[DAG 2] Trainingen

PROFIELAantal berichten : 2155 Registratiedatum : 20-07-13

DAG 2 | 10:00 | TRAININGSCENTRUM | -1e VERDIEPING
Note: in dit topic geen posts langer dan 350 woorden!

De tweede dag van de trainingen begon ook weer precies om tien uur. Dit keer hoefde Euclides Stag geen uitleg te geven over de regels, want die hadden de tributen de dag ervoor al gekregen. Dat betekende: een paar minuten extra trainingstijd! Dat bulderde hij dan ook door de zaal, gevolgd door een: ‘Vooruit, aan de slag!’

De tributen verspreidden zich door de zaal, de ene met een duidelijker beeld van zijn/haar trainingsschema dan de ander. Er miste één tribuut. Al snel werd duidelijk waar die was gebleven. Rond kwart over tien werd er op de deur geklopt, maar Maggy Swan werd niet binnengelaten. Ze had zich misschien verslapen, of had ze nog naar de wc gemoeten? Hoe dan ook, ze was te laat en mocht tot de lunch de zaal niet in.

OOC reminder: voor alle trainings-onderdelen, zie het Hongerspelen topic (onder "het Trainingscentrum"). NPC trainers zijn te vinden in dit topic. De NPC-tributen mogen natuurlijk ook gegodmode worden – het is mogelijk dat ze een bondgenootschap met je willen sluiten.
Dat de trainingen zijn begonnen, betekent overigens niet dat je niet meer bij de openingsceremonie en alle voorgaande gebeurtenissen mag posten!

PROFIELAantal berichten : 88 Registratiedatum : 18-03-18

Het ontbijt was weer superlatief, evenals het uitzicht vanuit de manshoge ramen op de zevende verdieping. Gabriel had de avond tevoren nog een tijdje staan kijken naar de hoge gebouwen en al die lichtjes die bleven branden alsof de stad nooit sliep.

De lift was ditmaal leeg toen hij erin stapte, en leunend tegen de muur van de cabine staarde Gabriel naar de aftellende nummertjes die stokten op 2. Hier schoven de deuren open voor de stille van de twee jongens uit het bijbehorende district. "Goedemorgen", groette Gabriel, en hij kreeg zowaar antwoord. "Je hebt een mooie stem", zei hij terwijl de lift zijn daling inzette. Het kwam misschien wat uit het niets, maar hij moest het toch gezegd hebben. Dominic keek hem even aan, zijn blik ondoorzichtig als rook. "Zing je wel eens?" De lift stopte, de deuren gingen open. "Zelden", sprak de jongen, waarna hij zonder nog een blik op Gabriel te werpen wegbeende. Gabriel glimlachte. Zelden. Niet nooit.

Gabriel volgde Opal en Thomas naar het visonderdeel. Terwijl Opal haar zwemlessen hervatte, gooiden Gabriel en Thomas hun lijnen in een ander deel van het water uit en praatten. Thomas was duidelijk een jongen die de zaken niet te veel overdacht en een frisse blik op het leven had, en Gabriel kon zijn simpele, nonchalante antwoorden, vaak met een schouderophaal gebracht, wel waarderen.

Hoe anders was Opal. Nadat Thomas er met een vis vandoor was gegaan om hem boven een zelfgemaakt vuurtje te roosteren - hij doodde de vis voor de trainer hem kon vertellen dat het de bedoeling was dat je ze teruggooide - klom het meisje op de kant om uit te rusten. Gabriel vroeg haar hoe het ging, en haar antwoord maakte duidelijk dat zij wél alles tot in den treure overdacht. "Niet dat het me gaat redden. Zwemvaardigheid redde dat meisje vorig jaar ook niet", concludeerde ze met een zucht. "Dood ga ik toch wel." "Ik ook", antwoordde Gabriel met een schouderophaal die hij onbewust van Thomas had gekopieerd. Hij keek Opal met een glimlach aan. "Maar zeg eens, vanaf de twaalfde verdieping moet het uitzicht wel magnifiek zijn."

OOC: Gabriel wisselt een paar woorden met Dominic in de lift, praat onder het vissen even met Thomas en knoopt daarna een gesprek aan met Opal, die even pauze neemt van haar zwemles.

PROFIELAantal berichten : 21 Registratiedatum : 09-01-16

Het was weer stipt 10u toen de deur van de trainingszaal dicht ging. Hij was deze morgen weer mooi op tijd in het trainingscentrum aanwezig waardoor hij terug bepaalde dingen van de mensen hun gezichten kon aflezen. Wie had er zin in? Maar nog belangrijker, wie was aanspreekbaar?

Hij had gisteren Jean-Marie bezig gezien met pijl en boog. Dat was iets dat hij wel af en toe deed tijdens de trainingssessies in zijn district, maar toch niet zo heel goed geoefend had omdat duidelijk was dat in de vorige Spelen dit wapen niet echt belangrijk was geweest. Maar hij vond het wel een tof wapen dus besloot hij om zich terug bij Jean-Marie aan te sluiten, die zich weer zo snel mogelijk naar dit onderdeel spoedde. Neo zei vriendelijk goeiendag tegen zijn medetribuut waarna hij meteen het gewicht van de boog testte. Het was duidelijk dat deze boog een stuk professioneler was dan de boog in district 1. Normaal zou hij dus een stuk accurater moeten kunnen schieten. Hij nam een pijl uit de koker en legde deze klaar om aan te leggen. Hij dacht er eerst aan om naar het hart van de dummie te schieten maar toen realiseerde hij zich dat hij niet te veel kennis mocht tonen. Hij ademde nogmaals goed in en liet dan tijdens het uitademen de pees van de boog los. De pijl zoefde, recht in de schouder van de dummie. Jean-Marie keek hem aan, ‘nu begrijp ik waarom je achternaam “no-rose” is’ grapte hij. Neo keek even opzij en lachte toen naar de tribuut uit district 12. Hij had al van anderen gehoord hoe zijn humor niet bij iedereen in de smaak viel dus hij kon de opmerking makkelijk relativeren. Zeker aangezien hij wel degelijk naar de schouder van de dummie gemikt had.

Hij schoot nog een paar keer nonchalant richting de dummie waarna de trainer een boze blik op hem wierp. Neo haalde zijn schouders op en legde dan maar de boog neer om richting plantenkennis te gaan.

OOC: Hij gaat eerst even boogschieten met Jean-Marie waarna hij vertrekt naar plantenkennis

PROFIELAantal berichten : 42 Registratiedatum : 06-11-17

Capri had er een hekel aan om het toe te geven, maar ze begon gewend te raken aan de luxe. Een volle maag, een eigen kamer en een fatsoenlijke nachtrust. Ze merkte dagelijks een verschil, ging steeds iets sterker in haar schoenen staan. Toch had alle luxe niet kunnen voorkomen dat ze wakker werd met brandende spierpijn. Misschien had ze zich gisteren toch iets te overschat.

Ze ontbeet sobertjes voor het Capitool-standaard, tenminste, van de standaard die ze afleidde van wat elke ochtend geserveerd werd. Voor haar was het echter genoeg om een dag mee door te kunnen. Ze had geen zin om het te hebben over koetjes en kalfjes en dus vertrok ze na het ontbijt snel naar de trainingszaal. De lift moest ze delen en dus gaf ze een knikje als begroeting en wachtte ze stilletjes tot ze vier verdiepingen lager stilstonden.

Haar spieren schreeuwden om rust maar ze gaf niet toe. Zodra ze mochten beginnen liep ze naar de wapenrekken en trok er na enig zoeken een rubberen nep-mes uit. Vervolgens liep ze juist naar Mervin, de trainer voor wapenloos vechten. Ze gooide hem het mes toe die hij met een blik van verassing en verbazing opving. “In tegenstelling tot de meesten heb ik liever niet zo’n ding tussen m’n ribben.” Ze liep de laatste paar passen zodat ze meer op gespreks-afstand van elkaar stonden. “Hoe voorkom ik dat?”

OOC: Capri begint weer bij het wapenloos vechten, dit keer om te oefenen met bewapende tegenstanders. ((Gezien ze spierpijn heeft houd ze t waars. max een uurtje vol))

PROFIELAantal berichten : 100 Registratiedatum : 16-11-16

Vandaag voelde Mineko zich relatief zelfverzekerd. Hij was sterker, sneller, gewoonweg beter dan het merendeel van de tributen. In de groep zag hij slechts weinig directe concurrenten. Het was een gevaarlijk pad om te bewandelen, maakte hem doelgerichter, maar misschien ook te onoplettend. Wie weet wat de anderen in petto hadden. Daarom moest hij ze niet onderschatten. Hij liep na het startsein richting het wapenloos vechten. Hij wilde de trainer aanspreken, maar iemand was hem voor. Mineko spitste zijn oren om Capri's vraag af te luisteren, maar werd daarna afgeleid door Euclides die vroeg of hij ergens op wachtte. En wat was er beter om te voorkomen dat je te makkelijk ging denken, dan een gevaarlijke tegenstander? Mineko gaf beleefd aan een spar-partner te zoeken die hem advies kon geven. Onmiddellijk stond de man in een aanvalshouding en gaf hem een felle tik tegen zijn schouder. ''Les één, blijf altijd alert.'' De man wist van aanpakken, en algauw stond Mineko zwetend te wisselen tussen aanval en verdediging. Vooral tips over hoe je gebruik kon maken van je lengte om kleinere tegenstanders te overweldigen nam Mineko gretig in zich op, aangezien hij één van de langere tributen was.

Na de krachtsinspanning volgde hij Euclides' strikte advies een paar rondjes uit te lopen om blessures te voorkomen, waarna Mineko bij het vuur maken stilhield. Daar stond Milena op het punt om te vertrekken. Mineko kon niet ontkennen dat haar schoonheid eraan bij droeg dat hij haar hulp vroeg. ''Hey, wacht, kun je me laten zien hoe je dat net deed?'' vroeg hij aan Milena, die haast een sprongetje van schrik maakte en daarna schuchter terugkeerde. Het meisje leek niet echt comfortabel, maar durfde vooralsnog geen nee te zeggen tegen zijn verzoek. Zodra hij haar echter pratend had kwam er een waterval aan onduidelijke informatie uit, vol tegenstrijdigheden en hakkelend gelach. Mineko knikte bemoedigend, maar verzamelde ondertussen materialen om zelf maar te gaan oefenen, want inhoudelijk kwam hij hier niet verder mee. Pas toen hij haar geduldige bewegingen begon te kopiëren schoten ze op, en leek Milena tot rust te komen.

OOC: Mineko gaat naar wapenloos vechten, luistert Capri af, en oefent daarna met Euclides op sparren en switchen tussen aanval/verdediging. Daarna loopt hij naar het vuur maken, waar hij Milena's hulp inschakelt (~11:30)

PROFIEL KARAKTER

» [DAG 1] Trainingen
» [Dag 3] Trainingen

N

O

S

A

E

S

S

K

N

I

L

K

C

I

U

Q

S

T

H

G

I

L

T

O

P

S

F

F

A

T

S

S

T

I

D

E

R

C

[DAG 2] Trainingen

[DAG 2] Trainingen

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen