“Ga er nou maar gewoon van genieten!”, glimlachte de zeventien jaar oude Candace naar Esmae, maar haar ogen stonden streng. “Ik doe de schelpen morgen wel en Mickayla zorgt wel voor de vis.” Haar zusje knikte instemmend en keek Esmae al net zo doordringend aan als haar oudere zus. De zusjes konden het op zich prima met elkaar vinden, maar ze verschilden als dag en nacht. Esmae wist dat ze geen schijn van kans maakte nu die twee het met elkaar eens waren, dus zuchtte ze ten teken van overgave. “Waarom willen jullie zo graag dat ik meega? Als jullie broer en ik niet al getrouwd waren, dan zou ik bijna denken dat er een aanzoek gepland stond!”

Aric was die ochtend eindelijk weer thuis gekomen en na een paar weken op zee te hebben gezeten, zou hij nu eindelijk weer een tijdje thuis doorbrengen. Ondanks dat het duidelijk was dat hij nog behoorlijk uitgeput was, had hij haar die middag gevraagd om de volgende dag met hem en Cherise naar het strand te gaan. Het was ondertussen weer echt lekker weer geworden en het klonk erg aanlokkelijk om een dagje naar het strand te gaan, maar ze hadden ook geld en eten nodig en er moest verdorie gewoon gewerkt worden! Candace en Mickayla hadden echter aangeboden Esmae’s taken over te nemen, dus ze had geen ander excuus om niet mee te gaan. Bovendien wilde ze echt graag mee!

De volgende ochtend konden ze het rustig aan doen. Ze was niet gewend om uit te slapen en wellicht was dit ook niet wat de meeste mensen in Panem als ‘uitslapen’ zouden beschouwen, maar ze had dan ook alsnog een kindje van twee. Ze genoot echter van de tijd die ze met Aric had en van haar dochtertje, dat het enorm leuk leek te vinden dat mamma zo lang thuis bleef. “We gaan met pappa naar het strand!”, glimlachte Esmae naar het meisje en net voor het begin van de middag vertrok het drietal van huis.

Het was echt heerlijk weer buiten en Esmae was enkel gehuld in een haar bikini met daaroverheen een dun jurkje. In een grote tas, die beter te omschrijven viel als een veredeld visnet, droeg ze enkele lakens om op te zitten en wat eten en drinken. Aric droeg hun dochter, die hij overduidelijk enorm had gemist de afgelopen paar weken. Hij was erg dol op haar en dat was te zien. Esmae vond het heerlijk om naar hen te kijken en het was onmogelijk om niet te realiseren hoe hard Cherise groeide. Ze was alweer twee en ze werd al echt een dametje. Nog een paar jaar en ze zou al naar school gaan en nog een paar jaar later zou ze al in de Hongerspelen terecht kunnen komen. Dat was een gedachte die Esmae zoveel mogelijk probeerde te vergeten, hoewel dat moeilijk was nu de tweede Hongerspelen zo dichtbij kwamen. Ze wilde genieten van de tijd die ze hadden en ze putte hoop uit de gedachte dat er maar een kleine kans was dat Cherise ooit in de Hongerspelen terecht zou komen. District 4 was, vergeleken met de andere districten, waarschijnlijk geen ontzettend dunbevolkt district.

Het duurde niet lang voordat het drietal op het strand aankwam. Esmae legde een van de lakens op de grond neer, zodat ze een plekje hadden om te kunnen zitten, terwijl ze de andere bewaarde als handdoeken om zich later mee te kunnen afdrogen. Om eerlijk te zijn vroeg ze zich af of het nodig was, gezien de zon fel scheen. Terwijl Esmae het jurkje van Cherise uittrok, zodat het meisje in bikini zat, installeerde Aric een soort parasol, die hen een beetje tegen de zon moest beschermen.
Nadat ook Aric en Esmae zich ontdeden van hun kleding en achterbleven in zwemkleding glimlachten ze naar elkaar. Het was erg nostalgisch en het voelde goed om hier zo samen te zijn, zeker nu Cherise er ook bij was. Esmae wilde er alles aan doen om het meisje goed te leren zwemmen en vissen en het scheelde enorm dat het meisje ondertussen overdag zindelijk was, gezien ze niet zat te wachten op watervervuiling. In principe was Cherise nog aardig jong en het was dan ook wel een hele klus geweest, maar het was voor iedereen ontzettend fijn. “Het is net yahtzee!”, had haar moeder geroepen over het hele proces om het meisje zindelijk te maken. “Je moet gokken,  af en toe geluk hebben, doorzettingsvermogen hebben en heel veel rekenen!”

Esmae kon niet wachten totdat ze in het water lag en nadat ze had gecontroleerd dat haar dochter veilig bij Aric was, rende ze zonder haperen het water in. Toen ze eenmaal diep genoeg was, maakte ze een kleine duik en er was oprecht niets dat zo fijn was als zwemmen in de zee. Tegen de tijd dat Esmae terug was bij het ondiepere stuk waren ook Aric en Cherise in het water te vinden. Het kleine meisje leek het fantastisch te vinden. Ze was eenechte District 4’er.
Ondanks het warme weer stond er wel enigszins wind, maar niet op een onprettige manier. Esmae vond het persoonlijk wel fijn om niet gebraden te worden, zodra ze uit het water kwam, maar het was duidelijk dat de wind het niet iedereen makkelijker maakte. Uit het niets landde er een hoed een paar meter van Esmae in het water, waarna ze de eigenaar probeerde te lokaliseren. De zon blokkeerde het zicht echter een beetje en meer dan een schim kon ze er niet van maken. “Ik pak hem wel!”, riep ze echter, waarna ze meteen begon te zwemmen, de hoed pakte en terugzwom naar de kant. “Alsjeblieft!”


OOC: RPG-NaNo 20: +943 = 17.641 woorden