Duncan en Kasa waren de bosjes ingedoken in de hoop dat Nino en de rest hen niet achterna waren gekomen. Ze probeerden zich niet te bewegen, voor het geval ze toch achterna werden gezeten. Pas na enkele minuten durfde Duncan zich naar Kasa te draaien en zag dat ze meerdere wonden in haar zij had. Hoewel hij probeerde om niet te laten blijken dat hij zich zorgen maakte, vloekte hij wel zachtjes. De spelen waren nog maar net begonnen en Kasa was nu al gewond, allemaal voor een stomme tas die ze niet eens te pakken hadden gekregen. Een beetje hulpeloos keek hij naar de wonden, niet wetend wat hij moest doen. Natuurlijk had hij er wel rekening mee gehouden dat mensen gewond zouden raken (inclusief hijzelf), maar nu dat moment eenmaal gekomen was, wist hij ook niet meer zo goed wat hij moest doen. Duncan probeerde het bloeden nog een beetje tegen te gaan met zijn handen, maar dat kon hij ook niet oneindig volhouden. Toen hoorde hij opeens een geluid en zag iets uit de lucht komen. Toen het op de grond was beland, zag Duncan pas wat het was. “Kasa, een EHBO-doosje!” zei hij blij. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht en keek wat er in zat: twee drukverbanden, twee kompressen, huidlijm, handschoenen en een flesje water. Ook zat er een briefje bij, met de tekst “zorg alstublieft goed voor elkaar”. Nou, als er geen gevechten meer zouden kunnen komen, zou dat nog wel goed moeten komen. Duncan ging naast Kasa zitten en bestudeerde het geheel nog eens goed. Hij had nog nooit echt wonden moeten verzorgen, of in ieder geval niet zulke erge zoals deze. Hij maakte eerst de wonden schoon met het water en keek toen nog eens goed naar de inhoud van het doosje. Het was nu vast de bedoeling dat hij de huidlijm zou gebruiken. Hij deed wat op de wonden en dekte de twee grootste wonden een voor een af met de kompressen. Terwijl Kasa de kompressen op hun plek hield, deed Duncan de drukverbanden om haar lichaam.

De districtgenoten hadden besloten dat het handig was om voor nu rust te houden, zodat Kasa hopelijk de volgende dag weer genoeg kracht had om verder te gaan. Duncan had voor het donker wat besjes verzameld als avondeten en aangezien het nog steeds regende, hadden ze de EHBO-doos op een open plek gezet zodat het regenwater daarin werd opgevangen. De plek waar ze al een aantal uur zaten was omringd door bomen, dus erg nat werden ze gelukkig niet. Na een tijdje hoorden ze het volkslied en Duncan keek omhoog, want de portretten van de doden van die dag werden getoond. Hij zag dat er al vijf doden waren, maar er zat niemand tussen die hij kende.

De volgende dag werd Duncan al aardig vroeg wakker. Stiekem had hij gehoopt dat het een grote nachtmerrie was geweest, maar nog voordat hij zijn ogen opende, wist hij dat hij niet in zijn eigen bedje lag, maar op de koude grond. Het ging gelukkig al wel wat beter met Kasa, maar toch besloten ze nog een tijdje te blijven zitten. Na een tijd besloten ze te kijken of ze wat verder konden lopen, zodat ze hopelijk wat meer voedsel tegen zouden komen. Langzaam maar zeker gingen ze verder het bos in, met het lege EHBO-doosje. Het duurde echter niet lang voordat het weer donker werd, dus besloten ze om weer te gaan rusten. Kasa viel al snel in slaap, maar Duncan besloot wakker te blijven tot middernacht, om te zien wie er deze dag gestorven waren.


- Duncan probeert het bloed een beetje te verzorgen, maar dat lukt niet echt.
- Er komt een EHBO-doosje uit de lucht vallen.
- Duncan doet zijn best om de wonden te verzorgen met het spul van het EHBO-doosje.
- Ze gaan wat eten en slapen.
- De volgende dag bestaat voornamelijk uit rusten.
- Ze lopen een beetje (F0).
- Kasa gaat slapen, maar Duncan blijft wakker om de doden te bekijken.


Off: Sorryyyyy dat ik zo lang niet heb gepost, maar ik heb geprobeerd alles een beetje te beschrijven. En nu moet ik weg en ik heb het niet nagelezen, dus sorry voor eventuele foutjes. :E