De laatste uren van dag 6 waren vrij rustig geweest voor het bondgenootschap. Ze hadden de nieuwe ruimte goed onderzocht maar er was amper iets te vinden, het zag er een vrij normaal winkeltje uit. Ze hadden bijna nog niets gegeten vandaag en aangezien een vuurtje maken niet één van de opties was, moesten ze de vis die net gevangen werd gewoon rauw opeten. De smaak was vreselijk, al moesten ze gewoon maar even doorbijten aangezien vis blijkbaar best voedzaam is.

Na het eten konden ze maar beter gaan rusten, ze hadden weer geen kanonschoten gehoord vandaag dus wachten op het volkslied was nogal nutteloos geweest. Spijtig en bizar dat ondanks de loslopende dieren en de bizarre mist die er buiten hangt er nog altijd niemand het loodje gelegd had. Nog altijd 13 levenden als hij het goed bijgehouden had, nog altijd 13! Het is vrij bizar dat hij er nog altijd was en dat zonder noemenswaardige kwetsuren te hebben. Hij was nog niet meteen moe dus stelde voor om als eerste de shift te nemen. Om hem gezelschap te houden, stelde Verona voor om samen de eerste wacht te houden. Ze hadden nog wat uit te praten dus eigenlijk was dat niet meteen een slecht idee geweest.

Achteraf bekeken was het een vrij bizar gesprek geweest, er hing een rare sfeer in de lucht. Geen van beiden durfde precies zeggen wat er op hun maag lag of wat ze precies voor elkaar voelden. Nino was stiekem blij geweest dat ze eindelijk afgelost werden door Dana en Ralph. Niet omdat hij per se moe was, maar omdat de stiltes die er vielen steeds langer en vervelender werden.

Het moest een aantal uur na middernacht geweest zijn toen Dana vroeg of ze eens mocht kijken naar één van de twee bollen die Ralph ondertussen in zijn bezit had. Hij kreeg ze toch niet meteen open dus wat kon het kwaad dat iemand anders het eens probeerde dacht hij bij zichzelf en gaf één van de twee bollen af aan Dana. Met al haar macht probeerde ze het ding open te krijgen maar tevergeefs, de bol gaf geen krimp. Ze ging nog eens rond gaan kijken in het winkeltje om te zien of er niets aanwezig was dat kon helpen om de bol open te krijgen. Er was niet meteen iets te vinden dus ging ze naar de toonbank om die even te checken. Hierbij legde ze het balletje op de toonbank en keek ze eens even of er nergens geen verborgen kastjes te vinden waren. Wat ze niet voorzien had, was dat deze bank niet helemaal recht stond en dat de bal daardoor naar beneden aan het rollen was. Ze hoorde het rollen waarna ze recht stond om het bolletje op te vangen. Het was te laat en ze had geen goede reflex meer in haar handen om het voorwerp op te vangen. Waardoor het balletje van anderhalve meter hoogte op de grond viel…

Nino werd wakker door een luide knal en een scherf die een snee in zijn rechterwang maakte waarna een luide gil kwam. Hij sprong meteen recht en liep richting Dana, dat zag er niet goed uit! Het bloed stroomde uit haar lijf, haar hele buikstreek was opengereten door de scherven. Ergens wist hij dat het nutteloos was en dat hij haar niet meer ging kunnen helpen, maar dat kon hij toch niet accepteren? Tenminste hij moest het proberen! Zo snel hij kon liep hij naar het rek waar de T-shirts hingen en nam er een aantal mee waarna hij terug liep naar Dana. Hij probeerde het bloed te stelpen door druk op de wonde uit te oefenen en de shirts waren daar ideaal voor. Of dat dacht hij, hoopte hij toch. ‘Kan er iemand gaan kijken of er geen sponsoring komt buiten?’ riep Nino naar zijn twee bondgenoten. Deze hadden niet meteen zin om zich in de mist te begeven na het verhaal dat Dana en Nino hun verteld hadden gisteren. ‘Je gaat niet dood van twee minuten in de mist te blijven, doe desnoods een T-shirt voor je mond!’ snakte hij terug. Uiteindelijk was het Verona die naar het rek met de T-shirts liep en een T-shirt voor haar mond bond om daarna naar buiten te lopen. Ondertussen bleef Nino druk uitoefenen op de wonde waarbij Ralph een aantal nieuwe shirts ging halen zodat deze even ververst zouden worden. Het bleek amper tot niet te werken, het bloed bleef gewoon uit de wond stromen waardoor duidelijk werd dat het steeds moeilijker en moeilijker begon te worden om Dana wakker te houden. Ook Verona had geen succes, er kwam helemaal geen sponsoring naar beneden. Begeleider van district 10, het was NU de moment om iets te doen, om eens te helpen! De situatie zag er steeds slechter en slechter uit en hij kon er helemaal niets aan veranderen.

