Zodra ze het restaurant binnen gingen werden ze overvallen door de stank van rottend voedsel. Johnny en Lisbeth knepen beiden hun neus dicht en besloten om het restaurant snel te doorzoeken zodat ze hier niet langer dan nodig moesten blijven. Hij keek rond en zag een balie met daarachter verschillende schappen waarop flessen stonden. Hij stuurde Lisbeth naar de wijnflessen om te kijken of er wel wijn inzat. Met het Capitool wist je nooit zeker. Zelf ging hij naar de keuken. Lisbeth kwam met twee van de wijnflessen in haar handen naar hem toe. Er zat wel degelijk wijn in. Ze zette ze op één van de fornuizen. Samen doorzochten ze de keuken en ze vonden een stuk rauwe vis en een pakje boter. Na verder gezocht te hebben vonden ze messen in de keuken. Vier in een schuif en de drie andere in een klein kastje.

De fornuizen bleken te werken en er bleek een werkende kraan te zijn. Hij goot de twee wijnflessen leeg en deed er water in. Hij vulde het lege, gesponsorde flesje. Hij bakte de vis en wikkelde deze in een gordijn. Het restaurant zag er verlaten uit met al het rotte voedsel en de kapotte gordijnen. Johnny gaf Tom en Lisbeth elk een mes en stak de andere vijf in zijn tas.

Ze overnachten in het spiegeldoolhof en Johnny en Tom hielden elk om beurt de wacht. Ze hadden de vis opgegeten en hadden nu alleen nog brood over. Hopelijk gingen deze spelen niet al te lang duren. Het eten rotte hier veel te rap.

Om twaalf uur klonk het volkslied en gingen ze alle drie naar buiten. Vannacht verschenen er vijf afbeeldingen. De meisjes van één, twee en vijf verschenen als eerste in de lucht. Het volgende moment verscheen Kira’s foto. Ze was het dus toch geweest. Hij zuchtte en keek naar Tom die nu naar de lucht staarde. Ook zijn districtgenoot was om het leven gebracht.

Ze gingen pas rond 11 uur weer verder. Ze liepen eerst naar een prieel waar ze niets vonden. Johnny vloekte in stilte. Niets… Dus liepen ze naar het volgende huis. Lisbeth ging als eerste naar binnen. Nieuwsgierig naar wat er te vinden zou zijn.

- Ze vinden de vis en de boter, zeven messen en vullen twee wijnflessen en het lege flesje dat ze nog hadden met water uit de kraan.
- Ze bakken de vis.
- Johnny geeft Lisbeth en Tom elk een mes en steekt de vijf anderen in zijn tas.
- Ze overnachten in het spiegeldoolhof en eten de vis.
- Ze kijken naar wie dood is.
- Ze bekijken het prieel, vinden daar niets en gaan het huis in I10 binnen.

Het huisje van I10 is helemaal leeg, op één perfect rood appeltje na, dat in het midden van de kamer ligt.

Johnny bleef in de deuropening staan. De kamer was helemaal leeg op een rode appel in het midden na. Een appel? Alleen een appel, niets anders? Oké, dit betrouwde hij dus niet. Lisbeth liep er vrolijk naartoe. Hij hield haar tegen. Hoe kon ze dit vertrouwen. Wat zouden ze met de appel gedaan hebben? Vergiftigd? Een bom? Hij vond vergiftigd waarschijnlijker. Een bom hadden ze vorig jaar al gebruikt en hij dacht niet dat het Capitool in herhaling wou vallen. Lisbeth stond nu een meter van de appel vandaan. Het fruit aandachtig bestuderend. ’Hij ziet er oké uit’ zei ze vrolijk terwijl ze haar hand naar de appel uitstak. ’Laat dat’ riep hij naar haar. Het had botter geklonken dan hij gewild had, maar hij betrouwde dit helemaal niet. Een heel huis voor één appel. Oftewel was er iets mis met het stuk fruit oftewel wou het Capitool dat ze dat dachten zodat ze zouden verhongeren. Ofwel hadden ze nog veel idiotere theorieën bedacht. Hij wou geen risico lopen en ze hadden het stuk brood nog. Voorlopig hadden ze nog eten. Hij ging naar binnen, pakte Lisbeth bij haar arm en nam haar mee naar buiten.

