Naam: Gracie Rose Ashworth
Geslacht: Vrouw
Leeftijd: 16
Woonplaats: District 3

Familie, vrienden e.a.:

Vaak wordt aan Nicholas Ashworth gevraagd hoe hij dat toch doet: zijn vrouw én vijf dochters, waarvan de jongste langzaam de puberteit bereikt en de oudste daar net uit is, in het gareel houden. "Ik heb zo mijn methodes," zegt hij dan, met een uitgesproken en strak gezicht, om na vijf seconden in een daverende lachbui uit te barsten. Nicholas Ashworth is een joviale man van 41 jaar oud, die dol is op zijn vrouwenhuishouden. Hij werkt als afdelingsleider in een van de fabrieken en kan zijn vijf dochters daar in ieder geval mee onderhouden - het is niet buitenproportioneel veel, maar het houdt de Ashworths wel bij de armoedegrens vandaan.

Thelma Ashworth-Hale, 39 jaar oud, is Gracies moeder en rolmodel voor de vijf Ashworth-dochters. Ook zij heeft een baan in een van de fabrieken, als administratief werker, en kan daardoor bijdragen aan het familiefortuin. Ze stimuleert haar dochters om onafhankelijk te zijn en baalt ervan dat ze niet hun hele opvoeding mee kan maken - maar liever wat opgroeimomenten missen en het vijftal levend door de boetes heen loodsen, dan dat ze extra bonnen zouden moeten aannemen en niet meer terug zouden komen uit de Spelen. Ze zit vol moedergevoel en waakt als een havik over het vijftal.

De oudste dochter binnen de familie Ashworth heet Ellie en is 19 jaar oud. Ellie blinkt uit in sociale vaardigheden en verantwoordelijkheidsgevoel, dat laatste voornamelijk ontwikkeld doordat zij altijd op Gracie heeft gelet. Ze heeft als eerste van de Ashworth-dochters de boetes overleefd en heeft, na haar school, een baantje aangenomen als schoonmaakster bij de meer gefortuneerde families. Stiekem hoopt ze hierdoor een rijke, knappe erfgenaam tegen het lijf te lopen, maar dat is iets wat Ellie, verstandig, voor zich houdt.

Zoey Ashworth, 15 jaar, is een beetje een poppetje. Ze heeft de looks mee en weet dat heel goed, dus ook hoe ze die in moet zetten om haar zin te krijgen. Ze houdt er niet zo van om haar handen vuil te maken (letterlijk), en om te voorkomen dat ze later in de fabrieken aan de lopende band terechtkomt of als schoonmaakster aan de slag moet, is ze heel gefocust op de technische vakken. Zij en Nicholas kunnen urenlang praten over allerhande technische feitjes, daar waar de 'gewone mens' al lang en breed is afgehaakt.

Lucy Ashworth is 13 en bijna een exacte kopie van grote zus Zoey. Hetzelfde uiterlijk, dezelfde manipulatievaardigheden en eenzelfde set hersens - zeer geïnteresseerd in technologie en een angst voor vieze vingers. Het enige verschil tussen de twee is dat Zoey verder is in haar technische kennis, maar daar blijft het dan ook bij. Logischerwijs zijn Zoey en Lucy twee handen op een buik.

Poppy is met haar 10 jaar de jongste Ashworth-telg en een echte wildebras. Ze houdt van buiten, van spelen en rennen en stoeien en komt bijna nooit met schone kleren thuis. Ook zij begint interesse te tonen in de techniek, waarbij het haar vooral om de werktuigbouwkunde gaat. Het is echter niet het belangrijkste in haar leven - dat is het zoeken naar een manier hoe ze zo lang mogelijk op een smalle plank kan blijven balanceren, zonder in de modder te vallen, bijvoorbeeld.


Uiterlijk: Gracie is ongeveer 1.70m en smal gebouwd, waardoor ze een nogal breekbare indruk maakt. Dit wordt versterkt door haar bleke huid en haar ledematen, die stuk voor stuk heel lang zijn (denk aan lange, dunne vingers, (onder)armen en benen). Haar vrouwelijke vormen zijn bescheiden aanwezig - het valt niet op, maar ze is ook geen plank. Gracie heeft een smal, ietwat taps toelopende gezicht, dat wordt omkranst door een dikke bos donkere krullen die tot ongeveer halverwege haar rug komen. Omdat het niet in Gracies hoofd opkomt om naar de kapper te gaan, is het ook alleen maar lang, zonder een bepaald model. Haar ogen zijn een mengeling van verschillende tinten grijs en haar wenkbrauwen vormen twee donkere, dunne boogjes boven haar ogen.  


