What will happen this year?

PROFIELAantal berichten : 1466 Registratiedatum : 29-07-13

Verschillende gevoelens raasden door Jennifer heen. Zenuwen om wat haar, maar vooral Michelle en Lincoln te wachten stond. Spanning, angst, verdriet, woede, alles door elkaar zorgde ervoor dat de vrouw relatief misselijk was toen ze plaats nam in de ruimte waar de Districtbegeleiders de Spelen konden volgen. De vrouw had haarzelf op een stoel neergezet met uitzicht op een groot scherm waarop dit moment de arena werd getoond. De Spelmakers hadden ook dit jaar goed hun best gedaan om een zo verrassend mogelijk arena te bouwen en Jennifer wist niet goed wat ze er van moest denken. Ze zag water, heel veel water, en plekken waar bos en andere vegetatie groeide. De vrouw wist niet of ze nou wel of niet blij moest zijn met deze omgeving, die nog verradelijker leek dan de arena van vorig jaar. Als hier maar geen valkuilen met speerpunten en andere onzin in zaten, dan was het goed. Hoewel, dat water zou ook vast niet zo onschuldig zijn als het leek. De camera draaide langzaam een rondje om de hoorn, die dit jaar van hout was gemaakt. Jennifer zag tot haar verbazing maar erg weinig spullen liggen. Wilden de Spelmakers dat er dit jaar soms meer om de aanwezige spullen werd gevochten? Of wilden ze mensen wat meer aanmoedigen om te sponsoren? Ze wist het niet, maar ze wist wel dat, zodra Lincoln en Michelle in veiligheid waren, ze contact op zou nemen met Brendan voor sponsoring voor de twee. Dit jaar ging ze niets aan het toeval over laten. De spanning in haar maag werd erger toen een stem op het beeldscherm begon af te tellen. De laatste minuut was ingegaan. De laatste minuut voordat de vierentwintig kinderen en jongeren werden losgelaten in de arena om zich een weg te vechten naar hun vrijheid.

Jennifer vocht tegen de misselijkheid in haar maag. Ze ging de start niet missen, ze ging de start niet missen. Haar mag kon de pot op. Ze moest zeker weten dat Lincoln en Michelle de hoorn overleefden. Daarna pas mocht ze van zichzelf naar de wc. Om echter haar maag toch wat te kalmeren bestelde ze een glas ijskoud water, dat haar vlug werd gebracht. Ze dronk er een paar slokken van en keek onderwijl naar het scherm, waarop nu langzaam de Tributen tevoorschijn kwamen. Blijkbaar had de Spelmaker besloten dat niemand meer voor het einde van het aftellen er vandoor mocht gaan, want er waren allemaal tralies om de tributen geplaatst. Haar hart sprong op toen om beurten Lincoln en Michelle in beeld kwamen. In de jongen had ze vertrouwen, heel veel vertrouwen. Hij had goed getraind het afgelopen jaar en maakte zeker een kans. Om het meisje maakte ze zich ontzettend veel zorgen. Ze wilde niet weer haar vrouwelijke Tribuut op gruwelijke wijze verliezen! Het aftellen ging verder. 5... 4... 3... 2... 1... De tralies verdwenen en de Tributen waren los. Jennifer zag verschillende Tributen rennen, zij het naar voorwerpen, zij het naar de uitgang van het platform waar ze op stonden. Ze omklemde haar glas stevig met beide handen. Lincoln, Michelle, be safe.