Johnny liet Lisbeth los en vertelde Tom dat hij het niet vertrouwde. Tom knikte en ze besloten naar het volgende huis te gaan. Lisbeth opende wat minder enthousiast dan de vorige keer de deur van het dit huis terwijl Tom weer de wacht hield.

-Ze laten de appel liggen en gaan naar het huis in J9.

In het huisje van J9 treffen Johnny en Lisbeth vier veldbedden aan, een open haard en een ouderwets fornuis.

Zodra Lisbeth de bedden, de open haard en het fornuis zag was ze direct vergeten waarom ze net boos was en liep ze al enthousiast over en weer. Johnny keek of er nog meer te vinden was dan je op het eerste zicht kon zien, maar vond niets. ’Hier kunnen we vanavond terugkomen.’ De anderen knikten. Hij lachte kort. Dit zou veel aangenamer zijn dan het spiegeldoolhof.

Hij nam Lisbeth weer mee naar buiten. Tom vertelde dat hij niemand in de buurt kon zien. Dus iedereen was ver weg. Behalve als ze in een huis zouden zitten. Ze gingen naar het volgende huis. De zon stond hoog aan de hemel. Het was onaangenaam warm. Ze gingen het volgende huis binnen. Benieuwd naar wat ze hier zouden vinden. Lisbeth opende de deur vrolijk en liep al naar binnen terwijl Tom en Johnny nog in de deuropening stonden. Tom stond met zijn gezicht naar de arena in de deuropening.

- Ze doorzoeken het huis.
- Ze gaan het huis in L10 (waar Timo is) binnen.

In L10 treft Lisbeth een gang aan, als ze verder zou lopen, zou ze zien dat er schuifdeuren zijn die leiden naar verschillende ruimtes, die ingericht zijn alsof het een Aziatisch woonhuis is. Stijlvoorbeeld: http://www.inrichting-huis.com/wp-content/afbeeldingen/aziatische-interieur-ideeen-4.jpg (Alleen zonder decoratie-objecten, dus alleen meubels)

Plotseling duwt Tom Johnny ruw aan de kant en rent schreeuwend naar binnen. Hij verdwijnt in één van de kamers. De hoofdpijn is hem te veel geworden. Lisbeth rent geschrokken en bezorgd achter hem aan.

Het huis bestond uit een lange gang. Lisbeth was al naar binnen gelopen. Plotseling voelde Johnny een paar handen hem aan de kant duwen. Hij hoorde geschreeuw en was nog net instaat om zijn evenwicht te bewaren en niet te vallen. ”Wat…’ kon hij verbaast uitbrengen. Hij zag net hoe Tom een deur opendeed en met Lisbeth een paar meter achter hem in een kamer verdween. Johnny pakte snel de speer die Tom had laten vallen op en liep achter de jongen de kamer in. Hij besteedde niet veel aandacht aan de kamer. Snel keek hij of er een andere tribuut aanwezig was. Waarna hij zijn aandacht op Tom richtte. Deze had noch steeds het mes dat hij hem gegeven had in zijn hand. Lisbeth probeerde hem te kalmeren en probeerde het mes uit zijn hand te krijgen. Tom liet het mes los en duwde nu met beide handen tegen zijn hoofd. Dit alles ging gepaard met zijn geschreeuw. Johnny ging naast Tom staan. Maar hield zijn gezicht op de deur gericht. Tom maakte te veel lawaai. Zo zou iedereen zeker op hen afkomen. Oftewel zou hij ze met zijn lawaai juist afschrikken. Johnny zakte door zijn knieën en probeerde Tom te kalmeren. Zijn tas en zijn speer had hij naast zich gelegd. Zodat hij er direct bij kon als iemand op het geschreeuw af zou komen.

-Ze proberen Tom te kalmeren.

Als Johnny bij Tom neerknielt, haalt Tom met zijn vuist woest uit naar de jongen. Johnny wordt vol in zijn gezicht geraakt. Tom pakt zijn speer van de grond en haalt uit naar Johnny. Lisbeth gilt geschrokken, maar durft niets te doen.

Timo is dus niet in de kamer.

