OOC: Alle gesproken tekst is dikgedrukt, in de hoop dat het makkelijker te lezen is. De toespraak is vanuit Sage's oogpunt en geschreven door de Sas! Verdere godmode van Sage is ook gebeurd in overleg met de Sas.

Met een schok werd Johnny wakker. Het duurde even voor hij door had waar hij was, maar dan herinnerde hij het zich weer. Vandaag kwam de winnares van de eerste hongerspelen naar district zes. Hij had gezien hoe ze gewonnen had en hoe de rest gestorven was. Hij wist dat zij er niets aan kon doen. Ze had genoeg geleden, maar het Capitool had dat niet. Zij zouden nooit genoeg pijn kunnen voelen om te weten hoe het voor de districten was.

Rap sprong de jongen zijn bed uit en deed rap zijn kleren aan. Het sneeuwde, maar echt warm kon hij zich niet aankleden. Hij droeg ongeveer hetzelfde als in de zomer alleen had hij een iets dikkere trui aan. Hij at wat en ging de deur uit. Rustig ging hij naar het plein. Heel de week had het al gesneeuwd en een deel van de sneeuw lag nog op de wegen ook al waren er een hele hoop mensen ingezet om de wegen open te houden.

Eenmaal aangekomen ging hij vooraan aan de rand van het plein staan. Waar hij tegen een muur leunde. Vandaar had Johnny een goed zich op heel het plein en zag hij hoe Mayme, de burgemeester, Sage opwachtte. De vrouw was warm aangekleed en droeg laarzen met een aanzienlijke laag bond erop. Hoe kon ze zo rondlopen als zo goed als alle mensen die hier op het plein stonden bijna op hun plaats vastgevroren waren. En overal liepen vredebewakers.

Na een hele tijd kwamen de burgemeester en de winnares van de hongerspelen op het podium. Mayme liep met stevige passen naar de microfoon en sprak het publiek toe. ”Beste inwoners van District 6.’ Hij zuchtte ze begon al goed. ‘ Vandaag heb ik de eer jullie voor te stellen aan Sage Malone: de winnares van de eerste Hongerspelen.’ Johnny keek over en weer naar de twee mensen op het podium. ‘Sage? Aan jou het woord.” De jongen keek hoe het meisje bij de microfoon ging staan en hoe ze met rode wangen haar speech begon. Ze begon haar speech met een hoop gezeik dat ze dankbaar was dat ze hier was en dat ze nog leefde. Johnny zuchtte kort. Hopelijk kon ze beter want zo zou ze niet veel mensen rustig krijgen. Waarna ze verderging door te zeggen dat ze nuttig wou gaan leven. Waarna ze over Janaea begon. Johnny keek haar aandachtig aan. Dit was voor iedereen een gevoelig onderwerp en er verschenen een paar tranen op de wangen van het meisje. 'Ik hoop dat de families ondanks de tragedie die hen getroffen heeft mij kunnen vergeven voor het feit dat ik de spelen heb overleefd. Ik zal jullie familie nooit vergeten.' Beëindigde ze haar speech waarna ze van de microfoon weg liep. Johnny keek aandachtig naar de mensen op het podium. Hoe goed ze het ook probeerden te verbergen, hij kon aan beiden zien dat ze als dit nog langer duurde in tranen zouden uitbarsten. Tot zijn verbazing begon de burgemeester te klappen. Ze knikte naar het meisje en zei nog iets. “Dank je, Sage, voor je vriendelijke woorden.” Johnny schudde zijn hoofd en bleef nog een halfuurtje staan. Toen het grootste deel van mensen al vertrokken was ging ook Johnny op weg naar huis. Waar hij zijn moeder over de toespraak zou vertellen.