This is what will be glory

PROFIELAantal berichten : 100 Registratiedatum : 24-08-14

Lincoln Wells. Een achttien jarige jongen, lange, blonde jongen die met een geconcentreerde blik in de trainingszaal stond. Hij had zijn opwarming gehad, en op zijn rug liep een donkere streep van het zweet. Zijn schouders gingen op en neer van het zware ademhalen. Vandaag pushte hij zichzelf weer tot zijn limieten, het einde van zijn kunnen. De eerste spelen waren afgelopen, en een meisje, meisje uit District 3 had gewonnen. Zijn district had niet gewonnen. Dit jaar zou daar verandering in komen.
Lincoln had maandenlang iedere dag getraind om zich voor te bereiden op de eerste Hongerspelen. Maar hij werd niet gekozen. Kwaad dat hij was geweest, was hij van het veld afgestormd. Hij had dit écht gewild! Maar het was hem gelukt zijn woede om te zetten in meer motivatie, en zag het als een kans om nog beter te worden, nog meer te trainen, om het jaar daarop een nog betere tribuut te zijn.
Dus hier stond Lincoln; zwetend, hijgend, maar op geen enkele manier moe. Hij merkte dat hij een grens had bereikt, wat betekende dat hij eindelijk op het punt was dat hij beter kon worden. Nu moest hij doorgaan, want nu zou hij zijn grenzen kunnen verleggen.
Hij pakte zijn dubbele zwaard; zijn liefde die hij had gekozen voor de arena. Hij trainde nog wel eens met andere wapens, maar dit was zijn specialiteit. Hij kende het wapen van binnenuit, en in combinatie met zijn beheersing van lichamelijke vechtsporten, was hij een gedaagde tegenstander. Maar om ermee te kunnen oefenen had hij een tegenstander nodig, of iemand die hem tips gaf. En op dit moment was hij een van de weinigen die hadden gekozen voor het leven als beroepstribuut. Dus nu kon hij niet veel meer dan push-ups doen, rondrennen en met zijn zwaard werpen, wat nog wel wat verbetering kon gebruiken. Hij raakte zijn doel niet precies in de roos. Geen perfectie. Niet goed genoeg. Maar zijn training werd verstoord toen hij de deur van de gymzaal open hoorde gaan en met een klap dicht viel.

PROFIELAantal berichten : 1466 Registratiedatum : 29-07-13

Tevreden en met haar handen in haar zijden gestoken keek Jennifer de trainingszaal rond. Door de komst van de herfst en het bijkomende slechte weer hadden ze vandaag de training naar binnen verplaatst, zodat de training wel gewoon door kon gaan. De ochtend was voorbij en de middagtraining was van start te gaan. De aanwezige leerlingen waren nu bezig met het beoefenen van hun specialiteit en het was fijn te zien dat er verschillende specialisaties waren. Er zaten een aantal kids tussen met echte potentie, zoals onder andere de jongeman die ze nu in het oog had. Ze had de tiener al een paar keer met zijn langzwaard bezig gezien en ze had het gevoel dat hij er echt voor ging. Op dit moment was hij echter alleen, er leek niemand in de buurt die met hem wilde sparren. Jennifer keek even op toen de deur van de gymzaal open en dicht ging, maar daarna richtte ze zich weer op de jongen. Met een glimlach liep ze naar de jongen toe, onderweg pakte ze één van haar dikke gevechtsstokken in de hand. ‘Zin om een beetje te sparren?’ vroeg ze de jongen met een glimlach.

OOC: Niet echt denderend, sorry Tim!

PROFIELAantal berichten : 100 Registratiedatum : 24-08-14

OOC: Maakt niet uit. Ik ga even m'n woede eruit schrijven met Linc ;D

Lincoln maakte zijn zwaaiende beweging netjes af en greep toen zijn wapen met beide handen vast. Hij hield het langs zijn lichaam en keek achterom. Jennifer Lockheart, degene die deze zalen en de trainingen leidde, stapte de trainingszaal binnen. Voordat ze wat zei -maar wel een glimlach toonde- pakte ze een gevechtsstok. "Oh ja zeker," lachte Lincoln. Jezelf trainen of een dummie als tegenstander nemen kon je goed maken, maar nooit kon je een winnaar worden zonder tegen mensen te oefenen. Hij had nog nooit tegen Jennifer gespard, maar hij wist dat ze goed was. Hij wist dat hij z'n best moet doen - maar hij wist dat hij haar aankon.
Hij pakte zijn zwaard weer stevig met beide handen vast en ging lichtjes door zijn knieën. In eerste instantie wachtte hij tot Jennifer ook klaar stond, maar hij besloot later snel aan te vallen. Hij was benieuwd hoe ze daar op zou reageren. Hij rende op haar af, en met zijn grote stappen was hij binnen een paar seconden bij haar. Hij strekte zijn arm en zwaaide met de punt van zijn zwaard richting Jennifer's schouder.

PROFIELAantal berichten : 1466 Registratiedatum : 29-07-13

De jongen gaf aan dat hij wel met haar wilde sparren. Jennifer glimlachte, want ook al had hij geweigerd, dan nog had ze hem wel uitgedaagd. Door de sparren met een ander leerde je zoveel meer. Op een pop kin je heel lang technieken oefenen, maar deze technieken al lopend toepassen was heel andere koek. Dan moest je opeens nadenken over wat je deed en hoe je de verschillende slagen het beste in elkaar over kon laten vloeien, want na het uitvoeren van één slag kon je niet zomaar stoppen in een echt gevecht. Je moest nadenken, dansen. Jennifer ging klaar staan toen de jongen dit ook deed en glimlachte doen deze vrij vlot op haar af kwam denderen met het zwaard. Hij was groot en was dus snel bij haar, maar zelfs al was hij snel, de ruimte tussen hen in was ruim genoeg om haar de tijd te geven na te denken. Ze bracht de stok tussen haarzelf en het zwaard en draaide tegelijkertijd haar schouder weg. Met het andere uiteinde van de stok sloeg ze naar het scheenbeen van Lincoln, waarbij ze gebruik maakte van haar eigen rotatie en de snelheid van de jongen. Na de slag tegen zijn been verplaatste ze zich naar achter de jongen en sloeg met haar stok richting zijn rug, welke nu ongedekt was, omdat hij het zwaard naar voren had gestoken. Hoe snel zou de jongen zijn met het lange, zware voorwerp?

OOC: Omg Tim sorry dat je zo lang hebt moeten wachten! D:

PROFIELAantal berichten : 100 Registratiedatum : 24-08-14

Jennifer was snel, en voor Lincoln het wist voelde hij een slag tegen zijn scheenbeen, gevolgd door een klap op zijn rug. Het was een harde klap, maar Lincolns gespierde rug kon wel tegen een stoot. Hij dook ineen, liet zijn ogen snel over Jennifer gaan om haar houding te checken, en sprong toen weer op. Hij grijnsde; oh, wat vond hij dit leuk! In zijn hand had hij nog steeds stevig zijn dubbele zwaard vast en draaide hem dreigend rond. Hij wist al wat hij ging doen, maar hij wilde de spanning verhogen. Winnen was het beste, maar hij kon minstens zo van de jacht genieten.
Hij maakte snelle schijnbewegingen en dook op haar af. Hij stak zijn zwaard laag in, om Jennifer in haar beneden te raken. Maar in plaats van zijn zwaard te gebruiken, wikkelde hij zijn arm om haar middel en draaide haar een halve slag en sloeg zijn arm om haar nek.

(Nahh, ik ben ook druk! Ik wacht heel erg op de Spelen, en dan word ik weer wat actiever hopelijk Smile

)

PROFIEL KARAKTER

N

O

S

A

E

S

S

K

N

I

L

K

C

I

U

Q

S

T

H

G

I

L

T

O

P

S

F

F

A

T

S

S

T

I

D

E

R

C

This is what will be glory

This is what will be glory