Uit het niets kwam Toms vuist op hem af. ’Aagh’ Johnny werd vol in zijn gezicht geraakt. Hij vloekte. Hij zag hoe Tom zijn speer oppakte en naar hem uithaalde. Johnny pakte de speer stevig vast en probeerde hem uit Toms handen te trekken. Lisbeths gegil, Toms geschreeuw en zijn eigen gevloek vulden de kamer. Johnny stond de speer niet loslatend op en duwde zijn tas met zijn voet verder van hem vandaan. ’Lisbeth! Help!’ schreeuwde hij naar het meisje. Ze keek verward van hem naar Tom en leek maar niet te kunnen beslissen wie ze moest helpen. 'Liefst vandaag nog' Hij keek haar aan. Ze knikte en liep naar Tom die nog steeds op de grond zat. Ze probeerde om zijn armen vast te houden zodat hij de speer los zou laten en ze hem zou kunnen kalmeren. Ze hield zijn armen vast en zei hem dat ze hem zou helpen, dat ze zou zorgen dat de pijn op zou houden. Ze loog: ze wist niet hoe ze hem moest helpen, maar hoopte dat wat ze zei hem zou kalmeren.

-Johnny pakt de speer vast en probeert hem uit Toms handen te trekken
-Lisbeth pakt Toms armen vast en probeert hem te kalmeren.

Tom rukt de speer los uit Johnny's handen en geeft Lisbeth een elleboogstoot, waardoor ze een hevige bloedneus krijgt. Tom haalt met de speer weer uit naar Johnny.

Tom rukte de speer uit zijn handen waardoor hij zijn evenwicht verloor. Johnny zette wankelend een stap achteruit zodat hij niet viel. Hij zag Lisbeth haar handen tegen haar neus drukken. Ze bloede, maar de schade leek zich tot haar neus te beperken. Ondertussen haalde Tom met de speer naar hem uit, maar doordat Johnny een stap naar achteren gezet had kon Tom hem niet raken. Deze keer kon hij hem niet raken en Johnny hoopte dat er geen volgende uithaal zou komen. Hij keek om zich heen. Hij moest Tom rustig krijgen. Hij zag Lisbeths speer een paar meter van hem vandaan op de grond liggen. Die had ze op de grond gegooid nadat ze de kamer ingekomen was. Johnny snelde ernaartoe en pakte de speer op. Ondertussen was Lisbeth een paar stappen van Tom vandaan gegaan. Ze hield haar handen nog steeds tegen haar neus. Het leek minder te bloeden, maar dat was moeilijk te zien vanwaar Johnny stond. Hij pakte de speer omgekeerd vast en haalde met de houten kant naar Toms hoofd uit, hopend dat hij hem bewusteloos zou slaan.

-Johnny ontwijkt de speer
-Johnny pakt Lisbeths speer en haalt met de stompe kant naar Toms hoofd uit.

Net op het moment dat Johnny uithaalt naar Tom, haalt Tom ook weer naar Johnny uit. De speer veroorzaakt een flinke snee in diens schouder. Johnny weet Tom echter ook te raken, die neervalt, maar meteen weer overeind komt, kwader dan ooit.

Wat begon als een avontuur in de nacht, was uitgegroeid tot iets veel vurigers. Na het eerste vuurtje was het vuur in Flaire volledig opgelaaid en het meisje wilde niet meer stoppen. Samen met Sköll had op maar liefst twee plekken in het bos brand gesticht en onderweg hadden ze zelfs wat kleine brandjes gemaakt. Helaas waren ze tot op heden nog geen mensen tegen gekomen, maar ze wist zeker dat het vuur, dat zich al sinds middernacht voedde met het bos in het oosten, zou zorgen voor slachtoffers. Onderwijl was het tweetal verder afgedaald naar het zuiden. De zon was inmiddels al op, maar dit had het tweetal nog niet tegen kunnen houden. De zon was nog niet op z'n hoogste punt en Flaire wilde zo lang mogelijk doorgaan met brand stichten als mogelijk was. Het meisje bleef even staan en staarde in de verte, naar het grote platform met de huisjes waar ze nu naar op weg waren. Gisteren had ze al gezien dat hier een aantal tributen rond liepen en hoewel eentje op het water was ontsnapt in een ding (Flaire weet niet wat een boot is, laat staan een kano) waren er drie andere tributen voor in de plaats gekomen. Dankzij het verre zien in de arena had het meisje gezien dat het drietal een huis binnen was gegaan en tot op heden nog niet naar buiten was gekomen. Het was een groot risico om zo open en bloot naar het platform te trekken, maar Flaire zat zo in de flow dat ze het risico negeerde.

