Davi moest heel eerlijk toegeven: Hij snapte er niks van. Suzy, het meisje uit District 2, was er blijkbaar van overtuigt dat zij samen de arena in gingen. Maar daar wist hij niks van af! Hij had zelfs nog nooit tegen haar gepraat! Maar Davi kon haar niet zomaar achterlaten. Hij had ook een jongere zus, hoewel Ivone onderhand 14 was. Gwen wist het gelukkig goed op te lossen. Hij had er geen problemen mee als het meisje mee ging, ze leek niet echt een gevaar. Maar ze waren onderhand al met zijn vieren en Davi had sterk het vermoeden dan Gwen en Marco er ook van uit gingen dat Elize mee zou komen. Niet dat hij wist waar ze nu was. De jongen zuchtte even. Wat een gedoe. "Okay, laten we hier zo snel mogelijk weggaan," zei Gwen, waarop Davi knikte. Aan hun kan was het rustig, maar hij hoorde gevechten aan de andere kant van het beeld.

Het viertal zette het op een rennen, in de richting van het dichtstbijzijnde pad. Ze waren nog niet ver, toen er nog een stem klonk. Elize. Gwen was opgelucht haar te zien en ook Marco leek gerustgesteld. Met zijn vijven draafden ze over het pad heen, terwijl Davi zijn oog over het grote gebouw naast hun liet gaan. Het was van glas, maar je kon er niet naar binnen kijken. Vlakbij de deur hield het groepje hun pas in en keken ze elkaar aan. "Gaan we naar binnen?" vroeg Marco, die zijn vraag eigenlijk gewoon rechtsstreeks aan Elize leek te stellen. Het meisje dacht even na. "Aan de ene kant weten we niet wat er binnen is, maar omdat je niet naar binnen kan kijken zijn wij ook uit zicht. Bovendien lijkt het een behoorlijk groot gebouw, er zouden bruikbare grondstoffen of spullen kunnen liggen. Plus, het zou fijn zijn om uit deze regen te zijn." De vier oudere kinderen keken elkaar even aan en leken unaniem tot een beslissing te komen. Naar binnen.

Marco, die nog altijd het puntige schild vast had, stapte naar voren en de glazen deuren gleden met een sissend geluid open. Davi omklemde de bidon en volgde Marco. De meiden liepen achter hun aan, allemaal op hun hoede. Davi schudde het water even uit zijn haar en nam de omgeving in zich op. Dit werd behoorlijk bemoeilijkt door het knipperende licht. Knipper, knipper, knipper. Af en toe hadden ze drie seconden licht, maar de lampen waren duidelijk aan hun eind. Het leek een soort winkeltjes, met schappen en een toonbank. Het verkocht helaas geen eten. Overal lagen dierenknuffels, waarvan Davi de meeste niet herkende. Ook waren er rekken met hangertjes, zoals sleutelhangers en kettinkjes. Tsh, hier hadden ze niet veel aan.

Onderhand was iedereen binnen en verspreidden ze zich over de ruimte. "Probeer geen dingen aan te raken," zei Davi, waarop Suzy met een rood hoofd snel weer een katachtige knuffel terug het schap in ramde. Davi vertrouwde zijn omgeving niet. De Spelmakers hadden er nogal een handje van om dingen te laten ontploffen, zoals taarten en badeenden. Wie weet wat voor boobytraps hier wel niet lagen. Zijn blik viel op een rek T-shirts met glow in de dark prints. Zijn eigen kleren waren onderhand behoorlijk vochtig, maar nog niet doornat. Stof was echter altijd handig. "Jongens, kom eens," zei Davi, waarna hij het rek begon te inspecteren. Nergens leken touwtjes te zitten, dus haalde hij de T-shirts van het rek en gooide hij iedereen, ook Suzy, twee toe. Elize hield ze goedkeurend omhoog. "Goede vondst. Denk er aan dat je ze binnenstebuiten aan doet, dan valt de print niet zo op." Iedereen knikte, waarop ze naar de toonbank liepen.

