Toen Parcifal neer op de grond lag, was het natuurlijk duidelijk dat het niet lang meer zou duren voor Leo hetzelfde lot onderging. Dana was niet zo happig geweest om Leo aan te vallen met het mes dat ze in haar handen had. Door deze twijfeling nam Ralph het mes terug uit haar hand, het was ten slotte toch zijn mes. Hij liep er mee richting Leo om hem er mee toe te takelen maar ook dit ging niet zomaar zonder slag of stoot. Leo zag dat hij bijna omringd was door drie tributen en probeerde nog een laatste poging om te vluchten. De gemakkelijkste manier om dit te doen was via de richting waar Nino stond, hij zag er alvast minder moordlustig uit dan de blikken die hij zag op het gezicht van die twee andere tributen. Maar Nino mocht hem niet zo maar laten gaan natuurlijk, hoe graag hij het ook gewild had, hij moest Leo tegenhouden! Maar doordat hij hem wou tegenhouden kwam er nog een agressieve reactie van Leo tevoorschijn waarbij Nino zijn schouder best bezeerde. Ondanks deze reactie kon Nino hem wel genoeg tegenhouden zodat Leo de kattensprong van Ralph niet kon vermijden en het mes in zijn lever geplant werd. Leo krimpte ineen waardoor hij geen kans meer had om de overige messteken te vermijden. Na de steken bleef Ralph nog eventjes op zijn knieën zitten, beseffend van wat hij daarnet gedaan had. Door de trap in zijn edel geslachtsdeel was er een vorm van woede bij hem naar boven gekomen, een woede die geleid heeft tot de dood van een tribuut. Nino kon enkel maar staren en kijken naar wat er zich daarnet voordeed, tot hij plotseling zag dat Leo nog aan het kreunen was. Hij mocht hem niet laten afzien, dat had de jongen uit district 10 niet verdiend. Hij wandelde naar Ralph en nam het mes uit zijn handen. ‘Ik maak het nog even af’ fluisterde Nino toen hij terug opstond en richting Leo wandelde. Hij wandelde naar Leo, excuseerde zich en sneed de keel van Leo door. Een tweede kanonschot knalde doorheen de arena.

Nu moesten ze even allemaal overleggen, wat moesten ze nu doen? Het werd stilletjes aan later op de avond dus moest er iets gebeuren! Maagjes begonnen te knorren en ze moesten sowieso even de plaats verlaten want er lagen momenteel nog twee levenloze lijken bij hun. Er werd afgesproken dat Ralph buiten een vuurtje ging maken aangezien hij de enige was die deze gave in zich had. Nino had plantenkennis doordat hij natuurlijk in district 7 woonde. En dan had je nog de dames, die wandelden even terug naar de kooi waar ze de fazanten en parelhoenders gezien hadden. Hiervoor hadden ze het mes van Ralph meegekregen, wat best handig zou kunnen zijn.

De beide jongens hadden geen probleem met hun taak, er waren enkele eetbare struiken in de buurt van het gebouw waardoor Nino geen al te grote expeditie moest verrichten en ook Ralph had veel brandbare materialen gevonden waardoor hij best makkelijk vuur kon maken door snelle wrijvingen te veroorzaken met houten stokken. Al moest het materiaal wel eerst eventjes droog gelegd worden voor het iet wat brandbaar was. Waarbij ook de handdroger in de ruimte een kleine hulp was om enkele zaken droog te krijgen. De vrouwen hadden wat meer moeilijkheden met de vangst van het eten, ze kwamen gelukkig geen andere tributen tegen dus dat was alvast het probleem niet. Maar de dieren waren wel koppiger dan verhoopt. Verona had even veel moeite met het vangen van dieren als met het vangen van tributen, gelukkig dat deze dieren geen tegenaanval uitvoerden maar gewoon wegliepen uit schrik. Ze hadden alvast een hele tijd nodig gehad om één parelhoen en één fazant te vangen… Maar daar konden ze alvast meer dan degelijk hun buikjes mee vullen. De avond ging snel voorbij, beide dieren werden gepluimd, werden door een houtachtige zelfgemaakt spit gestoken die Ralph maakte waarna rustig gewacht werd tot alles klaar was. Verder konden ze niet veel doen, behalve op hun hoede te blijven. Ralph legde ondertussen de laatste hand aan zijn creaties en toen werd duidelijk waarom hij de vier dikke takken steeds bijgehouden had. Het waren een soort van dikke speren met een zeer scherpe punt langs beide kanten van de stok. Dat kon inderdaad wel best handig zijn als wapen, waar een Zwitsers zakmes allemaal niet goed voor is!

Daarna werd het donker waarbij het nog moeilijker was om alles goed in het oog te houden. Ondanks dat het vuur onder het afdakje stond, moest die wel nog tamelijk veel licht geven wat het dus best gevaarlijk maakte. Daarbij konden vijanden van alle kanten komen dus het was misschien slim om niet alleen te patrouilleren maar steeds met 2 wakker te blijven. Er werd overeengekomen dat Ralph en Verona samen gingen patrouilleren, de afwisseling gebeurde na enkele uren door Dana en Nino. Het ideale moment om ook eens de spullen die Leo en Parcifal achterlieten te controleren. Nino was alvast heel benieuwd en nam meteen de rugzak van Leo beet.

Gelukkig hadden ze het vuur nog eventjes kunnen aanhouden, anders was het echt koud geweest die nacht. Met kleine oogjes kwamen Verona en Ralph wakker de een wat humeuriger dan de ander maar het was terug tijd om op pad te gaan. De restjes van gisteren werden opgegeten omdat ze wisten dat een langere bewaartijd niet meer gezond zou zijn. Dan konden ze beter nu goed “ontbijten” om de dag iets makkelijker door te raken. Ondertussen hadden ze ook wel wat de omgeving kunnen scannen en hadden ze het idee gevonden om voor een uurtje even op te splitsen. Ze bleven voorlopig nog even in dezelfde groepen als bij de wacht, Dana en Nino gingen binnen in het grote gebouw  achter hun om te onderzoeken wat daar precies te vinden is. Tegenover dat groot gebouw zagen ze een kleiner schuurtje dat ongeveer 3 meter hoog was. Verona was enorm benieuwd wat daar te vinden was dus gingen Ralph en haarzelf die richting uit. Ze kwamen aan bij de deur en Ralph stelde voor om als eerste naar binnen te gaan, hij duwde de deur voorzichtig open, hopend op dat niets of niemand hem ging aanvallen zijn nieuwe speer had hij alvast meteen in de aanslag…


OOC:
- Toestemming voor Ralph
- Ik hoop dat ik de overige uren van Dag 1 goed kunnen overbruggen heb, anders laat het zeker weten!


TL;DR

- Leo probeert weg te lopen en verwond Nino hierdoor licht aan zijn schouder
- Ralph neemt het mes over van Dana en deelt enkele messteken uit aan Leo
- Ralph zit op zijn knieën beseffend wat hij deed, Nino ziet dat Leo nog niet helemaal dood is en maakt uit medelijden een einde aan zijn leven.
- Ralph maakt hout droog en maakt een vuur
- Nino gaat eetbare planten zoeken
- Dana en Verona vangen een parelhoen en een fazant
- Ralp maakt de stokken die hij verzamelde tot dikke Speren (zoiets maar dan dikker en langer)
- De avond valt en er wordt gewerkt met een beurt systeem om de wacht te houden (Team RAVE en Team DANINO)
- Dag 2 wordt ingezet met de restje van de parelhoen en fazant van de avond ervoor omdat die verder niet meer te bewaren vallen
- Nino doorzoekt de spullen van Leo
- Ze splitsen komend uur op, DANINO gaat binnen in het grote gebouw
- RAVE gaat voorzichtig binnen in het gebouw J8