De moed zakte samen met het bloed in zijn schoenen. Dana nam de arm van Nino vast, ‘Het is…in orde, laat maar los!’ De tranen sprongen in Nino zijn ogen, nee hij kon het niet zomaar opgeven, hij mocht het niet zomaar opgeven. ‘Alstublieft!’ was het laatste woord dat ze smekend zei. Wie was hij om de smeekbede te negeren, hij kon niet anders dan de doeken weghalen en het bloed verder laten stromen. Hij nam haar hand vast en gaf haar nog een kusje op het voorhoofd voor ze stilletjes aan haar ogen dichtdeed en voor altijd kon rusten.

Het kanonschot klonk enkele seconden later, dit was het einde en zo oneerlijk! De tranen bleven over zijn wangen rollen maar er kwam ook een soort van woede in zich op. Eentje die voortkwam uit machteloosheid en spijt omdat hij haar niet had kunnen redden. Hij liet haar hand los en ging voorzichtig rechtstaan. De kassa die ze gisterenavond probeerde te openen kwam in zijn rechter ooghoek tevoorschijn waarbij hij deze opnam en uit colère het apparaat een aantal keer op de grond gooide. Het moest niet per se opengaan, het was gewoon zijn frustratie die hij even kwijt moest! Na een keer of 4, 5 gooien stortte hij zich terug op zijn knieën waarbij de tranen nog heviger op zijn wangen rolden. Ze bleven maar rollen, tot hij zichzelf in slaap geweend had…



TL;DR

- Ze eten de rauwe vis die ze daarnet gevangen hadden
- Verona en Nino doen de eerste wachtshift, en hebben een awkward gesprek door de kus op dag 5
- Dana en Ralph nemen enkele uren na middernacht over
- Dana vraagt aan Ralph of ze eens een bol mag bestuderen
- Ze doet er alles aan om de bol open te krijgen maar door een oplettendheid valt de bol op de grond
- Dana haar buikstreek is opengereten en Nino doet er alles aan om haar te redden
- Ondanks zijn pogingen blijft ze maar bloed verliezen waarna er niet veel later een kanonschot weerklinkt
- Uit colère gooit Nino een aantal keer met de kassa

De vorige uren waren heel onrustig geweest, hij mocht slapen want het was zijn beurt geweest om te slapen. Maar ondanks dat hij zichzelf in slaap geweend had, kwam de ene nachtmerrie na de andere opduiken. Ze hadden nog niet veel pech gehad, afgezien van de gevaren die ze dan geteisterd hadden. Nee alles wat ze meemaakten, daar hadden ze uiteindelijk een oplossingen voor gevonden. Tot die ene grote misser van Dana, een fout die uiteindelijk fataal werd. Het voelde aan alsof het zijn fout geweest was en dat werd duidelijk in de nachtmerries. Verschillende mensenhoofden kwamen tevoorschijn, die van Dana, Madelynn, Verona, Ralph, zijn moeder, zelf diegene van Hannelore… Allemaal passeerden ze de revue terwijl ze allemaal zeiden dat hij zich moest schamen!

Uiteindelijk schoot hij wakker en was hij opgelucht dat het allemaal niet echt was, ofja dat hoopte hij toch. Hij wou helemaal niet dat de mensen om zich heen boos op hem waren. Hij had zijn best gedaan om Dana zo goed mogelijk te beschermen en ze zei zelf dat hij haar moest laten gaan, het was haar wensen en die kon hij toch niet negeren?! Toen hij wakker schoot kijk hij even rondom zich en zag hij dat de rest ook al wakker was. Ralph was sowieso wakker omdat hij de wacht moest houden en aan Verona haar ogen te zien had ze ook een vrij korte nacht gehad. Ze was niet altijd van de makkelijkste, maar had wel haar hart op de juiste plaats en ze zat duidelijk ook met de situatie verveeld.