Zowel links als rechts was een deur. Het vijftal keek van links naar rechts. "Waar gaan we heen?" vroeg Marco, opnieuw voornamelijk aan Elize. Dit leek Suzy niet te waarderen. "Zeg, Davi moet beslissen hoor! Hij is de leider!" zei het meisje verontwaardigd tegen Marco, waarop hij en Davi haar allebei verbouwereerd aanstaarden. "Uh," zei Davi ongemakkelijk, "niet echt. Laten we gewoon samen beslissen?" Suzy trok een pruilend gezicht, maar gelukkig stapte Elize snel in. "Dat lijkt me inderdaad het beste. Hoewel ik niet denk dat het op dit punt heel veel uit maakt." Davi knikte. Inderdaad. Beide paden leidde naar het onbekende. Ze konden onmogelijk weten wat veiliger was. Als er al iets veilig was.

OOC;;
- MEGD + Suzy rennen weg en stoppen op E3.
- Besluiten het gebouw in te gaan.
- Inspecteren E4, wat een winkeltje blijkt te zijn.
- Ze nemen elk twee T shirts mee.
- Ze overleggen welke deur ze moeten nemen.

Godzijdank, ze waren weg van de Hoorn. Gwen kon niet zeggen dat ze daar graag nog langer had willen blijven. Hoewel ze niet precies wist wat er allemaal gebeurde en gebeurd was daar, kon ze wel zeggen dat ze er geen deel van had willen uitmaken. Nee, daar was hun vrij rustige aanvaring met Lucca niks bij geweest. Maar goed, ze waren nu compleet en ze renden het pad af. Het regende jammer genoeg nog steeds, dus het zou goed zijn om onderdak te kunnen vinden. Al wist ze niet of de regen in de Arena ooit zou stoppen; waarschijnlijk stonden er gewoon continu sprinklers aan, of iets dergelijks. Zeker weer iets wat de Spelmakers leuk vonden. Vorig jaar een verzengend hete woestijn, nu was er geen gebrek aan water. Ach, het was tenminste geen zure regen.

Een gebouw. Ze moesten nu beslissen. Zouden ze naar binnen gaan, of niet? Marco stelde de vraag, vooral aan Elize, en zij gaf - zoals te verwachten - een nette analyse van de situatie. Gwen knikte; ze was het ermee eens. Doorlopen was potentieel net zo gevaarlijk als dit gebouw in gaan. Dus gingen ze er maar voor.
Oh. Het was een winkeltje? Gwen fronste. Er hingen vele dingen, van knuffels tot t-shirts, allemaal met dingen erop die wel dieren moesten zijn, maar die ze nooit in het echt gezien had. En op een school in een landbouw-district leerde je erg weinig over exotische diersoorten. Gwen begon voorzichtig rond te kijken, maar voelde zich niet erg geneigd om iets aan te raken. Daarvoor werd ze teveel herinnerd aan andere exploderende dingen van de voorgaande Spelen. Toen ze Suzy dus ook gelijk zich op een knuffel zag werpen, kon ze alleen maar met haar ogen rollen. Er leek gelukkig nog niks gebeurd te zijn, dus dat viel dan weer mee.

Oh, wat was dat? Gwen liep naar de kassa op de toonbank, al raakte ze hem niet aan. 'Zou hier wat nuttigs in kunnen zitten?' vroeg ze zich hardop af. Zo op het eerste gezicht leek er niks mis mee te zijn, maar wie weet zat er een minibom in het kassalaatje. Elize kwam het ding ook inspecteren, maar ze leek niet gelijk te denken dat het de moeite waard was om het ding open te forceren. Gwen keek om zich heen, maar zag ook niet echt iets wat op een sleutel of knop leek om het ding open te maken. Op de "open lade" knop op de kassa zelf durfde ze niet te drukken.
Kom eens? Het was Davi. Gwen keek op en samen met Elize ging ze naar de jongen toe, waar ze dankbaar twee shirts in ontvangst kon nemen. Mooi. Zolang ze ze binnenstebuiten droegen moest het inderdaad prima zijn en het was fijn om wat droge kleding te hebben.