Het tweetal Skaire naderde langzaam aan het platform en sloop toen naar het huisje waar ze de drie tributen voor het laatst binnen hadden zien gaan. Terwijl ze dichterbij kwamen hoorden ze geschreeuw en gegil uit het huisje komen. 'Zo te horen wordt er daarbinnen gevochten,' fluisterde Flaire, een duivelse grijns op haar lippen. 'Laten we het gevecht een beetje helpen.' Samen met Sköll begon ze wat van het hout en mos uit te laden dat ze mee hadden genomen uit het bos. Rondom het huis maakten ze verschillende bultjes van takken en mos, om er zo voor te zorgen dat het hele gebouw vlam zou vatten. Ze blokkeerden alle mogelijke uitgangen en staken toen de verschillende bultjes aan. Sköll ging de ene kant van het gebouw langs en Flaire de andere kant. Ze gebruikten mos om het voor van stapeltje naar stapeltje te dragen. Zodra alle stapeltjes in brand stonden trok het tweetal zich weer terug om van een afstandje te genieten van het vuur dat steeds een stukje groter werd. Rook steeg op naar de hemel en verstopte zowaar de zon voor een klein stukje. Flaire grijnsde, greep Sköll bij zijn pols en gebaarde in de richting van de wachttoren. 'Kom, laten we terug gaan en vanaf daar genieten van onze mooie vuurtjes.'

OOC: Godmode met toestemming
- Skaire sluipt naar het platform en gaat naar het huisje waar Johnny en co zitten (ze zijn er rond het begin van het gevecht tussen Tom en Johnny)
- Skaire maakt rondom het huisje verschillende stapeltjes van hout en mos en blokkeert zo alle mogelijke uitgangen
- Skaire steekt de stapeltjes in brand en vertrekt richting de wachttoren in J5

Veel meer dan rook werd het vuurtje niet. Het mos was te vochtig en na een korte tijd doofde het vuur.

(On a sidenote, even een verzoekje: zouden jullie bij willen houden hoeveel lucifers jullie gebruiken? We probeerden het zelf te tellen, maar omdat je het hebt over "wat kleine brandjes", weten we niet precies hoeveel er over zijn. ^^; )

Ja, het aantal lucifers houd ik zelf bij ^^ Ze zitten nu op 9.

Johnny raakte Tom, maar die raakte hem ook. Terwijl hij met de stompe kant van de speer had uitgehaald had Tom de scherpe kant gebruikt waardoor er nu een flinke snee in Johnny’s linkerschouder zat. Johnny zag hij Tom neerviel door de klap, maar direct weer overeind kwam en zijn speer opraapte. Tom was kwaad, kwader dan hij al was. Deze keer draaide Tom zich om en ging hij naar Lisbeth toe waardoor hij met zijn rug naar Johnny toestond. Johnny gebruikte de tijd die Tom nodig had om overeind te komen om naar zijn tas te sprinten en er twee messen uit te halen. Tot nu toe had hij geprobeerd om Tom niet te doden, maar het was duidelijk dat Tom hen wel dood wou. Hij moest hem stoppen en dat lukte niet zonder hem te doden. Tom maakte zich klaar om naar Lisbeth uit te halen en terwijl hij dit deed pakte Johnny de messen stevig beet en gooide ze naar Tom: één naar zijn achterhoofd het andere mes naar zijn rug, waar zijn hart zat. Terwijl Johnny de messen gooide dook Lisbeth ineen: bang voor Tom. Johnny hoopte dat de messen Tom eerder zouden raken dan dat de speer Lisbeth zou raken.

- Johnny rent naar zijn tas en pakt er twee messen uit.
- Tom richt zich op Lisbeth.
- Johnny gooit de twee messen naar Tom: één naar zijn achterhoofd en één naar zijn hart.
- Terwijl Johnny de messen gooit houdt Tom de speer klaar om ermee naar Lisbeth uit te halen.

Tom haalt uit naar Lisbeth, maar die duikt snel ineen, waardoor Tom mist. Tom verwacht dit niet en wankelt, wat hem zijn leven redt, want mede daardoor missen de twee messen hem.

