|
| [Dag 1 -> Dag 2] Fire and Brimstone | |
| Auteur | Bericht |
---|
Rook Olsen District 3
PROFIELAantal berichten : 96 Registratiedatum : 22-10-16
| ◊Onderwerp: [Dag 1 -> Dag 2] Fire and Brimstone | zo feb 26, 2017 12:04 pm | |
| Nou, dat was haar het dagje wel geweest. Nadat Toby iemand had gespot achter het leeuwenverblijf, was hij er als een gek achteraan gaan rennen. Rook had hem nog nageroepen, maar waarschijnlijk had hij haar niet eens gehoord, dus had ze niet veel anders kunnen doen dan erachteraan gaan en het ei oprapen dat hij in zijn haast had laten vallen. Ze hadden naar haar mening nog geluk gehad dat het geen val was geweest, want dat had het makkelijk kunnen zijn. Wat bezielde Toby om zonder na te denken de achtervolging in te zetten? Hij had Lucca te pakken gekregen, maar de jongen had weten te ontsnappen en het voorval had Toby een gespleten lip opgeleverd, al was de jongen uit district een ook niet ongeschonden weggekomen. Rook had hem na afloop nog wel even in niet mis te verstane woorden duidelijk gemaakt dat het geen goed idee was om gedachteloos achter alles wat bewoog aan te rennen.
De hele expeditie had hen meer tijd gekost dan ze dachten, dus ze hadden besloten terug te gaan naar de poort om zich klaar te maken voor de nacht. Onderweg verzamelde Rook nog wat kleinere takjes die in de beschutting van de bomen enigszins droog gebleven waren. Terug in de rechtertoren sloeg Toby een houten krukje aan stukken. Met een lucifer, Rooks verzamelde aanmaakhoutjes en het hout van het krukje kregen ze een mooi vuurtje aan de gang in de kapotte stalen lade. Ze hadden het onder het open raampje van de toren geplaatst, zodat de rook naar buiten zou waaien. Het werkte niet perfect en het werd nog steeds een beetje mistig in de toren, maar het viel mee, en de aangename warmte was het waard. Hun kleren begonnen ook al op te drogen. Ze hadden in de loop van de avond nog twee appels gedeeld. Het was niet veel, maar ze wilden er nog een bewaren voor het ontbijt. Daarna zouden ze zelf aan hun eten moeten komen, of er moest nog een sponsoring komen.
Zwijgend zaten ze naast elkaar, tegenover de deur. Ze hadden al bedacht dat straks één van hen in de deuropening op wacht kon blijven staan, terwijl de ander sliep, maar op dit moment hadden ze beide nog geen zin om te gaan slapen. Toen het volkslied weerklonk, gingen ze nog even naar buiten om te kijken naar de gezichten die aan de nachtelijke hemel verschenen. Geronimo, Tamás, die twee gezichten kwamen niet als een verrassing. Leo, Parcifal, Igraine. Rook had sowieso al niet verwacht dat zij erg ver zouden komen. Geen van drieën hadden ze een erg sterke indruk gemaakt tijdens de trainingen, en blijkbaar was het één van hen die te ongeduldig was geweest bij het aftellen. Ze vroeg zich af wie de andere twee vermoord hadden. Zonder iets te zeggen gingen ze weer naar binnen en zakten weer neer op hun plek bij het kampvuurtje. Nadat ze een tijdje zwijgend naast elkaar hadden gezeten, haalde Rook een van de blikjes tevoorschijn, de groene ijsthee, en keek er even naar. Na een paar tellen maakte ze het open. "Ga je het uitproberen?" vroeg Toby en Rook knikte. "We hebben er genoeg moeite voor gedaan. Het heeft weinig zin om ze vervolgens maar te laten liggen", zei ze. Nog even zat ze zwijgend met het blikje in haar handen, toen nam ze een klein slokje. Op het vocht uit de appels na had ze nog niets gedronken, en ze was haast geneigd om het hele blikje achterover te slaan, maar haar voorzichtigheid gebood haar om het voor nu bij een klein slokje te houden om te zien of dat negatieve effecten zou hebben.
- Lucca is helaas ontsnapt. Rook is een beetje boos geworden op Toby omdat hij er zomaar vandoor ging. - Took is teruggegaan naar de poort en heeft in de rechtertoren een vuurtje gemaakt onder het raam. - Ze kijken even naar de foto's van de overledenen. - Rook probeert de groene ijsthee uit. Godmode Toby met toestemming |
| | | Toby Blitz District 3
PROFIELAantal berichten : 216 Registratiedatum : 18-08-14
| ◊Onderwerp: Re: [Dag 1 -> Dag 2] Fire and Brimstone | zo feb 26, 2017 8:05 pm | |
| De eerste dag van de Spelen was al bijna op zijn eind en mensen wat was het een lange dag geweest. Na een turbulente dag waarbij hij in de eerste minuut al in een gevecht was gewikkeld die hem een kwartier had gekost en hem waarschijnlijk zijn leven gekost zou hebben als Rook hem niet had geholpen, was het nu eindelijk nacht. Hij had meerdere malen om hem heen gehoord (voordat ze de Arena in gingen) dat het belangrijk was om ieder geval de eerste dag te overleven. “Als je die eerste dag maar door komt, dan is het goed”, was meer dan eens gezegd. Nou, hier zaten ze dan, Toby en Rook. Ze hadden de eerste dag overleefd. Hoera! En nu? Wat maakte het nou uit als je de eerste dag overleefde? Dan was er nog altijd een kans dat je de tweede dag niet ging halen. Of de dag daarna, of de dag daarna. Het enige wat je dan deed was je leven rekken en je dood uitstellen. Het enige dat telde, dat echt belangrijk was, was het halen van die laatste dag en dan winnen, want dan, en pas echt dan, kwam alles goed. Toch Madelynn?
Na hun eerste dag en de mislukte poging om Lucca om het leven te brengen hadden Rook en Toby zich weer terug getrokken in de toren waar ze hun spullen hadden verstopt. Beide waren ze niet in een heel denderend humeur geweest tijdens hun wandeling terug; Rook was boos, omdat Toby zonder na te denken achter Lucca aan was gegaan en Toby was boos omdat de jongen uit 1 hem een gespleten lip had geslagen met zijn katapult en daarna had weten te ontsnappen. Er was aardig wat over een weer gesnauwd waarbij Rook erop wees dat het een val had kunnen zijn en Toby op bitse toon vroeg waarom ze de jongen niet neer had gestoken met haar schaar. Ja, het was echt gezellig bij Took vandaag. Zo gezellig dat ze samen een kampvuurtje hadden gemaakt en hier super gezellig bij zaten te kletsen. Oké dat laatste dan weer niet, maar ze hadden wel een lekker warm vuurtje en zo konden ze eindelijk een beetje opdrogen. Pas toen hij de warmte van het vuurtje voelde, voelde Toby hoe fris het eigenlijk was in die natte kleren. Een rilling liep over zijn rug en was dan ook dankbaar voor de warmte van het vuur.
Rond middernacht was het volkslied hoorbaar en hees het tweetal zich overeind om naar de doden in de lucht te kijken. Toby keek omhoog en zag al gauw het gezicht van Geronimo op hem neerkijken, gevolgd door het gezicht van Tamas. Beide dood duur hun toedoen, maar Toby merkte dat hij er weinig rouwig om was. Hun dood was nodig geweest. Nodig om ervoor te zorgen dat hij uiteindelijk naar huis zou kunnen, terug naar Aron. Terug om een normaal leven op te bouwen, om verder te leven en weg te zijn uit deze nachtmerrie. Na de twee slachtoffers van Took verschenen er nog drie verschillende gezichten in beeld. Twee jongens en een meisje. Toby fronste zijn voorhoofd. Er waren dus vijf mensen overleden vandaag, waarvan vier jongens. De afgelopen drie Spelen waren steeds door meiden gewonnen. Was dit soms toeval? Fysiek gezien waren jongens veel sterker dan meiden. Hoe kon het dan dat er vandaag alleen al vier jongens waren overleden, tegenover vijf meiden, en dat er nog nooit een jongen de Spelen had gewonnen? Toby richtte zijn blik weer voor zich en maakte een stilzwijgende belofte aan zichzelf dat hij de eerste mannelijke winnaar van de Spelen zou worden. Hij moest en zou naar huis, wat het ook ging kosten.
Met zijn rug tegen de muur de drukt en zijn arme over elkaar staarde Toby niet veel later weer naar de vlammen van hun kampvuur. Rook zat naast hem en zat er ook stilletjes bij. Hun voorraadje appels was inmiddels geslonken naar één appel, welke ze zouden bewaren voor het ontbijt morgen. Na hun ontbijt zouden ze dan op zoek moeten gaan naar ander eten, of hopen dat Alexandra een sponsoring voor hen wist te regelen. Even vroeg de jongen zich af of de roze vogels met lange poten die vlakbij in een kooi zaten eetbaar waren. Ze hadden vuur en peper-en-zout. Dat moest dan toch te doen zijn? Even keek Toby opzij toen Rook één van de blikjes drinken uit de automaat pakte en er weer naar keek. Zijn wenkbrauw schoot omhoog toen ze het open maakte en hij vroeg haar een beetje ongelovig of ze het ging uitproberen. Het meisje knikte en verklaarde dat ze er genoeg moeite voor hadden gedaan. Dat was waar, het had aardig wat voeten in de aarde gehad om de blikjes te pakken te krijgen, dan was het zonde om ze vervolgens te laten liggen. Toby keek toe hoe Rook een slokje Ice Tea Green nam. Beide wachtten ze eventjes, maar toen Rook niet meteen dood neerviel haalde ze haar schouders op en nam een tweede, grotere, slok. Toby zag dit als een teken dat het veilig was om de inhoud van de blikjes op te drinken en maakte het blikje Ice Tea Peach open. De zoete smaak van perzik was ontzettend welkom en even sloot de jongen tevreden zijn ogen. Zo met de warmte van het vuur op zijn gezicht, een blikje frisdrank in zijn hand en een meisje naast hem was het bijna alsof hij met zijn “vriendinnetje” aan het kamperen was. Bijna.
Toby opende zijn ogen en staarde weer naar het vuur. De vlammen dansten vrolijk over het hout heen en de jongen merkte dat hij zich al gauw verloor in het licht en de warmte. Vaag begonnen zich beelden in de vlammen te vormen en even dacht hij zelfs Flaire te kunnen zien. Zodra hij dacht zijn zus te zien knipperde hij even verward met zijn ogen. Het beeld was alweer weg en hij wist zeker dat hij zichzelf voor de gek zat te houden. Toch zette het hem aan het denken en hij haalde het briefje uit zijn zak dat hij die ochtend bij zijn sponsoring had gekregen. Stilzwijgend las hij nogmaals de psalm door die Precilla hem had gestuurd waarmee ze hem op haar eigen manier haast aanmoedigde om de zonde van het doden te begaan zodat hij veilig terug kon keren naar huis. Hij staarde naar de woorden op het papier en keek toen weer naar het vuur. Het voelde bijna alsof zijn beider zussen daar op dat moment aanwezig waren, bij hem waren en hem steunden. Hij kreeg er bijna een brok van in zijn keel en tranen prikten ergens in zijn ogen. Snel slikte hij een paar keer, waarna hij even opzij keek naar Rook. ‘Heb jij eigenlijk ook broers of zussen?’ vroeg hij aan haar uit het niets, puur om de stilte te doorbreken en maar even de kans te krijgen de steek van verdriet te kunnen verdringen. ‘Er was minstens één iemand die een aardige scène schopte toen je werd gekozen bij de Boete,’ vulde hij aan, terwijl hij zijn blik weer op het vuur richtte en nog een slok van zijn drinken nam, zijn ogen aan de dansende vlammen geplakt.
OOC: - Stelletje chagrijnige moppertieners - Kampvuurtje hoera - Slachtoffers kijken - Frisdrank drinken, vuurtje staren, briefje lezen - Toby kletst tegen Rook aan |
| | | Rook Olsen District 3
PROFIELAantal berichten : 96 Registratiedatum : 22-10-16
| ◊Onderwerp: Re: [Dag 1 -> Dag 2] Fire and Brimstone | ma feb 27, 2017 9:41 am | |
| Het drankje smaakte naar haar mening abnormaal zoet, maar het leek geen negatieve bijeffecten te hebben. Na een tijdje besloot ze dat ze intussen wel iets gemerkt zou hebben als er iets mis was met het spul, dus haalde ze haar schouders op en stond zichzelf toe verder te drinken. Toby volgde haar voorbeeld en opende het blikje met perziksmaak. 0,1% Perziksap, had ze op het blikje zien staan. Ze vroeg zich af of je met zo'n kleine hoeveelheid nog veel van de smaak zou merken. Kampvuurtje, blikje drinken. Het had gezellig kunnen zijn als Rook en Toby gezellige mensen waren geweest. Nu bleef het echter stil bij het vuur. Rook staarde naar haar blikje drinken en Toby haalde na een tijdje het briefje van zijn sponsoring weer tevoorschijn. Nog altijd was Rook niet nieuwsgierig naar de inhoud. Ze wierp alleen even een korte blik op het papiertje en nam nog een slokje ijsthee, waarna ze maar naar het vuur ging zitten kijken.
"Heb jij eigenlijk ook broers of zussen?" vroeg Toby opeens, waarna hij ook nog over de scène bij de Boete begon. Rook keek strak voor zich uit. "Dat was Raven", zei ze na een korte stilte. "Mijn oudere zus. Ik heb ook nog een broertje, Jay." Hem had ze tijdens haar interview ook genoemd, maar ze wist niet of Toby daarnaar had gekeken. Zo interessant was haar gesprek met Nike niet geweest. Het had voornamelijk over kleding gegaan. Ze had zich na afloop wel afgevraagd of ze niet wat meer indruk had kunnen maken - haar antwoorden waren nogal slapjes geweest - maar intussen had ze dat met medeplichtigheid aan twee moorden wel weer goed gemaakt, meende ze. Na haar korte antwoord zweeg ze weer, terwijl ze zich afvroeg of Jay en Raven op dit moment zaten te kijken. Hadden ze de hele dag gekeken? Er hingen op de meeste plaatsen wel schermen, ook op het werk. Raven had misschien de hele tijd demonstratief een andere kant op zitten kijken. Dat had ze eerdere jaren ook wel gedaan.
- Rook drinkt ijsthee. - Er wordt gezwegen. - Toby stelt een vraag. Rook geeft antwoord. |
| | | Toby Blitz District 3
PROFIELAantal berichten : 216 Registratiedatum : 18-08-14
| ◊Onderwerp: Re: [Dag 1 -> Dag 2] Fire and Brimstone | ma feb 27, 2017 11:34 am | |
| Daar waar Toby met enige regelmaat een enorme prater was (voornamelijk tegen Aron en vooral als hij boos, chagrijnig of geïrriteerd was wanneer hij het ergens niet mee eens was), was Rook dat duidelijk niet. Ze gaf dan wel antwoord op zijn vraag, maar het was kort en ze stelde ook geen wedervraag. Toby knikte toen Rook vertelde dat haar zus Raven degene was geweest die een scène had gemaakt tijdens de Boete. Onwillekeurig vroeg de jongen zich af of Precilla ook, dan wel niet hoorbaar, ook had geprotesteerd. Vermoedelijk had het meisje zich meteen tot God gewend en gebeden voor zijn leven. Dat was hoe Precilla omging met het onrecht in de wereld; ze wende zich tot een hogere macht. De vraag was alleen, werkte dat wel als de persoon waarvoor je bad er zelf niet in geloofde? Verder had Rook dan nog een broertje, maar ze vertelde verder niet hoe oud die was en of ook hij die dag ook kans had gemaakt om in de Spelen te geraken. Hoe vreemd zou het wel niet moeten zijn als je met je broer of zus in de Spelen kwam? Toby kon zich nog wel herinneren dat er in de eerste Spelen een broer en zus duo deel had genomen, maar hij wist niet meer uit welk District dat was geweest.
Na haar korte antwoord zweeg Rook weer. Toby wist niet of het was omdat ze niet wílde praten, of omdat ze gewoon niet zo’n prater was, maar ze had lekker pech! Toby wilde namelijk wel praten, want van deze stilte ging hij anders gek worden en hij wilde niet dat Pris en Flaire weer gingen discussiëren in zijn hoofd. ‘Ik heb ook een oudere zus, Precilla,’ vertelde Toby terwijl hij weer naar het papiertje in zijn hand keek en het toen naar Rook stak. ‘Ze is ervan overtuigd dat tot God bidden me zal helpen.’ Vervolgens richtte bij zijn blik weer op het vuur. ‘Verder heb ik nog een tweelingbroer, Aron, en had ik nog een zus, Flaire.’ Hij grinnikte even. ‘Ik weet zeker dat je haar wel kent. Niet te missen figuur. Bos rood haar, vlammende persoonlijkheid. Viel altijd wel wat mee te beleven.’ Hij zweeg weer, een glimlach op zijn lippen geplakt, maar die zakte al gauw weer weg toen hij terug dacht aan hoe weinig hij eigenlijk met Flaire had kunnen beleven. Nadat hij en Aron haar hadden gevonden hadden ze met Flaire mogen spelen, maar altijd in het huis en altijd onder toeziend oog van minstens één ouder of Precilla. ‘Hoe oud is je broertje?’ vroeg hij met een zijdelingse blik op Rook, waarna hij weer een slok nam van zijn drinken. ‘Je bent niet echt een prater of wel,’ grinnikte hij toen, waarna hij nog een slokje van zijn drinken nam en weer naar het vuur staarde.
OOC: - Toby probeert Rook aan het kletsen te krijgen |
| | | Rook Olsen District 3
PROFIELAantal berichten : 96 Registratiedatum : 22-10-16
| ◊Onderwerp: Re: [Dag 1 -> Dag 2] Fire and Brimstone | ma feb 27, 2017 4:52 pm | |
| Rook nam nog een slokje van haar ijsthee terwijl Toby uitgebreid over zijn familie begon te vertellen. Wat zij precies aanmoest met de informatie dat zijn zus Precilla blijkbaar gelovig was, zou ze niet kunnen zeggen, maar goed. Ze had Precilla een keer ontmoet, overigens, al ontdekte ze nu pas dat ze Toby's zus was. Dat van die tweelingbroer wist ze wel. Toby en Aron Blitz waren wel enigszins bekend (of berucht) in het district. Deze helft van de tweeling was haar eigenlijk nog meegevallen. Hij leek in ieder geval geen slechte bondgenoot, behalve dan dat al was gebleken dat hij makkelijk gefrustreerd raakte en niet altijd even uitgebreid nadacht voor hij tot actie overging. "Flaire heb ik gezien, ja", zei ze. Op tv dan. In het echt had ze het meisje nooit ontmoet. Ze keek even naar Toby toen hij weer een vraag aan haar stelde en snoof even bij zijn laatste opmerking. "Niet echt, nee", zei ze kort. Ze nam nog een slok en staarde even naar het vuur. "Twaalf", zei ze toen. Nog zes Boetes te gaan voor hij veilig was. De kans dat hij gekozen zou worden leek op het eerste gezicht miniem, met zo veel andere jongens in het district, maar er leek wel een vloek te rusten op de broers en zussen van eerdere tributen. Iets in haar wist zeker dat hij gekozen zou worden. Zelfs al zou hij de komende jaren geen enkele voedselbon meer aannemen. Toby, Davi, Kasa, Xiomara, Gwendolyne, Avery, allemaal familieleden. Volgend jaar Jay? Of het jaar erna? Ze sloeg haar armen over elkaar en klemde geërgerd haar kaken op elkaar. Moest Toby nou echt zo nodig over broers en zussen gaan praten? Ze wilde daar nu helemaal niet aan denken.
- Rook heeft wat minder zin in praten dan Toby.
Laatst aangepast door Rook Olsen op wo maa 01, 2017 9:36 pm; in totaal 1 keer bewerkt |
| | | Toby Blitz District 3
PROFIELAantal berichten : 216 Registratiedatum : 18-08-14
| ◊Onderwerp: Re: [Dag 1 -> Dag 2] Fire and Brimstone | ma feb 27, 2017 6:36 pm | |
| Ja, het was wel duidelijk; Toby was de meest sociale van hen tweeën en Rook was absoluut geen prater. Great, dit kon dan nog een lange nacht worden! Zeker als Toobs straks de wacht mocht houden. Hij hield al zo niet van stil zitten en zeker niet als het enige wat hij te doen zou hebben het vuur aan houden was. Hoewel Rook wel antwoord gaf op zijn vragen, was het nu toch echt wel duidelijk dat ze geen zin had in een gesprek. Haar hele lichaamstaal schreeuwde bijna tegen hem dat hij zijn waffel moest houden en dus besloot Toby het maar op te geven. Prima! No social bonding! ‘Goed, ik houd m’n mond wel,’ sprak de jongen op geërgerde toon, waarop hij overeind kwam. ‘Ga maar slapen, ik neem de eerste wacht wel. Ik maak je met een paar uur wel wakker.’ Een paar uur later zou hij wel volledig op de gok moeten doen, want ze hadden geen horloge en hadden ook geen klok in één van de twee torens gezien, dus het was onmogelijk om te schatten hoe laat het precies was. ‘Ik stel voor dat we ontbijten zodra de zon op komt en dan weer op pad gaan,’ sprak hij nog even tegen Rook terwijl hij zijn lange lijf oprekte. Zijn spieren waren aardig stijf van het zitten op die harde grond.
Terwijl Rook het zich gemakkelijk maakte op de grond nam Toby zijn positie in in de deuropening van de toren. Met zijn schouder tegen de deurpost en zijn armen over elkaar leunde hij nonchalant in de opening, zijn blik gericht op de duisternis daarbuiten. Er viel totaal niks te zien; nergens was er een teken van de andere Tributen. Nu vermoedde Toby dat, als iedereen slim was geweest, ze zich ergens binnen hadden verschanst. Er waren sowieso meerdere gebouwen in de Arena, want dat hadden ze wel gezien; Het grote gebouw ten zuiden van de hoorn en een vreemd houten gebouw in de buurt van waar Lucca was ontsnapt. De aanhoudende miezerregen was in eerste instantie niet vervelend, maar als je er langdurig in bleef werd je vanzelf drijfnat, wat ook weer kon leiden tot een fikse verkoudheid of longontsteking mocht de temperatuur in de arena opeens gaan dalen. Even wierp hij een blik over zijn schouder naar Rook. Het meisje had de papieren uit beide torens gebruikt om op te slapen, zodat ze niet direct op de harde grond lag. Best slim, al zei hij het zelf. Ze moest echter niet raar opkijken als ze met minder papier wakker werd dan toen ze ging slapen, want Toby ging dat spul dus mooi wel gebruiken om het vuur een beetje aan te houden.
Na een paar minuten (of eigenlijk na nog niet eens één minuut, maar voor Toobs voelde het als minuten!) verveelde de jongen uit 3 zich al helemaal te pletter. Hij sloeg een geërgerde zicht en keek weer achterom. Het vuur deed het nog prima en Rook leek al te slapen. Als hij nou iets te doen had, dan was op wacht staan niet zo verdomde saai! Zijn oog viel op het ei dat ze aan het begin van deze dag bij de hoorn hadden gevonden. Tijdens de achtervolging van Lucca had hij het zonder nadenken laten vallen, want zeg nou eerlijk, iemand willen pakken met een zwaar ding in je handen was niet te doen. Gelukkig had Rook het onderweg meegepakt en was het nog steeds in hun bezit. Stel je voor dat iemand anders het gejat had, dan had Rook hem waarschijnlijk helemaal een uitbrander gegeven en hem misschien zelfs een mep verkocht! Dan zou Toby misschien zelfs terug hebben geslagen en ja, wat er dan zou zijn gebeurd wist hij niet. (Toobs, overdrijf toch niet zo).
Nadenkend tilde Toby het zware ei van de grond en liep ermee terug naar de deuropening. Hier nam hij zijn leunende positie weer in tegen de deurpost, waarop hij het ei (niet voor de eerste keer) nog eens goed bekeek. Het ei was blauw met een soort goudachtige versiering en er liep een rand rondom, wat erop duidde dat het ding ook open kon. Het digitale schermpje dat erop zat gaf inmiddels het getal 1400 aan en ergens vermoedde de jongen dat het ei pas open zou gaan wanneer dat getal op 0 stond. De vraag was nog altijd; wat zou eruit komen? Hij en Rook hadden er nog niet echt veel over gespeculeerd, maar dat zou vast nog wel komen. In eerste instantie ging Toby ervan uit dat het wel iets nuttigs zou zijn. Waarom zouden ze anders iets aan de Tributen geven wat ze steeds mee moesten slepen, om er vervolgens iets totaal nutteloos in te verstoppen? Even staarde Toby naar het getal op het ei. De theorie was inmiddels dat je ermee moest lopen om het getal omlaag te brengen. Toby wist nog niet of het ding je stappen telde, of de meters die je aflegde, maar het mocht duidelijk zijn dat ze al 600 stappen of meters hadden gemaakt. Hmmm.
Snel legde Toby nog wat papiertjes op het vuur om ervoor te zorgen dat het nog niet uit zou gaan, waarna hij met het ei naar buiten ging. Vervolgens ging hij rondjes lopen met het ei; van de deur van de rechtertoren naar de deur van de linkertoren, langs de linkertoren en dan met een flauw bochtje naar het uiteinde van de andere toren en dan weer terug langs de rechtertoren naar de deur. Hoewel het nog altijd miezerde liep Toby maar half in de regen, omdat de poort toch wel wat van de miezer tegen leek te houden. Het in beweging blijven voelde fijn en hij merkte dat de rusteloosheid langzaam aan verdween. Af en toe draaide hij zich om en liep hij zijn rondje de andere kant op, om te voorkomen dat hij zich alsnog weer begon te vervelen (wat toch wel ging gebeuren, want hij verveelde zich snel). Heel af en toe bleef Toobs staan en spitste hij zijn oren wanneer hij een geluid uit de arena hoorde komen. De meeste geluiden leken echter afkomstig te zijn van de dieren die zich even verderop in kooien bevonden. Zodra hij besloten had dat het geluid geen bedreiging was liep hij weer verder. Zo liep Toby heel uren rondjes, maar hoewel hij wel bewoog, jeukten zijn spieren enorm. Hij wilde rennen, klimmen en vreemd genoeg ook graag iets of iemand slaan. Even overwoog hij de automaat te gebruiken als boksbal, maar besloot dat het lawaai vermoedelijk ongenode gasten zou lokken en dus hield hij zich koest (goed hè Alexandra).