Meer leek er niet echt te zijn in het winkeltje. Behalve als ze een knuffelpaleis wilden maken en daarin wilden wonen, maar dat leek een buitengewoon slechte strategie. Dus daar stonden ze, voor de keuze of ze naar links of naar rechts wilden. Marco richtte zich tot Elize, maar Suzy had daar wat tegenin te brengen. Alsof iemand hier echt iets gaf om haar mening over leiderschap. Davi redde hen van een discussie door te zeggen dat ze mar gewoon samen moesten beslissen en Gwen knikte. 'We weten niks over beide paden, dus het maakt ook niet echt uit waar we doorheen gaan.' vond Gwen. 'Zullen we gewoon die nemen?' Ze wees naar het stel deuren dat dieper het gebouw in leek te leiden (de weg die richting het zuiden gaat op de kaart). 'Kun jij weer voorop gaan, Marco?' Hij had het schild immers. Gwen wachtte nog even op de toestemming van de rest, maar toen niemand er een beter idee over leek te hebben begonnen ze maar gewoon te lopen.

TL;DR
- Ze inspecteren het winkeltje, nemen t-shirts mee etc.
- Gwen vraagt zich af of er iets nuttigs in de kassa zit maar durft hem niet open te maken
- Ze weten niet welke ingang ze moeten nemen, dus kiezen ze er maar eentje - degene die naar het zuiden gaat

Er was consensus over het feit dat beide paden naar het onbekende leidde, dus koos Gwen lukraak een deur. Marco herschikte het schild op zijn arm en stapte naar voren. De anderen schikte zich achter zich. Ze waren schamel bewapend. Ieder had twee T shirts vast, Suzy klemde een pannetje in haar handen, Davi droeg nog altijd zijn bidon. Niet echt een geweldig arsenaal. Het leek er echter op dat Davi niet de enige was die de gevechten zoveel mogelijk wilde vermijden. De groep leek als één man een teug adem te nemen en stapten toen naar voren. De deuren gleden sissend op en Marco stapte naar binnen, op de hielen gevolgd door Davi en Gwen, met Elize en Suzy achter hun. Twee stappen later bevroor iedereen in zijn bewegingen toen er een oorverdovend geluid klonk. Davi greep naar zijn hoofd om zijn oren af te dekken, terwijl hij een geschokte blik met Marco uitwisselde. "Is dat een alarm?" vroeg hij enigszins schreeuwend, om over het geluid heen te komen. De jongen knikte. "Lijkt erop." Zijn blik bleef waakzaam. Gwen leek de eerste te zijn die de controle over haar spieren terug kreeg. "Moeten we terug? Wat als er iets aan komt?" Davi liet zijn blik over de omgeving gaan. Het glazen huis stond vol planten en bomen, die het zicht behoorlijk beperkten. Davi merkte nu ook hoe warm en vochtig het hier was. "Ik denk dat het dan al wel gekomen was," antwoordde hij.

Besluiteloos bleef de groep staan, terwijl het alarm maar door bleef loeien. Plotseling leek het geluid te bewegen. "Kijk daar!" riep Elize, terwijl ze naar een ritselende boom wees. Davi fronste. "Ik zag niks?" zei hij vragend. De anderen leken het ook niet gezien te hebben. "Het was een vogel. Het vloog naar een andere boom en toen bewoog het geluid ook." Iedereen keek Elize verbouwereerd aan. "Dus, je wil zeggen dat een vogel dit geluid maakt?" vroeg Marco wat ongelovig. Elize keek hem een beetje hooghartig aan. "Dat is inderdaad wat ik zeg. Je hoeft echt niet zo aan me te twijfelen hoor." De twee District genoten wisselden even een boze blik met elkaar, waarna Marco zuchtte. "Prima. Dus, wat doen we nu?" Elize leek zich tot Gwen te richten. "Ik zeg doorlopen. Ik denk dat dit gewoon is om ons angst aan te jagen." Gwendolyne knikte. "Ik ook. Laten we door gaan." De jongens haalden beide hun schouders op. Het was onderhand wel duidelijk wat de taakverdeling van de groep was en als de meiden zeiden dat ze door gingen, gingen ze door.

Suzy bleef echter zachtjes jammerend achter hun aan lopen. "Maar straks komt er een enge bewaker en dan schiet hij ons dood! Ik kan nu nog niet dood! Ik moet nog trouwen en een mooi huis krijgen en een pony en.." "Suzy," onderbrak Davi hier, waarop het meisje hem met grote, vochtige ogen aan keek, "het zou heel erg helpen als je nu een beetje stil kon zijn. Dan vinden ze ons niet zo makkelijk." Hij glimlachte even naar haar, het beeld van zijn jongere zusje Ivone brandde op zijn netvlies. Suzy beet op haar lip, de tranen in haar ogen, en knikte even. De groep liep in stilte door. Ze volgden het pad rechtdoor, maar ze konden erg weinig zien door de dichte begroeiing. Na ongeveer 50 meter gelopen te hebben, week de begroeiing uiteen en zagen ze links van hun een meer dat door de gehele kas leek te lopen. Aan hun linkerhand was een brug die over het water liep.

Elize gebaarde naar de brug. "Laten we die kant op gaan. Aan het water is een stuk minder begroeiing, dan kunnen we tenminste een beetje zien wat hier allemaal is." Niemand had echt wat tegen die redenatie in te brengen, dus liepen ze de brug op. Ze weken allemaal uit naar de reling om eens goed om zich heen te kunnen kijken. Davi keek op en zag het glazen dak en de grijze lucht erbuiten. Blijkbaar kon je wel van binnen naar buiten kijken. Nu kon Davi zijn omgeving goed in zich opnemen. Het was er warm en vochtig, tropisch haast. Om zich heen zag hij bomen en varens, waarvan hij er geen één herkende. In het gewas zelf was beweging. Hij zag verschillende soorten vogels en een kikker met een veel te felle kleur. Echt genieten van al deze pracht was echter moeilijk, want het alarm loeide nog altijd om hun heen.

Plots hoorde hij een gilletje. "Wat is dát?!" Suzy wees met een gezicht vol afgrijzen naar het water. Davi kwam naast haar staan en spotte al snel het bewegende 'iets' in het water. "Het lijkt wel een mini krokodil," mompelde hij. "Het is een kaaiman," klonk er naast hem. Davi keek op en zag Elize, die naar hem glimlachte. "Het is inderdaad een onderfamilie van de alligator." Davi volgde het bewegende beestje, dat onder een andere brug ongeveer 40 meter van hun af door zwom en zich op het daar gelegen strandje nestelde. "Er is daar nog één," merkte hij op, terwijl hij naar het strandje wees. Elize fronste. "Laten we dan maar niet die kant op gaan. Ze zijn misschien niet zo groot als alligators, maar ze zijn wel gevaarlijk." Davi knikte.

Het gezelschap was wel een beetje uitgekeken en besloot naar de andere kant van de brug te gaan. Hoewel het alarm nog steeds luid was, leek het alsof ze iets afstand hadden genomen van de bron ervan. Marco, die nog altijd vooraop liep, wees naar een dunner bruggetje dat over een deel van het meer liep. "Daar kunnen we bij het water. Het zou best drinkbaar kunnen zijn." Davi knikte en bedacht zicht opeens dat hij natuurlijk een bidon vast had. Oh, en Suzi had een pannetje. Dan zouden ze het water in elk geval kunnen koken. Elize, die blijkbaar hetzelfde had bedacht, wendde zich tot Suzy. "Zouden we je pannetje mogen gebruiken?" Suzy leek niet echt gewillig om afstand te doen van HAAR pannetje, maar na een kort knikje van Davi gaf ze het toch aan Elize. Zij gaf het door aan Marco, die zijn schild even door gaf aan Davi. De jongen liep het dunnere bruggetje op, hurkte en schepte wat van het water in het steelpannetje. Hij stak twee vingers in het water en bracht die naar zijn mond. Marco glimlachte. "Het is zoet." Oplucht overspoelde de groep. Mooi, ze hadden water. Nu nog een schuilplaats en wat eten!

