Aan het begin van de eerste dag van deze vierde Hongerspelen had Janaea zich met enkele andere reeds overleden Tributen naar de nieuw verschenen Arena begeven. Ze hadden er rondgekeken, terwijl ze wachtten tot de Spelen zouden beginnen en de eerste doden zouden arriveren. Dat duurde niet lang. De eerste Tribuut mochten ze nog voor het daadwerkelijke begin van de Spelen al verwelkomen. Maar al snel werd het voller, en de eerste Tributen in het dodenrijk mochten pasgestorven familieleden verwelkomen. Janaea betreurde het dat Xiomara het zolang volhield. Avery Russo, haar bondgenote, was inmiddels wel overleden. Toby Blitz, de broer van het vuurmeisje met wie ze de dag van de Boetes had gesproken, was mede dankzij Xiomara overleden.
Janaea bleef de Spelen met behulp van de telescopen in Arena nummer vier volgen, maar de dagen gingen voorbij, zonder dat Xiomara echt in levensgevaar terechtkwam. Enkel het instorten van het gebouw waar ze zich bevond, was een spannend moment geweest. Janaea vond het naar om te zien hoe haar zusje haar nieuwe bondgenoten voor het instorten aan had verraden, maar was blij dat ze niemand tijdens dat proces had omgebracht. Al twijfelde Janaea er niet over dat haar zusje het overwogen had, en het ook zeker zou hebben gedaan als ze had gedacht daarmee weg te kunnen komen. Ze waren nou eenmaal totaal verschillende personen. Ergens was ze dan ook verbaasd dat Xiomara in twee bondgenootschappen had gezeten. En ze was helemaal verbaasd geweest toen Xiomara opnieuw door District 4 als bondgenoot werd geaccepteerd. Janaea wist niet of ze daar echt goed aan hadden gedaan.  

Op de elfde dag van deze Hongerspelen leek de beslissing te gaan vallen. Janaea kon het merken aan de Tributen, maar ook de spelmakers in het Capitool leken vastbesloten om de Spelen vandaag te beëindigen. Prima, wat betreft Janaea. Als je het haar vroeg, dan kon het allemaal maar beter voorbij zijn. Hoe eerder het voorbij was, hoe langer het zou duren voordat de volgende Boete weer zou zijn.
Eventjes keek Xiomara naar het gevecht, maar al snel besloot ze naar buiten te gaan, waar her en der wat Tributen liepen. Sommige van hen leken inmiddels gewend te zijn aan hun nieuwe leven, anderen waren nog boos en gefrustreerd. Niet onbegrijpelijk, natuurlijk. Enkele Tributen van de eerdere Spelen hadden hun best gedaan om iedereen op te vangen, maar niet iedereen had het toegelaten. Maar hoe meer tijd er zou verstrijken, hoe beter het waarschijnlijk zou worden.
Eenmaal buiten liep Janaea in de richting van de vogelhokken, waar het gevecht in de echte wereld plaatsvond. Waar de vele hokken in de echte Arena leeg waren of juist vol met kadavers, zaten de hokken in deze Arena vol met prachtige beesten, al liepen er ook dieren vrij rond. Hier was dat geen probleem. De dieren waren niet hongerig en een dode Tributen kon niet opnieuw vermoord worden. De overleden Tributen en overleden dieren konden op die manier in vrede samenleven.
Janaea hield van de vele dieren. Ondanks het gevecht dat gaande was, glimlachte ze breed naar de gorilla’s en wallaby’s. De wallaby’s waren haar favoriete dieren hier. Janaea vond het zo leuk hoe ze hupten! Al moest ze toegeven dat de stokstaartjes en ringstaartmaki’s haar ook altijd wisten op te beuren. En die waggelende pinguïns waren grappig! En wat ook super leuk was aan deze Arena, was dat er in ieder geval twee speeltuinen waren en een restaurant waar iedereen kon samenkomen! Om het samen te vatten: Janaea kon deze Arena best waarderen.

Nu ze niet langer bij de telescopen was, die zich bevonden in de Hoorn des Overvloeds, kon Janaea niet zien hoeveel vooruitgang er werd geboekt bij het gevecht. Je zou zeggen dat dit frustrerend moest zijn voor Janaea, maar dat was het niet. Ze was heel rustig en liep op haar gemak in de richting van de vogelhokken. Toen ze bij de fontein de bocht nam, zag ze dat meerdere Tributen uit eerdere Spelen aanwezig waren om de doden op te vangen. Zo zag ze Katelin Bletcher uit District 9, die in de Arena door Janaea’s spijkerbom was omgekomen. Ze waren goede vrienden geworden. Ook zag het kleine meisje Oliver Warren uit District 12, een aardige jongen van achttien die ook in de eerste Spelen was omgekomen. Uit de tweede Spelen zag Janaea onder andere de dove Susan Light uit District 5, die in deze wereld echter geen enkel probleem had met communiceren, en Eloise Ackerman uit District 9.
Er waren nog een paar anderen, maar voordat Janaea iedereen in zich op had kunnen nemen, klonk er een kanonschot die de komst van een nieuwe bewoner aankondigde. Janaea zwaaide nog even vrolijk naar Katelin en Oliver, waarna ze toekeek hoe Nino Naysmith in het dodenrijk verscheen. Een tweede kanonschot klonk en Janaea vroeg zich af of dit dan eindelijk Xiomara zou zijn. Maar nee, niet ver bij Nino vandaan verscheen Duncan Williams. De groep gaf de jongens een momentje om bij te komen, maar toen liepen Katelin en Oliver naar voren om de jongens welkom te heten en - als ze daarvoor open zouden staan - wegwijs te maken.
Het duurde even voordat er opnieuw twee kanonschoten klonken, en iedereen leek zich te realiseren dat daarmee de vierde Hongerspelen tot een einde waren gekomen. En nu toch een beetje gespannen wachtte Janaea af wie er tevoorschijn zouden komen. Want als haar zusje erbij zou zitten, wat ze toch wel verwachtte, hoe zou Xiomara dan op haar reageren?

OOC: Xio volgt later.