Hij kon er nog niet aan wennen, het slapen in de slijmerige, koude bomen. Toen hij 's ochtends met stramme spieren wakker werd wenste hij even niets anders dan een heerlijk, zacht en warm bed. Maar hij had geen keuze en na even goed te luisteren of hij echt alleen was sprong hij uit de boom. 

Hij was opgelucht dat zijn tas nog hing op de plek waar hij hem had gelaten, inclusief zijn primitieve kruisboog, hoe hij het maar was gaan noemen, en zijn vertrouwde 'zwaard'. Echt goeie wapens had hij niet, maar hij had in elk geval iets, en zeker zo ver in de spelen was dit al heel wat. 

En ander noodzakelijk ding ontbrak echter wel: Voedsel. Gister had hij een appel gekregen van een vriendelijke sponsoraar. Deze had hij eerst gebruikt om op te bijten terwijl hij zijn oog probeerde te redden. En daarna meteen inclusief klokhuis opgepeuzeld. Terug denken aan zijn oog was pijnlijk, maar met het lapje ervoor en met het ding eruit voelde het toch een stuk beter. Misschien had het ding wel speciale capitool-magie ofzo, maar ondanks dat het beter voelde, was er nog altijd een soort pijn aanwezig. Het enige wat hielp was afleiding, tenminste, dat was zijn redenering.

Sinds hij zijn sociale contact met het rood-harige meisje gister wel genoeg vond voor nu, had hij de voorkeur om in het bos verborgen te blijven. Het had een veilig gevoel hierbinnen, alsof hij het gebied in zijn eentje geclaimd had. Niet alsof hij niet van elk geluid opschrok en nog altijd rondsloop in plaats van normaal te lopen, zo veilig voelde het nou ook weer niet.

Nee, hij had een plan voor vandaag. Vandaag zou een verzameldag worden, eindelijk zijn maag te vullen. Vissen was lastig, zonder vis gereedschap en vooral ook zonder het touw. Maar zijn creativiteit had hem nog niet in de steek gelaten, en hij begon te prutsen met papier van de H-encyclopedie. 

Na enkele mislukte pogingen was het hem gelukt om een papieren bakje te vouwen. Vervolgens struinde hij met zijn spullen een tijdje door het bos, tot hij er bijna inviel. Net op tijd wist hij zijn voet weer terug te zetten en hem zo droog te houden. Voor hem lag namelijk een grote plas water, waarschijnlijk was hij vlakbij de rand van het bos waardoor er veel water van het diepere stuk hier terecht was gekomen. Dit was precies wat hij gezocht had en hij haalde het papieren bakje er weer bij. Toen begon hij met water scheppen, elke keer het bakje checkend op eetbare wezens. Heel efficiënt was het niet, maar het was tijd-vullend en het bracht tenminste iets eetbaars met zich mee. Langzaam, heel langzaam verzamelde hij enkele alvers en een stel nog kleinere visjes. 

Nu was er nog een klein probleem, en dat was hoe hij zijn nieuwe maal klaar moest gaan maken. Hij had tijdens de training wel dingen in theorie geleerd, maar tot nu toe had hij voor niets de goede spullen. Rondscharrelend ging hij op zoek, hopend om wat droge brandstof te kunnen vinden.

OOC:
~ Hij word wakker
~ Hij gaat primitief vissen (Als dit realistisch genoeg is?)
~ Hij vangt een klein maal en wil nu dit klaarmaken.

Omdat George zijn ooglapje heeft opgezet, krijgt hij nog een sponsoring! Een pakketje komt naar beneden dwarrelen. Hier in zal hij een tube zalf aantreffen, die de pijn zal verzachten en de wond sneller zal laten dichten.