Uiteindelijk begon Toby dan toch in te kakken en toen hij zelfs begon te gapen en langzamer begon te lopen besloot hij dat het tijd was om Rook wakker te maken. Hij legde het ei bij het vuur neer, waarop hij voorzichtig Rook wakker maakte. De schaar lag nog bij haar en hij wilde niet dat ze wakker zou schrikken en hem met het ding zou steken. Hij had allang gezien wat ze met dat ding kon en hij wilde niet hetzelfde lot ondergaan als Tamas. Zodra zijn bondgenote wakker was verklaarde hij dat het haar beurt was om de wacht te houden. ‘Ik heb ook even wat rondjes gelopen met dat ei,’ vertelde hij terwijl hij op Rook haar plaats ging liggen. ‘Ik verveelde me,’ voegde hij eraan toe. ‘Buiten was niks te zien.’ Gelegen op zijn rug sloot de jongen zijn ogen en verdween hij al gauw naar dromenland, vergezeld door zowel Precilla als Flaire.
OOC: - Toby heeft het kletsen met Rook op - Toobs neemt de eerste wacht en verveelt zich al gauw te pletter - Toobs gaat met het ei rondjes lopen, want ja wat moet je anders - Na ongeveer 3 en een half uur maakt Toby Rook wakker voor de wisseling van de wacht en gaat hij slapen |
| | | Rook Olsen District 3
PROFIELAantal berichten : 96 Registratiedatum : 22-10-16
| ◊Onderwerp: Re: [Dag 1 -> Dag 2] Fire and Brimstone | wo maa 01, 2017 9:13 pm | |
| Ze had Toby geërgerd met haar korte antwoorden, maar ze reageerde niet op zijn geïrriteerde woorden. Ze knikte alleen zonder hem aan te kijken toen hij voorstelde de eerste wacht te nemen en bij zonsopkomst te ontbijten. Ze keek pas zijn kant op toen hij in de deuropening was gaan staan, met zijn rug naar haar toe, en vroeg zich af of ze mee had moeten doen met zijn gesprek. Zijn ergernis om haar zwijgen vond ze maar kinderachtig, maar hij was wel haar bondgenoot en ze kon hem maar beter te vriend houden. Het zou hun samenwerking misschien ten goede komen als ze zich iets meer open opstelde, ook al ging het tegen haar karakter in. Ze dronk de laatste slokken van haar ijsthee en zette het blikje op de grond. Misschien zou ze als ze morgenavond nog leefden en weer bij het vuur zaten wat spraakzamer zijn. Nu was het tijd om te gaan slapen. Van papier maakte ze een bed dat ritselde en niet bijzonder comfortabel was, maar toch iets beter dan de kale grond, en daarop ging ze liggen, haar ene hand onder haar hoofd, haar andere op de schaar.
Het was niet makkelijk om op een plek als dit te gaan slapen. Haar bondgenoot was prikkelbaar en impulsief, niet echt de ideale eigenschappen voor iemand die je met je leven moest vertrouwen, maar ze wist ook dat hij op dit punt in de Spelen geen reden had om haar te verraden. Ze hoopte maar dat hij niet in slaap zou vallen.
Ze hoopte maar dat zij wel in slaap zou vallen. Tot nu toe kwam er nog niet veel van terecht. Ze bleef maar gewoon met haar ogen dicht liggen wachten tot de slaap zou komen. Ze was moe genoeg, maar ondanks dat Toby op wacht stond, hielden alle geluiden haar wakker, en daar kwamen haar zorgen nog bij. Nu ze eenmaal aan Jay moest denken, hielden haar gedachten ook niet meer op. En niet alleen haar broertje zou nog jaren in de gevarenzone zitten, ook haar vrienden waren nog niet veilig. Ze wist dat Anna het geen minuut uit zou houden in de Spelen, en van Benjamin zou ze het eigenlijk niet weten. Misschien zou hij niet eens proberen te winnen. Hij was veel te aardig. Dat was ook de enige reden dat hij met haar bevriend was. In tegenstelling tot Toby kon hij haar stiltes wel verdragen. Hij probeerde haar niet voortdurend aan het praten te krijgen en kletste zelf ook niet voortdurend onzin, zoals Anna met stiltes omging. Hij vond het prima om zwijgend naar de zee te zitten kijken. Ze miste de zee...
Ze moest nog even aan Toby's nog levende zus denken, die tot God bad. Rook wist niet veel van het geloof. Gij zult niet doden, dat stukje kende ze. Dat wilde dus zeggen dat als Precilla gelijk had, Toby en zij in de hel zouden komen. Het was geen mogelijkheid waar Rook zich als overtuigd atheïst erg veel zorgen om maakte. Dat zorgde er helaas ook voor dat in haar ogen een hemel ook uitgesloten was, maar misschien was het ook wel beter als er gewoon niets was. Hoe dan ook, ze hoefde nu niet over deze dingen na te denken. Het was nog lang niet zo ver. Ze ging de Spelen overleven. Over hemel en hel maakte ze zich wel druk als ze oud was. En met deze geruststellende gedachte viel ze in slaap.
Ze vroeg zich af hoe laat het was toen Toby haar wakker maakte. Voor hetzelfde geld dacht Toby in zijn ongeduld dat er na een uur al een halve nacht voorbij was, maar ze besloot hem maar het voordeel van de twijfel te geven. Ze zette haar hoed op haar hoofd, controleerde of het lampje nog goed vastzat en nam daarna zwijgend nam ze het ei van Toby over. De jongen was nu ook niet zo spraakzaam meer en leek vooral van plan zo snel mogelijk het papierbed te claimen. Rook had nog het vage verontrustende gevoel van een al vergeten droom en vond het eigenlijk wel prettig hoe de frisse buitenlucht haar wakker maakte. Met de nog altijd aanhoudende regen was ze wat minder blij. Waarschijnlijk was het niet eens echte regen, maar hing er een of andere sproei-installatie boven hun hoofden, aan het zicht onttrokken door de dichte bewolking.
Ze liep een beetje heen en weer, dicht langs de torens om enigszins beschut te zijn. Het ei droeg ze onder haar arm, de schaar uiteraard in haar hand. Ze vroeg zich af of ze de bovenkanten van de lege blikjes open konden knippen en ze buiten konden zetten om regenwater op te vangen. Het zou wel erg lang duren voor zo'n blikje vol was, met deze vage miezer. Met hun drie blikjes konden ze ook nog eventjes vooruit voor dat nodig zou zijn. Misschien zouden er ook wel meer blikjes loskomen als ze de automaat nog een keer omgooiden. Dat konden ze morgen proberen. Ze vond het niet prettig hoe weinig ze kon zien. De maan kon niet door de bewolking heen schijnen en het enige licht kwam van het zwakke schijnsel dat door het open raam van de toren kwam. Ze overwoog het mijnwerkerslampje aan te zetten, maar ze wilde de batterijen niet verspillen. Ze zou het licht later vast harder nodig hebben. Voor nu kon ze beter op haar oren vertrouwen.
Er gebeurde de hele nacht niets. Er kwamen soms vreemde geluiden van dieper uit de Arena, maar die klonken meestal ver weg en Rook nam aan dat het gewoon de nachtdieren waren. Ze probeerde zich niet voor te stellen dat alle hokken open waren gegaan en er nu overal leeuwen en andere roofdieren op stille poten rondslopen. Af en toe ging ze even naar binnen om het vuur aan de gang te houden. Toby leek in een diepe slaap verzonken te zijn, aan zijn ademhaling te horen. Ze keek ook nog even naar de telefoon, half verwachtend dat die midden in de nacht zou beginnen te rinkelen, maar het apparaat zweeg. Het vuur was lekker warm, maar ze ging toch altijd snel weer naar buiten, waar ze rondliep om warm te blijven. De hoeden die ze allemaal hadden gekregen leken misschien niet bijzonder nuttig, maar ze was nu toch dankbaar voor hoe het ding haar hoofd en nek droog hield. Zo liep ze een paar uur rond, haar best doend om alert te blijven terwijl er niets gebeurde, en proberend niet meer aan thuis te denken, waar ze niet in slaagde. Ze vroeg zich af of iedereen daar sliep, of Jay weer een nachtmerrie had, of ze allemaal slapeloos voor de televisie zaten, te gespannen om een oog dicht te doen, te bang dat ze wakker zouden worden en hun dochter/zus/vriendin er opeens niet meer zou zijn. Misschien hielden ze wel om de beurt de wacht bij de tv, zoals Toby en zij de wacht hier verdeelden. Zouden ze allemaal thuis zitten, of hadden haar familie en vrienden zich in het huis van de Olsens verzameld?
Het duurde even voor ze merkte dat de nacht niet meer zo zwart was als voorheen. Ze wachtte nog wat langer, en het werd duidelijk dat het licht aan het worden was. Zodra er na de grijze schemering weer enige kleur in de wereld zichtbaar was, ging ze naar binnen om Toby te wekken. Het vuur was klein geworden en ze gooide er nog een paar papiertjes op om het tijdens hun karige ontbijt nog aan de kans te houden, zodat ze nog even kon opwarmen na de koude wacht. "Goed geslapen?" vroeg ze terwijl ze de laatste appel uit de tas haalde, zowaar de eerste die iets zei, al verwachtte ze niet meer dan een simpele 'ja' die ze zelf terug zou geven als de vraag werd teruggekaatst, waarna hun gesprek wat haar betreft wel weer afgelopen zou zijn.
- Rook maakt een zacht bedje van papier. - Rook kan niet slapen. - Rook valt toch in slaap. - Rook wordt wakker. - Rook houdt wacht (loopt wat rondjes met het ei, houdt het vuur aan de gang, probeert niet aan thuis te denken, denkt aan thuis). - Rook maakt Toby wakker - en zegt iets! |
| | | Toby Blitz District 3
PROFIELAantal berichten : 216 Registratiedatum : 18-08-14
| ◊Onderwerp: Re: [Dag 1 -> Dag 2] Fire and Brimstone | do maa 02, 2017 11:38 am | |
| Het verbaasde Toby een beetje hoe gemakkelijk hij in slaap viel. Toegegeven, als het op slapen aankwam kon hij altijd en overal slapen als hij dat wilde, maar de arena was wel even een andere omgeving dan District 3. Hier in slaap vallen kon zomaar betekenen dat je niet meer wakker ging worden (vandaar ook een wisseling van de wacht). Alsnog was je dan afhankelijk van je bondgenoot. Misschien kwam Rook straks wel tot het besluit dat het beter was Toby nu uit te schakelen. Hmm nee, Rook was niet het type om iemand neer te steken in zijn slaap. Daarbij maakten ze meer kans met z’n tweeën dan alleen, dus het zou voor Rook helemaal niet voordelig zijn om hem nu al van kant te maken. Nee, ze zou hem wel laten leven deze nacht, daar was hij wel zeker van. ’Rook kun je wel vertrouwen broertje, sprak de stem van Precilla wijs. Flaire snoof schamper. ’Sinds wanneer heb jij zoveel mensenkennis dat je dat zo snel kunt zeggen?’ Hoewel hij Precilla niet kon zien, kon hij wel horen dat ze glimlachte. ’Ik heb haar een keer ontmoet. Dat zegt voor mij voldoende.’ En met die wijze woorden zakte Toby weg in een diepe slaap.
Toen hij zijn ogen opende stond hij een verlaten kruispunt. Bij het kruispunt stond een wegwijzer met verschillende bordjes die ieder naar een andere weg wezen. Vreemd genoeg waren alle bordjes leeg en werd hij er dus niets wijzer van waar hij was of waar hij nu heen moest gaan. ‘Je hoeft nu nog nergens heen te gaan,’ sprak een wel heel bekende stem. Toen hij zich omdraaide stond daar opeens Flaire. Ze stond een paar meter bij hem vandaan, midden op het pad dat naar het noorden leidde. ‘Wat bedoel je?’ vroeg hij niet begrijpend terwijl hij keek naar zijn roodharige zus, welke langzaam dichterbij kwam. Ze zag er goed uit, beter dan hij zich kon herinneren. Ze was schoon, haar huid de witte kleur die hij zich nog wel kon herinneren. Haar haren waren vuurrood, roder dan hij het ooit had gezien en ze zag er zowaar gezond uit. ‘Je ziet er goed uit,’ sprak hij, ‘dood zijn doet je goed.’ Het flapte eruit voordat hij er erg in had en hij kon zich wel voor zijn hoofd slaan. Verrassend genoeg glimlachte Flaire enkel breed naar hem. ‘Meer dan je je kunt voorstellen,’ antwoordde ze terwijl ze voor hem tot stilstand kwam. Ze was nog altijd even klein als hij zich kon herinneren, maar toch zag ze er anders uit.
Flaire kantelde haar hoofd terwijl ze naar hem op keek en leek hem aandachtig te bestuderen. ‘Ben je nou groter geworden?’ vroeg ze hem en hij kon het niet laten even te lachen. ‘Vijf centimeter sinds de laatste keer dat we elkaar hebben gezien,’ reageerde hij, waarop hij zich meteen iets meer verdrietig voelde. ‘We missen je.’ ‘We?’ ‘Aron en ik.’ Flaire glimlachte. ‘Ja Precilla is wel de laatste die mij zal missen.’ Het meisje stak haar handen in de achterzakken van haar broek; het viel Toby op dat ze nog altijd de kleren droeg waarin ze was gestorven, de kleren van de tweede Hongerspelen. ‘Mooi apenpakje,’ gebaarde Flaire, vooral gericht op zijn hoed. Toobs was allang vergeten dat hij het ding droeg. ‘Ja, ze hebben dit jaar besloten dat iedereen hetzelfde aan moest zodat het paste hij de Arena.’ Even grinnikten ze samen. ‘Een dierentuin,’ sprak Flaire, en Toby knikte beamend. ‘Een dierentuin.’ Het tweetal zweeg toen; Toby keek op zijn zus neer, terwijl zij op haar beurt omhoog tuurde. ‘Wat is dit voor plek?’ vroeg hij na een tijdje, waarop Flaire een glimlach tevoorschijn toverde. ‘Een kruispunt.’ ‘Dat zie ik.’ ‘Waarom vraag je het dan?’ Toby fronste en keek weer in het rond. ‘Waar gaan de paden heen?’ Flaire flitste een duivelse grijns, maar trok haar gezicht snel weer in de plooi toen Toby haar weer aankeek. ‘Naar plekken waar jij nu nog niet heel kan. Of heen moet.’
Dit antwoord zorgde alleen voor maar meer vragen. ‘En wanneer kan of moet dat wel?’ Flaire kantelde enkel haar hoofd en glimlachte een zoete glimlach die daar niet hoorde te zijn. ‘Als het moment daar is, dan weet je het wel.’ Toobs opende zijn mond al om te protesteren, maar Flaire stak haar hand omhoog en drukte haar vingers tegen zijn lippen. ‘Nee, geen tijd meer om te kletsen. Je hebt lang genoeg geslapen. De zon komt alweer op.’ Toby fronste nogmaals, maar zweeg terwijl Flaire haar vingers van zijn lippen haalde. ‘Succes in de arena broertje, ik weet dat je het kunt, dat heb je al bewezen.’ Ze begon langzaam achteruit te lopen, bij hem vandaan. Naarmate ze verder weg stapte begon de omgeving op te lossen. De paden om hem heen begonnen te vervagen. ‘Onthoud dit Toby,’ sprak Flaire terwijl ze langzaam begon te vervangen. ‘Burn them all.’ ‘Flaire wacht!’ ‘Ik ben trots op je.. hoever je ook komt..’
Ietwat verstoord opende Toby zijn ogen toen Rook hem wekte. Buiten begon de lucht al mooi te verkleuren door de opkomende zon. Zijn hele lijf voelde stijf van het liggen op de grond en Toby rekte dan ook eerst even alle spieren in zijn lijf voordat hij antwoord gaf op de vraag die Rook hem stelde. Wacht eens even.. stelde ze nou een vraag!? Verbaasd liet Toby zijn armen, die hij net aan het strekken was, weer zakken en keek Rook even met samengeknepen ogen aan. Wat was dit?Wilde ze nu opeens wel een gesprek aangaan? ‘Ja wel goed,’ antwoordde hij terwijl hij weer op de grond ging zitten. ‘De grond ligt niet bijzonder prettig, maar ik heb wel eens op beroerdere plekken geslapen.’ Hij pakte de appel van Rook over en sneed hem behendig in vier parten, waarna hij er twee aan Rook gaf. Het laatste beetje van zijn drinken dat hij gisteren had laten staan dronk hij nog snel even op, al was het maar één slokje, dus veel was het niet. ‘Wat gaan we vandaag doen?’ vroeg hij terwijl hij een stuk van zijn appel af beet. Na een korte stilte stelde Rook voor om de automaat nog een keer om te gooien in de hoop op nog meer blikjes drinken. Toby stemde in. Hoewel ze nog drie blikjes drinken over hadden was het wel fijn om toegang te hebben tot meer drinken.
Zodra het tweetal klaar was met hun ontbijt besloten ze een nieuwe poging te wagen bij de automaat. Hun spullen lieten ze in de toren liggen, aangezien ze toch in de buurt zouden blijven. Enkel de schaar en het mesje namen ze mee, voor het geval ze opeens belaagd zouden worden buiten. Daar gingen ze echter niet van uit. Buiten miezerde het nog altijd en de grond begon aardig soppig te worden. Gladheid zou nog wel eens voor problemen kunnen gaan zorgen als ze niet oppasten. Gelukkig hadden ze van de stylisten stevige schoenen aangekregen. Rook en Toby namen beide aan een kant van de automaat plaats, net als de dag ervoor, en herhaalden wat ze gisteren ook hadden gedaan. De automaat viel ook nu weer om en belande met een natte splet op de grond. ‘Lekker,’ mompelde Toby, waarna hij en Rook zich vooroverbogen om de automaat weer omhoog te zetten. Hopelijk zou de automaat ook dit keer wat blikjes ophoesten. En mocht dat niet zo zijn, wat extra schade aan de automaat was altijd welkom.
OOC: - Toby slaapt en kletst in zijn droom met Flaire - Toby wordt wakker en gaat ontbijten met Rook; appels zijn nu op - Took gooit nog een keer de automaat om en zet hem dan weer overeind in de hoop op meer blikjes (we zijn ervan uit gegaan dat de automaat bij een tweede keer omgooien ook gewoon om zou gaan net als de eerste keer. Mocht dit niet goed zijn, laat het vooral even weten :3)
Er vallen drie blikjes naar beneden. |
| | | Rook Olsen District 3
PROFIELAantal berichten : 96 Registratiedatum : 22-10-16
| ◊Onderwerp: Re: [Dag 1 -> Dag 2] Fire and Brimstone | vr maa 03, 2017 7:18 pm | |
| Toby keek een beetje wantrouwig na haar vraag, al snapte Rook niet helemaal waarom. Ze was misschien niet zo te porren voor uitgebreide, persoonlijke gesprekken, maar ze was toch nog wel enigszins beleefd opgevoed. Iemand vragen hoe hij had geslapen was niet meer dan netjes. Uiteraard leek het haar ook niet meer dan gepast dat Toby hetzelfde simpele antwoord zou geven als meestal op de vraag 'hoe gaat het' volgde, maar intussen had ze wel kunnen weten dat de jongen wat breedsprakiger zou zijn dan dat. Gelukkig viel het mee. Hij stelde de vraag niet eens terug. In plaats daarvan vroeg hij wat de plannen voor vandaag waren. Rook nam een hap appel en dacht even na, waarna ze voorstelde om de automaat nog eens om te gooien. Het leek haar goed om een goede voorraad blikjes te houden. Toby stemde in en zodra ze beide hun appelhelften op hadden, kwamen ze in beweging.
De automaat was niet moeilijk om te duwen en Rook hoorde tot haar tevredenheid al weer wat gekletter daarbinnen. Ze hesen de automaat weer overeind en Rook viste ditmaal drie blikjes uit het vak. Nog een groene ijsthee en een Ice Tea Peach, maar dit keer zat er ook iets anders bij. "Chocomel", zei Rook en ze glimlachte zowaar even. "Die kunnen we vanavond opwarmen." Warme chocolademelk in de Arena, wat een luxe! Ze verheugde zich er nu al op, al zouden ze wel eerst de dag door moeten komen.
Ze stalden de spullen weer uit de in de toren om even een beeld te krijgen van hun voorraden. Ze hadden twee blikjes leeggedronken, dus ze hadden er met de drie nieuwe erbij zes in totaal. Hun eten was op, daar zouden ze straks iets aan moeten doen. Verder hadden ze uiteraard alle spullen van de Hoorn nog. Ze overlegden even, en besloten dat ze eerst iets aan hun voedselvoorraad moesten doen. Daar legen de langpotige, roze vogels waar ze al eerder langsgelopen waren hen uitermate geschikt voor. Ze haalden de tas leek en stopten het ei erin, want als ze op jacht gingen, moest Toby wel zijn handen vrij hebben. Helaas paste er hierdoor verder niet veel meer in de tas. Ze stopten de blikopener erbij, want die nam toch niet veel ruimte in beslag, maar de blikjes moesten achterblijven. Die, en de andere spullen, verstopten ze dan ook weer in de toren. Gelukkig was het vogelverblijf niet ver van de poort, waardoor de kans dat iemand onopgemerkt de toren kon doorzoeken en hun drinken kon stelen klein was.
Ze liepen naar het verblijf en Rook probeerde de deur, die moeiteloos open ging. Zenuwachtig keek ze naar de vogels, om te zien of die plotseling agressief zouden worden. Ze zagen er behoorlijk weerloos uit, maar je wist maar nooit. Er stond opvallend genoeg ook een plastic dier tussen de levende, en al voelde het ergens een beetje belachelijk om een goedkoop uitziende plastic vogel te wantrouwen, gooide Toby er eerst een steentje naar voor ze verder het hok in gingen, want opnieuw: je wist maar nooit.
- Meer blikjes, yay! - Ze leggen de spullen bij elkaar en bedenken wat ze mee gaan nemen. - Even een duidelijk spullenoverzicht: de appels zijn op, ze hebben gisteravond elk een blikje drinken gedronken, dus hebben ze er, met de nieuwe erbij, nu zes. Deze hebben ze verstopt, samen met peper-en-zout, WD40 en boek. De rest hebben ze bij zich. - Took gaat op flamingojacht! Maar wel voorzichtig. - Toby gooit een steen naar de plastic flamingo. Godmode Toby met toestemming
Er gebeurde niets met de flamingo. Hij zakte alleen een tikje scheef door de impact van de steen.
Het getal op het ei is inmiddels 1350 geworden.
Er komt een sponsoring voor het tweetal naar beneden.
Voor Toby: Een goudkleurige boksbeugel. Briefje: ''Bewijs jezelf!" Rook: Een dunne doorzichtig witte poncho. Briefje ''Ga zo door..." |
| | | Toby Blitz District 3
PROFIELAantal berichten : 216 Registratiedatum : 18-08-14
| ◊Onderwerp: Re: [Dag 1 -> Dag 2] Fire and Brimstone | za maa 04, 2017 11:39 am | |
| Het geluid van vallende blikjes was hoorbaar toen de automaat weer overeind kwam. Mooi! Als ze op deze manier de automaat één of twee keer per dag konden plunderen dan zou het wel goed komen. Rook zakte weer door haar knieën voor de automaat en haalde er dit keer drie blikjes uit. ‘Chocomel,’ sprak ze verrast en Toby keek even over haar schouder naar het gele blikje. De andere twee waren smaken die ze al hadden, maar dat vond Toby niet heel erg. Die Ice Tea Peach had goed gesmaakt namelijk en eigenlijk wilde hij er wel meteen nog eentje opdrinken. ‘Die kunnen we vanavond opwarmen,’ sprak Rook, gebarend naar het blikje Chocomel. Toby vroeg zich enkel af waarín ze het wilde opwarmen, want als ze dat in het blikje deden dan konden ze er niet meer uit drinken en gezond zou het vast ook niet zijn. Hij besloot Rook erop te wijzen dat ze dan wel iets nodig hadden om de chocomel in op te warmen en dat het blikje daar niet geschikt voor was. Misschien dat ze vandaag iets konden vinden om het in op te warmen en anders maar gewoon koud.
Binnen in de toren besloten ze nog eens opnieuw in te pakken, maar niet voordat Toby de buitenkant van de tas had ingespoten met WD40. Volgens de spuitbus maakte het leer waterafstotend en dat was toch wel iets wat Toby een handig idee vond. Vervolgens maakten ze een plan voor de ochtend en werden de voorraden herzien. Genoeg te drinken, niks te eten, maar wel genoeg spullen. Het ei en de blikopener gingen in de tas, welke Toby weer kruislings over zijn schouders hing. Op deze manier had hij zijn handen vrij. Hij twijfelde nog wel of het handig was om de tas over zijn hoofd te dragen, omdat hij op deze manier ook gewurgd kon worden met het hengsel van de tas, maar dat was iets voor later om over na te denken. Ze hadden nu besloten op jacht te gaan naar de roze vogels met de lange poten en die zouden hem vast niet gaan wurgen met de tas. Toch?
Met de tas en inhoud, en gewapend met schaar en schilmesje ging Took op weg naar de kooi. Doordat deze zich vlakbij de toren bevond was de beslissing om de rest van de spullen achter te laten gemakkelijker geweest, want ze konden het vanaf hier in de gaten houden. Bij de kooi aangekomen probeerde Rook de deur, welke gemakkelijker open ging dan Toby gewild zou hebben. ‘Hij zat niet op slot?’ reageerde hij verbaasd en Rook schudde haar hoofd. Een frons verscheen op Toby zijn gezicht en hij keek in de verte, in de richting van de leeuwen. ‘Ik hoop dat alle andere kooien wel gewoon dicht zitten.’ Ergens wist hij echter wel dat dit niet het geval zou zijn. Dit waren niet voor niets de Spelen. In het hok stonden meerdere van de roze, langpotige vogels, maar vreemd genoeg stond er ook een nepversie tussen. Waarom was dat? Het tweetal wantrouwde het beest en dus gooide Toby, net als bij de automaat, eerst een steen. De steen zeilde door de lucht en maakte contact met de plastic vogel. Afgezien van het feit dat de vogel een beetje scheef zakte gebeurde er verder niks.
‘Goed, en nu?’ vroeg Toby met een blik op Rook. Hoewel het een goed idee leek om een vogel te vangen was het nog maar de vraag hoe ze dat moesten doen. De nek omdraaien was de beste manier zodra je hem had gevangen, maar dit beest had wel een erg lange nek. Hoeveel moest je die wel niet omdraaien om dat beest te kunnen doden? Misschien dat ze één van de beesten neer konden slaan met de plastic versie, want ze hadden verder alleen maar wapens voor close combat. De schaar of het mesje gooien was geen strak plan. Toby wilde net voorstellen om de plastic vogel als knuppel te gebruiken toen er opeens een sponsoring naar beneden kwam. Verbaasd pakte Toby de sponsoring van de grond op de plek waar hij was geland en haalde er twee voorwerpen en twee briefjes uit. Hij gaf het ene voorwerp met briefje aan Rook en bekeek toen zijn eigen sponsoring. Het was een goudkleurige boksbeugel met daarbij het briefje “Bewijs jezelf!”. Even trok hij zijn wenkbrauw op. ‘Nog meer?’ mompelde hij, maar hij grijnsde dankbaar. De boksbeugel woog wel wat, wat zijn slagen ook meer kracht zou geven. Hij schoof de boksbeugel om zijn vingers om te zien of het paste en hoe het voelde. Het materiaal voelde koel op zijn vingers en het paste goed. Mooi, dat scheelde weer. Zijn blik gleed naar Rook en wat zij had gekregen. ‘Wat heb jij gekregen?’ vroeg hij, waarop ze de poncho omhoog hield. Hij was dun, doorzichtig en wit, maar zou wel helpen. Hij keek er met een schuin oog naar, maar knikte enkel. Hij wist niet in hoeverre een poncho echt nuttig zou zijn in de arena, maar goed.
Het was hoe dan ook fijn om nog een sponsoring te ontvangen. Dat betekende dat ze toch iets goed deden en dat hun inspanningen gewaardeerd werden. ‘Ik stel voor dat we dat plastic beest gebruiken om een vogel uit te schakelen,’ wees Toby naar het onschuldig ogende ding. Rook knikte en Toby stapte voorzichtig naar de plastic vogel toe. De vogels om hem heen werden al een klein beetje onrustig en keken hem gespannen aan, maar gingen er nog niet vandoor. Toby trok moeiteloos de plastic vogel uit de grond en wenkte Rook. Samen zochten ze een egel en gingen ze golfen. Langzaam naderden ze de vogels, van plan om ééntje uit te zoeken en die aan te vallen. Toby fluisterde zijn plan naar Rook, welke knikte zodra ze het begreep; ze zouden een vogel uitkiezen, waarna Toby het beest zo neermeppen met de plastic flamingo en Rook zou dan de genadesteek doen met de schaar. Al gauw viel hun oog op een vogel die iets kleiner en minder alert leek dan de rest. Toby gebaarde naar het dier, Rook knikte en toen schoot Toby naar voren. Hij maakte een zijwaartse slagbeweging alsof het plastic ding dat hij had een zwaard was. Hij hoopte met de plastic nek van het ding de nek van de vogel te raken van voren. Vervolgens bracht hij het ding (ongeacht de toestand) omhoog om het beest nog een slag van boven toe te dienen. Rook stond klaar met haar schaar om het beest te overmeesteren en neer te steken zodra het weerloos genoeg leek.
OOC: - Hoera meer blikjes! - Tas inspuiten en inpakken en op safari - Took gaat het hok van de Flamingo's binnen; Toby gooit een steen naar de plastic flamingo zonder zichtbaar effect - Took ontvangt een sponsoring hoera! - Toby trekt de plastic flamingo uit de grond om hem als slagwapen te gebruiken - Ze sluipen naar de flamingo's toe en kiezen een slachtoffer - Toby springt op een wat kleinere flamingo af met een zijwaartse slag naar de nek aan de voorkant. Vervolgens dient hij een slag van boven toe. Rook staat klaar om de vogel te steken zodra deze weerloos lijkt.
Godmode met toestemming |
| | | Rook Olsen District 3
PROFIELAantal berichten : 96 Registratiedatum : 22-10-16
| ◊Onderwerp: Re: [Dag 1 -> Dag 2] Fire and Brimstone | zo maa 05, 2017 2:02 pm | |
| Toby leek wat ongerust te worden door het feit dat het hok zo makkelijk opengegaan was. Als dat voor dit hok gold, dan gold het waarschijnlijk ook voor de hokken waar minder ongevaarlijke dieren in zaten. Ook voor Rook was het geen prettige gedachte dat iemand zonder moeite bijvoorbeeld de leeuwen vrij kon laten, of wat er nog voor engere dieren elders in de dierentuin verbleven. De plastic flamingo zakte een beetje scheef, maar verder gebeurde er niets. "Goed, en nu?" vroeg Toby. Rook observeerde de flamingo's, die niet erg heftig op hun aanwezigheid reageerden. De vogels die het dichtstbij hadden gestaan hadden snaterend wat afstand genomen van het tweetal, maar dat was het. Ze leken niet op bloed uit te zijn. Verbaas keek Rook op toen er een sponsoring naar beneden kwam zeilen. Tot haar grote plezier zat er voor hen beiden iets bij. Ze las eerst het korte, vrij onpersoonlijke briefje, dat haar deed vermoeden dat Alexandra deze sponsoringen had geregeld. Voor Toby was het een boksbeugel en voor haar zat er een poncho bij. Het leek misschien wat minder interessant dan een wapen, maar Rook was er dankbaar voor. De miezerregen maakte haar kleren klam en koud en het zou geen overbodige luxe zijn om droog te kunnen blijven. Ze trok de poncho dan ook gauw aan, nu haar kleren nog enigszins droog waren.
De plastic flamingo voldeed niet helemaal aan Rooks beeld van een wapen, maar ze moest toegeven dat het best zou kunnen werken. Een beetje hetzelfde als een dikke tak, maar dan roze en belachelijk. De flamingo's weken al kwetterend opzij toen Toby naar het plastic exemplaar liep en hem uit de grond trok, terwijl Rook de deur van het hok achter zich sloot. Daarna liep ze naar haar bondgenoot toe, die haar het plan toefluisterde. Rook vroeg zich af waarom hij eigenlijk fluisterde. De vogels hadden net ook al nauwelijks opgekeken van hun stemmen en het was niet alsof ze het plan konden begrijpen. Toby wees een slachtoffer aan, een relatief klein exemplaar dat er een beetje duf uitzag in vergelijking met zijn alerte soortgenoten. Rook knikte en Toby ging over tot de aanval. De flamingo's stoven uiteen toen hij zich de groep in stortte, recht op de kleinere vogel af, die nu ook schrok en wild met zijn vleugels klapperend achteruit sprong. Toby gaf hem niet de tijd zich om te draaien en ervandoor te gaan en bracht het dier twee flinke klappen toe met zijn plastic soortgenoot. Er was wat meer nodig dan wat plastic slagen om een paniekerige vogel uit te schakelen, maar het resultaat was wel dat hij niet meer leek te weten welke kant hij op moest rennen. De ene slag was van de zijkant gekomen, de andere van boven, terwijl het roofdier dat hem dit had aangedaan voor hem stond. Welke kant was wél veilig? Voor hij dat kon uitvogelen, dook Rook naar voren en greep de vogel bij de nek. Ze was wat ongerust over de grote snavel van het dier, maar hij leek niet op het idee te komen die te gebruiken. Hij bleef met zijn vleugels slaan en trappelde wat met zijn poten, maar dat kon de schaar van Rook niet tegenhouden. Toegegeven, de flamingo had nog altijd meer vechtlust dan Tamás. Hij bleef proberen weg te rennen en Rook kreeg nog een vleugel in haar gezicht, maar toen Rook nog een keer toestak, verliet zijn kracht hem. Hij flapperde nog wat zwakjes na en verslapte.
Rook keek op. De andere flamingo's stonden helemaal aan de andere kant van het hok, alweer grotendeels tot rust gekomen. Toen ze het hok verlieten, bleven de vogels schichtig bij hen uit de buurt, nu ze wisten dat de twee mensen een gevaar vormden. Rook deed het hok weer netjes achter zich dicht. "Laten we ook vast wat hout verzamelen", zei ze. Als ze het nu vast in de toren legden, kon het de hele middag drogen, zodat ze het 's avonds konden gebruiken. Ze liepen om het hok van de flamingo's heen en Rook gaf de dode vogel aan Toby om zelf haar handen vrij te hebben om dode takken van de grond te verzamelen. Na een tijdje had ze zo veel als ze kon dragen, dus was het tijd om terug te gaan. Zo liepen ze terug naar de toren, Rook met een stapel hout, Toby met in elke hand een flamingo: één dode en één van plastic.
- Spullen! Rook trekt de poncho meteen aan. - Toby valt een wat kleinere, minder alerte flamingo aan met zijn plastic vogel, waardoor die gedesoriënteerd raakt. - Rook grijp de flamingo bij de nek en steekt hem twee keer met haar schaar. - De flamingo probeert te ontsnappen, maar sterft uiteindelijk (ik hoop dat de strijd zo realistisch genoeg was?). - Took verzamelt hout in het stukje bos achter de flamingo's (D1/C1), waarna ze teruggaan naar de toren. Godmode met toestemming |
| | | Toby Blitz District 3
PROFIELAantal berichten : 216 Registratiedatum : 18-08-14
| ◊Onderwerp: Re: [Dag 1 -> Dag 2] Fire and Brimstone | ma maa 06, 2017 11:26 pm | |
| Woorden konden niet omschrijven hoe belachelijk het voelde om met een roze plastic vogel een levende vogel aan te vallen. Toby wist zeker dat het voor de vogel, mocht deze überhaupt al het intellect hebben om na te denken, zich ook behoorlijk stom voelde. Het beest zag er in ieder geval wel heel stom uit. Uiteraard ging het er meteen vandoor toen Toby de aanval inzette, maar de jongen was sneller en na zijn slagen was het beest behoorlijk in de war. De nek van de plastic vogel was geknakt, maar zat nog wel vast aan de rest van het beeld. Als een soort ninja kwam Rook tevoorschijn springen en stak ze de vogel een aantal keren met haar schaar, wat vast een hele opgave was met dat hele verenpak dat het beest had. De vogel zelf ging nog wel in verweer, voor zover hij dat kon en sloeg Rook met zijn vleugel, maar kwam niet op het idee om zijn kop (of snavel) te gebruiken. Na een pittige worsteling waarbij Toby vooral klaar stond met zijn plastic vogel, maar niet toesloeg, omdat hij anders Rook voor het hoofd zou slaan, was het voorbij. Toby stak de plastic vogel onder zijn arm en gaf Rook een kort applausje terwijl ze overeind kwam, de vogel dood aan haar voeten. 'Jij bent echt gevaarlijk met die schaar,' sprak hij terwijl hij naast haar kwam staan en naar de dode vogel keek. 'Maar we hebben nu in ieder geval eten, dus yeay.' Ieder pakte een poot en zo werd het dode beest het hok uit gesleept. Rook deed de deur zorgvuldig dicht en stelde voor om hout te verzamelen. Toby knikte en bleef op wacht staan met zijn twee flamingo's, hopend dat het bloed niet opeens dieren zou lokken die eigenlijk in hun kooi hoorden te blijven.
Na het verzamelen van het hout ging het tweetal weer terug naar de toren. Toby besloot de plastic flamingo maar gewoon mee te nemen, want iets om anderen mee te slaan zonder meteen bij de ander op de lip te moeten staan was altijd handig. Rook legde het hout binnen in de toren om te drogen zodra ze aangekomen waren en Toby brak het laatste krukje in stukken om straks een nieuw vuur mee te bouwen. Eerst moest de vogel echter geplukt en geslacht worden, iets waar ze niet helemaal goed over na hadden gedacht. De veren eruit trekken zou nog niet zo heel lastig zijn, maar wel een lang werkje, maar hoe gingen ze het vlees eraf krijgen? Knippen met de schaar? Snijden met hun geweldige appelschilmesje? 'Dit gaat nog lastiger worden dan ik dacht,' reageerde Toby terwijl hij naar de dode flamingo keek. Ze hadden de vogel buiten voor de deur neergelegd zodat ze geen bloed binnen zouden krijgen. Uit de linkertoren haalde Toby de twee laden uit de kast die hier stond zodat ze deze als krukjes konden gebruiken. Naast elkaar gezeten begonnen ze toen met het zeer, zeer, zeer vermoeiende taakje van de veren uit de flamingo trekken. Het was veel vermoeiender dan gedacht, want de veren zaten behoorlijk goed vast in de vogel. Rook werkte in stilte naast hem en dus besloot hij het vooral bij zachtjes mopperen tegen zichzelf te houden. Als Rook wilde praten, dan moest ze zelf maar beginnen. Toby ging niet aan haar blijven trekken hoor, pff.
