Na het vertrek van Matthew en de interventie van Alexandra, had Madelynn weer naar het scherm gestaard. Kasa was meerdere malen gestoken, en het zag er niet goed uit. Lynn was dan ook verbaasd dat het meisje zich nog aardig goed wist te verdedigen en zich samen met haar districtgenoot uit de voeten wist te maken. En het was niet dankzij de vrouwelijke Tribuut van Acht. Zij leek het maar wat graag af te willen maken. Madelynn glimlachte zwakjes, toen Nino haar tegenhield. Echt tactisch kon ze het niet noemen, maar ze was hem er zo ontzettend dankbaar voor.

Madelynn verontschuldigde zich en gaf aan het toilet een bezoek te gaan brengen. Ze nam nog een slok van haar niet-alcoholische drinken, en liet het glas toen achter. Ze was immers van plan om terug te komen. Het kostte echter wel wat moeite om zich door de mensenmassa heen te wurmen om het toilet te bereiken, maar het lukte. En het duurde niet lang voordat ze terug was.

Toen Madelynn terug wilde lopen naar haar oude plekje, zag ze Matthew echter staan. Hij bevond zich in het gezelschap van een lieftallige Capitooldame. Het slijmen was dus inderdaad begonnen. Ze wist niet of ze er goed aan zou doen om zich in het gesprek te mengen. Het was wel duidelijk geweest dat Matthew haar laatste opmerking naar hem toe niet goed had opgevat, iets wat ze hem overigens niet kwalijk kon nemen. Ze was tot dusver niet echt vriendelijk tegen hem geweest. Maar juist deze opmerking had Madelynn niet gemeen bedoeld. En ergens wilde ze dat Matthew dat wist ook.
“Madelynn!”, begroette de vrouw de Winnares, nog voor ze daadwerkelijk bij hen was, en de opgewektheid van de vrouw vermoeide haar nu al. Lynn plakte echter een glimlach op haar gezicht, en begroette de vrouw zo vriendelijk als ze kon opbrengen. Maar de vrouw leek het niet op te merken dat het moeite kostte, en begon meteen tegen Matthew dat het bondgenootschap met Nino veel meer kans maakte dan de Tributen van District 4. Ze vroeg aan Matthew of hij dat kon ontkennen, én aan Madelynn. Voor haar was dat natuurlijk een inkoppertje, want het zou stom zijn om in het voordeel van District 4 te spreken. “Nino is een getalenteerde jongen en heeft zich omringd met sterke bondgenoten. Natuurlijk maken zij meer kans.”
Maar om eerlijk te zijn maakte Madelynn zich wel een beetje zorgen om het bondgenootschap. Nino was te aardig, en ze wist niet of hij Verona, Dana of Ralph kon vertrouwen – laat staan hen alle drie. In dat opzicht leek het verbond van District 4 een stuk betrouwbaarder. Maar dat ging ze natuurlijk niet hardop uitspreken.

“Als je een Winnaar wilt sponsoren,” sprak Madelynn tegen de vrouw, “dan weet je me te vinden.” Die keek haar geamuseerd aan, en keek even van Matthew naar Madelynn. Daarna maakte ze zo’n dubbelzinnige opmerking, dat Lynn geen reactie klaar had. De vrouw vond het blijkbaar wel amusant en knipoogde zelfs naar haar. O. My. God.
“Excuseert u mij,” sprak Madelynn toen zo bedeesd als ze kon. Ze keek even inschattend naar Matthew, die waarschijnlijk niets van dit alles kon waarderen. “Ik zou mijn collega graag even willen spreken. Alleen.” De vrouw leek niet goed te weten of ze beledigd of nieuwsgierig moest zijn, maar liet de twee toen toch alleen. En Madelynn keek Matthew een beetje ongemakkelijk aan, terwijl ze met enigszins gedempte stem sprak: “Jij doet meer dan slijmen alleen, is het niet?”

OOC: Lynn zal in het begeleiderstopic dus weglopen in haar volgende post, wel met de intentie terug te keren. En blijkbaar is het heel moeilijk om aardig te zijn voor Matthew.

De woorden van Matthew wat betreft Verona en Nino kon Madelynn niet ontkrachten, en om heel eerlijk te zijn wilde ze dat ook niet. Ze was blij dat Nino gestopt was en Duncan en Kasa met rust had gelaten. Maar ja, het was inderdaad niet de meest tactische zet geweest, al zou je Madelynn dat niet hardop horen uitspreken. “Het was een boeiend gevecht waarin het bondgenootschap van Nino duidelijk de overhand had,” sprak ze, met een lichte glimlach naar de Capitooldame, maar om eerlijk te zijn werd ze bijna misselijk van zichzelf. “Dit zal niet veranderen, maar de kans dat u nog een gevecht krijgt is groot. Dat is toch geweldig?” Daar kon de vrouw natuurlijk enkel mee instemmen.

Dat Madelynn de vrouw vervolgens verzocht om haar en Matthew alleen te laten, leek de man dat niet te waarderen, maar er volgde geen bijtende reactie, die ze wel een klein beetje had verwacht. Madelynn trok haar wenkbrauwen op bij zijn woorden, toch enigszins verbaasd. Het meisje was nooit naïef geweest, maar ze vond het moeilijk om voor te stellen dat mensen zo ver gingen. Van de Begeleiders uit het Capitool kon ze zich niet voorstellen dat ze zo veel moeite wilden doen om het leven van een nietig districtkindje te redden. Van bijvoorbeeld Jennifer en Alexandra wist ze dat die heel veel om hun Tributen gaven, maar ze kon zich niet voorstellen dat die op die manier te werk zouden gaan. Of Dyson. Nee. Ook gewoon het idee dat iemand zulke dingen zou hebben gedaan om haar leven te redden. Dat wilde je toch niet? Madelynn wist op dit moment niet zo goed of ze Matthew moest prijzen of verachten, en keek hem enkel inschattend aan.
De woorden die volgden, deden Madelynn wel een beetje pijn. Ze was juist van plan geweest om de man te laten zien dat ze het eerder niet zo onaardig bedoeld had, maar het was duidelijk dat Matthew haar nu kwalijk nam dat hij geen sponsoring had kunnen regelen. En niet onterecht, dat moest Madelynn toegeven. Ze had de vrouw immers proberen over te halen dat Nino het sponsoren meer waard was, en haar vervolgens gevraagd om weg te gaan. Nee, dat had Kasa niet geholpen. Matthew zond Madelynn een geforceerde glimlach, en ze keek toe  hoe de man zich omdraaide en wegliep. Ze beet op haar lip en aarzelde. Maar ze dacht aan Nakoma, en wist wat ze wilde doen. Het was stom, maar ze wilde het. Daarom zette ze de achtervolging in. Lynn haastte zich achter de man aan, en botste daarbij tegen tegen een paar Begeleiders aan die ze straal negeerde. Net op tijd wist Madelynn de man uit Vier bij de pols te grijpen en hem te stoppen. “Wacht,” sprak ze zachtjes, daar ze absoluut niet wilde dat iemand anders dit zou horen. “Laten we de kosten delen. Ik zal Kasa sponsoren.”

Ooc: godmoden met toestemming.