In de tas van Leo zit het volgende: biefstuk in aluminiumfolie, tea-infuser, uitschuifbaar visnetje

Dana en Nino gingen het grote gebouw binnen en kregen meteen een walm van warme lucht om zich heen geslagen. Ondanks dat de warmte op je adem sloeg, voelde het toch prettiger aan dan die koudere lucht en het gemiezer die ze buiten te verduren kregen. Nino hoopte alvast dat hij niet ging moeten vechten in dit klimaat want dan werd het best lastig om te recupereren. De warme lucht werd vrijwel meteen vergeten door enkele vogels die steeds een heel irritant geluid maakten. Had hij nu maar een pijl en boog om hun de keel te snoeren, grapte hij tegen zichzelf terwijl hij probeerde het geluid te vergeten en de omgeving rondom zich te scannen. De binnenkant van het gebouw zelf leek alvast even ruim als dat de buitenkant deed vermoeden, ondanks dat er enorm veel bomen in de weg stonden om een goed overzicht over het gebouw te krijgen. Toen ze enkele meters het gebouw binnen gewandeld waren, zagen ze meteen een splitsing. Het pad rechtdoor leek alvast een heel stuk langer te zijn dan het pad naar links. Omdat het te gevaarlijk was om andere tributen tegen te komen en omdat ze maar een uur hadden om alles te ontdekken vonden ze het de beste beslissing om het pad naar links te nemen. Wat eigenlijk meer een beslissing op intuïtie was dan op bepaalde feiten of afleidingen.

Het was in ieder geval wel een heel mooi uitzicht dat ze hadden. Vogels zweven door de lucht, verschillende bomen en planten met prachtige kleuren en allerhande andere dieren. Ze moesten alvast wel op hun hoede zijn want sommige dieren zagen er niet zo heel vriendelijk uit. ‘Oooh otters!’ riep Dana toen ze naar links keek. Dit was de eerste keer dat Nino de vrouwelijke kant van Dana naar boven zag komen. Het was best… schattig. Misschien kwam het door de romantische setting of door het menselijke die hij bij Dana zag toen ze weigerde om Leo aan te vallen, maar hij vond haar best leuk. Er waren best wel eetbare dingen te vinden in het gebouw zelf en gelukkig had hij de tas van Leo waar hij verschillende dingen kon instoppen. Tijdens het wandelen plukte hij daarom 8 vijgen en 2 ananassen om zo de dag door te komen. Nino voelde wel de pijn in zijn schouder toen hij de vijgen probeerde te plukken. Ondertussen kwamen ze terug op het einde van het pad en was er een schuifdeur die doorgang had tot een ander deel van het gebouw.

Toen Verona en Ralph de deur open deden was het best donker, gelukkig was het dak niet helemaal stabiel geweest waardoor toch enigszins alles kon gezien worden vanaf hun positie aan de ingang van het gebouw. Hun aandacht ging meteen naar een kooi met een tiental aapjes die in een hoek opgesloten zat. Niet moeilijk dat hun aandacht naar daar gevestigd was, zo’n hels lawaai dat die beesten maakten. Verona had best medelijden met de aapjes maar het was misschien geen zo’n goed idee om hen los te laten? Dieren zijn altijd toch deels onvoorspelbaar. Toen er nog wat verder rondgekeken werd vonden ze een grote tafel met daarop allerlei proef materialen aanwezig. Nadat Verona de tafel doorzocht vond ze het misschien handig om een viertal injectienaalden en reageerbuisjes in haar eendjestas te stoppen. Ralph stond al langs de andere kant van de kamer waarbij zijn oog viel op een kluis die zich in de hoek van de kamer bevond. Dat was weel heel interessant, maar hij kon zich nog net inhouden om niet meteen een code te proberen. Hij waarschuwde Verona over zijn ontdekking en meteen werd het hele gebouw onderzocht op zoek naar een code die misschien zou passen om de kluis open te krijgen. Toen Ralph de buitenkant van de kluis onderzocht, dan zag hij de letters P.E.A.K gekrast. Persoonlijk gemaakt door de Spelmaker? Ralph trok een wenkbrauw op toen hij ook maar moest denken aan Tyrell. Het was duidelijk dat de code niet zo heel makkelijk te vinden zou zijn, of dat veronderstelde hij alvast. Kasten waar organismen op sterk water zich in bevonden, een radio die bizarre muziek speelde, de kooi met aapjes werd van zo dichtbij mogelijk onderzocht, experimentbladen aan de muur werden gelezen en van de muur gehaald en zelf dierenskelletten werden van naderbij bekeken. Hopelijk vonden ze een code waarmee ze de kluis open kregen. Anders was de code niet in het gebouw zelf te vinden….


OOC: Toestemming voor Ralph


TL;DR
- DANINO gaat binnen in het grote gebouw en merkt dat ze in een soort van ourwoud beland zijn
- #VervelendeVogelsDieVervelendLawaaiMaken
- Op de splitsing nemen ze het pad naar links
- Nino merkt de menselijke kant van Dana op
- Ze plukken 8 vijgen en 2 ananassen (Nino voelt de pijn in zijn schouder tijdens het plukken)
- Ze zijn op het einde van het pad en nemen de schuifdeuren naar de volende ruimte (F7)
- RAVE gaat binnen in het kleine gebouw
- #VervelendeApenDieVervelendLawaaiMaken
- Verona stopt 4 injectie naalden en 4 reageerbuisjes in haar tas
- Ralph ontdekt de kluis
- Ze zoeken doorheen heel het gebouw, hopend om de code te vinden

Helaas voor Verona en Ralph: ze vinden de code niet.

Ze kwamen een nieuwe ruimte binnen en het voelde meteen een heel stuk kouder dan in het oerwoud achtig gebied waarvan ze daarnet kwamen. Het was een plaats waar er normaal ook dieren moesten zitten maar het was er best rustig alsof er niets of niemand aanwezig was. Je wist nooit wat er zich in de ruimte bevond, dus gingen Dana en Nino in de verschillende gokken kijken om te zien of er ergens iets aanwezig was. Het ging best makkelijk aangezien er een doorgang was van het ene gok naar het andere waardoor ze makkelijk naar het einde van de ruimte konden wandelen. Als ze achteraan de ruimte kwamen, hadden ze door dat het precies dood liep en dat er verder niets meer te vinden zou zijn. Ze hadden twee keuzes, ofwel liepen ze het oerwoud terug binnen ofwel gingen ze naar buiten via de dubbele deur die ze net tegengekomen waren. Het uur was alvast bijna om dus het was misschien een goed idee om terug te keren en rondom het gebouw te wandelen. Ze keerden terug naar het voorlaatste verblijf en wandelen door de dubbele deur naar buiten.

Verona en Ralph hadden geen geluk gehad tijdens hun onderzoek naar de code voor de kluis. Nadat ze de hele ruimte onderzochten was er helemaal niets te vinden. Eigenlijk waren ze beide blij dat ze de ruimte mochten verlaten want het lawaai van de kleine aapjes die aanwezig waren in het gebouw was echt enorm vervelend. Het uur was nog niet helemaal voorbij dus misschien was het een idee om nog even verder op onderzoek te gaan. Ze wandelen terug naar het hele grote gebouw waar Dana en Nino zich bevonden maar in plaats van binnen te gaan, hadden ze afgesproken dat ze eens moesten kijken wat er aan de andere kant van het gebouw te vinden was. Dat was eigenlijk het enige deel aan de westelijke kant dat ze nog niet bekeken hadden en misschien was nu het perfecte moment om daar even duidelijkheid over te hebben voor ze de oostelijke zijde van de arena begonnen te onderzoeken.


OOC: Toestemming Ralph

TL;DR
- DANINO doorzoekt de dierenverblijven
- DANINO gaat langs de dubbele deur aan E5 naar buiten
- RAVE vindt niets in gebouw L
- RAVE wil rond het gebouw heen gaan om de westelijke kant van de arena te bekijken ze gaan (door de bomen?) naar F8/G8

Zo makkelijk als Dana en Nino denken dat het gaat, gaat het helaas niet. Er zitten verschillende valkuilen in de hokken en in één ervan vallen ze. De valkuil is 3,5m diep en heeft volledig gladde, betonnen wanden. De kuil is vierkant (1,8m bij 1,8m).

Dana kneust haar enkel bij de val. Nino loopt voornamelijk blauwe plekken op.

Ze waren de nieuw gevonden plek aan het doorzoeken, je wist nooit of er dingen verborgen lagen onder het stro dat zich in de kooien bevonden. Ze waren zich natuurlijk van geen kwaad bewust dat er iets kon gebeuren, want normaal zitten hier beesten die een pak meer wogen dan het gewicht van twee tributen samen. Het kwam dus helemaal als een verrassing toen de grond van onder hun voeten plotseling wegviel. Hoe brutaal was dit? Nino kon nog niet zijn speer gebruiken om zijn val iets te breken zodat hij enkel even last had van zijn rug bij de val. Dana had wat minder geluk doordat ze op een heel minder elegante manier naar beneden viel en de slag probeerde op te vangen met haar linker voet. Ze schreeuwde het uit van de pijn toen ze neerviel op de grond. Nino spoorde haar aan om rustig proberen te blijven, al was dat geen goed idee geweest want Dana snauwde maar al te snel terug dat dat makkelijker gezegd was dan gedaan. Ze zaten in een slechte situatie dus was het natuurlijk niet zo slim om veel lawaai te maken, je wist nooit dat er andere tributen in de buurt waren die hen hoorden en maar al te graag een eind aan hun leven probeerden te maken. Toen Dana probeerde recht te staan, was duidelijk dat haar enkel gelukkig niet gebroken was omdat ze er wel op kon steunen. Maar het was wel pijnlijk zodat ze meteen terug ging zitten, hier ging ze toch enkele dagen last van hebben en zal ze hen enorm vertragen. Moest ze hier ooit uit raken natuurlijk… Gelukkig hadden ze 8 vijgen en 2 ananassen bij zich zodat ze alvast iets konden eten en een kleine portie sap naar binnen konden werken want water hadden ze alvast niet. Al een geluk dat het niet heel warm is in dit gedeelte van het gebouw zodat ze niet te snel uitgedroogd werden. In principe konden ze er wel uitraken, moest de 1 op de ander zijn schouders kunnen staan, waren  ze lang genoeg zodat er één iemand uit kon uitklimmen. Maar doordat Dana momenteel te veel pijn had aan haar voet, was dit voor nu geen optie dus moesten ze alvast even afwachten. Nino spoorde Dana alvast aan om haar voet omhoog te houden, dat hoorde hij vroeger alvast altijd van zijn moeder en zij kon het natuurlijk wel weten als verpleegkundige. Het was niet makkelijk om haar voet omhoog te houden want het was natuurlijk niet dat er ergens een bankje in de put stond ofzo. Daarom stelde Nino voor dat ze haar been op zijn schouder legde. De positie waarop beide tributen zaten zag er alvast heel raar uit, al moest het best een positief effect geven op de zwelling. Om het moment nog gezelliger te maken, aten ze alvast elk een vijg om de verveling en hun honger te drukken.


TL;DR

- DANINO valt in de put
- Nino heeft even last aan zijn rug
- Dana heeft haar linker enkel gekneusd
- Dana legt haar voet op Nino zijn schouder om de zwelling zo goed mogelijk proberen te verhinderen
- Ze eten beiden een vijg
- Wachten, wachten, wachten….


Ter info: Dana zal in ieder geval de rest van de dag behoorlijk last hebben van de voet.