Eigenschappen:
+ Gracie is vriendelijk en behulpzaam. Ze ziet het goede in mensen en kan het vaak ook goed met mensen vinden.
+ Gracie is een dromer met een levendige fantasie. Verhalen vertellen kan ze als de beste en dat doet ze ook graag, zowel aan publiek als in haar hoofd. Nadeel bij dat laatste is wel dat ze er in zoverre in op kan gaan, dat ze bijna niet meer aanspreekbaar is.
+ Gracie is op een kinderlijke manier heel eerlijk. Ze is een belabberde leugenaar en zegt vaak wat ze denkt, maar omdat ze mensen geen pijn wil doen en omdat ze ook amper in negatieve bewoordingen denkt, is datgene wat ze zegt vaak aandoenlijk en grappig.

- Gracie is heel afwezig en raakt daardoor snel afgeleid. Als ze ergens naar op weg is vergeet ze nog wel eens waarom of waarheen en vaak heeft ze het niet door wanneer iemand tegen haar praat. Wanneer je echt wil dat Gracie luistert, moet je haar bij de eerste twee, drie zinnen bij haar schouders pakken en haar zogezegd dwingen om haar aandacht op jou te richten.
- Gracies inschattingsvermogen op het gebied van mensen is ronduit slecht. Omdat ze geen kwaad in mensen ziet, vindt ze het moeilijk om te geloven dat mensen ook slechte bedoelingen hebben. Wanneer zij persoonlijk de dupe wordt van het kwaad in mensen, raakt ze extreem aangeslagen - ze snapt oprecht niet hoe mensen zich tot iets negatiefs kunnen zetten.
- Gracie heeft de neiging om struisvogelgedrag te vertonen, wanneer het aankomt op situaties waar ze liever niet in zit. Ze kletst er dan omheen, schuift het voor zich uit en doet alsof het niet bestaat. Op zo'n moment gaat ze moedwillig in haar eigen wereldje zitten - zo is ze bijvoorbeeld ook de Donkere Dagen doorgekomen. Op dat soort momenten is het effectief, maar over het algemeen is het gewoon uitstellen van het onafwendbare.


Verleden:
Nicholas Ashworth en Thelma Hale waren al sinds hun jeugd onafscheidelijk en een huwelijk tussen de twee kwam dan ook niet als een verrassing. Nick kreeg al snel een baan als hoofd van de afdeling technologische ontwikkeling in een van de fabrieken en Thelma wist een baantje als administratief werker op de kop te tikken. Echter, op het moment dat ze achter haar zwangerschap kwam, zei ze haar baan op en focuste ze zich compleet op de zwangerschap en vervolgens opvoeding van hun eerste dochter, Ellie.

Tweeënhalf jaar na de geboorte van Ellie, werden Nick en Thelma opnieuw ouders: wederom een dochter, die de naam Gracie Rose kreeg. Bleke huid, donkere haren, grijze haren - ze leek exact op Ellie. Echter, toen Gracie wat ouder werd, leerden Nick en Thelma dat de twee meisjes verder absoluut geen gelijkenis vertoonden. Het begon ermee dat Gracie, in tegenstelling tot Ellie, zich pas heel laat begon te ontwikkelen. Het duurde lang voordat ze kon praten en kruipen en lopen idem dito, terwijl dit bij haar zusje veel sneller was gegaan - dit was iets waar de ouders van opkeken, maar het was nog geen reden voor paniek. Ook Zoey, die vlak achter Gracie kwam, ontwikkelde zich sneller, evenals Lucy en Poppy die daar weer achteraan kwamen. Het grootste probleem, leerden Nick en Thelma al snel, lag bij Gracie zelf: ze waren haar constant kwijt.

Gracie was als peuter al iemand die zich makkelijk liet afleiden. Ze was ontzettend gefascineerd door haar omgeving en kroop en later liep heel makkelijk achter bijvoorbeeld insecten aan, of iets in haar omgeving wat haar anderszins interesseerde. Hierdoor was Gracie makkelijk uit het oog te verliezen en Nick en Thelma leerden dan ook snel dat Gracie iemand was om constant in de gaten te houden en te beschermen, vooral tegen zichzelf. Het eerste wat Gracie leerde, na lopen, was zwemmen, opdat ze niet onopgemerkt in een beek zou rollen of iets dergelijks, en daardoor zou verdrinken. Al snel werd grote zus Ellie ingezet als 'oppasser' en vanaf dat moment hoefden Nick en Thelma zich minder druk te maken om Gracie: Ellie voelde zich ontzettend gewichtig en verantwoordelijk tegenover haar jongere zusje en hun ouders hadden hun handen toch al vol en wel aan de drie dochters die Gracie opvolgden.  

Ondanks, of misschien wel dankzij, haar wereldvreemdheid, groeide Gracie betrekkelijk zorgeloos en gelukkig op. Ze maakte zich niet druk om negativiteit - daar snapte ze niet zoveel van en waarom focussen op de slechte dingen, wanneer er zoveel fijne dingen zijn om je mee bezig te houden? Vlinders, bijvoorbeeld, of het lezen van een goed boek. Veel leuker dan constant blijven piekeren over zaken waar je toch niets aan kunt doen. Ze had nog steeds de neiging om te verdwalen of anderszins te verdwijnen, maar omdat Gracie nu steeds ouder werd, was het minder problematisch: inmiddels had het gezin Ashworth wel geleerd dat Gracie, hoe dan ook, ook wel weer op zou duiken. Wanneer Gracie voor het donker thuiskwam, was er geen reden tot paniek.

Reden tot paniek kwam er wel bij Nicholas en Thelma, op het moment dat de Donkere Dagen begonnen. Ze waren niet eens bezorgd om zichzelf, ze hielden zich nogal afzijdig van alle commotie. De bezorgdheid betrof voornamelijk Gracie. Met Gracie wist je het nooit en de kans was aanzienlijk dat ze nog wel eens per ongeluk op het verkeerde moment op de verkeerde plek kon verschijnen, dus om dit te voorkomen, kwamen er maatregelen. Gracie kreeg een avondklok waar ze zich aan diende te houden en Ellie werd opnieuw ingesteld als Gracies 'oppasser', om een oogje in het zeil te houden. De opstand deed Gracie zelf niet zoveel, dit was wederom een van die zaken waar ze zich niet mee bezig hield (of niet mee bezig wilde houden). Het bevond zich niet in haar leefwereld, zogezegd, en zodoende was ze zich maar half bewust van wat zich in de rest van Panem afspeelde - iets wat voor Nicholas en Thelma zowel een geruststelling, als een angstaanjagend feit was.

Met de komst van de Hongerspelen en de vredebewakers, betekende dat een nieuwe golf van paniek binnen het gezin Ashworth. Het eerste wat Thelma deed was haar oude baantje in de administratie weer oppakken, het tweede bestond uit opnieuw maatregelen stellen voor Gracie, voor haar eigen veiligheid. De opluchting was groot toen Ellie als eerste de boetes ongeschonden doorkwam - nu de rest van de dochters nog. De Spelen zelf maakten, net als de opstand, niet zo bijster veel indruk op Gracie - ook hierbij ging ze gewoon door met haar leven en gedroeg ze zich enigszins als een struisvogel. Kop in 't zand en doen alsof het er niet is, dan gaat het vanzelf voorbij!

Overig: Wegens haar totale gebrek aan relativeringsvermogen en haar neiging om confronterende zaken volledig te negeren, is de kans op overleving, mocht Gracie in de Spelen terechtkomen, nagenoeg nihil. De gedachte dat ze zelf misschien geselecteerd zou kunnen worden, is er een die überhaupt niet in haar hoofd is opgekomen en omdat ze zich absoluut niet bezighoudt met de Spelen, zou ze geen flauw idee hebben wat ze zou moeten doen. Waarschijnlijk zou ze in shock raken en bij zowel de trainingen als de Spelen zelf op de automatische piloot rondwandelen, met heel af en toe een helder moment (wanneer weg te rennen, bijvoorbeeld).

Bonnen: Gracie is zestien en neemt geen bonnen aan voor voedsel. Hierdoor komt haar aantal op vijf te staan.