Vandaag was een mooie mooie dag in het Capitool. De spelen waren zojuist van start gegaan en dat had al de nodige mooie plaatjes opgeleverd. Twee doden binnen korte tijd en nog gebeurde er veel. Twee tributen een jongen en meisje deden vele pogingen om een mede-tribuut te doden, maar tervergeefs tot nu toe. Voor Elena was het eigenlijk buiten dit feit een vrij normale dag, ze moest werken. Helaas betekende de start van de spelen ook aanzienlijk minder bewoners die parfum moest hebben en was het erg rustig. Ze was derhalve bezig met het uitvogelen van een nieuw recept voor de nieuwe lijn met luchtjes. Ondertussen volgde ze op het grote flatscreenbeeld de spelen. Op dit moment waren er nog vele favorieten en ze wilde zeker meerdere keren deze spelen gaan sponsoren, tenminste als ze het het waard vond.
Op dit moment werd een jongen in beeld gebracht die al een eind ten zuiden was van de hoorn, het startpunt, verwijderd was. Hij liep langs een soort platforms met een prieeltje en een boothuis. Vervolgens kwam hij aan bij een huisje en bij het openen van de deur schreeuwde hij het uit. Bij dit geschreeuw werd Elena uit haar werkzaamheden gehaald, schreeuwen betekende vaak dat er interessante dingen gaande waren. Ze keek op en zag een jongen voor allemaal lachspiegels staan. Zelf proestte ze het uit, de jongen daarentegen op de televisie leek het niet te kunnen waarderen, hij vroeg zelfs of er iemand was. Had hij dan nooit spiegels gezien? Leven zonder spiegels, wat verschrikkelijk hadden ze het dan in de districten..
Deze jongen die zo angstig was verdiende volgens Elena een kans. Het huisje kon wellicht een schuilplaats zijn en hij was bang voor spiegels, dat was toch haast zielig. Toen bedacht Elena zich met een glimlach de bril die ze laatst zag liggen in een winkel, eentje die er verschrikkelijk tof uitzag en die immens populair was vanwege zijn uiterlijk. De andere werking daarentegen, het feit dat alle spiegels eruitzagen als muren, was daarentegen hetgeen wat deze bril minder populair maakte. Dit was iets wat de jongen, Dean, wel kon gebruiken vond Elena.
Een paar telefoontjes later gaf haar antwoord, ze kon het makkelijk betalen en het werd binnenkort in de arena gedropt bij de betreffende jongen.
Toen het beeld weer verder ging bij andere gevechten ging ook Elena verder met haar werk. Hopend dat de jongen haar sponsoring kon waarderen.