OOC:
Uuuugh, sorry dat dit zo lang geduurd heeft!
- MEGDS gaat de schuifdeur door en hoort een alarm.
- Na een tijdje te staan twijfelen spot Elize een vogel en vind ze dat ze door moeten gaan.
- De groep loopt door.
- Sightseeing on the bridge. Kaaiman.
- Water scheppen met een pannetje, zoet, joepie!

Er was zoet water! Ondanks de hele situatie voelde Gwen zich toch wat opgelost. Ze zouden vandaag in ieder geval niet overlijden aan dorst. Hoewel het alarm hen eerder wat had afgeschrikt, had Elize al snel de vogel die er verantwoordelijk voor was gespot en waren ze verder gelopen. En so far, so good. Gwen kon niet zeggen dat ze zich erg veilig voelde in het gebouw, maar ze wist niet of ze zich ooit nog veilig zou voelen.
'Als we vuur kunnen maken kunnen we het water zometeen veilig drinken,' zei Davi. Gwen knikte; het was al een tijdje geleden dat ze gedronken of gegeten hadden en ze konden het zeker gebruiken. 'Maar laten we eerst even rondkijken,' vond Gwen. Tot zover leek alleen de kaaiman gevaarlijk, maar je wist nooit wat de Spelmakers allemaal in de Arena gegooid hadden. Zo leek Suzy er ook over te denken; het meisje keek zowaar ook eens om zich heen, in plaats van alleen naar Davi. Maar Gwen voelde zich toch wel een beetje slecht voor haar, met haar waterige ogen. Ze kon er niet veel aan doen; de kansen dat Suzy het zou halen waren gewoon niet erg groot. Maar misschien kon ze wat minder scherp tegen het jonge meisje zijn.

Nadat iedereen rondgekeken had en een beetje gepraat had - omdat het in stilte zitten ook zo raar aanvoelde - besloot Gwen haar plan aan de groep voor te leggen. Ze had het er net al met Elize wat over gehad, maar nu moesten ze het ook aan de rest voorleggen. 'Jongens,' begon ze, om de aandacht te trekken. 'Elize en ik hebben net al wat besproken wat we voor elkaar moeten krijgen om door dag 1 heen te komen. We moeten eten hebben, hout om een vuurtje te starten, om het water te koken, en een plek zoeken waar we zometeen kunnen slapen.' Het was logisch en duidelijk, iedereen wist dat dit moest gebeuren. Maar wie wat ging doen, dat was nog niet besproken.
Gwen ging verder, ze was nu toch bezig met praten. 'Ik kom uit District 11, het district van de landbouw,' ze wierp bijna onbewust een blik naar Davi, het voelde als heimwee naar haar huis en hij was het enige hier wat haar daar ook maar een beetje aan herinnerde. 'En hoewel ik daar niet echt geleerd heb over tropische planten, kan ik misschien wel wat criteria van de planten die ik wel ken op deze gebruiken. Elize weet hier ook genoeg over, dus ik wilde voorstellen dat wij samen eten probeerden te zoeken.' Elize knikte om te laten merken dat ze het ermee eens was. 'Dan de andere taken nog..' Hier liet ze even een stilte vallen, omdat het haar niet echt uitmaakte wie wat ging doen. En dan had het ook geen zin om te doen alsof zij de baas was.

'Ik zal wel hout gaan halen,' bood Marco aan. Hij was immers sterk genoeg om wat aan de kasten in het winkeltje te doen. Gwen knikte blij naar hem. 'Goed idee! Daar is genoeg hout, daar kunnen we wel op de survival manier een vuurtje van maken,' vond ze. Hadden ze toch niet voor niets die training gedaan. 'Dan gaan wij met Marco mee en als we hout hebben zoeken we een goede plek om te slapen,' zei Davi. Suzy zou toch wel achter hem aanlopen, waardoor het niet veel zin had om te zeggen dat hij het in zijn eentje ging doen. 'Goed,' zei Elize, met een tevreden blik. 'We spreken op deze plek weer af. Er is niet echt een manier om de tijd in de gaten te houden, maar ik neem aan dat we allemaal in staat zijn om hier terug te keren en op elkaar te wachten.' Daar had niemand wat op tegen, dus gingen ze erop uit.

