Hoewel ze naar Caleb had geschreeuwd dat het precies haar bedoeling was geweest om het kleine meisje ook in haar bondgenootschap te hebben gehad zaten zijn woorden haar dwars. Sage voelde zich niet meer dezelfde persoon als een paar weken geleden, voor al dit gedoe was begonnen. Ze had iemand vermoord, gezien hoe verschillende leeftijdsgenootjes dood waren gegaan en ze leefde met de angst ieder moment zelf gehakt te worden.
Vanaf het 'strandje' had Sage een kapotte bijl meegenomen (waarmee ze was geraakt). Hierna was ze niet ver het bos in gegaan en had zich eerst ingesmeerd met modder zodat ze beter gecamoufleerd was. Na een kleine inspectie van haar buik besloot ze dat haar wond niet zo ernstig was als het bloed het er in eerste instantie uit had laten zien, ze had enkel schaafwonden. Om een infectie te voorkomen zorgde ze ervoor dat er geen modder op de wond zat. Hierna zette ze twee kleine valletjes, in de hoop de volgende dag iets te eten te hebben. Zodra het te donker werd om nog echt wat te kunnen doen, leek het het intelligente meisje uit district drie niet zo'n goed plan om lekker een bedje van mos te maken en daar te gaan slapen. Dus klom ze, met gevaar voor vallen en voor apen, in een grote boom. Dit duurde wel even, gezien ze niet superhandig was en het op het maanlicht na donker was. Het lied van het capitool klonk zodra ze net op een dikke tak zak, in het bladerdek. Sage keek met prikkende ogen naar de foto van het meisje dat altijd zo vrolijk was geweest, zelfs toen ze in het capitool met haar en een chagrijnige districtbegeleider in een lift opgesloten hadden gezeten bijvoorbeeld.
Nadat ze zich aan de grote tak had vastgemaakt met het van onkruid gemaakte touw waar ze ook water mee uit de put had gehaald duurde het even voor Sage naar dromenland wegzakte. Het was een hele intensieve dag geweest en de beelden flitsen in sneltreinvaart voorbij. Ook kwamen de dromen terug die ze al eerder tijdens de spelen had gehad - elke nacht om precies te zijn - over de jongen die in haar val was gelopen en over de grote spin. Hierna droomde ze over haar familie en dat zij tegenover hen in de arena stond, dat ze haar oma moest vermoorden en doorklieven met een bijl. Ze hoorde een stem van een spelmaker die commentaar gaf dat ze een beetje moest opschieten als ze dit spel nog wilde winnen en naar huis wilde gaan, Sage keek toe hoe haar oma een wapen tevoorschijn haalde en een pijl op haar afschoot. Het moment dat ze geraakt werd schrok ze wakker. Ze hapte naar adem en zat onder met zweet terwijl de tranen over haar gezicht dropen. Mijn god, wat miste ze haar huis en haar moeder en oma en zelfs haar vervelende broertje. Er ging ook geen dag - misschien wel geen uur - voorbij dat ze niet aan haar vader dacht die was vermoord door de capitool. Om zich te kalmeren en niet meer aan de vreselijke dromen te denken dwong Sage zich om aan leuke dingen te denken. Dingen die ze miste. Hoewel district 3 niet geweldig was, was het wel thuis. Een van de dingen die ze nog wel het meest miste was zingen. In haar gezin was het normaal om 's avonds of overdag een lied te zingen met de familie. Voor de gezelligheid, maar ook de samenhorigheid. Hier in de arena was geen muziek (tenzij je het themalied van het laten zien van de doden meetelde, maar dat deed Sage liever niet).
'City lights shine on the harbour,
night has fallen down,
through the darkness
and the shadow
I will still go on.
Long, long journey
through the darkness,
long, long way to go;
but what are miles
across the ocean
to the heart that's coming home?'
Voor ze het echt door had zong ze zacht één van haar favoriete liedjes, die in deze situatie behoorlijk toepasselijk was. Ondanks dat het opluchtte stroomden de tranen nog steeds over haar wangen. Hoogstwaarschijnlijk was het niet slim om geluid te maken, maar hard was het niet en het maakte haar op dit moment bar weinig uit.
'Where the road
runs through the valley,
where the river flows,
I will follow every highway
to the place I know.
Long, long journey
through the darkness,
long, long way to go;
but what are miles
across the ocean
to the heart that's coming home?'
Sage's schuilplaats werd weer verzwolgen door stilte. Ze dacht na over haar grootste probleem op het moment en dat was niet eens haar ex-bondgenoot Jake maar het te kort aan water. Voorheen hadden ze water uit de put gehaald maar helaas stond de halve arena (oke, ze gokte dat het de halve arena was, zodra het licht was zou ze dit beter kunnen checken op haar kaart) onder water met zout water. Ze dacht na en doezelde weer in slaap, maar schrok wakker van ieder klein geluidje. Met de eerste zonnestralen werden ook de vogels wakker en was het helemaal gedaan met haar nachtrust. Ze was naar beneden geklommen om te plassen in de bosjes en vervolgens weer op hoog omdat ze een briljant idee had gekregen tijdens het plassen. Haar vallen had ze niet gecheckt omdat die een stuk verderop stonden om haar schuilplaats niet aan te geven.
Als er vogels waren, waren er waarschijnlijk ook wel eieren! Ze verdween weer in het bladerdek en ging op zoek naar een nest, het duurde niet heel lang voordat ze er eentje had gevonden. Deze was echter leeg. Na een tijdje vond ze een nest waar geen vogel op zat en waar wel een ei in lag. Sage brak het ei voorzichtig, rook eraan (een rot ei stonk een uur in de wind dus ze kon op deze manier checken of het nog goed was) daarna slurpte ze de glibberige substantie naar binnen. Lekker was anders, maar op deze manier had ze wel weer wat vocht binnen. Vervolgens ging ze terug naar haar dikke stam om haar kaart te bekijken. Gelukkig had ze deze nooit aan Jake laten zien, dus wat dat betreft had ze een groot voordeel. De rest van de dag besloot ze zich bezig te houden met een beetje uitrusten, zich goed te verstoppen en als het schemerig werd zou ze wel weer haar vallen gaan checken. Al kwam het natuurlijk beter uit als Jake voor die tijd uit zichzelf al het loodje had gelegd. Ja, dat zou wel prettig zijn!
OOC: - Sage is het bos in gegaan, heeft modder op zich gesmeerd zodat ze minder goed zichbaar is
- Sage is in een boom gaan slapen, heeft een liedje gezongen voor zichzelf Enya, long long journey
- De volgende ochtend is ze op zoek gegaan naar eieren, in nesten en heeft er eentje gevonden en die lekker opgegeten als ontbijt (ik hoop dat het goed is dat ik heb gezegd dat er vogels waren? :x).
