Let the games begin!

PROFIELAantal berichten : 17 Registratiedatum : 03-01-15

Het ging bijna beginnen. Perfume kon nu niet zeggen dat ze evenveel plezier had in het kijken naar de Hungergames als die in het capitool schenen te hebben, maar het was een aandoenlijk tijdverdrijf. Wat moest ze anders doen met haar tijd nu Jennifer er niet meer was? In het Capitool, om de tributen te begeleiden, tss. Ze kwam hem nog net op tijd aanzetten om te zien dat het begon. Perfume had niet echt een favoriet onder de tributen, iedereen maakte een gelijke kans volgens haar. Vorig jaar had ze dat ook gemerkt, toen degene die iedereen eigenlijk het minst verwacht had won.

Het begon met een overvlucht van de arena. Daarna kwamen de tributen omhoog op hun platen. De ijzeren platen waren omringd met water, de hoorn des overvloeds was dit jaar van hout, bijeengehouden door roestige platen ijzer. De tributen zagen er nerveus uit. ze zocht naar die van haar district, naar die van 1. Iemand kwam voor haar beeld staan, waardoor ze niets meer kon zien. Haar blauwe ogen vlamden. Niemand, niemand zou haar zo onrespectvol behandelen! Ze tikte degene voor haar op zijn schouder.

OPEN

PROFIELAantal berichten : 48 Registratiedatum : 16-08-13

Omdat er geen familieleden of bekenden van Crystal in de Spelen waren beland, kon Spring met een soort kinderlijke onschuld naar de grote schermen kijken. Ze voelde een lichte spanning, maar die was meer afkomstig van een soort plezier, dan dat ze angst of afschuw voelde. Voor haar waren de Spelen nog altijd een groot spel, hoewel ze vorig jaar best bang was geweest toen ze de dode lichamen van de tributen in beeld had gezien. Toch kon ze nog niet helemaal geloven dat de deelnemers écht dood zouden gaan als ze verloren. Ze geloofde eerder dat het in scene gezet was, alsof het een soort film was, net als de promotiefilmpjes van het Capitool.

Spring was samen met haar zus Summer naar het plein gekomen om de opening van de Spelen op de grote schermen mee te maken. ‘Zie jij Winter en Autumn ergens?’ vroeg Crystal aan haar zus, die ouder en groter was dan zij. Summer schudde haar hoofd. ‘Weet je wat,’ zei het meisje. ‘Ik til je op, dan kun jij misschien over de menigte heen kijken. Winter moet je zo kunnen herkennen.’ Summer bukte en tilde haar jongere zusje op en zette haar met de nodige moeite op haar schouders. Crystal was niet meer het kleine meisje van vorig jaar en groeide ongelooflijk hard, ondanks dat ze nog altijd een klein en mager ding was.

‘En, zie je iemand?’ vroeg Summer. Crystal keek geconcentreerd rond. Ja, daar zag ze wat wits bewegen, maar of dat Winter was...? ‘Winter!’ riep ze. ‘Winter!’ De kans dat Winter haar zou horen, was heel erg klein, want ze was een eind weg en het was rumoerig op het plein, maar toch bleef ze roepen, tot ze voelde dat Summer zich omdraaide. ‘Wat is er?’ vroeg Summer aan een meisje dat achter hen had gestaan. Spring keek vanuit haar hoge positie op het meisje neer en zag haar kwade blik. Wat hadden ze nu weer verkeerd gedaan?

PROFIELAantal berichten : 17 Registratiedatum : 03-01-15

Het waren twee meisjes die haar zicht blokkeerden, de kleinere op de schouders van de grote. Ze leken in de menigte te zoeken naar iemand, maar op dit moment kon dat Perfume niet veel schelen. haar blik bliksemde de twee neer als de onderste vroeg wat er was. De kleinere, die op de schouders zat van de grote, keek op haar neer. Ze keek alsof ze niet echt wist wat ze mis gedaan hadden. Kom op zeg, schijnheilig kind! Maar haar blik kalmeerde als ze het eerst over de andere boeg probeerde te gooien. Een piepklein, zelfbewust glimlachje spreidde zich om haar lippen en ze gooide haar mooie blonde haren even naar achteren. Ondertussen ging op het grote scherm het gevecht bij de hoorn des overvloeds door. "Zouden jullie alsjeblieft opzij willen gaan, zodat ik ook nog iets kan zien?", vroeg Perfume, haar stem suikerzoet maar haar ogen kwaad. Dat was meestal haar tactiek, om haar stem vriendelijk -te vriendelijk eigenlijk- te houden en te proberen haar woede zoveel mogelijk te verbergen. En als dat niet werkte kon ze altijd tot de aanval overgaan, al was ze meer iemand die zou vluchten van zodra het te gewelddadig zou worden.