Na een tijdje keerden ze terug naar de brug om hun verslagen uit te brengen. Elize en Gwen gingen eerst. 'Er waren een hoop planten, maar lang niet alles leek eetbaar,' verzuchtte Gwen. Elize en Gwen hadden wel een paar flinke struiken gevonden met wilde vijgen, dus daar hadden ze zoveel mogelijk van geplukt. Door de neon-shirts uit het winkeltje te gebruiken als "zakken" konden ze het dragen. 'Er waren ook paddestoelen, maar die durfden we toch niet aan,' vertelde ze verder. 'Wel lopen er tropische vogels rond die we eventueel kunnen proberen te vangen en roosteren,' meldde Elize. De meisjes hadden dat nog niet geprobeerd omdat ze dan al hun vruchten zouden laten vallen, maar ze wilden het voor later best een kans geven.
Nu was het Marco's beurt. Hij en Davi hadden een flinke stapel hout meegenomen. De kastjes in de winkel waren stevig, maar het hout was vrij dun en een paar goed geplaatste trappen van Marco hadden er snel korte metten mee gemaakt. Het was jammer dat de vreemde vogel weer begonnen was met schreeuwen zodra Marco weer naar binnen was gelopen, maar vorige keer was dat na een tijdje over geweest dus Gwen hoopte dat dat weer het geval zou zijn. 'Goed,' zei Elize, die nu haar aandacht naar Davi en Suzy richtte. 'Is er een geschikte plek om te overnachten?' De twee knikten, maar Davi nam het woord. 'We kunnen ons beschut opstellen bij de muren van het gebouw en uit de buurt van de kaaimannen. We zullen wel omstebeurt de wacht moeten nemen, maar het is beter dan in het winkeltje.'
Waar niemand maar over begon waren de kanonschoten die ze gehoord hadden tijdens het rondlopen. De Spelen waren gewoon begonnen, zelfs als er voor nu niks aan de hand leek te zijn. Gwen had ook geen zin om te speculeren over wie er overleden was. Sowieso óf Toby en Rook, óf Geronimo, dat gevecht had er niet lekker uitgezien. Maar op die gedachte wilde ze niet verder gaan.

Hierna besloten ze naar de plek die Davi en Suzy gevonden hadden te verhuizen. Het was niet echt bijzonder; hetzelfde als de rest van de kas, maar er leken geen vreemde beesten te zitten en er was genoeg ruimte om te slapen zonder dat alle planten in je gezicht kriebelden. Marco legde het hout neer en begon te proberen vuur te maken. Het pannetje was gevuld met water, net als de bidon; ze konden water gaan koken en iedereen kon zijn dorst lessen. Ze gingen af en toe terug om meer water te halen, zodat ze daaraan in ieder geval geen tekort hadden. Gwen en Elize waren niet echt tevreden met hun magere buit, maar beter dan de vijgen hadden ze niet kunnen doen. Of ze moesten echt op grasstengels willen kauwen, maar om echt te zien welke nu eetbaar waren en welke niet... De groep at en maakte zich toen klaar om te gaan slapen. Marco zou, wanneer het tijd was om te slapen, de eerste wacht op zich nemen, gevolgd door Davi, Gwen, Elize en Suzy. Gwen hoopte dat ze in staat zou zijn om een oog dicht te doen. Echt veilig voelde ze zich niet, maar dit was voorlopig het beste dat ze voor elkaar konden krijgen.

TL;DR
- MEGDS verdeelt de taken: Elize en Gwen gaan eetbare planten zoeken, Marco gaat hout halen, Davi en Suzy zoeken een goede plek om te overnachten
- Ze vinden een relatief beschutte plek aan de zijkant van het gebouw om te overnachten; eten vijgen; maken vuur; drinken hopelijk schoon water
- Slaapwacht: Marco -> Davi -> Gwen -> Elize -> Suzy
- Locatie: ze zijn een dun bruggetje over gegaan en gaan bij H4 in een hoek zitten