Groot en statig rees het kasteel op tussen de rotsen en het gras. In de verte lag het zwerkbalstadion, zijn zes hoge palen met ringen waren duidelijk te zien vanuit het kasteel, maar ook de hoge tribunes, met elk hun eigen (afdelings)kleuren waren niet te missen. Daarachter lag het verboden bos, waar maar zelden mensen kwamen en nog minder vaak mensen uit terugkeerden. Het kasteel zelf was prachtig zichtbaar in de donkere avond. Ondanks dat er duizenden sterren aan de hemel stonden en de maan groot en vol was, waren de honderden gouden lichtjes van het kasteel een blikvanger in het landschap. Ze werden weerspiegeld in het meer, dat aan de voet van het kasteel lag en waar op dit moment enkele tientallen bootjes overheen gleden, met daarin kersverse eerstejaars leerlingen. Het kasteel had meerdere grote en minder grote torens en was een doolhof voor eenieder die er voor het eerst kwam – en ook nog voor degenen die er al zeven jaar rondzwierven. Door de bewegende trappen en de immer veranderende schilderijen (de geschilderde figuren bleven zelden in hun eigen lijst hangen), was het lastig om een patroon te ontdekken in de honderden gangen en de even zovele lokalen en andere ruimtes die het kasteel rijk was.  

De eerste dag van het schooljaar was altijd een spannende dag, omdat dit de dag was waarop een select aantal nieuwe tovenaarsleerlingen de school voor het eerst binnenstapten en gesorteerd zouden worden in de afdeling die de sorteerhoed voor hun uitkoos – niet zomaar natuurlijk, nee, de sorteerhoed werd op het hoofd van de te sorteren leerling gezet en leek vervolgens hun gedachten te kunnen lezen en aan de hand van die gedachten, besloot hij welke afdeling het beste bij de leerling paste: Griffoendor, Huffelpuff, Ravenklauw of Zwadderich. En vandaag? Vandaag was het 1 september en dus tijd voor een nieuw schooljaar.

Cecilia Peak keek uit over de vier lange tafels die in de grote eetzaal uitgestald stonden. Aan elke tafel was een afdeling gezeten. Haaks op deze tafels, stond, op een verhoging, nog een lange tafel en hieraan zaten de docenten van de school en het schoolhoofd natuurlijk. Het moge voor zich spreken dat niemand anders dan Cecilia Peak het schoolhoofd was. Rechts van haar zat het afdelingshoofd van Ravenklauw (de afdeling waar Cecilia ook ooit toe behoorde, voordat ze naar Panem was vertrokken), Tyrell Peak. Rechts van Tyrell zat het afdelingshoofd van Griffoendor. Links van Cecilia zat het afdelingshoofd van Huffelpuff en daar weer naast zat het afdelingshoofd van Zwadderich. Op het moment zat afdelingsleider Peak overigens niet aan de tafel, want hij stond in de grote hal, waar hij de eerstejaarsleerlingen op moest wachten en de zaal in zou leiden. Waarom nou juist toverdrankendocent Peak? Nou, dat kwam omdat Cecilia Peak hem als assistent schoolhoofd had toegewezen en één van de taken van het assistent schoolhoofd was het binnenleiden van de nieuwe leerlingen.

De grote, eikenhouten deuren gingen langzaam open en Tyrell Peak kwam de zaal binnen lopen, gevolgd door tientallen puntmutsjes. De zwarte mutsjes waren een soort oude traditie, want er was werkelijk niemand die heden ten dage nog met dergelijke lelijke dingen rond ging lopen. Kleur, dat was het sleutelwoord als het aankwam op de mode van Hogwarts. En het moest vooral zo gek mogelijk. Hoe opvallender, hoe beter. Een mode die mee was overgevlogen vanuit het Capitool van Panem, toen Cecilia Peak haar presidentschap opgaf om les te gaan geven op het Britse Hogwarts. Ze had haar broer meegenomen, omdat ze hem anders zou gaan missen, hoewel ze hem dat natuurlijk niet verteld had. Hoe dan ook, haar opvallende kledingstijl was snel aangeslagen bij het tovenaarsvolk in Groot Brittainië en dus hadden ze de zwarte puntmutsen in de kast gelegd en waren de meest vreemde hoeden naar voren gekomen, hoewel er altijd wel tegendraadse mensen tussen zaten die besloten wél een zwarte puntmuts te dragen.

Goed, de nieuwe leerlingen droegen dus bij wijze van traditie wél zwarte puntmutsjes. Ze gingen in een rij staan voor een kunstig vormgegeven kruk, waarop de oude en stoffige Sorteerhoed lag. De Sorteerhoed en Tyrell Peak waren overigens goede vrienden geworden, omdat Tyrell zo dol was op hoeden.

Ik begrijp dat je inmiddels misschien wat verward bent. De geliefde presidente van Panem, schoolhoofd van de grootste toverschool ter wereld? Wat heb je gemist? Welnu, laat ik het even uitleggen: toen Cecilia Peak elf jaar was, werd ze uitgenodigd om een opleiding aan de Hogwarts School of Witchcraft and Wizardry. Vanwege haar ambities en haar intelligentie, werd ze ingedeeld in de afdeling Ravenklauw, die toentertijd beheert werd door professor Flitwick. Ook haar broer Tyrell werd uitgenodigd voor de school, maar dan een paar jaar later, en ook hij belandde in Ravenklauw. Beide Peaks studeerden met uitstekende PUISTEN en SLIJMBALLEN af en vertrokken vervolgens weer naar Panem om daar hun leven weer op te pakken.  Na de opstanden in Panem lukte het Cecilia, mede dankzij haar magische achtergrond, om presidente van Panem te worden, maar op achtendertig jarige leeftijd besloot ze dat ze de magie in Panem miste en dus gaf ze haar presidentschap op om weer naar Hogwarts te verhuizen, waar ze een baan aangeboden kreeg als docente Dreuzelkunde. Na zich een jaar door dit vak heen te hebben geploeterd (het was niet bepaald haar favoriete vak), lukte het haar op te krabbelen tot afdelingshoofd van Ravenklauw en nog een jaar later werd ze zelfs schoolhoofd van Hogwarts. Er kwam nu een vacature vrij voor docent toverdranken én een plek als afdelingshoofd van Ravenklauw en dus besloot ze haar broertje uit te nodigen. Tyrell, die wel toe was aan wat nieuwe uitdagingen, besloot op de uitnodiging in te gaan en zo komt het dat vanaf dit jaar de Peaks hoge rangen bekleden in Zweinstein, hogeschool voor hekserij en hocus-pocus.

Inmiddels waren alle nieuwe leerlingen gesorteerd en hadden ze allemaal hun plekken gevonden aan de afdelingstafels. Tyrell Peak nam weer plaats naast zijn zuster, die opstond en de rumoerige zaal tot stilte maande. ‘Goedenavond allemaal,’ groette ze. ‘Welkom op Zweinstein! Welkom terug aan zij die hier al eerder waren en een hartelijk nieuw welkom voor zij die hier voor het eerst binnen stapten. Zweinstein is een huis voor eenieder die zijn magie graag tot bloei ziet komen. Graag stel ik jullie voor aan de docenten die jullie dit jaar zullen begeleiden in deze belangrijke fase van jullie levens.’ Cecilia stelde de docenten beurtelings voor, waarop de docenten gingen staan. Ze noemde hun naam en hun functie(s), waarop de leerlingen applaudiseerden.

‘Normaal gesproken,’ vervolgde Cecilia, toen het laatste applaus weggestorven was. ‘Is het nu tijd voor het avondeten, maar dit jaar heb ik een belangrijke mededeling te doen.’ Het werd nog stiller in de zaal dan het al geweest was. ‘Zoals jullie wel weten wordt er eens in de vier jaar een toernooi georganiseerd tussen drie rivaliserende scholen. Dit jaar zou dat weer het geval zijn, ware het niet dat zowel Klammfels als Beauxbatons hun inzendingen hebben teruggetrokken. Op Beauxbatons heersen op dit moment de drakenpokken, waardoor de school het verstandig acht niet rond te reizen, omdat het een uiterst besmettelijke ziekte is. Op Klammfels kampen ze met een heel ander probleem, daar is iedereen namelijk in dieren veranderd. Zolang zij niet terug zijn veranderd naar hun menselijk vorm, is het geen optie om mee te doen aan het Toverschooltoernooi.’ Het werd weer rumoerig in de zaal en Cecilia hoorde meerdere mensen zeggen dat het toernooi nu dus niet door zou gaan. Ze tikte weer tegen haar glas aan om om stilte te vragen. Een stilte die ze kreeg.

‘Als staff van Zweinstein hebben we besloten dat we het Toverschooltoernooi niet zomaar aan ons voorbij kunnen laten gaan. Velen van jullie kijken al jaren uit naar dit toernooi en we willen jullie niet teleurstellen.’ Een luid applaus kwam op gang en Cecilia keek glimlachend naar de leerlingen. Ze wisten nog niet eens wat er ging gebeuren en toch waren ze al enthousiast en dankbaar. Als ze altijd zo makkelijk waren, dan werd het een eitje om een geliefd schoolhoofd te worden. Toen het applaus was weggestorven, ging ze weer verder: ‘Daarom zal het toernooi dit jaar in een aangepast versie worden gehouden.’ Het werd weer muisstil. ‘Elke afdeling zal één kampioen leveren. Een kampioen die mee zal doen aan de drie opdrachten van het Toverschooltoernooi en voor zijn of haar afdeling zal strijden. Deze leerlingen moeten in het vijfde, zesde of zevende jaar zitten en moeten hun naam in de Vuurbeker stoppen,’ hierop gebaarde Cecilia naar de grote beker die voor haar op de tafel stond. ‘De Vuurbeker zal beslissen welke vier kampioenen mee mogen doen aan het toernooi.’ Ze hield weer even stil en besloot toen: ‘Ik wens jullie allemaal een fantastisch, sportief en leerzaam jaar toe.’ Ze klapte in haar handen en het lekkerste eten uit de keukens van Zweinstein verscheen op de lange tafels. ‘Smakelijk eten!’

OOC: Open voor iedereen & couldn't resist.  
NaNoWriMo Wordcount: 48.186/50.000