Hij realiseerde zich ook dat het mokken niet veel nut had en dat hij zich nu verder moest concentreren op de Spelen zelf. Er hadden immers deze nacht nog twee kanonschoten doorheen de arena geklonken, die beiden Nino uit zijn slaap haalden doordat hij dacht dat er nog een bommetje ontploft had. Tot hij zich realiseerde dat er weer iemand dood moest zijn. Eerst waren er twee dagen geen doden en nu 3 in één nacht? Normaal vielen er ’s nachts amper doden wist hij uit de vorige spelen, ofja dat vertelde zijn vader hem toch op een avond toen ze aan tafel zaten. Hij durfde het niet toe te geven maar zijn vader had hem toch enkele dingen geleerd over de Spelen. Hij volgde het altijd, tot ongenoegen van Nino, vrij fanatiek. En dat heeft hem raar maar waar enkele leerrijke tips opgeleverd. Maar dus nog twee doden op een nacht, dat kon dus wel eens aan die mist gelegen hebben en na de kleine begrafenis die ze hielden voor Dana werd duidelijk dat de mist nog altijd niet weggetrokken was buiten toen hij het levenloze lichaam naar buiten bracht zodat deze kon opgehaald worden door de hovercraft. Het enige wat hij nog nam, was het uurwerk dat Dana al enkele dagen rondom haar pols had gedragen. De andere waren meteen akkoord toen hij vroeg of hij het mocht houden ter nagedachtenis van het meisje uit district 10. Het was misschien wat melig maar nu droeg hij al twee ‘erfstukken’ bij zich. Eerst het rode lintje van Hannelore rondom zijn linker bovenarm en nu het horloge van Dana rondom zijn linker pols. Nog 10 overlevenden over en zij waren met 3, hij wist niet hoe het met de tributen ging maar zij hadden alvast amper schade opgelopen. Behalve dan enkele scherven die hun lichamen passeerden. Nino had geluk gehad dat hij neerlag op de grond waardoor hij niet zoveel kans had om scherven op te vangen, hij had enkel een wonde in zijn rechter kaak dat hem een mooi litteken ging opleveren. Stoer toch? Hij hoopte dat alles nog goed ging met Royalty, steeds als er een kanonschot gelost werd, hoopte hij dat het zijn district genoot niet was die stierf. Niet dat hun band zo sterk was, maar ze kwam wel uit zijn district en dat deed toch iets met hem.

Ze konden dus maar beter terug binnenblijven vandaag, en misschien maar eens naar de grot gaan waar hij samen met Dana gewandeld had de vorige dag. Ze wisten nu waar die metalen bollen voor dienden en als ze er voorzichtig mee omsprongen, dan kon het wel eens een handig wapen zijn dat ze konden gebruiken. Hij had het geen zo’n tof idee gevonden, toen de twee bondgenoten opperden om eerst nogmaals te kijken in de stalruimte waar hij samen met Dana in de put gevallen was. De rillingen kwamen terug naar boven toen hij eraan dacht. Maar ze hadden gelijk, dit was het enige deel van het gebouw dat ze nog niet opnieuw bezocht hadden sinds hun vorige splitsing waardoor hij uiteindelijk overtuigd werd op voorwaarde dat ze op het hoofdpad gingen blijven zodat ze zeker niet terug in een put gingen belanden. Hij maakte nog een klein kruisteken en ging toen samen met zijn twee bondgenoten binnen in het deel van het gebouw helemaal aan de westelijke kant.



TL;DR
- Nino heeft nachtmerries
- Kleine begrafenis voor Dana
- Nino legt het lichaam buiten zodat die kan opgehaald worden door de hovercraft
- Nog altijd mist buiten…
- Nino mag het horloge van Dana hebben
- Ze gaan met tegenzin van Nino binnen in ‘Deel E’ van het gebouw via de meest noordelijke ingang (linker bovenhoek van F5)