PROFIELAantal berichten : 48 Registratiedatum : 16-08-13

Spring zag hoe het meisje haar blonde haren naar achteren gooide. Het deed haar denken aan die blonde dievegge waar ze wel eens ruzie mee had gehad, maar waarom, dat wist ze niet. Ze hoopte in ieder geval dat dit niet net zo’n trut was, want dan ging vandaag uitlopen op ruzie en hadden ze niet alleen bij de hoorn een gevecht, maar ook op het plein van District 1. Het meisje vroeg of ze misschien op zij wilden gaan, zodat zij ook nog wat kon zien. ‘Oja, natuurlijk,’ zei Summer meteen, op een vriendschappelijke toon. Crystal keek naar beneden, naar de bovenkant van het hoofd van haar zus. Meende ze dit? ‘We zoeken even iemand, maar als we haar gevonden hebben gaat Spring weer op de grond staan, maak je geen zorgen.’ Summer zei het vriendelijk, maar Spring, die eigenlijk niet veel meer was dan een kleine ruziezoeker, had helemaal geen zin om aan de wens van het blonde meisje te voldoen. Ze wilde haar mond opentrekken om te zeggen dat het meisje dan maar ergens anders moest gaan staan, toen ze een waarschuwend rukje aan haar hand voelde. Summer leek te beseffen dat Spring op zoek was naar ruzie en waarschuwde haar zonder woorden dat ze haar mond moest houden. Crystal slaakte een overdreven zucht, maar hield haar mond. Ze was de braafste niet, maar luisterde altijd goed naar haar grote zus.

OOC: Ik hoop dat je er wat mee kunt!

PROFIELAantal berichten : 17 Registratiedatum : 03-01-15

De onderste leek wel vriendelijk, maar dat was alleen maar uiterlijk natuurlijk. "Ohja, natuurlijk", antwoordde ze meteen. Haar toon was vriendschappelijk, wat Perfume ietwat verwarde. Was ze niet bang dan? Geïntimideerd? Nee? Jammer, dan moest ze de volgende keer wat meer uit de kast halen. Blijkbaar werkte haar poeslieve stemmetje net iets beter dan verwacht. De kleinste, en blijkbaar ook de jongste, keek neer op haar.. Zus? Vriendin? Moeder? Wie weet, er zijn vreemde gevallen hier in district 1. maar in ieder geval leek ze niet zo blij dat haar metgezellin zo makkelijk meegaf. "We zoeken even iemand, maar als we haar gevonden hebben gaat Spring weer op de grond staan, maak je geen zorgen.", ging ze verder. Irritatie stond in haar blauwe ogen. Had ze gevraagd om een heel gesprek te voeren? Nee, ze wou gewoon verder kijken, hoe moeilijk kon het zijn om met rust gelaten te worden! Het kwam geen moment in haar op dat dat misschien wel de reden van haar isolatie, iets wat ze verachtte als de eenzaamheid terugkwam. niet dat ze iemand die zwakke kant van zichzelf zou laten zien. Maar ondanks haar mooie uiterlijk en slimme gedachtegang, was ze dan echt alleen. Op dagen dat haar moeder aan het werk was, zodat ze brood op tafel hadden -al hadden ze nooit problemen met zichzelf te voeden, betekende dat niet dat ze zomaar mochten luieren- en haar geen gezelschap kon houden, wou ze dat ze vrienden maakte. Maar dit alles kwam nooit in haar op, omdat ze nu eenmaal koppig kon zijn ondanks haar toch nuchtere karakter. "Nou, dat Spring dan maar snel op de grond springt", antwoordde ze, een piepklein lachje om haar lippen. Geen echte lach, niemand zou moeten lachen om die domme woordgrap van haar. Spring, dat was blijkbaar haar naam, deed haar mond open alsof ze iets wou zeggen, maar sloot hem snel weer. Nu richtte ze zich naar haar, niet meer geïnteresseerd in de spelen. Dat was toch ieder jaar weer hetzelfde. Dit duo voor haar leek best interessant, in vreemde manieren. Zoals dat de oudste niet boos leek te zijn, maar vriendelijk reageerde. En zoals dat de bovenste wel erg vreemd reageerde, met haar mond open en dicht happend als een vis. "Wou je iets zeggen?", vroeg ze daarom aan Spring, een glimp van iets van vriendelijkheid in haar ogen onder de geïrriteerde blik.

PROFIELAantal berichten : 48 Registratiedatum : 16-08-13

‘Nou, dat Spring dan maar snel op de grond springt,’ zei de blondine. Summer lachte er vriendelijk om, maar Crystal kon er niet echt om lachen. Het was niet moeilijk voor Crystal om een hekel te krijgen aan vreemden, waarschijnlijk omdat ze nog jong en kinderlijk was. ‘Wou je iets zeggen?’ vroeg de blondine en Spring keek haar aan. Ze kon niet goed inschatten of de vreemdeling het nou wel of niet aardig bedoelde, maar voor het gemak ging ze maar van dat tweede uit. Weer voelde ze een waarschuwend rukje aan haar hand door Summer.

‘Nee,’ zei ze snel, voordat ze er iets anders uit zou flappen. Summer nam het snel over. ‘Schenk maar niet te veel aandacht aan Spring hoor,’ zei ze verontschuldigend. ‘Ze is een beetje zenuwachtig door de Spelen.’ Wat? Helemaal niet! Nu kon Spring haar mond niet meer houden en zei ze fel: ‘Helemaal niet! Het is maar een spelletje, waarom zou ik zenuwachtig zijn. Ik wil gewoon Autumn en Winter vinden en niet afgeleid worden door mensen die we niet kennen.’

PROFIEL KARAKTER

» Let the games begin..
» Let the games begin
» Begin at the beginning
» Het begin van een lange reis
» [DAG 1] Michelle begin avontuur

N

O

S

A

E

S

S

K

N

I

L

K

C

I

U

Q

S

T

H

G

I

L

T

O

P

S

F

F

A

T

S

S

T

I

D

E

R

C

Let the games begin!

Let the games begin!

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen