Onrustig draaide ze zich om in haar bed, zachtjes mompelde ze in haar slaap terwijl de beelden vaag in haar hoofd afspeelden.
Ze stond voor een spiegel en bekeek zichzelf triomfantelijk, haar blonde haren waren opgestoken en op haar gezicht lag een dikke laag make-up. Ze tuitte haar lippen en bekeek zichzelf, ze begon te lachen terwijl ze naar een kast liep en met haar handen gleed ze over de kledinghangers heen. Wat voor pracht exemplaar zou ze eens aan doen. Ze neusde wat rond en trok vervolgens een knal roze tutu te voorschijn, daarna schoten haar handen weer tussen de kleding en haalde ze er een zwarte blouse vol met glitters uit. Die kon er mooi bovenop! Maar nu, ze moest er natuurlijk wel compleet uit zien en dus zocht ze perfecte zwarte plateau schoenen uit. Vlug trok ze alles aan en ging ze opnieuw voor de spiegel staan en bekeek ze het totaal plaatje. “Beeldig!” Riep ze uit. Het viel Belle op dat haar droom versie een afschuwelijk bekakte stem had.
Toen het daglicht op haar ogen scheen, opende ze, ze moeizaam. Ze ging overeind zitten en wreef over haar hele gezicht, ze keek naar haar handen en bestudeerde hen van dichtbij. Had ze dit nou echt gedroomd? Waarom had ze zo’n belachelijke droom. Ze had een hekel aan het Capitool, dus er moest wel een of andere vreemde betekenis achter zitten. Ze tuitte haar lippen en trok onmiddellijk een strak gezicht. Oh god.. Vanaf nu zou ze nooit meer haar lippen tuiten.
Ze stapte uit bed, graaide de kleding vlug uit de kast terwijl ze argwanend naar het houten ding keek. Hij was lang niet zo grotesk en.. roze, zoals de hare die hier voor haar stond. Toch vertrouwde ze het voor geen meter en ze spiedde om zich heen terwijl ze snel haar kleding aan trok. Dit moest en zou een of andere hersenspinsel van het Capitool zijn, ze zou zich nooit of ten nimmer in zulke kleding willen hijsen. Het was te walgelijk voor woorden. Het kon dus niet anders, het Capitool had iets uit gevonden om in te breken in de dromen van de arme harde werkers. Ze trok een vies gezicht en maakte zich snel klaar, in de keuken pakte ze een stukje brood. Haar moeder stond haar stuk brood al weg te werken en glimlachend keek ze haar dochter aan. “Heb je goed geslapen?” Vroeg haar moeder. “ Jahoor.” Loog ze en ze glimlachte terug. Ze wilde haar moeder niet lastig vallen met zorgen, de vrouw had al genoeg om zich zorgen over te maken. “Ga je mee mam?” Zei Belle en ze propte het laatste hapje brood achter haar kiezen. Ze stapte hun huis uit en liep, met haar moeder achter haar aan, richting de fabriek.
