"Drie, twee, één.. Nul! Wie niet weg is is gezien, ik kom!" Een zacht gegiechel klonk van achter de grote struik. Behoedzaam stapte de zoeker in die richting, ontdekte een pluk oranje haar en sprintte zo snel als hij kon terug naar het roestige blikje dat ze als centraal punt gebruikten. "Buut Katja, daar in de bosjes! Kom maar tevoorschijn." Teleurgesteld kwam het meisje zijn richting ingelopen. Helaas voor haar had Tobias nog niet de gewoonte om meisjes te ontzien en ze te laten winnen. Katja stond tegen het muurtje te wachten, terwijl Tobias op zoek ging naar de andere kinderen die zich hier in de omgeving hadden verstopt hadden. Met een sprintje wist hij te voorkomen dat iemand buut vrij kon roepen en uiteindelijk was er nog maar één vermiste. Het was de buurjongen van Katja. Tobias had onderhand wel gemerkt dat die ontzettend slecht tegen zijn verlies kon en daarom vaak een beetje vals speelde. Maar er stond veel op het spel, als hij die jongen niet vond moest hij hem straks nog een keer zijn!

Zo systematisch als een chaotische zevenjarige dat kan doen ging hij alle overgebleven plekken af. Gelukkig was hij best gefocust, voornamelijk omdat Tobias dit spelletje bloedserieus nam en daardoor ook erg fanatiek was. Achter de kisten, tussen de lappen stof, om het hoekje, achter de bakker? Nee, nee, allemaal niet. Uiteindelijk gaf hij het maar op en haalde de rest over om opnieuw te beginnen. Die buurjongen van Katja was vast naar huis gegaan. Dat de ander nu wellicht voor niets verstopt zou zitten was iets waarbij hij niet eens echt stilstond. Tja, te goed zijn in een spelletje had ook zo z'n nadelen.

Nu kneep Katja haar ogen dicht en begon luid te tellen. Onmiddellijk verspreidden de rest van de kinderen alle kanten op. Tobias sprintte naar een grote kast die op de markt te koop stond en dook er achter. Even stond hij tegen het donkere hout uit te puffen, toen een geniaal idee zijn hoofd in schoot. Daar zou ze hem nooit als eerste vinden! Tobias trok de deuren van de kast open en zag een aantal lange jassen en bontmantels hangen. Hij stapte iets naar voren, rook de muffe geur en aarzelde. Toen hij echter Katja's stem hoorde aankondigen dat ze klaar was met tellen schoot Tobias de kast in. De deur van de kast wrikte hij met moeite van binnen af weer dicht, zodat er slechts een paar kleine straaltjes licht naar binnaanvielen. Hij begon zich tussen de jassen te verbergen voor ultieme onopvallendheid, maar er leek geen einde te komen aan de zachte zee van stof. Deze kast leek in het pikkedonker zo veel groter dan hij van buiten had gedacht..

En met één laatste schuifelende stap viel Tobias achterover op een pad van glanzende marmeren stenen. Oef. Een groep deftige dames dribbelden uitbundig kwetterend langs hem heen. Boven zijn hoofd zag hij gebouwen zo hoog dat hij er bijna duizelig van werd, alleen al door te kijken. ''Wow..'' sprak hij. Dit was zo anders dan alles wat hij ooit gezien had. Alles was hier glimmend en modern. De kast was nergens meer te bekennen, net als heel district 8 eigenlijk. Zelfs de lucht smaakte frisser. Tobias krabbelde overeind en draaide een rondje om zijn as. Nogmaals weerklonk een uitroep van uiterste verbazing. Meer kon hij niet bedenken, totaal overdonderd was de jongen door de schoonheid van het Capitool. In zijn versleten groene jas viel hij nogal uit de toon tussen al deze luxe, maar daar lette Tobias totaal niet op. Nee, zijn focus was volledig gericht op de prachtige glanzende auto's die hier over de weg zoefden. Was dit een droom?

OOC: Yesss. Kast naar Narnia het Capitool, want waarom niet   Voel je vrij om er nog meer portals bij te bedenken oid