Brendan Mirakovic

PROFIELAantal berichten : 121 Registratiedatum : 26-10-13

Naam: Brendan Thomas Mirakovic
Geslacht: man
Leeftijd: 34
Woonplaats: district 1
Familie, vrienden e.a.:

Moeder: Alessandra Mirakovic-Hudges (Sanne): Sanne is de moeder van Brendan, ze is 17 jaar geleden overleden bij een aangestichte brand in haar eigen huis. Ze was een stil en onzeker meisje. Zo was ze thuis opgevoed. Haar vader liet duidelijk merken dat hij vond dat mannen beter waren. Ze was ook een mooi meisje, op haar eigen unieke manier. Sanne had een lichte huid met sproetjes, lange donkerbruine haren die tot op haar middel reikte, en diepe donkere ogen. Haar lach was het enige waaraan een buitenstander een beetje kon zien hoe ze van binnen was. De rest van haar gezicht liet zelden emoties zien. Ze was klein en stil, maar sterk van binnen. Al met al had ze makkelijk een verkeerde man tegen kunnen komen, maar dat gebeurde niet. Hier in Panem ontmoette Sanne Hugo. Ze vielen snel voor elkaar en Alessandra was ook al snel zwanger, wat in een snel huwelijk resulteerde. Na de bevalling wilde zij graag thuis blijven om tijd met haar kleine Brendan te spenderen, terwijl Hugo aan het werk was.

Vader: Hugo James Hudges:
Hugo was een grote man. Hij had een bodybuilder kunnen zijn, of een beveiliger, maar geen van dit alles was waar. Deze grote man hees zichzelf liever in een colbertje en stropdas, hij was nieuwslezer op een bekende regionale zender en verdiende daarmee genoeg geld om een goed leven te kunnen leiden. Hij was niet rijk, maar hij hoefde nooit bang te zijn dat hij geen eten had. Hijzelf en later ook zijn familie, bestaande uit Hugo, Alessandra en hun zoontje Brendan. Ze waren een gelukkig gezin samen, maar ongelukkig genoeg is Hugo bij dezelfde brand omgekomen als Sanne.

Callie Bianca Maria Paulsen: Callie was Brendan's vriendinnetje. Nuja, vriendinnetje... Hij vond haar leuk genoeg om voor een langere periode dan een week met haar af te spreken, dus het kwam dichterbij een vriendinnetje dan hij ooit geweest was. Callie's ouders waren zeer strenge katholieken en zo was zij dus ook opgevoed. Thuis deed ze braaf mee met alles wat haar ouders van haar verwachtten. Zo hadden ze geen televisie, zeiden meerdere malen per dag en gingen ze absoluut elke Zondag naar de kerk. Ze leek hiermee akkoord te gaan en de levenswijze van haar ouders volledig te accepteren, maar ze moest ook wel. Van binnen schreeuwde ze, en Brendan was een foute jongen. Ze ontmoette hem op school, hij had een reputatie. Daarmee bedoelde ze dat hij bij de "populaire" mensen hoorde en waarschijnlijk nooit een woord met haar zou wisselen. Ze was een jaar jonger en gefascineerd door deze jongen. Hij was niet zoals de andere populaire tieners, hij rookte niet, hij sloofde zich niet zo uit, maar ze wist wel dat hij dingen deed die God verboden had. Het was het eindgala waarop de twee uiteindelijk dansten, het was waarschijnlijk de eerste keer dat hij haar ooit opgemerkt had, met haar lichtblonde haren, die voor de verandering vrij waren, in een lange lichtblauwe galajurk.

Na het gala spraken ze vaker af, altijd in het geheim. Callie moest liegen tegen haar ouders. Hij verleidde haar, elke keer opnieuw en er was niks dat ze ertegen kon doen, ze voelde zich fijn bij hem. Tot een maand of twee later. Ze werd alweer niet ongesteld en realiseerde zich nu pas wat dit betekende. Ze was zwanger. De eerstvolgende keer dat ze Brendan zag vertelde ze het hem, wat moesten ze nou doen? Dit was ook de laatste keer dat ze hem ooit gezien heeft.

Esmerald Snow (Winter): https://hongerspelenrpg.actieforum.com/t43-esmerald-snow-winter is de dochter van Brendan en Callie. Hij weet dit alleen nog niet.

Uiterlijk: Brendan is geen uitzonderlijk knappe man, hij is ook niet lelijk, meer gewoontjes, toch heeft hij een zekere charme. Met zijn donkerblonde haar en groene ogen lijkt hij qua uiterlijk veel meer op zijn vader dan op zijn moeder, ook qua bouw. Brendan is lang en heeft een sportieve bouw.

Eigenschappen: Minimaal 3 goede eigenschappen en 3 slechte eigenschappen.
Bindingsangst/gevoelloos o.i.d. Door zijn verleden heft Brendan nooit echt van iemand gehouden, naast zijn ouders, maar dat was een verplicht soort houden van en dat heeft hij ze nooit echt laten merken. Na hun dood was hij wel verdrietig, maar daar was geen tijd voor. Hij heeft het dus snel uit zijn geheugen gewist, maar nooit echt verwerkt. Daarna is hij nooit iemand tegen gekomen die het waard was om van te houden.

Sowieso is hij nu weinig emotioneel als er wat heftigs gebeurd. Hij heeft mensen zien sterven, heeft voor zijn welk zelf een aantal mensen neergeschoten, maar het laat hem allemaal koud.

Rationeel: Mede door zijn onvermogen om veel emoties te voelen kan hij in moeilijke en stressvolle situaties snel goede beslissingen maken.

Gesloten: Als hij überhaupt al gevoelens heeft dan zal hij er nooit over praten. Soms is het heel moeilijk om voor buitenstaanders te zien wat hij denkt.

Observerend: Zelf is hij een onopvallende verschijning, maar andersom zul je nooit aan zijn aandacht ontsnappen. Brendan is goed in het observeren van mensen en situaties. Ook details gaan vaak niet onopgemerkt. Hierdoor weet hij vaak dingen van mensen al voordat ze het hem verteld hebben.

Manipulatief/sneaky: Hij is niet gemeen, maar als hij iets wil dan zorgt hij ervoor dat hij het krijgt. Linksom of rechtsom. Hij zal nooit liegen als het niet hoogst noodzakelijk is, maar hij kan de waarheid wel zo vertellen dat er eigenlijk niks meer tegen in te gaan is. Dit is een van de weinige eigenschappen die hij van zijn vader heeft meegekregen en met zijn mooie woordjes krijgt hij veel voor elkaar, ongeachte de consequenties voor de tegenpartij.

Zelfverzekerd: Je hoeft niet uitzonderlijk knap te zijn om charmant te zijn, soms heeft het iets te maken met de manier waarop je over jezelf denkt en dat ook uitstraalt. Brendan’s zelfverzekerdheid heeft daar ook veel mee te maken. Hij is trots op wie hij is en zal nooit spijt hebben van iets wat hij gedaan heeft, ook al was het niet altijd het goede.

Jaloers: Brendan kan soms een tikje jaloers zijn.

Dapper: Je zal je enorm je best moeten doen om iets te vinden waar Brendan bang voor is.

Verleden:
0 jaar
Alessandra en Hugo waren zo blij. Ze hadden een gezond zoontje gekregen! Zij moest huilen, tranen van geluk. Ze gunde deze jongen alles in de wereld en zou er alles aan doen om te geven wat hij nodig had.

3 jaar
Soms was de kleine Brendan een beetje ontdeugend. Hij trok aan haren of spoot mensen expres nat met zijn waterpistooltje, maar hij was nog zo lief en klein. Alessandra liet hem maar lekker ontdeugend zijn, want je kan zo’n klein lief mannetje toch niet straffen?

5 jaar
Het was moeilijk voor Sanne om Brendan naar de kleuterschool te sturen. Hij werd al zo groot en zelfstandig, maar gelukkig ging alles goed. Brendan was een sociaal kind en de andere kleuters kwamen maar al te graag bij hem over de vloer om met de vele autootjes en bakken met lego te spelen.

9 jaar
School was saai. De lievelingetjes van de lerares kregen meer aandacht van haar en het hebben van veel autootjes of veel lego maakte niet langer indruk op de kinderen. Het waren meisje die een handstand of radslag konden en jongens die alle goals scoorden in de pauze op het voetbalveld die alle aandacht kregen. Brendan besloot ook ergens goed in te worden, iets wat nog niemand deed, hij oefende met simpele goocheltrucs. Toen het na een tijdje lukte kon hij er inderdaad de aandacht van de hele klas mee krijgen.

12 jaar
Tijd voor de middelbare school. Tijd voor gemene pubers en de strijd om populariteit. De jongens in het schoolvoetbal of rugbyteam deden het goed. Het probleem was dat Brendan het goede figuur en uithoudingsvermogen had om een sporter te zijn, maar hij was een drama zo gauw er een bal in het spel kwam. Omdat hij wel tot één van de snelste behoorde als het om hardlopen ging en ook aardig was in speerwerpen was hij toch niet helemaal hopeloos. Met de juiste hoeveelheid zelfvertrouwen en brutaliteit tegenover de leraren kwam hij wel aan de top. Schoolwerk zelf was maar een bijzaak, maar het ging prima.

14 jaar
Hij had Rico, een jongen die twee leerjaren hoger zat dan hij, vaak in verlaten hoekjes in de school zien staan, praten met andere leerlingen, aan het eind gaven ze elkaar altijd een hand en stopten beiden iets in hun zak. Rico was één van de populairste jongens in de school. Hij besloot naar Rico toe te gaan en zei dat hij het ook wilde. Rico deed eerst alsof hij niet wist waar Brendan het over had, maar gaf hem later de prijs. Zo veel! Voor wat groene troep. Rico verkocht marihuana, Brendan had het de oudere leerlingen wel zien roken. Het stonk. Hij vroeg Rico of hij korting kreeg als hij een heleboel kocht. Rico werd boos, vroeg zich af hoe Brendan het in zijn hoofd haalde om op in zijn gebied te komen en daar bleef het bij.

15 jaar
Rico kwam naar Brendan toe. ‘Pssst, kid.’ Nieuwsgierig naar wat hij te zeggen zou hebben wandelde Brendan weer naar het hoekje. ‘Sorry van vorige keer man. Ik ben van school getrapt yo, maar het is okee man. Ik heb een goeie business, dus ik word wel rijk, ik heb geen school meer nodig. Wil je nog verkopen?’ Het was Brendan eerst even ontgaan waar hij het precies over had totdat hij de zakjes groen spul tevoorschijn haalde. Hij knikte. Hij had het geld niet nodig, maar de status die Rico had op school was onbetaalbaar. ‘Ik geef je het adres van mijn mannetje. Je bent goud yo. Business moet doorgaan, ook als ik van deze rotschool af ben.’ En zo veranderde Brendan van een middelmatige scholier, naar een de mysterieuze populariteit waardoor de hele school hem kende.

16 jaar
Met zijn nieuwe populariteit groeide ook de interesse van meisjes. Er was uitgaan en illegaal alcohol drinken en er was ontdekken wat seks was, maar uitgaan was duur. Meisjes waren duur. Hij had nu toch meer geld nodig. No way dat hij zijn ouders ging vragen om geld voor illegale drank. In plaats daarvan maakte hij met zijn vrienden ’s nachts een ritje langs de wat minder beveiligde winkels en wisten wat waardevolle spullen te bemachtigen om te verkopen. Zijn “mannetje” was ook behulpzaam. Brendan was een goede werknemer en het “mannetje” en jongen in de 20 met veel tattoos en een baseball-cap die permanent op zijn hoofd leek te staan vroeg zich af of hij misschien wat heftigers wilde verkopen. Hij had meer mensen leren kennen die dit werk deden. De witte poeders en pilletjes leverden pas veel geld op, nu hoefde hij niet meer ’s nachts langs het winkelcentrum.

17 jaar
Een aantal van zijn nieuwe vrienden waren weleens opgepakt, maar hij had nog nooit ook maar met een agent gesproken. Hij was perfect voor deze baan, hij was één van de weinige die naar school ging en weinig spijbelde. Hij had geen enorm rebelse kenmerken en haalde nog steeds aardige zevens in bijna alle vakken. Brendan droeg kleding die eerder op de voorkant van een tijdschrift gevonden zouden worden dan in een drugscircuit en hij viel daardoor niet op. Hij was gewoon een tiener die van meisjes en uitgaan hield. No big deal. Thuis was hij wat minder voorzichtig en zijn lovende en beschermende ouders hadden langzaamaan uitgevonden waar zoonlief mee bezig was. Ze probeerden met hem te praten, waarom deed hij het, het was nergens voor nodig, ze hadden genoeg geld. Waar besteedde hij het aan? Niks waar hij over wilde praten. Ze zeiden dat ze anders naar de politie zouden gaan en sloten hem een paar dagen op in zijn kamer, maar hij moest toch naar school en kwam weer buiten en moest zijn baas uitleggen waar hij geweest was. Het volgende weekend terwijl Brendan zich tussen de feestende mensen bevond ging zijn ouderlijk huis in vlammen op. Op de begrafenis huilde hij zoals het hoorde, maar hij had niks meer, hij haatte de mensen waar hij mee omging, maar hij kon niet stoppen, anders zou hem waarschijnlijk hetzelfde overkomen. Hij had ook geen geld.

18 jaar
Na de begrafenis had hij een kamer voor zichzelf gehuurd. Het was niet veel, gewoon, een kleine flat, maar hij kon er prima in leven. Het was zijn laatste jaar school en hij had geen idee wat hij daarna moest doen. Hij wilde niet zijn hele leven met criminelen doorbrengen, of met mensen die nodig hadden wat hij verkocht, maar hij kon er ook niet zomaar mee stoppen. Bovendien had hij geen idee wat hij dan wel wilde gaan doen. Er was niks dat zo makkelijk geld verdiende als dit. Hij liet het voorlopig nog maar even zo, er was tijd zat om erover na te denken. Tot die tijd ging hij maar gewoon door met wat hij altijd al deed.

Aan het eind van het jaar was het tijd voor het eindgala. Hij had nog nooit zijn hele klas in pak en jurk gezien. Iedereen zag er schitterend uit en dit was het enige moment in zijn hele schoolleven dat iedereen met elkaar omging, zonder dat je sociale status uitmaakte. Het was een feestje.

Op het feestje danste hij met Callie. Een slim meisje, ze was een jaar jonger dan alle anderen in de klas. Brendan wist niet veel van haar, ze behoorde niet tot de mensen waar hij regelmatig mee rondhing en zeker niet tot één van zijn klanten. Hij had weleens gehoord dat haar ouders erg streng voor haar waren, maar ze was mooi. Zoals ze daar nu stond met haar lange witblonde haren en de lichtblauwe galajurk, die prachtig bij haar ogen paste. Het meisje had een groene steen aan een ketting, deze droeg ze altijd. De twee bleven niet tot het eind. Brendan nam haar mee naar zijn huis en ontdekte een ontdeugend stukje in dit brave meisje. Hij bracht haar op tijd terug naar school zodat haar vader haar op kan halen, ze mocht niet alleen zijn met jongens. Hij was haar allereerste keer geweest en voor hem was het anders dan met andere meisjes. Hij was niet verliefd, ofzoiets, maar hij wilde haar vaker zien, dus dat gebeurde, altijd stiekem.

Na twee maanden was hij nog niet op haar uitgekeken, tot dat ze die dag naar hem toe kwam en hem vertelde dat ze zwanger was. Zwanger…. Dat betekende dat ze een kind kreeg. Dat kon niet. Hij wilde helemaal geen vader zijn, hij kon helemaal geen vader zijn.

Het is gek hoe de kans om gepakt te worden door de politie, of achternagezeten te worden door andere criminelen hem nooit afgeschrikt had, maar nu hij de kans had achternagezeten te worden door een zwanger tienermeisje en haar psycho ouders, nam hij diezelfde dag nog maatregelen. Brendan nam de meisjesnaam van zijn moeder aan en meldde zich aan voor het leger. Op deze manier was het voor iedereen die hem wilde vinden zeer lastig om te achterhalen waar hij was. Hij haalde de flat leeg en vertrok naar een legerkamp uit de buurt.

23 jaar
Na een aantal jaar van lange trainingen en verschillende missies zag zijn commando genoeg potentie in Brendan om hem te promoveren. Hij was nu de leider van twee troepen. Hij was zo bezig met zijn nieuwe leven dat hij geen tijd had om over zijn tijd hier voor na te denken. Dit was zijn leven, het was alsof de rest nooit bestaan had. Brendan was nu een goede jongen en deed is goeds voor zijn land. In zijn nieuwe positie leerde hij de vele verantwoordelijkheden kennen die met leiderschap samen gingen.

32 jaar
Opstanden in Panem. Dit was waar zijn baan moeilijk werd. Hij moest vechten voor het Capitool, maar niet tegen een vijand, maar tegen zijn eigen burgers. Hij had geprobeerd om zo veel mogelijk levens te sparen zonder tegen zijn leiders in te gaan. Hij had dus eigenlijk gewoon geprobeerd om de opstanden zo rustig mogelijk te laten verlopen en de rebellen op de beste manier mogelijk aan te pakken. Na de opstanden was alles anders, het land en de bijbehorende districten werden voorzien van strenge regels en vredesbewakers. Niemand zou wegkomen met enige illegale activiteit of acties tegen het Capitool. En dan ook nog die idiote Honger Spelen. Hoe hadden ze het kunnen verzinnen, onschuldige jongens en meisjes laten vechten tot de dood, als live-entertainment. Niet alleen dat, het was ook nog verplicht om ernaar te kijken. Het zou hem persoonlijk waarschijnlijk weinig doen, hij kende toch het merendeel van de deelnemers niet, maar de families van al die kinderen moesten door een hel gaan. Dit gebeurde alleen maar om te laten zien wie er de baas was. Dat zouden ze nog wel eens zien, want er was natuurlijk niemand in de districten die het ermee eens was.

34 jaar
Hij had geen baan, en het district waar hij woonde had nog geen burgemeester. Deze twee losstaande feiten maakten de positie perfect voor hem, dacht Brendan. Hij had ervaring met leiding geven in het leger, een district leiden kon niet zo veel anders zijn toch? Bovendien was hij een goede spreker. In goed vertrouwen stelde hij zich verkiesbaar voor burgemeester van district 1 en…. verrek, hij werd verkozen. De man was blij met zijn nieuwe functie en het aanzien dat erbij hoorde en al sinds zijn entree in het leger had hij zijn leven gebeterd en geprobeerd te doen wat goed was voor zijn land, die traditie zou hij hier voortzetten.

PROFIELAantal berichten : 1543 Registratiedatum : 20-07-13

Eens even zien... Op zich is het een hele mooie karakterkaart, je hebt je karakter goed uitgedacht! Ik heb echter wel twee opmerkingen/twijfelpuntjes:
De eerste is het bestaan van Servië. Ik weet het even niet meer zeker, dus als je een bron hebt die jouw gelijk aantoont moet je het vooral zeggen, maar volgens mij bestaat Servië niet meer in de tijd van Panem.
Het tweede zijn de laatste drie alinea's van je geschiedenis, of eigenlijk vooral de een na laatste: bedoel je hier dat Brendan tegen het Capitool vecht, of dat hij eigenlijk tegen het Capitool wíl vechten maar dat niet kan?
In het eerste geval zou je namelijk het een en ander aan moeten passen, omdat een leider van het leger niet tegen het Capitool kan vechten zonder te deserteren en een deserteur zal niet de kans hebben om burgemeester te worden.

PROFIELAantal berichten : 121 Registratiedatum : 26-10-13

Oioi, thanks voor het na kijken. Ik heb Servië er maar uitgehaald. Het is niet heel belangrijk, was alleen een logische verklaring waar de achternaam vandaan kwam. Er is niet echt informatie over of er buiten Panem wel of niet iets bestaat.

Andere dingetje heb ik even nagelezen en een klein beetje aangepast, want het klopte inderdaad niet helemaal en was een beetje gek geformuleerd. Met het laatste stukje van de ena laatste alinea bedoel ik dat de gewone mensen het niet met het Capitool eens zijn, of in elk geval niet met de hongerspelen. Hij verwacht dat ze later, misschien als de regels iets verslappen, weer in opstand zullen komen, wat hij niet erg vindt, want in principe is hij geen grote fan van de hongerspelen, puur omdat het onschuldige levens opeist. Hij is niet per se tegen het Capitool, hij vind alleen niet alle na-opstandse regels helemaal tof, maar vecht niet actief tegen het Capitool. Makes sense?

PROFIELAantal berichten : 1543 Registratiedatum : 20-07-13

Ja hoor, helemaal duidelijk zo. ^^ Je karakterkaart is bij deze goedgekeurd. Veel plezier in de RPG!

PROFIEL KARAKTER

N

O

S

A

E

S

S

K

N

I

L

K

C

I

U

Q

S

T

H

G

I

L

T

O

P

S

F

F

A

T

S

S

T

I

D

E

R

C

Brendan Mirakovic

Brendan Mirakovic