OOC: Nog andere Districtbegeleiders die graag mee willen kijken? Very Happy

PROFIELAantal berichten : 1466 Registratiedatum : 29-07-13

Zodra het aftellen klaar was en de tralies verdwenen ontstond er chaos, al was de chaos lang niet zo groot als vorig jaar. Jennifer zag, tot haar enigszins grote verbazing, dat bijna alle Tributen er vandoor gingen. Slechts een klein deel ging ook daadwerkelijk voor de voorwerpen die her en der verspreid lagen. Blijkbaar was de strategie van dit jaar "Weg bij de hoorn, dan overleven we het sneller". Waarschijnlijk vergat iedereen dan wel het belangrijke feit dat ze, zonder nuttige voorwerpen, het ook niet zouden overleven. Of iedereen ging ervan uit dat ze voldoende gesponsord zouden worden om dit alles te overleven. Zelf had Jennifer nog niks gehoord van eventuele sponsors en dat baarde haar zorgen. Veel zorgen. Ze had toch verdorie niet voor niks een gesprek gehad met Mark Mocca? En hoe zat het met de anderen? Ging dan niemand vanuit District 1 iets sponsoren? Of uit het Capitool? Nu was de strijd ook nog maar net begonnen, dus het was moeilijk om nu al te zeggen dat een sponsoring nodig was, maar toch had Jennifer liever al wat dingen achter de hand gehad, zodat ze materiaal kon sturen op het moment dat het echt nodig was. Op dit moment had ze echter niks en dat zinde haar dus totaal niet. Haar ogen volgden de bewegingen van Michelle en Lincoln. De één ging voor een tas, de ander ging er gewoon vandoor. Ze knikte, maar moest toegeven dat ze verbaasd was dat Lincoln niet voor het zwaard was gegaan dat er had gelegen. Ze zag wel een aantal anderen bij het zwaard in de buurt en keek toe hoe het meisje uit 3 het zwaard wegschopte net op het moment dat de jongen uit 9 het wilde grijpen. Haar ogen namen de situatie waar en ze wenste dat Lincoln zich er ook in had gemengd. Het deed haar echter wel goed om te zien dat hij een ander wapen had gepakt, namelijk een Jo. Hoewel dit eerder een wapen voor haar zou zijn dan voor hem, was ze blij om te zien dat de jongen wel degelijk een wapen had verzameld.

Ergens had ze gehoopt dat de jongen de veiligheid op zou zoeken, maar Lincoln zou Lincoln niet zijn als hij de strijd niet aan zou gaan. Hij zag dat de jongen zich stortte op de jongen die Madelynn bestookte. Jennifer hield haar adem in terwijl het tweetal Titus neersloeg en vervolgens in het water dumpte. Met deze actie werd ook meteen duidelijk dat het water geen veilige plek was, want de dode jongen in het water werd al gauw opgegeten door een stel moordlustige vissen. Terwijl Lincoln en Madelynn keken naar het water, kwam er een sponsoring naar beneden en Jennifer schoof wat naar voren op haar stoel. Madelynn kreeg zowaar een handpijl gesponsord en de vrouw keek toe hoe Lincoln aanbood om samen te werken. Ze vrouw knikte. Ja, dat was een goed idee. Madelynn was een pittige tante en zou een sterke bondgenoot zijn. Hoe dit bondgenootschap verder zou verlopen, dat zou ze echter nooit te weten komen, want op dat moment sloeg de hele situatie om. Plotseling werd haar mannelijke Tribuut belaagd door twee meiden, die hem door het element van verrassing flink wisten toe te takelen. Uiteraard ging Lincoln niet zonder slag of stoot ten onder, zo goed had ze hem immers wel getraind. De jongen vocht met al zijn kracht, maar zelfs Jennifer kon zien dat hij dit niet ging winnen. Lincoln mocht dan wel sterk getraind zijn, tegen drie aanvallers tegelijk kon zelfs hij niet op. Tranen stonden in de ogen van de vrouw terwijl ze toekeek hoe de drie meiden, want ja, ook Madelynn was nu Lincoln aan het aanvallen, Lincoln te lijf gingen. Geluidloos gleden de tranen over haar wangen terwijl ze naar het beeld staarde. Bloed vloeide en Jennifer kon het niet meer aan. Luid vloekend stond de vrouw op en keek woest om zich heen. Ze wilde schreeuwen, tegen wie maakte haar niet uit. 'Waarom wil niemand Lincoln sponsoren!' brulde ze woest. Ze ging er niet van uit dat ze antwoord zou krijgen, maar ze was zo boos, zo radeloos, dat het ook niet uitmaakte. Al haar harde werk van de afgelopen maanden, het afgelopen jaar, waren allemaal voor niks geweest. Zelfs met al deze training kon Lincoln niet overleven en waarom? Omdat hij belaagd werd door drie mensen tegelijk. De vrouw balde haar handen tot vuisten en staarde woest naar het beeldscherm. Als ze terug was in District 1 dan ging ze meteen haar trainingsschema aanpassen. Leren vechten tegen meerdere mensen tegelijk, dat was een vaardigheid die ze haar leerlingen ging aanleren. Dat en niet pas in de arena een bondgenootschap afspreken, maar ruim daarvoor en dan ook zeker weten dat je niet werd verraden.

OOC: Aangezien niemand hier had gereageerd neem ik aan dat het niet erg is als ik dubbel post? =p

PROFIELAantal berichten : 1466 Registratiedatum : 29-07-13

Hoewel ze al wist dat het voor Lincoln einde verhaal was, voelde het toch als een schok toen het kanonsschot uiteindelijk klonk. Een vreemde leegte verspreidde zich door Jennifer heen en ze zakte langzaam weer op haar stoel neer. Lincoln was dood. Haar sterleerling was er niet meer. Haar grote hoop op de overwinning had gefaald. Een tijdje staarde ze niets ziend naar het beeldscherm terwijl in haar hoofd het geluid van het kanonsschot nog door galmde. Het gezicht van Lincoln zweefde ergens aan de rand van haar bewustzijn, zijn naam zachtjes op haar lippen. Wat moest ze zeggen tegen zijn familie? En tegen de rest van het District? Nu zou niemand haar meer geloven als ze riep dat ze de kinderen moesten trainen, want ze hoefden dan alleen maar naar Lincolns dode lichaam te wijzen om te bewijzen dat het niet had geholpen. Natuurlijk kon zij er dan tegenin brengen dat hij werd overmeesterd door drie mensen tegelijk op een moment dat hij niet op zijn hoede was, maar daar ging een woedende en verdrietige menigte echt niet naar luisteren. Opeens moest ze denken aan Natalia, de zus van Hugo. Zij zou nu helemaal gaan roepen dat Jennifer ongelijk had gehad over de trainingen. Ze zuchtte en wreef met haar handen in haar gezicht. Vermoeidheid maakte zich van haar meester terwijl het nog niet eens avond was. Misschien moest ze even een paar uurtjes gaan slapen en dan later op de avond terug komen om te zien wat er was gebeurd.

Ze was al half opgestaan toen ze zich bedacht dat Lincoln natuurlijk niet haar enige Tribuut in de arena was geweest. Michelle was er ook nog. Jennifer zocht de beeldschermen af naar het blonde meisje, dat zich in het zuiden van de arena bevond, op een groot platform bij het water. De Tribuut die het dichtste bij haar in de buurt was, was Dean, de jongen uit District 8. Hoewel hij jonger was dan Michelle, had hij veel meer geluk gehad met de plek die hij had uitgekozen. Het zinde Jennifer maar niks dat de jongen zoveel messen in zijn bezit had en zo dichtbij Michelle was. Hij was op dit moment de grootste dreiging voor haar Tribuut. Ze ging weer zitten en overwoog haar strategie. Michelle had een net in haar bezit, maar leek verder geen voorwerpen te bezitten. Een sponsoring was de meest logische stap, maar dan moest er wel iemand zijn die haar Tribuut wilde helpen. Het viel haar ontzettend tegen dat niemand District 1 leek te willen helpen, zelfs de Districtbewoners van het District zelf niet, terwijl andere Tributen zo ontzettend veel spullen kregen. Het tweetal uit 3 en 7 kreeg bijvoorbeeld veel meer sponsoring dan Jennifer had verwacht. Waar was haar hulp? Waar was de sponsoring die haar was beloofd door Mark Mocca? De vrouw beet op haar lip en dacht na. Ze zou natuurlijk, net als vorig jaar, Brendan kunnen bellen, maar dat was vorig jaar niet helemaal goed gegaan. Het leek op dit moment echt wel de enige optie die ze had. Die en... zou ze zelf eigenlijk ook mogen sponsoren? Ze keek even om zich heen en toen weer naar het scherm. Ja, waarom eigenlijk niet? Iedereen mocht sponsoren, zolang ze maar geld genoeg hadden en geld dat had Jennifer zeker wel. Een glimlach kroop over haar lippen terwijl ze opstond. Het was tijd om Michelle te helpen. Het was echter wel te hopen dat de hulp op tijd zou komen.

OOC: Deze post speelt zich nog af op Dag 1. Aangezien we al met Dag 2 begonnen zijn heb ik mijn post hier gestopt en zal mijn volgende post zich in Dag 2 afspelen. Andere Begeleiders zijn nog altijd van harte welkom om aan te sluiten bij dit topic.

PROFIEL KARAKTER

» If the impossible things happen...
» The most wonderful time of the year

N

O

S

A

E

S

S

K

N

I

L

K

C

I

U

Q

S

T

H

G

I

L

T

O

P

S

F

F

A

T

S

S

T

I

D

E

R

C

What will happen this year?

What will happen this year?

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen