Vanmorgen was Chad wakker geworden in zijn huisje, en er hadden mensen voor zijn tuintje staan praten. Ze waren nogal luid, dus moeilijk was het niet om ze af te luisteren. Ze praatten over het Capitool. Over de oneerlijkheid, en hun prachtig mooie idee om de Hongerspelen aan te schaffen. Om te kijken wie het ware, liep Chad in zijn slaapkleren, ofterwijl een boxer, naar het raam. Schoof de van lapjes stof genaaide gordijntjes aan de kant, en zag een stevig vrouwtje, met een flinterdunne man. Het waren net de dikke en de dunne, de twee mannetjes waar zijn moeder in haar goede buien vroeger verhaaltjes over vertelde. Chad vroeg zich af of het wel verstandig was, ze stonden notabene voor zijn huis zo te bleren en het Capitool te bekritiseren. Chad begreep het Capitool vroeger wel, een groepje mensen aan de macht van een groot land, dat was toch niet zo vreemd. Hij wist zeker dat de mensen, al schreeuwden zo nog zo hard van nee, het ook hadden gedaan als ze de kans op een luxe leventje hadden. Nu met ingang van de announcement over de Hongerspelen, had Chad het lichtelijk gehad met het Capitool. Maar dan nog schreeuwde hij dat niet zoals deze roddeltantes van de daken. Hij moest ze maar eens wegsturen, die dames brachten hem nog in gevaar.

Net toen hij zijn deur open deed, in zijn boxer, stopte de dames abrupt met roddelen. Chad keek naar ze, en ze keken alsof ze iets verdachts hadden gehoord. Chad stond op het punt om e weg te sturen toen ze hard begonnen te rennen. De dunne was nogal lenig en had al snel een voorsprong op de al puffende en hijgende dikke. Waarom renden ze weg? Hadden ze iets gehoord? En net toen Chad rond wou gaan kijken, zag hij heel snel een witte schim langs zijn huisje rennen, die hem gelukkig met rust liet. Een vredesbewaarder. De dikke werd al snel met een verdovingsschot neergelegd, en een tweede witte schim greep haar vast, en verdween een ander weggetje in met de dame. De dunne hield het nog een straat vol, voordat hij neergeknuppelt werd door de eerste witte schim, en ook hij verdween met het mannetje een andere straat in. Chad gruwelde er van.

Ze leken wel jagende dieren, zo snel ging het, en ook zo snel waren ze weer verdwenen. Chad moest zich maar eens gaan voorbereiden, stel dat hij in de Spelen terecht kwam, dan moest hij wel voorbereid zijn! Dus hij nam de conclusie dat hij vandaag ging jagen. Ergens achter zijn huis was nog een zeldzaam stuk bos, als je het zo nog kon noemen, aangezien de bomen stierven van droogte, en niemand de moeite nam om er kostbaar water aan te verspillen.

Thuis pakte hij wat spullen in, een flesje water tegen de dorst, een boterham met plakjes vlees, en een klein geweertje wat hij ooit illegaal in elkaar geknutseld had. Hij moest het goed verstoppen, want als een vredesbewaker hem er ooit mee zag zwaaide er wat. Wapens waren namelijk illegaal, vrijwel alle spullen die tot een opstand konden leiden waren illegaal, het maakte het Capitool niet uit of het nou om te jagen was of niet. Chad had met het geweer stiekem in zijn achtertuin geoefend op lege blikken bier, en kon er al aardig met schieten en richten. Toch voelde hij zich elke keer een beetje laf, aangezien hij meer van de close combat was. Ook al wist hij dat hij moest variëren, omdat in de spelen hij al meteen een pijl door zijn oog had als hij dicht in de buurt kwam van een andere Tribuut, zijn ijzeren bonken spieren waren nou eenmaal overontwikkeld.

Met het geweertje bewapend onder in zijn tas, liep hij de korte afstand naar het bos, naja, de verzameling kale bomen. In het bos aangekomen was het nogal een domper. Na drie uur rondgestruind te hebben, had hij alleen nog maar een schot van een zelfgemaakte kogel afgelost op iets wat hij dacht te zien bewegen, maar een tak was geweest. Nee, oefenen met jagen zat er in dit District niet in. Er was gewoonweg te weinig om op te jagen. Dus met het geweer weer in zijn tas droop hij af naar de grootste boom, en ging er tegenaan zitten. Hij pakte zijn boterham, en dronk zijn water op. Ondanks de karige jacht op een tak, had hij nu in ieder geval de luxe van een karige lunch.

(Run-Run-DIE post Chad: Oh, well, als niemand anders iets bedenkt... Razz Eeeehm... met het vooruitzicht van de Hongerspelen besluit Chad zijn jacht- of fishing-skills eens te verbeteren. Bij voorkeur loopt zijn poging natuurlijk in de soep, maar dat is niet verplicht. Maak er wat leuks van zou ik zeggen ^^)