Naam: Caleb Logan Green

Geslacht: Mannelijk

Leeftijd: 16

Woonplaats: District 7

Familie, vrienden e.a.:

Garrus Green: Garrus is de vader van Caleb. Hij is een opzichter bij de houthakkers en de kostwinnaar van het gezin. Garrus is een trots man en is blij dat hij genoeg kan verdienen zodat niet zijn hele gezin hoeft te werken om brood op tafel te krijgen. Hij begint grijs te worden en heeft een volle, grijze baard. Zijn ogen zijn bruin en hij zit onder de littekens, met als opvallendste litteken; een grote jaap vanaf zijn wenkbrauw tot halverwege zijn wang. Deze heeft hij gekregen door een zweepslag van een uiterst gemene Vredebewaker. Het overgrote deel van zijn littekens is het resultaat van een leven lang hard werken.

Meghan Green: Meghan is de moeder van Caleb. Zij en Garrus zijn gelukkig getrouwd en ook zij is erg trots op haar gezin. Ze heeft een baan gevonden in een houtverwerkingsfabriek, waar ze van het hout dat wordt gekapt, allerlei andere producten maken. Ze maakt erg lange dagen, nog langer dan Garrus, en is altijd heel moe als ze thuiskomt. Ze had ooit lange bruine lokken, maar nadat ze een vrouwelijke collega haar hoofd had zien verliezen toen ze met haar haar vast kwam te zitten in een machine, heeft ze haar haren kortgeknipt. Ze is lief en zorgzaam en zou er alles aan doen om ervoor te zorgen dat geen van haar kinderen hoeft te werken op jonge leeftijd.

Johnny Green: De oudste broer van Caleb. Ze hebben een goede band en zijn twee handen op één buik. Johnny is al uit de trekkingsleeftijd en heeft nu werk gevonden als houthakker. Hij wil het liefst het geld dat hij verdient afstaan aan zijn ouders, maar die staan erop dat hij het houdt, omdat hij net verloofd is en naar verwachting snel het huis uitgaat. Johnny heeft het daar nogal moeilijk mee, omdat hij een ontzettend familiepersoon is en zeker zijn broertje Caleb niet wil missen. Zijn grootste angst is dat Caleb omkomt in een nieuwe Opstand of in de juist aangekondigde Hongerspelen. Hij zou volgens zichzelf gek worden als hij zijn jongste broertje kwijtraakt. Johnny is een grote gast, heeft een hoop spieren en heeft bruin haar, groene ogen en een zongebruinde huid.

David Green: De op één na oudste zoon van het gezin. Hij heeft ook een goede band met Caleb, maar net iets minder. Dat komt deels omdat hij een goede vriend kwijt is geraakt in de Opstand en zich niet meer goed aan anderen durft te hechten. Hij is ondertussen ook uit de gevarenzone, maar vreest voor iedereen in zijn omgeving. David is dunner dan zijn broers, maar heeft bruin haar, bruine ogen en een mooie lach. Hij komt niet graag buiten en brengt zijn dagen door met schoolwerk en het maken van strips, die hij aan de kinderen in het district laat lezen.

Uiterlijk:

Caleb is een lange, gespierde jongen met een zongebruinde huid. Zijn ogen zijn bruin, zijn halflange haren zijn bruin en zijn tanden zijn mooi wit. Hij is geen onprettige verschijning. Het enige wat niet helemaal klopt, is dat zijn neus scheef staat. Dat is gekomen door een akkefietje met een Vredebewaker die zijn neus brak. Caleb’s ouders hebben genoeg geld voor eten en kleding, maar niet voor medische zorg, dus kon zijn neus niet worden rechtgezet en is deze scheef geheeld. Hij heeft echte werkhanden en zit, net zoals zijn vader, nu al onder de littekens van het houthakken en meubels in elkaar timmeren. Hij is niet echt opvallend en vindt dat ook niet erg.

Goede eigenschappen:
-Een harde werker
-Doorzetter
-Strijdlustig*
-Weet altijd een oplossing voor problemen
-Zorgzaam voor alles en iedereen

Slechte eigenschappen:
-Durft soms nèt iets te veel
-Houdt zich niet aan regels
-Strijdlustig*
-Vindt het moeilijk echte vriendschappen te sluiten
-Piekeraar

Verleden:

Zoals wij allemaal weten, worden er baby’s gebracht door een ooievaar als een man en een vrouw heel veel van elkaar houden. Deze man en vrouw hielden zó veel van elkaar, dat er een derde baby werd gebracht. Deze baby werd Caleb genoemd. Dit zou ook gelijk de laatste baby zijn die zou worden bezorgd, want voor Garrus en Meghan was het gezinnetje nu compleet.

Caleb was een vrolijke, leuke baby. Hij huilde weinig, sliep goed, etcetera. Alles wat je maar kon wensen, dat was Caleb. Hij had twee ouders die ontzettend veel van hem hielden en hij had ook nog twee grote stoere broers, die voor hem zouden zorgen. En zo groeide hij dan ook op. Caleb keek enorm op tegen zijn ouders en zijn broers en zeker met Johnny had hij altijd pret. Hij leerde van hen en zij leerden van hem en het was allemaal dolle pret. Caleb was de vrolijkste kleuter in heel District 7.

Helaas voor Caleb groeide hij op en begon hij te snappen waarom hij soms, samen met alle inwoners uit District 7, op de mensen die op sterven lagen na, naar een groot plein moesten komen. Waarom de mensen bang keken. Waarom er zo veel mannen in witte pakken waren. Hij snapte niet wat er met de Opstand aan de hand was, hij snapte niet wat er gebeurde, maar mensen waren bang en huilden en het was één grote enge rotzooi. Hij begon te begrijpen wat die dingen waren die uit de lucht vielen en waarom er opeens overal vuur was. Hij begon te begrijpen waarom mensen vochten en opeens stil lagen op straat. Het waren dingen die je op jonge leeftijd nog niet wilde


Voor ieder jong kind is het een verschrikkelijke gedachte, maar Caleb dacht dat het voor alle jongste kinderen nog veel erger was. Ze zagen hun grote broers of zussen doodsangsten uitstaan en dat was heel erg als je zo erg naar iemand op keek. Johnny probeerde zich altijd heel groot te houden voor Caleb, wat Caleb enorm waardeerde, maar hij zag wel de paniek in de ogen van zijn grote broek. David deed dat niet, want dat kon hij niet. Hij vond dat het een vorm van liegen was als hij dat deed. Maar toch zou hij soms Caleb zijn hand vasthouden als ze de hovercrafts over zagen vliegen en Johnny zou er dan bij komen staan. Hij zou ze knuffelen en zeggen dat het over zou gaan, dat het snel voorbij zou zijn. Caleb voelde dat hij niet wist of het zo zou zijn, maar hij probeerde het te geloven.

Als je deze doodsangsten niet meetelde, groeide Caleb toch heel erg gelukkig op. Ze hadden niet heel veel geld, maar zijn ouders deden er alles aan om genoeg eten op tafel te kunnen zetten. Met drie jongens was dat soms lastig, maar zij wisten alledrie dat het ook heel anders kon en daarom waren en zijn ze hun ouders nog altijd heel dankbaar. Caleb kon goed meekomen op school en had een stel vriendjes en vriendinnetjes. Toch was hij met niemand echt heel close, behalve met zijn broer. Hij werd geplaagd door nachtmerries over de Opstand die steeds erger werden, nachtmerries waarin zijn broer werd meegenomen naar een gevangenis en nooit meer terug zou komen. ’s Nachts schrok hij dan wakker en liep hij zachtjes naar de kamer waar zijn broers lagen te slapen, om te controleren of ze er nog wel waren. Dit werd erger naarmate hij ouder werd, omdat ze toen alle twee de kans hadden om gerekruteerd te worden en later waren ze alle drie de pineut. Bijna elke nacht liep hij naar de slaapkamer van zijn broers. Hij dacht dat zij het niet doorhadden, maar David zag hem vaak genoeg stiekem de deur opendoen en naar binnen kijken, opgelucht adem halen en weer weggaan. Hij wist van zijn nachtmerries en had ze zelf ook, maar hij zou het nooit vertellen.

Op zijn vijftiende, werd voor zijn ogen de beste vriend van David opgesloten. David was maar een paar jaar ouder en Caleb had vaak genoeg met hen spelletjes gedaan. Het was een vreselijke schok en het was nog een grotere schok om te zien dat een klasgenootje van hem, ook werd opgesloten. Het was nog nooit zo dichtbij geweest. David was ontroostbaar en stortte praktisch in. Er was geen geldige reden geweest waarom de kinderen werden ingerekend, maar het gerucht ging dat de ouders van deze kinderen niet naar de Vredebewakers hadden geluisterd en ze op deze manier moesten boeten. Ze moesten met afschuw aanzien hoe de jongen en het meisje eerst nog enigszins fatsoenlijk behandeld werden, maar na een week koelbloedig werden vermoord. De keel van het meisje werd doorgesneden. De jongen kwam een dag later in zijn slaap aan zijn eind door een injectie. David was niet meer dezelfde jongen en Caleb, die eerst populair was ondanks dat hij al vertrouwensproblemen had, durfde niet meer zomaar met iedereen bevriend te zijn. Hij durfde zich niet meer te hechten uit angst dat hetzelfde nog een keer zou gebeuren, maar dat híj zijn beste vriend of vriendin kwijt zou raken.

Niet veel later was de Opstand voorbij.


Om zijn aandacht af te leiden van zijn angst, die steeds meer de overhand begon te nemen, ging hij bij zijn vader werken. Hij werkte na school en in de weekenden, dus op momenten dat hij het rustig had en te veel tijd had om na te denken. Hij ging soms met zijn broer, soms alleen, soms met zijn vader, en stond dan de hele dag hout te kappen. Hij leerde zichzelf met bijlen te smijten voor het geval hij zicht ooit moest verdedigen in een andere Opstand. De kans was altijd nog aanwezig dat er, ondanks dat deze afgelopen was, een nieuwe zou komen. Daarbij kwam er ook nog eens de aankondiging van de eerste Hongerspelen, waarin een jongen en een meisje van elk district als een stel gladiatoren bij elkaar werden gegooid en moesten vechten op leven en dood, als herinnering en straf aan en voor de Opstand. Er kwam een nieuwe lading aan nachtmerries bij en om deze te proberen te overmeesteren, of in ieder geval niet altijd bang wakker te worden, begon hij nog meer te trainen. Hij leerde zichzelf stokvechten met de stok van een kapotte bijl en leerde de verschillende planten in zijn district kennen. Hij bouwde samen met Johnny hutten, waar ze dan in gingen slapen om ze uit te testen. Johnny had door hoe bang zijn broer was en ondanks dat het gevaar was geweken, hielp hij zijn broer met het trainen. David wilde er niks van weten, al kwam hij soms helpen met het houthakken. Hij wilde de Opstand vergeten, maar wist dat als er nog een zou komen, hij zou kunnen vluchten met zijn broers.

Caleb had nooit echt gevochten in de Opstand. Ondanks dat hij in principe de strijd – als deze niet op leven en dood was geweest – aan had willen gaan, was hij veel te bang dat hij niet zou winnen en zijn familie en vrienden pijn zou doen. Hij had soms angstaanvallen en de nachtmerries, nu over zijn vrienden of over familie die werd aangevallen door Vredebewakers, waren nog altijd een nachtelijke worsteling. Hij had niet heel vaak aanvaringen met de Vredebewakers, maar er liep soms een extreem gemene man rond die alles en iedereen voor niks straf gaf. Zweepslagen waren dan nog het zachtaardigst. Hij stond bekend om zijn publieke martelingen, waar mensen soms aan hun duimen werden opgehangen totdat deze zodanig uit de kom waren dat ze nog meer pijn zouden moeten lijden om deze terug in de kom te krijgen. Caleb had ooit een aanvaring met hem gehad en de Vredebewaker had slechts zijn neus gebroken, en hij wist dat hij heel veel geluk had gehad. Zijn vader was namelijk wèl een slachtoffer van zweepslagen geweest en had een uiterst gemene zweepslag midden in zijn gezicht gekregen. En toch vond Caleb dat hij het best getroffen had. Hij had te eten, hij verdiende geld, hij had werk én ging naar school, hij kon met bijlen smijten en had een liefdevolle familie. Als hij nou ook nog in een tijd had geleefd zonder het Capitool aan de macht..

Sterke punten in de arena:

Caleb is een sterke, gespierde jongen die heel erg handig is in close combat. Hij kan ook behoorlijk precies en snel met bijlen smijten, maar is beter in het stokvechten – wat eventueel ook een zwaard of een knuppel kan zijn, zolang het maar relatief kort is – en het met mensen op de vuist gaan. Hij kent de planten en bomen in zijn omgeving en kan redelijke hutten bouwen, maar die zijn niet altijd waterdicht. Hij beschikt over de meest standaard survivalkwaliteiten en heeft al met zichzelf besloten dat hij daar in een eventuele training veel tijd aan wil gaan besteden.

Zwakke punten in de arena:

Caleb is vooral bang dat hij angstaanvallen krijgt en dat hij dus niet goed kan functioneren wanneer het echt nodig is. Dit zal waarschijnlijk heel erg meevallen, maar aangezien het een grote angst van hem is, is er een grotere kans dat het gaat gebeuren. Ook heeft hij nogal problemen met het feit dat hij nogal graag laat zien dat hij sterker is dan anderen, terwijl het zeker in de arena, waar alles om leven en dood gaat, niet altijd slim is om een ander aan te vliegen. Caleb is ook niet gewend om honger te hebben en kan niet jagen. Daarbij bestaat er ook een kans dat hij in ‘sociale’ vallen trapt. Als mensen met hem een bondgenootschap willen sluiten, of doen alsof ze gewond zijn, zal hij er waarschijnlijk op in gaan en ze willen helpen, niet rekening houdend met het feit dat er een grote kans is dat ze hem levend villen. Hij is erg aardig en zorgzaam en gaat graag uit van het goede van een mens.

Bonnen:
Vijf bonnen, het normale aantal voor een 16-jarige.

Overig:
*) De reden dat strijdlustig bij zowel goede als slechte eigenschappen staat, is dat, in combinatie met zijn andere slechte eigenschappen, Caleb zich nog wel eens wil laten meeslepen. Hij daagt dan andere mensen uit en werkt zichzelf enorm in de problemen. Hij heeft er ook absoluut geen problemen mee om de oermens te spelen en met andere mannen op de vuist te gaan om te laten zien dat hij sterker is. Het positieve aan zijn strijdlustigheid is dat hij nooit opgeeft omdat hij per se moet winnen en hij zal ook iedereen helpen zodat hij een eerlijke strijd kan hebben, want dat is iets wat voor Caleb belangrijk is. Hij vindt het opzich niet erg om te verliezen, als het maar eerlijk is gegaan.

Ohh, wat ongelooflijk stom >.< Heb dus precies over dat topic heengekeken terwijl ik verder zo'n beetje alles heb gelezen. Ik heb 't veranderd en het hier en daar over de Opstand gehad, ik weet niet of dat klopt? Ik kon niet zo snel vinden wanneer hij was afgelopen en zo, dus ik heb een beetje gegokt..

Ik had eind van de middag al een PB'tje gekregen/gestuurd dat ik graag de achternaam wilde veranderen naar Green (Had al op de FB pagina gevraagd of dat kon zelfs XD). Degene die ik nu heb was meer een noodoplossing. Ik weet niet of je dat heel vervelend vind? Zag dat je karakter ook uit district 7 komt, en ja, bomen en zo.. Dus IC zou een gedeelde achternaam best kunnen natuurlijk.

En aangepast