen bondgenoten zich samen tegen haar zouden keren. En dat begreep ze. Maar het zette haar wel aan het denken.

Eigenlijk mocht Nino van Xiomara wel in leven blijven. Duncan deed echter zijn best om dat niet te laten gebeuren, maar dat kwam hem waarschijnlijk duur te staan. De jongens leken het elkaar goed lastig te maken. En hetzelfde gold voor Kasa en Verona. Laatstgenoemde werd met een emeici geraakt in haar schouder en Kasa werd hard tegen de grond geslagen met de morgenster. En ergens was dat beide goed nieuws voor Xiomara, die het waarschijnlijke eindgevecht tot dusver goed had weten door te komen. Maar wie zou ze het beste tegenover zich kunnen hebben nadat een van beide meiden zou komen te overlijden? Tegenover wie maakte Xiomara het meeste kans? En wie gunde ze het meest? Het meisje vreesde dat het niet dezelfde persoon betrof.
Tactiek was echter lastig in een situatie als deze. Dingen veranderden en het lag heel erg aan de uitkomst van het gevecht van de jongens of het tactischer was om Verona of Kasa aan te vallen. Maar Xiomara gunde Kasa oprecht de winst. En vanuit dat oogpunt maakte ze vlot haar beslissing. Eens Kasa geraakt was met de morgenster, haalde Xiomara opnieuw uit met haar zweep naar Verona, ditmaal richting haar hoofd.  

OOC: [NaNo: 273 woorden]

TL;DR:
- To be loyal or not to be loyal. That’s the question.
- Xiomara haalt opnieuw uit met haar zweep, nu naar Verona’s hoofd.

De zweep schampt Verona.

Een van de redenen dat Xiomara met haar zweep bleef staan aanvallen, was omdat ze geen onnodig risico wilde nemen. Ze had nog last van haar rug en voelde er weinig voor om echt binnen bereik van Verona te komen. Maar Kasa maakte voor haar gevoel ook niet echt vooruitgang, wat ze aan de ene kant erg positief vond, maar andere kant haatte. Het duurde op deze manier allemaal veel te lang.

Gelukkig, of misschien wel helaas, had Duncan meer geluk. Na Nino dodelijk te hebben geraakt, zakte hij op zijn knieën. Xiomara was niet iemand die iets zonder nadenken deed, maar ze had lang genoeg de tijd gehad om te besluiten wat ze zou doen als iets als dit zou gebeuren. En ze had haar besluit genomen. Xiomara hield op met het aanvallen van Verona, zorgde dat ze niet over haar zweep zou struikelen en begon te rennen. Het deed pijn, maar ze had grotere problemen op dit moment. Letterlijk. En eens Xiomara bij hem was, deed ze haar best om Duncan te steken met Avery’s dolk.

TL;DR:
- GUYS JUST DIE ALREADY
- Oké, thanks Nino. That’s what we’re talking about.
- Hé, nu Duncan toch op z’n knieën zit…
- Xio rent op Duncan af en probeert hem te steken met Avery’s dolk.

Of het nu aan Duncans verwondingen ligt of aan Xiomara's snelheid en lef: het is een voltreffer. Duncan leeft niet langer.

(Voor Duncan hetzelfde als voor Nino: in je laatste post mag je Kasa nog een keer godmoden, daarna nemen wij haar weer over. Laat het even weten als je dat niet wilt of daar geen tijd voor hebt.)

Bijna verbaasd trok Xiomara haar dolk terug, terwijl ze zag hoe het leven Duncans lichaam verliet. Dat was makkelijker gegaan dan ze verwacht had. Het meisje draaide zich om naar het andere gevecht, terwijl de jongen naast haar in elkaar zakte, niet ver bij Nino vandaan. Xiomara zag nog net hoe Kasa uithaalde naar Verona, en hoewel er nog geen kanonschot klonk, leek het erop dat dit een gevecht tussen haar en Kasa ging worden.

Xiomara was zich ontzettend bewust van haar hartslag, toen haar benen opnieuw in beweging kwamen en haar in de buurt van een tegenstander brachten. Die hartslag zou daarmee zomaar verdwenen kunnen zijn. Het was waarschijnlijk nog een kwestie van minuten, misschien zelfs seconden. Zonder verder nog stil te staan bij het naderende einde van deze Hongerspelen, rende Xiomara op haar voormalige bondgenote af. Het bloed van Duncan (ont)sierde het lemmet van Avery's dolk, en de punt ging nu op Kasa's torso af. Het kon allemaal maar beter zo snel mogelijk voorbij zijn.

TL;DR:
- Oh, dat had erger gekund.
- Verona pretty much down, dus waarschijnlijk Kasa x Xio voor de winst.
- Xio rent op Kasa af en probeert Kasa in d`r torso te steken.


Kasa ziet Xiomara vanuit haar ooghoeken aankomen. Instinctief weert ze af door met twee handen Xiomara’s pols (van de hand met de dolk) te pakken.

Ze draait in (trekt Xiomara’s pols langs haar lichaam) en geeft Xiomara een schouderbeuk, waardoor ze samen op de grond vallen.

Ondertussen doet Verona verwoedde pogingen om overeind te komen. Ze heeft duidelijk veel pijn en verliest veel bloed. Met één hand tast ze naar haar wapen, maar ze kan de morgenster (nog) niet vinden.

Dat de aanval op Kasa niet zo soepel verliep als de aanval op Duncan, was op zich niet heel verrassend. Wellicht was het verstandiger geweest om niet zelf de aanval in te zetten en had ze Kasa juist uit de tent moeten lokken. Het meisje was ongeduldig en dat had in haar voordeel kunnen zijn. Maar helaas. Xiomara voelde hoe de handen van Kasa pijnlijk stijf om haar pols klemden en voor het eerst deze spelen zag ze vijandige wapens zo dichtbij zich komen. Ze had veel geluk gehad wat dat betreft.

Xiomara deed haar best om de dolk niet los te laten, terwijl ze zich instinctief los probeerde te trekken uit Kasa’s houdgreep. Natuurlijk lukte dat niet zomaar. Kasa was in de basis veel sterker dan zij. Lichamelijk had zij de overhand. Tegen de beuk die volgde, kon Xiomara dan ook weinig beginnen, en met z’n tweeën kukelden ze naar voren. Nog steeds hield Kasa haar stevig vast, maar dat betekende niet dat Xiomara het zomaar opgaf. Na met haar vrije arm enkele malen uit te halen, wist ze zich in ieder geval weer om te draaien naar Kasa toe. Die probeerde in ieder geval Xiomara’s benen onder controle te houden door deze vast te klemmen, maar het meisje uit Zes maakte het haar zo lastig mogelijk door te trappen. Ze wist Kasa een keer goed te raken, waardoor de grip om haar pols even verslapte, maar het lukte Xiomara desondanks niet om los te breken. Toen de greep snel daarop opnieuw verstrakte, was dat niet prettig, maar vooralsnog liet Kasa haar pols niet los. Xiomara probeerde nog steeds de dolk richting Kasa te duwen, die haar uiterste best leek te willen doen om het scherpe en bloederige lemmet uit haar buurt te houden. Beide meiden vochten ondertussen met hun benen, de ene aanval duidelijk succesvoller dan de ander.

Uiteindelijk besloot Xiomara met haar vrije hand, waarmee ze tot dusver vooral had proberen te voorkomen dat Kasa onverwacht naar haar uit kon halen, een wapenloze aanval uit te voeren. Xiomara keek met een gepijnigde blik naar haar tegenstander, terwijl ze beide hun best deden om niet het onderspit te delven, en ze wist wat ze kon proberen. Xiomara verbrak haar verdediging en bewoog resoluut haar hand naar Kasa’s gezicht. Ze probeerde het gezicht stevig beet te pakken en twee vingers zo hard mogelijk in Kasa’s bruine ogen te drukken.

TL;DR:  
-  Aanval door Kasa geblokkeerd, pols beetgepakt, beuk en val (Xio laat hier haar zweep vallen).
- Worsteling met vooral veel voetenwerk, pols nog beetgehouden, Xio gebruikt haar andere hand om een aanval met de handen te voorkomen.
- Xio verbreekt die verdediging om haar vrije hand naar Kasa’s gezicht te brengen en probeert haar vingers in Kasa’s ogen te drukken.

Kasa heeft op tijd door wat Xiomara probeert te doen en laat haar pols met één hand los om de aanval af te weren. Het is de hand met de tekko kagi, en daarmee slaat ze Xiomara’s hand opzij. De klauw boort zich in diens onderarm.

(ingewikkelde stuff is ingewikkeld, maar ik denk dat het zo ongeveer klopt)

Verona raakt steeds verder van de wereld, maar ademt nog wel.

OOC: I feel you. :’D
IC:

Xiomara kon een schelle gil niet onderdrukken, toen het wapen van Kasa zich in haar onderarm boorde. Ze voelde de tranen achter haar ogen prikken, terwijl een plotse vlaag van paniek zich meester van haar maakte. Ze zag haar eigen bloed tevoorschijn komen, en hoewel ze nooit bang was geweest voor de dood, had ze absoluut niet de behoefte om dood te gaan. Xiomara was dan ook niet van plan om op te geven, en ze zou blijven vechten tot ze echt niet meer kon.
Nu Kasa met één hand had losgelaten, was Xiomara’s pols echter niet langer aan beide kanten omklemd. Waar ze eerst steeds had geprobeerd om de dolk bij Kasa te krijgen door te duwen, probeerde ze haar arm nu juist naar beneden terug te trekken. Of dat nu lukte of niet, Xiomara zou Kasa vervolgens opnieuw proberen te steken.

TL;DR
- Au, maar we geven niet op
- Arm/pols proberen terug te trekken (ik ben uitgegaan van dat Kasa haar bovenlangs heeft tegengehouden) en poging tot Kasa steken.

Kasa heeft Xiomara's pols niet meer strak vast, maar kan haar beweging nog wel dusdanig belemmeren, dat de dolksteek niet raakt (of hooguit een schrammetje achterlaat, waar ze in de hitte van de strijd niet echt iets van voelt).

Met de tekko kagi begint ze (niet heel bewust) een beetje heen en weer te bewegen in de arm van Xiomara, zodat ze wat spieren, aders en andere leuke dingetjes door snijdt.

OOC: Te kort, maar dat vergeven jullie me wel, right?    
IC:

Als Xiomara eerlijk was, dan had ze verwacht dat dit gevecht sneller voorbij was geweest - en niet in haar voordeel. Maar tot dusver duurde het best wel lang. En hoewel ze echt veel pijn had, was dit nog niet wat Xiomara zich voorstelde bij ik-ga-bijna-dood-pijn. Al duurde het niet lang voordat de pijn in haar linkerarm vertienvoudigd leek te worden. Of wellicht nog wel meer. Xiomara begon nu te trappen, wetende dat haar gewonde arm verloren was. Ze voelde niets dan pijn, en de controle over haar vingers leek ze te zijn verloren. Maar haar benen werkten tot dusver nog en met haar voeten probeerde ze Kasa van zich af te schoppen.

TL;DR:
- Meer au.
- Xiomara probeert Kasa van zich af te schoppen.  

Het lukt Xiomara niet om Kasa van zich af te schoppen. Kasa trekt de tekko kagi los en in één wanhopige beweging stootte ze die naar de keel van Xiomara. Raak.

Terwijl Verona haar laatste adem uitademt, komt ook Xiomara's leven ten einde.