Naam: Grace Collins
Geslacht: Vrouw
Leeftijd: 19 jaar
Woonplaats: District 6
Familie/Vriend:
- Drew Collins (vader, 38)
Drew geeft nog steeds Grace de schuld van het overlijden van zijn vriendin. Al heel Grace haar leven heeft hij haar genegeerd, maar diep van binnen is hij bang om haar kwijt te raken. Hij is verslaafd aan de morfine.
- Kaila Samuels (moeder, †19)
Omdat Kaila na de geboorte van Grace is overleden, heeft ze nooit met Drew kunnen trouwen.
- Ryan Ivans (beste vriend, †16)
De beste vriend van Grace, die vermoordt is door haar vader.

Uiterlijk: De ijzige blauwe ogen geven mensen vaak het gevoel dat Grace dwars door hen heen kijkt. Zeker in de combinatie met de lange bruinen haren, die de ogen nog meer laten opvallen. Verder is Grace niet erg groot. Met haar 1.63 m valt ze niet echt op in de grote mensen massa’s.  Omdat Grace veel op haar moeder lijkt van toen zij zo oud was, heeft haar vader het nog moeilijker om de pijn te verwerken.  

Eigenschappen:
Creatief: Ze heeft haar moeder niet gekend. Ze heeft geen moeder figuur in haar leven. Dus Grace heeft altijd wel een schriftje en een potlood mee om of te tekenen of te schrijven. Ze schrijft haar gevoelens van zich af. Ze schrijft de brieven aan haar moeder, met het gevoel dat ze toch bij haar is. Sommige zijn ook aan Ryan. Dat ze kan tekenen moet haar vader niets van weten. Ze hebben niet veel geld waardoor ze zelf haar kleren moet maken.
Open: In het begin is ze verlegen, maar als je haar beter leert kennen, is ze heel open.
Avontuurlijk: : Omdat haar vader er vaak niet is en haar het gevoel geeft dat ze niet welkom is in zijn leven, gaat ze meestal de weilanden in. Probeert van alles te ontdekken buiten haar woonomgeving.

Zelfbeschadiging Mensen kijken haar vreemd aan en noemen haar namen. Ze wordt vaak gepest. Het scherpe gevoel in haar pols geeft haar een soort vrijheid. Ze verbergt haar littekens vaak door touwtjes en zelfgemaakte armbandjes op haar pols te binden.
Gesloten: Ze staart vaak maar wat voor zich uit. Ze komt heel erg gesloten over, vandaar dat mensen niet zo snel op haar afstappen. Maar ze weten niet, dat het meisje gewoon iemand nodig heeft om te praten. En het feit dat ze erg verlegen is, stapt zij ook niet vaak op iemand af.
Verlatingsangst:Ooit had ze een beste vriend, waarmee ze alles deelde. Ze vertelden elkaar alles. Maar sinds de dood van Ryan is ze erg op zich zelf en durft geen vrienden te maken. De angst dat ze wordt verlaten is een grote rol in haar leven gaan spelen.

Verleden: Grace heeft gedurende leven veel moeten verwerken. Bij haar geboorte is haar moeder overleden, waardoor ze is opgevoed door haar vader. Haar vader heeft moeite zijn pijn te verwerken. Doordat te verzachten is hij verslaafd geraakt aan de morfine, daarom heeft hij soms een losse hand. Grace lijkt veel op haar moeder, waardoor het nog moeilijker wordt voor Drew om te accepteren dat hij zijn vriendin nooit meer zal zien. Maar omdat Grace zoveel op haar lijkt, wilt hij zijn dochter zoveel mogelijk bij zich houden en eigenlijk niet met niemand delen. Ergens diep van binnen is hij bang om ook haar te verliezen. Maar daar merkt Grace niet veel van. Ze is vaak alleen thuis, terwijl haar vader zich volspuit met de morfine. Ryan kende ze al heel haar leven en hij heeft haar de moed niet laten opgeven. Hij was als een broer voor haar. Ze groeide naar elkaar toe en werden verliefd op elkaar, maar Drew kwam erachter. De dag dat hij Ryan vermoorde was hij er niet bij met zijn hoofd door de morfine. Met een waas voor zijn ogen had hij een mes gepakt en zo haar beste vriend voor haar ogen doodgestoken. Sindsdien is ze nog depressiever geworden en is ze begonnen met snijden.

De donkere periode van Panem heeft Grace als een waas aan haar voorbij laten gaan . Ze is nooit erg close geweest met de mensen om haar heen. Soms zat ze dagen uit het raam te staren naar de woedende mensenmassa die voorbij liepen. Om naar de rustgevende weilanden te gaan zat er niet in. Ze werd thuis opgesloten door haar vader en kon nergens heen. Terwijl zij op haar kamer stilletjes zat te lezen had haar vader zich gemengd in de kolkende mensenmassa. Ze verdiepte zich vaak in het tekenen van werelden ver van haar bestaan vandaan. Een wereld zonder verdriet, een wereld zonder een heersende maatschappij. Een wereld war iedereen zich zelf kon zijn. Ze dagdroomde vaak weg en lette niet echt op wat er buiten af speelden.  De rust die ze altijd had in de weilanden kon ze niet vinden en werd alleen maar onrustig. Haar sneden werden alleen maar dieper en dieper. Maar wanneer de opstanden voorbij waren, liet Drew zijn dochter een lange tijd niet naar buiten. Toen Grace na een lange tijd weer een stap buiten zette was het enige wat ze kon zien lange rookpluimen die boven de huizen uitstegen.

Overig: (notitie) Ik heb geen ervaring met RPG's aangezien dit de eerste keer is dat ik dit speel. Dus ik hoop dat de karakterkaart zo goed is ingevuld.

Ik heb m aangepast. ik hoop dat t zo goed is