Het tweetal was al een eindje bij het platform vandaan toen ze opeens stopten. Het was Sköll die Flaire bij haar arm greep en haar zei te stoppen. 'Wat nou,' reageerde het meisje, maar de jongen had haar al omgedraaid en wees naar het huisje waar ze zo even waren geweest. Er was geen brand. Het meisje vloekte en Sköll leek haar gevoel te delen. Even stond het tweetal daar, starend naar het huisje. De jongen was sneller met het nemen van een beslissing dan het meisje. 'We gaan terug.' Flaire knikte, haar ogen strak op het huisje gericht. 'Laten we opschieten, we vallen erg op hier.' Snel rende het tweetal over de stijgers terug naar het platform en het huisje. Op het platform minderden ze snelheid en gingen ze wat stiller vooruit. Je wist maar nooit wie er nog meer op het platform aanwezig was. Snel herhaalde het tweetal het proces dat ze de eerste keer ook hadden gedaan. Met een lucifer staken ze een bultje aan, waarna ze beide langs de andere kant rond gingen en zo de andere bultjes aan staken. Flaire merkte dat de bultjes niet hadden willen branden, omdat het mos nog wat vochtig was. Daarom koos ze ervoor het mos aan de kant te leggen en enkel de takken aan te steken. Het tweetal kwam elkaar aan de andere kant van het huisje weer tegen waar ze samen het laatste bultje aanstaken en toen snel weer terug gingen naar de achterkant van het gebouw. Via daar trokken ze zich weer terug naar de loopbruggen. 'O wee als die bultjes nu niet blijven branden,' siste het meisje tussen op elkaar geklemde tanden terwijl ze over de houten planken rende. 'Ik ga niet nog een keer terug.' Haar ogen schoten omhoog naar de lucht en de zon die steeds hoger aan de hemel stond. Ze voelde de stralen op haar hoofd en blote huid brandden. Ze moesten terug naar de toren en snel ook.

OOC: Godmode met toestemming ^^
- Skaire rent weg bij het platform, maar dan ziet Sköll dat de stapeltjes niet branden
- Het tweetal blijft even staan en rent dan terug
- Skaire steekt voor de tweede keer de bultjes aan, in de hoop dat het dit keer wel goed zal branden (ze hebben nu nog maar 8 lucifers over)
- Zodra ze alle bultjes bijlangs zijn geweest gaat Skaire er weer vandoor, terug naar de toren, nu niet meer van plan om te draaien

Het vuur lijkt nu wel te willen branden en begint om zich heen te grijpen. Binnen een kwartier zal het hele huis in brand staan.

Toms speer bewoog naar Lisbeth toe. Het meisje dook ineen, bang voor wat er zou volgen, maar door deze onverwachte beweging mistte Tom. Daardoor wankelde de jongen en daarom mistten de messen hem. Ondertussen was Johnny al terug in de tas naar nieuwe messen aan het zoeken. Hij keek op en zag dat hij gemist had. Hij gromde. Als hij nog niet eens raak kon gooien. Tom probeerde zijn evenwicht te hervinden. Hiervan maakte Lisbeth gebruik om de kamer te verlaten. Ze trilde en keek bang om zich heen en liet zich in de gang tegen de muur zakken. Tom had zijn evenwicht hervonden en zocht naar degene die de messen gegooid had. Dat was niet moeilijk want Johnny was naast hem de enige die zich nog in de kamer bevond. Deze had weer twee messen uit de tas gehaald en stond net op. Zodra hij recht stond zag hij Tom op zich afkomen. Tom had in zijn woede de speer laten liggen en kwam zonder ergens anders op te letten op Johnny af. Hij had geen tijd om de messen te gooien en voelde hoe Toms vuist zijn gezicht raakte. Hij voelde hoe er warm bloed uit zijn neus opwelde. Hij hoopte dat zijn neus niet gebroken was en richtte zijn aandacht snel weer op Tom. Tom hield zijn ene hand stevig vast en zorgde dat hij het ene mes op de grond liet vallen. Johnny kreeg weer een klap in zijn gezicht te verduren. Hij kon niet zien wat hij deed, maar doordat Tom zo dicht bij hem stond was dat niet nodig. Hij bewoog het mes naar waar Toms buik zou moeten zijn en blijf uithalen zolang Tom hem vasthield.

- Lisbeth verlaat de kamer.
- Tom hervindt zijn evenwicht en komt op Johnny af. Ondertussen pakt Johnny weer twee messen uit de tas.
- Tom slaat Johnny in het gezicht waardoor zijn neus bloed.
- Tom houdt Johnny’s ene hand vast (deze laat één mes vallen) terwijl hij Johnny opnieuw slaat.
- Johnny haalt met het mes dat hij nog heeft meerdere keren naar Toms buik uit.