Hoewel ze die dag vroeg op waren gestaan kostte het plukken van de flamingo hen zo ongeveer de gehele ochtend. Toen het overgrote deel van de flamingo geplukt was (de nek sloegen ze over, want daar gingen ze toch niet van eten) was het tijd om te zien hoe ze dit verder gingen doen. Het mesje was niet heel erg scherp en dus was het vooral de schaar die moest helpen. Het voelde bijna alsof ze een soort operatie aan het uitvoeren waren en het was maar goed dat Toby tegen bloed kon, want mensen wat kwam daar een boel uit toen ze het lichaam eenmaal een beetje open hadden gemaakt. Ze besloten dat het geen zin had het hele beest te slachten (dat duurde te lang en kostte te veel energie) en dus sneden ze twee redelijke vierkanten uit de vogel om straks op het vuur te roosteren. 'De rest kunnen we beter weg gooien,' reageerde Toby terwijl hij opstond en vocht van zijn voorhoofd veegde. 'Die vogel blijft nooit lang goed. Misschien dat we er vanavond nog wat van kunnen eten, maar hij zal straks hoe dan ook gaan rotten.' De jongen liep naar binnen en begon met het laatste krukje, wat paper en een lucifer het vuur weer op gang te brengen. Rook prikte ondertussen de twee stukken vlees aan twee stokken waar ze met het appelschilmesje een scherpe punt aan hadden gemaakt. Net marshmallows roosteren, maar dan anders. Toby haalde het peper en zout tevoorschijn, gooide op de gok wat van beide over beide kanten van het vlees en nam toen plaats in de deuropening van de toren. Op die manier kon hij zowel zijn vlees boven het voor, als de omgeving buiten in de gaten houden. 'Hopelijk doet dat vlees er niet te lang over,' reageerde Toby terwijl hij een blikje Ice Tea Peach van Rook aannam. 'Ik heb best wel trek.'
OOC: - Took vermoord een flamingo (Toby neemt de plastic flamingo mee terug naar de toren) - Took plukt de flamingo - Took bakt de flamingo en drinkt allebei een blikje drinken (nu nog 4 over)
~Such action, much wow~
Godmode met toestemming!
Het ei staat op 1320 |
| | | Rook Olsen District 3
PROFIELAantal berichten : 96 Registratiedatum : 22-10-16
| ◊Onderwerp: Re: [Dag 1 -> Dag 2] Fire and Brimstone | ma maa 13, 2017 5:38 pm | |
| Zwijgend trok Rook aan de veren. Het was een saai en langzaam klusje, maar dat vond ze niet erg. Hersenloze handwerkjes was ze in de fabriek ook wel gewend, en ze werd er rustig van. Het was fijn om gedachteloos bezig te kunnen zijn. Het was echter wel duidelijk dat haar metgezel het daar niet mee eens was, want ze hoorde hem haast voortdurend zachtjes mopperen. Ze stoorde zich er niet aan. Het was een prettig achtergrondgeluid, zoals het voortdurende gepraat van Anna op het werk. Ze vond het dan ook bijna jammer toen de klus was geklaard, al was haar rammelende maag toch wel blij dat ze de vogel nu eindelijk konden gaan bakken. Toby zei dat ze wat ze overhielden beter weg konden gooien, maar Rook schudde resoluut haar hoofd. "Als we straks de rest ook roosteren, is het echt niet in één dag bedorven. Dan kunnen we er in ieder geval morgen ook nog van eten", zei ze. In die woestijn van het begin van de vorige Spelen was het niet lang meegegaan, maar hier zou de betrekkelijke kilte het vlees wel een dagje goed houden.
Met wat peper en zout uit het schattige olifantenstelletje erbij, zou het een waar feestmaal worden, al vroeg Rook zich wel af of Toby de kruiderij niet beter aan haar over had kunnen laten. Toby hield vanuit de deuropening de omgeving in de gaten en checkte af en toe ongeduldig of het vlees al gaar was. Rook dronk zwijgend van haar blikje groene ijsthee en draaide haar stok om zodat het vlees goed van verschillende kanten verhit werd. Het rook heerlijk en hoewel Rook zelf niet ongeduldig aangelegd was, liet haar maag wel van zich horen nu de fijne geuren rond begonnen te drijven. Eindelijk was het gaar en het tweetal at met smaak. Toby's gok met het zout en peper had gelukkig goed uitgepakt en het vlees smaakte werkelijk fantastisch, waarschijnlijk nog beter door de moeite die ze ervoor gedaan hadden, al voelde het voor Rook, die nooit eerder haar eten gedood had, wel een beetje vreemd om zo te smullen van iets wat net nog springlevend voor je neus had rondgelopen.
Ze roosterden ook de rest van het vlees en maakten zich daarna klaar om weer op pad te gaan. Rook vond de tas wel een goede plek voor het ei. Dan kon Toby het tenminste niet weer laten vallen. Nadeel daarvan was wel dat er verder vrijwel niets meer in paste. Ze sneden wat repen vlees af en wikkelden die in papier. Met deze pakketjes vulden de ieder overgebleven hoekje van de tas. Wat er aan vlees overbleef, verstopten ze in de toren met dezelfde spullen als ze net ook al hier hadden gelaten. Wel propten ze allebei nog een blikje drinken in een broekzak, voor de zekerheid. Rook trok haar poncho aan en het tweetal was klaar om te gaan.
Zo ging Took er weer op uit om het houten gebouw te verkennen dat ze gistermiddag al gezien hadden. Rook keek even opzij naar Toby, die heel casual met de plastic flamingo rondliep, alsof het een honkbalknuppel was, maar dan wat minder intimiderend. Ze namen opnieuw de route langs de buitenrand van de Arena, die ze weer langs het leeuwenverblijf leidde. Rook vroeg zich af of de dieren gevoerd waren. Ze zagen er nog altijd vrij rustig uit, maar Rook was geen expert in het lezen van gezichtsuitdrukkingen van dieren, dus voor hetzelfde geld betekende de schijnbaar onverschillige blik van de leeuwen dat ze heel hard aan het nadenken waren over hoe ze deze twee hapjes te pakken konden krijgen. Gelukkig was het hek er nog, al keek Rook wel met een andere blik naar het hok nu ze wist hoe makkelijk de deuren opengingen.
Toen ze het houten gebouw weer zagen opdoemen, sloegen ze linksaf om tussen twee verblijven door naar het bouwsel toe te lopen. Ze wisten niet of Lucca hier nog ergens in de buurt was - al zou hij er na het voorval gisteren goed aan gedaan hebben om zich ver weg te begeven - en ze hadden natuurlijk ook geen idee waar de andere tributen zich bevonden. Tussen de leeuwen en het andere verblijf, waarvan Rook probeerde te zien wat er in zat, waren er niet zo veel bomen meer, dus bleven Toby en zij eerst nog even in de schaduw van de bomen staan om het gebouw te observeren. Waren er andere mensen in de buurt? Het leek verlaten, en na een tijdje afwachten kwamen ze in beweging.
- Omnomnom, flamingovlees :3 - Took vertrekt weer, achterlatend: 2 van de 4 blikjes, het boek, de WD40 en het peper-en-zoutstel. De rest nemen ze mee. - Ze lopen weer langs het leeuwenverblijf en begeven zich dan in de richting van B5 Godmode Toby met toestemming |
| | | Toby Blitz District 3
PROFIELAantal berichten : 216 Registratiedatum : 18-08-14
| ◊Onderwerp: Re: [Dag 1 -> Dag 2] Fire and Brimstone | wo maa 15, 2017 10:06 pm | |
| Wachten was nooit Toby zijn sterkste punt geweest en zeker niet wanneer hij honger had. Het vlees deed er best een tijdje over om goed gebakken te worden en de geuren die de toren vulden deden hem watertanden. Je zou bijna vergeten dat ze bij de Hongerspelen zaten en zojuist een flamingo hadden gedood om op te eten. Rook had ondertussen aangegeven dat het beter was om de rest straks ook te roosteren, omdat het dan beter bewaard kon worden dan wanneer het rauw was. Toby knikte en had met de schaar zo goed en zo kwaad als het ging het vlees van de flamingo geknipt. Het was smerig werk, maar het hield hem in ieder geval bezig. Eindelijk was het vlees dat ze aan het roosteren waren dan klaar en konden ze gaan eten. Bij gebrek aan bestek en borden was het eten met je handen. Het vlees was heet, maar smaakte zeker niet verkeerd. De smaak deed hem een beetje aan kip denken en zijn op de gok kruiden had nog best goed uitgepakt. Misschien had hij zowaar wel een verborgen talent ontdekt bij zichzelf!
Zodra ze hadden gegeven werd ook de rest geroosterd en maakten ze zich klaar voor vertrek. Ze wilden de middag namelijk gebruiken om wat meer te ontdekken over de arena. Bij de achtervolging van Lucca gisteren hadden ze een vreemd, rond houten gebouw gezien en dat wilden ze graag wat beter onderzoeken. Het ei ging weer in de tas, samen met wat repen verpakt vlees, voor het geval dat. De meeste nutteloze spullen lieten ze achter in de toren, samen met de geroosterde stukken vlees. Toby besloot dat de plastic flamingo ook wel mee kon. Hoewel het ding geen wapen van hoog kwaliteit was, was het wel fijn om iets te hebben waar je iemand anders mee kon slaan. Of in ieder geval kon afleiden, want geef toe, het zag er toch gigantisch belachelijk uit, een jongen van vijftien met een plastic flamingo. Met de tas over zijn schouder, de poten van de plastic flamingo in zijn rechterhand waarbij hij de hand op zijn schouder liet leunen en aan zijn linkerhand de boksbeugel ging Toby samen met Rook op weg.
Het weer in de arena was helaas nog onveranderd en de bodem begon langzaam aan verzadigd te worden met de aanhoudende miezer. De grond klonk al wat sompig onder hun voeten terwijl de hun route van de dag ervoor nogmaals namen. Wederom kwamen ze langs de leeuwen, welke er nog net zo ongeïnteresseerd uit zagen als gisteren, al leken ze wel al iets meer te bewegen. ‘Ik hoop echt dat ze die beesten gevoerd hebben,’ merkte Toby op, ‘want de geur van dat vlees van ons was voor hen denk ik ook wel te ruiken.’ Al gauw bereikten ze weer de afslag die hen om het leeuwenhok heen leidde en hen tevens langs een ander, groter hok leidde. Toby keek tussen de tralies door en zag een grote vlakte met erg weinig bomen. Veel dieren zag hij niet, maar in de verte meende hij wel wat rare, zwart-wit gestreepte paarden te zien. Vanuit de schaduwen van een paar bomen observeerde het tweetal een tijdje het houten gebouw, wat een hoge toren bleek te zijn op palen. Het zag ernaar uit dat de toren boven over het hok stond dat zich nu rechts van hen bevond. ‘Volgens mij is er niemand,’ fluisterde Toby nadat ze een tijdje hadden gewacht. Op hun hoede kwam het tweetal in beweging. Aangezien ze vanuit hun positie nu op meer open gebied uitkwamen waren ze ook meer kwetsbaar.
Tussen de twee hokken door kwamen ze op een pad uit dat naar de hoge toren leidde. Toby keek wantrouwend omhoog en toen weer naar de omgeving. ‘Ik ga wel eerst,’ reageerde hij toen en langzaam begon bij naar boven te klimmen terwijl Rook beneden de wacht hield. Toby stak eerst de flamingo omhoog, alsof het plastic beest voor hem kon zien of er iemand in de toren was. Toen er niets gebeurde en er geen geschrokken of verbaasde geluiden te horen waren, klom Toby omhoog. De jongen doorzocht de toren goed, waarna hij zijn hoofd over de rand stak en zei dat Rook ook naar boven kon komen. Niet veel later stond het meisje naast hem en keken ze samen uit over het grote hok waar ze net langs waren gelopen. Het hok was vele malen groter dan het hok waar de leeuwen in hadden gezeten en bevatte ook nog eens veel meer verschillende dieren. Naast de gestreepte paarden waren er ook dikke grijze beesten met punten op hun neus, gevlekte dieren met een nek die langer was dan goed voor je kon zijn en nog twee verschillende soorten dieren die Toby nergens mee kon vergelijken. ‘Maffe beesten,’ mompelde Toby met een blik op de beesten met lange nekken, waarop hij zich omdraaide en de rest van zijn omgeving bekeek.
De toren leidde naar een lang, houten pad dat in verbinding stond met eenzelfde houten toren als waar ze nu in waren, maar dan enkele meters verderop. Het pad tussen de torens leidde hen over het grote, open hok heen, wat betekende dat ze, wanneer ze over de rand sprongen, midden tussen de dieren zouden landen. Niet echt een uitnodigend idee, al was het wel fijn om te weten dat je, mocht je hier tegenstanders tegen komen, je ze over de rand kon gooien. Als ze daarbij nou eens op de grijze beesten met puntneuzen vielen dan was dat natuurlijk helemaal mooi. Voor nu zagen ze echter geen andere Tributen in hun directe omgeving. Toby zette een paar passen de brug op en keek toen over zijn schouder naar Rook. ‘Wat is het plan?’ Hij gebaarde naar de andere toren en het gebouw daarachter. ‘We kunnen die kant op gaan, kijken of in de andere toren iets te vinden is.’ Het grote gebouw daarachter was op zich ook wel interessant, maar ergens voelde Toby er niets voor om er naar binnen te gaan. Hij was veel liever buiten, waar hij de ruimte had om alles te kunnen zien en ook de ruimte had om te ontsnappen mocht dat nodig zijn. Binnen voelde hij zich altijd zo opgesloten, hoe groot een ruimte ook kon zijn. Stiekem was hij toch een beetje claustrofobisch, zij het om heel andere redenen dan zijn zus Flaire.
OOC: - Herhaling van Rook haar post; Took roostert vlees, eet, pakt spullen in en verstopt de rest - Took loopt via de rand langs het leeuwenhok en gaat dan naar het houten gebouw dat ze de dag ervoor hadden gezien - Toby beklimt als eerste de ladder om de toren te inspecteren; Rook blijft beneden en houdt de wacht - Toby speurt de toren rond en roept dan naar Rook dat alles veilig is - Samen kijken ze even naar de dieren, waarna Toby een paar passen de brug (C5) op zet en aan Rook vraagt wat ze gaan doen
Godmode met toestemming |
| | | Rook Olsen District 3
PROFIELAantal berichten : 96 Registratiedatum : 22-10-16
| ◊Onderwerp: Re: [Dag 1 -> Dag 2] Fire and Brimstone | za maa 18, 2017 6:15 pm | |
| Ze bewogen zich snel over het open veld naar het gebouw op palen en klommen via de ladder omhoog, waarbij ze goedkeurend opmerkte dat Toby zich dit keer van zijn slimmere kant liet zien en eerst de plastic vogel gebruikte om te checken of er iemand binnen was. Binnen was er niet veel te zien, maar ze één kant van het gebouwtje was open, waardoor ze een goed uitzicht hadden over een nieuw verblijf. Het was groter dan alle verblijven die ze tot nu toe hadden gezien, en er liepen veel verschillende dieren rond. Rook had gedacht dat de leeuwen groot waren, maar hier liepen pas echt reuzen rond. Toby noemde ze maffe beesten, maar Rook vond 'maf' niet helemaal het juiste woord voor dieren die eruit zagen alsof ze je zo aan hun horens konden rijgen of je vertrappen zonder dat ze het zelfs maar opmerkten. Zij wist alleen maar dat ze dat verblijf het liefste links zou laten liggen.
Een brug leidde over het hok heen en aan de andere kant ervan was net zo'n gebouwtje als hier. Misschien zou daar meer te vinden zijn dan uitzicht over de rariteiten in het verblijf, dus knikte Rook toen Toby voorstelde om de brug over te steken. Er bevond zich niemand op de brug, maar Rook tuurde ook een paar keer over de rand naar beneden om te zien of niemand zich onder de brug schuilhield. Dat zij zich niet met die beesten in één verblijf zou willen wagen betekende niet dat anderen niet zo gek waren. Ze zag ook een dubbele deur die op het verblijf uitkwam en probeerde die ook in de gaten te houden. Daar kon zomaar iemand uitkomen. Het tweetal liep verder over de brug, maar Rook keek vak over haar schouder naar het gebouw war ze vandaag komen waren. Ze voelde zich niet op haar gemak, zo op een pad waarop je maar twee kanten uit kon, verder of terug. Het was veel te makkelijk om hier in het nauw gedreven te worden door een bondgenootschap dat samenwerkte en van twee kanten de brug op zou komen. Ze wist al dat er minstens één bondgenootschap van vier was: het groepje dat ze van de Hoorn weg hadden zien lopen, als die nog samen waren. Ze leefden in ieder geval nog, want hun hoofden hadden vannacht niet aan de hemel gestaan en vandaag had er nog geen enkel kanonschot weerklonken. Ze hoopte maar dat het feit dat zij de hele dag geen mens gezien hadden ook betekende dat niemand hen gezien had. Ze keek nog eens naar beneden. Het hok in springen zou ook nog kunnen, als ze echt geen kant op konden. Hoe ver was het? Twee meter? Het zal vast niet zo ver komen, dacht ze. Gelukkig volgde niemand hen de brug op, en ze gingen aan de overkant van de brug het andere houten gebouwtje binnen. Toby keek even rond, terwijl Rook naar de ladder liep en met haar ogen het pad beneden volgde.
- Took bekijkt het gebouwtje. - Took bekijkt de vreemde dieren. - Took loopt over de brug over het verblijf naar het andere huisje. Godmode Toby met toestemming
Het getal op het ei is inmiddels 1000 |
| | | Toby Blitz District 3
PROFIELAantal berichten : 216 Registratiedatum : 18-08-14
| ◊Onderwerp: Re: [Dag 1 -> Dag 2] Fire and Brimstone | zo maa 19, 2017 3:17 pm | |
| Toby rekte zich even uit terwijl hij en Rook begonnen aan hun wandeling over de brug. Toby hield met een schuin oog het hok rechts en het pad links wat in de gaten, maar het was vooral Rook die om de haverklap over haar schouder leek te kijken. Waar was ze bang voor? Dat iemand hen zomaar van achteren naar zou steken? Toegegeven, als ze nu van beide kanten belaagd werden dan was het vechten of over de rand van de brug springen, maar als ze rug aan rug zouden gaan staan, dan maakten ze toch een behoorlijke kans (afhankelijk van wie hun tegenstander dan zou zijn). Al gauw hadden ze de afstand van de brug overbrugt en waren ze aangekomen in de andere toren. Deze was gelijk aan de toren waar ze vandaan waren gekomen, met een open stuk om uit te kijken over het enorme hok rechts en een ladder die naar beneden liep. Vanaf hier hadden ze goed zicht op het pad dat beneden weer verder liep en eindigde in een breed, openliggend stuk plein voor het gebouw dat ze op dat één al in de verte hadden gezien. Vanaf hier hadden ze een aardig goed uitzicht op het pad en de dubbele deuren waar de route naartoe liep. Het tweetal bleef bovenaan de ladder staan en keek uit over het gebouw en het pad. 'Gaan we naar binnen?' vroeg Rook naar een tijdje en Toby schudde zijn hoofd. 'Veel te veel mogelijkheden om in de val te lopen,' sprak hij. 'Dat gebouw is enorm. Wie weet wie of wat zich daar allemaal in verstopt.' Toby was sowieso geen fan van binnen zijn en tijdens de Spelen kon je maar beter zoveel mogelijk ruimte om je heen hebben zodat je kon zien wat eraan kwam en ook de ruimte had om er vandoor te gaan. De vraag was dan echter, waar gingen ze wel naartoe?
Na een kort overleg besloten ze toch de ladder af te dalen. In de beide torens hadden ze immers niks nuttigs gevonden en het zag ernaar uit dat er ook niemand in de buurt was. Toby daalde als eerste de ladder af en sprong de laatste paar treden naar beneden om lichtjes op zijn voeten te landen. Meteen keek hij weer om zich heen om te zien of er niet stiekem iemand onder te toren verstopt zat, maar de kust leek veilig. Niet veel later stond Rook weer naast hem, waarna het tweetal langzaam over het pad richting het gebouw liep. Het eerste stuk van het pad liep nog tussen twee hekken van het hok door, maar al gauw bogen beide hekken af. Het rechterhek boog af naar rechts en splitste zich verderop in twee hokken; het linkerhek boog af en eindigde tegen het gebouw. Grote deuren hielden het gebouw nu gescheiden van het buitenhok, maar Toby vermoedde dat de dieren die in het hok liepen via die deuren naar binnen konden. Dit vermoedden sprak hij ook uit naar Rook, welke knikte. Ze volgden het pad naar het pleintje dat voor het gebouw lag en bleven aan de rand staan. Het pleintje zelf zag er verlaten uit en het leek er op dit moment ook niet op dat er iemand verscholen zat in het gebouw (al konden ze natuurlijk niet door deuren en muren heen kijken). Gewapend met zijn flamingo stapte Toby naar het hok toe dat aan het plein grensde en las een bordje dat vroeg hoeveel kraanvogels ze in het hok zagen. Even snoof de jongen schamper, waarna hij naar de beesten keek. Alsof het interessant was om dat te weten. Wat veel interessanter was, was hetgeen zich achter de kraanvogels in het andere, grotere hok bevond.
'Rook,' siste de jongen naar zijn bondgenote waarna hij gebaarde naar wat hij had gezien. Daar, bijna niet te zien, had zich iets bewogen tussen de bomen. Iets wat op twee benen liep en niet leek op de andere beesten die in het hok aanwezig waren. 'Daar zit iemand,' mompelde Toby, waarna hij naar Rook keek. 'Heb jij een ingang gezien naar dat hok?' Het meisje knikte en gebaarde naar het pad waar ze overheen hadden gelopen, maar voor ze verder iets kon zeggen was Toby al terug gegaan. Al gauw spotte Toby het hek dat aan het pad grensde en had zijn hand al aan de tralies geplakt toen Rook hem bij zijn pols greep. 'Ben je gek geworden?' reageerde ze, waarop Toby haar aankeek alsof ze zelf gek was. Het meisje gebaarde naar de dieren in het hok. 'Je kunt hier niet zomaar naar binnen rennen. Wat als die beesten achter je aan komen?' Toby keek even nadenken naar de dieren in het hok en grijnsde toen naar Rook. 'Als die ander hier naar binnen kan zonder aangevallen te worden, dan kunnen wij dat ook,' sprak hij, waarop hij het hek opende en naar binnen stapte. 'Als we nou gewoon rustig langs de rand gaan, dan komt het vast wel goed,' vulde hij aan, waarna hij tussen de bomen aan de rand van het hok door begon te lopen. Rook slaakte een geërgerde zucht en volgde hen snel, nadat ze het hek achter zich dicht had getrokken. Beter lieten ze deze beesten niet ontsnappen. Rustig, in de hoop dat hun "prooi" hen nog niet had opgemerkt, sloop Took naar de plek waar Toby Chloe had zien zitten, om haar te bespringen zodra hij in de buurt was. Zijn boksbeugel zou zijn slagen een stuk krachtiger maken en bovendien had Rook nog altijd haar schaar. Die ander maakte geen schijn van kans.
OOC: - Took huppelt over de brug - Took bekijkt het gebouw en het pad vanuit de toren - Took klautert naar beneden en loopt over het pad van D5 naar E6 - Toby kijkt naar de kraanvogels en spot dan Chloe - Toby spurt terug naar waar Rook een deur had gezien in het hek, Rook volgt hem boos en stopt hem voor hij naar binnen kan gaan - Na een korte woordenwisseling gaat Toby toch naar binnen, gevolgd door Rook - Het tweetal sluipt tussen de bomen door naar het punt waar ze Chloe hadden gezien (E7) - Mocht Chloe daar nog zitten, dan zal Toby haar bespringen en proberen te slaan met zijn boksbeugel, Rook heeft haar schaar in de aanslag
Godmode met toestemming ^^
Na overleg met Rook: ik ga ervan uit dat jullie bij B4 ongeveer het hok in zijn gegaan, anders kun je niet echt onopvallend bij Chloe komen.
Chloe laat zich niet verrassen door Toby en Rook en weet de aanval van Toby te ontwijken. Ze slaat met haar ei (eenzelfde ei als dat van Toby, maar dan oranje ipv blauw) met zoveel mogelijk kracht naar Toby's hoofd en gooit het ei dan richting Rook, meer om af te leiden dan om te raken. De aanval richting Toby's hoofd raakt hem op zijn schouder en zal een blauwe plek veroorzaken. Rook hoeft niet eens haar best te doen om het ei te ontwijken.
Chloe sprint er vandoor, in de richting van D6.
Jullie ei staat inmiddels op 550. |
| | | Rook Olsen District 3
PROFIELAantal berichten : 96 Registratiedatum : 22-10-16
| ◊Onderwerp: Re: [Dag 1 -> Dag 2] Fire and Brimstone | zo maa 19, 2017 5:47 pm | |
| Ook in dit gebouwtje was niets te vinden en Rook zag niemand op het pad beneden, dus besloten ze maar nog maar een stukje van het pad te volgen, al besloten ze ook meteen dat ze het grote gebouw niet in zouden gaan. Ze daalden de ladder af en liepen een eindje over het pad, tot ze bij een pleintje aankwamen waar een vogelverblijf aan grensde. Rook keek naar de twee vogels, die wel iets weghadden van de flamingo's, maar met een ander soort snavel en in wat smaakvollere kleuren dan dat afzichtelijke roze. Kraanvogels waren het, volgens het bordje. Rare naam. Toen zei Toby opeens dat hij iemand had gezien in het hok erachter. Hij vroeg of ze een deur had gezien en Rook knikte, zich een deur herinnerend bij het pad waar ze vandaan gekomen waren, nog voor de brug. En voor ze verder nog iets had kunnen zeggen, was Toby er weer vandoor. Rook vloekte binnensmonds en rende daarna maar achter hem aan. Die onbezonnenheid wordt zijn dood nog, dacht ze en ze hoopte alleen maar dat hij haar niet mee zou slepen.
Ze haalde hem in terwijl hij al op het punt stond om naar binnen te gaan en hield hem tegen. Wat dacht hij wel niet? Hij leek zich echter van geen kwaad bewust en hield vol dat de dieren vast niet zo gevaarlijk waren. Terwijl Rook hier nog over stond na te denken, was haar bondgenoot al het verblijf in gestapt. Rook zuchtte. Ze was hier niet bepaald gerust op, maar zijn redenering was wel logisch. Totdat de spelmakers besluiten dat ze zin hebben in nog wat meer actie en die beesten op hol laten slaan, dacht ze, maar toch volgde ze haar bondgenoot naar binnen. De kans om nog een tegenstander uit het spel te werken kon ze niet zomaar laten liggen.
Ze slopen langs de rand van het verblijf, zo veel mogelijk in de schaduw van de bomen blijvend. Rook hield de dieren nauwlettend in de gaten terwijl ze zich steeds dichter naar de plek begaven waar Toby de tribuut had gezien. Rook hoopte maar dat deze alleen was en zich geen compleet bondgenootschap tussen de bomen verstopte. Toen zagen ze haar: Chloe Freeman. Toby ging meteen tot de aanval over, maar het meisje had hen ook opgemerkt en ontweek Toby's klap. Rook zag dat ze net zo'n ei droeg als zij hadden. Dus er zijn er meer? Terwijl Rook aan kwam rennen, zwaaide Chloe met het ei naar Toby's hoofd. Rook wist hoe hard en zwaar dat ding was, en was dan ook opgelucht toen het ei alleen zijn schouder raakte. Vervolgens kwam het ei Rooks kant op gevlogen, maar het was een haastige en onhandige worp en een klein stap opzij was genoeg om het ei langs haar te laten vliegen. Daarbij hadden ze het grote geluk dat het ook niet per ongeluk een neushoorn raakte, maar gewoon zonder iemand schade aan te richten op de grond viel. Chloe stoof ervandoor, het open veld op, en Toby volgde haar op de voet, behoorlijk boos lijkend. Misschien moeten we een beetje voorzichtig zijn tussen deze dieren? dacht Rook nog, maar er was nu niets meer aan te doen, dus zette ook zij de achtervolging in. Gelukkig bleek hun prooi niet al te snel te zijn. Toby's lange benen en Rooks renervaring gaf hen een duidelijk voordeel. Het meisje kwam niet ver voor Rook haar de pas af sneed en haar schaar in Chloe's buik probeerde te steken. Chloe wilde zich omdraaien, maar vlak achter het meisje uit 9 torende Toby al boven haar uit, die probeerde haar bij haar shirt vast te grijpen (de plastic flamingo had hij schijnbaar onderweg ergens laten vallen) en met zijn geboksbeugelde vuist naar haar hoofd uithaalde.
- Toby gaat er weer als een kip zonder kop vandoor. - Rook volgt vloekend en zuchtend. - Ze gaan het hok binnen en sluipen langs de rand naar Chloe. - Toby bereikt haar het eerst en valt aan, maar Chloe ontwijkt hem en slaat terug met het ei, dat ze vervolgens in Rooks richting gooit. - Chloe gaat ervandoor, maar Took haalt haar in. Een episch 2-tegen-1 gevecht gaat van start. Rook probeert een schaar in haar buik te planten terwijl Toby probeert haar shirt te grijpen en naar haar hoofd uithaalt. Godmode Toby met toestemming
Rook plant haar schaar in Chloe's buik. Ze mist de vitale organen, maar prettig is het niet. Chloe schreeuwt het dan ook uit. Ze probeert de uithaal van Toby te ontwijken, wat deels lukt: het beperkt zich tot een schamp langs haar hoofd. Chloe doet wat halfslachtige pogingen om haar belagers van zich af te slaan, maar ze is niet sterk en weet ook geen gevoelige plekken te raken.
De dieren worden onrustig van het kabaal en de onbekende situatie. De giraffen en zebra's rennen weg. De neushoorns staan, gelukkig voor het drietal, aan de andere kant van het verblijf. Ze raken wel enigszins van slag door de rennende hokgenoten, maar gaan vooralsnog niet in de aanval over omdat het "gevaar" zo ver weg lijkt te zijn. |
| | | Toby Blitz District 3
PROFIELAantal berichten : 216 Registratiedatum : 18-08-14
| ◊Onderwerp: Re: [Dag 1 -> Dag 2] Fire and Brimstone | ma maa 20, 2017 12:07 am | |
| Eigenlijk had Toby gehoopt dat Chloe hem niet aan zag komen, maar helaas mocht het niet zo zijn. Het meisje wist zelfs zijn vuistslag te ontwijken en ging toen in de tegenaanval! Met een ei nota bene! Toby had maar heel kort de tijd om verbaasd te zijn over het feit dat het meisje net zo'n ei had als zij, maar dan oranje, voordat het richting zijn hoofd kwam suizen. Snel dook hij opzij en het lukte hem om met zijn hoofd het ei te ontwijken, maar zijn schouder had minder geluk. Het ei kwam behoorlijk hard aan, maar brak of kneusde gelukkig niks. Wel brak het Toby zijn geduld, want meteen laaide de woede in hem op. Chloe smeet het ei in de richting van Rook en ging er toen als een haas vandoor, maar had helaas twee jachthonden achter zich die veel harder konden rennen dan zij. Hoewel Toby ergens ver in zijn achterhoofd de waarschuwende stem van Precilla wel hoorde dat het gevaarlijk was om zomaar het open veld op te rennen met al die loslopende dieren, was de stem van Flaire die hem aanspoorde veel sterker. Met zijn lange benen schoot hij als een bezetene achter zijn slachtoffer aan met Rook op zijn hielen. Verrassend genoeg was het Rook die het meisje de pas af wist te snijden en naar haar maag stak met de schaar. Chloe schreeuwde het uit van de pijn en probeerde te ontkomen, maar helaas was daar al Toby. Hij greep het meisje bij haar shirt en haalde met zijn linkervuist uit naar haar hoofd. Hoe ze het voor elkaar kreeg wist hij niet, maar ze wist zijn slag wat te ontwijken en hij schampte enkel haar hoofd.
Toby kon het kind wel schieten toen ze als een echt meisje met slappe handjes om zich heen begon te meppen. Jemig, had dit kind dan echt nooit geleerd hoe je echt van je af moest slaan? De wijvenmepjes van Chloe hadden niet veel effect behalve dan dat ze Toby alleen maar pissiger maakte, en dus haalde de jongen nog een keer uit met zijn vuist. En nog eens. En nog eens. Chloe ontving meerdere klappen tegen haar hoofd en liep daarbij een hoofdwond en een bloedende neus op. Om hen heen waren de dieren ondertussen behoorlijk onrustig geworden, wat ervoor zorgde dat ook Rook meer gespannen raakte, al was Toby zich nog nergens echt van bewust. De klappen tegen het hoofd van Chloe waren voldoende om ervoor te zorgen dat ze niet echt meer tegen kon stribbelen, maar echt dood was ze nog niet. 'Toby,' siste Rook, welke nu wel zo zenuwachtig was dat zelfs Toobs het opmerkte. De jongen keek op en merkte nu pas dat alle dieren aan de wandel waren. De meesten gingen bij hen uit de buurt, maar de grijze beesten met punten op hun neus hielden hen scherp in de gaten en zagen eruit alsof ze hen tegemoet dingen komen. Snel duwde Rook Toby zijn arm opzij en stak ze met haast geoefende preciezie in de nek van Chloe. Toby liet het meisje vervolgens los, waarop ze als een verfrommeld hoopje mens op de grond zakte; niet veel later was het kanonschot te horen.
Toby wilde zich net tot Rook wenden om wat te zeggen toen de grond begon te trillen. Geschrokken draaide het duo zich om, net op tijd om te zien dat de grijze beesten met de puntneuzen hun kant op kwamen. 'Fuck!' brulde Toby, waarop het tweetal het op een rennen zette in de richting van de bomen waar ze in eerste instantie vandaan waren gekomen. Het tweetal zette het als een malle op een rennen, maar de grijze beesten waren veel sneller dan je zou verwachten en naderden met rasse schreden. Toby besloot wat meer te gaan zigzaggen, want hoewel die beesten nu snel gingen, leken ze hem niet behendig genoeg om snel te wenden. Hoewel de strategie voor hem goed werkte, had Rook minder geluk en werd ze al gauw door een neushoorn aan de kant gebeukt. Ze had nog geluk dat ze in contact was gekomen met de schouder van het beest en net met zijn hoorn, want dan was de schade vast en zeker dodelijker geweest. Het meisje schreeuwde het uit van de pijn en rolde enkele meters over de grond opzij, weg van de rennende beesten. Toby bereikte al gauw de bomenrand, maar had geluk dat de dieren hem daar niet naartoe volgden, maar afweken naar rechts. Hoewel hij eerst even dacht dat ze veilig waren leek het er al gauw op dat de beesten enkel een grote cirkel maakten om nogmaals naar Rook te rennen en haar te veranderen in een pannenkoek.
'Rook!' brulde Toby naar het meisje, 'sta op!' net op het moment dat het meisje met een pijnlijk gezicht omhoog krabbelde. Nu was Rook al bleek, maar nu was haar gezicht nog veel bleker en haar rechterarm zag er ook niet helemaal goed uit. Snel greep Toby zijn plastic flamingo en sprintte naar Rook om maar eerder bij haar te zijn dan de neushoorns. Om de beesten af te leiden gooide hij zijn flamingo als een soort speer in de andere richting in de hoop dat ze daar naartoe zouden gaan. De flamingo vloog door de lucht en lande even verderop behoorlijk scheef in de grond, maar de neushoorns hadden hem gezien en denderden erheen. Toby had inmiddels Rook bereikt, sloeg de linkerarm van het meisje om zijn schouders en sleurde haar mee naar de beschutting van de bomen. Tussen de bomen zette hij Rook even op de grond met haar rug tegen een boom en keek haar bezorgd aan. Haar gezicht was behoorlijk wit geworden en het zag ernaar uit dat haar rechterarm niet helemaal goed meer werkte. De schaar had ze op wonderbaarlijke wijze nog wel bij zich. 'Rook,' begon hij, maar het meisje keek hem alleen maar aan en mompelde iets, eerst zachtjes en daarna harder. 'Eruit. Terug naar huis.' Het duurde even voordat Toby begreep dat ze niet letterlijk naar huis bedoelde, maar terug naar de toren wilde. Hij knikte en rechte zijn rug om nog even te checken waar de neushoorns waren. De beesten in kwestie waren er alweer vandoor en het enige wat liet zien waar ze geweest waren was een volledig vertrapte plastic flamingo. Hmmm, beter jammer dat.
Rook kwam langzaam overeind en ondersteunde met haar linkerarm de rechter. Toby nam de schaar van haar over en wilde net met haar mee lopen naar de deur in het hek toen hij iets oranjes zag liggen; het ei dat Chloe naar hen had gegooid. Snel raapte hij het ding op, waarna het tweetal snel tussen de bomen door het hok verliet. Stilzwijgend liep Took terug over het pad, via de brug, tussen de hokken van de leeuwen en de andere grote katten door, terug naar de toren waar ze hun basis hadden gemaakt. Het zag ernaar uit dat er geen andere tributen waren geweest, want al hun spullen waren er nog. De gehele wandeling had Toby al het gevoel gehad dat Rook boos op hem was en toen ze eenmaal bij de toren waren kreeg hij gelijk; zodra ze binnen waren begon het meisje meteen tegen hem te schreeuwen en te schelden. Het was immers zijn schuld geweest; hij had per se het hok in gewild tussen de beesten. Toby liet haar maar razen, want hij wist dat ze gelijk had, ook al maakte het hem ook wel weer pissig dat ze tegen hem schreeuwde. Na haar hele tirade spraken ze echter af; niet meer de hokken in, tenzij de beesten echt ongevaarlijk zijn. Onder leiding van Rook fabriceerde Toby een mitella waar ze haar arm in kon hangen zodat die niet te veel bewoog en zeer deed. Zodra het avond werd aten ze wat vlees en dronken een blikje drinken, waarna Toby de eerste wacht op zich nam.
OOC: - Achtervolging van Chloe - Aframmeling van Chloe (mocht dit niet correct zijn, laat het vooral even weten) - Neushoorns komen tikkertje spelen, Rook is m (aka Rook wordt gebeukt en breekt haar arm*) - Toby leidt de neushoorns af met de flamingo (rip flamingo) en weet Rook veilig naar de bomen te brengen - Took verlaat het hok (ze nemen het ei van Chloe mee) en gaat terug naar hun homebase, aka de toren in E0, via het pad en tussen de hokken 3 en 4 door. - Zodra ze terug in de toren zijn barst Rook los tegen Toby, because her injury is his fault - Toby maakt met aanwijzingen van Rook een mitella van de ponco - In de avond eten ze wat vlees en drinken beide een blikje drinken; Toby houdt die avond als eerste de wacht
* Welk deel van haar rechterarm breekt Rook precies?
Godmode met toestemming ^^ |
| | | Gesponsorde inhoud
| ◊Onderwerp: Re: [Dag 1 -> Dag 2] Fire and Brimstone | | |
| |
| | | | [Dag 1 -> Dag 2] Fire and Brimstone | |
|
Soortgelijke onderwerpen | |
|
| Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |