| | | Auteur | Bericht |
|---|
Tyrell Peak
Hoofd Spelmaker
PROFIELAantal berichten : 2155
Registratiedatum : 20-07-13
 | | ◊Onderwerp: Zegetocht District 1 HS3 | za okt 15, 2016 2:06 pm | |
|
De loco-burgemeester van District 1 spiekte nog even op zijn briefje – kon hij Solar’s achternaam goed uitspreken? Hij had geoefend! – en stapte toen naar voren, naar de microfoon.
‘Geachte burgers van ons mooie District! Helaas mogen we dit jaar wederom geen winnaar uit ons eigen district toejuichen, maar is de eer naar een dame uit District 4 gegaan.’ Uit de toon waarop hij sprak werd duidelijk dat hij teleurgesteld was in “zijn” district en weinig respect voelde voor Solar. Heel even zocht hij naar Jennifer Lockheart, om haar een blik toe te werpen die zoiets moest vertellen als “zorg maar dat je de volgende keer wél een winnaar mee naar huis neemt!”, ook al was het niet eerlijk om haar de schuld te geven.
‘Geeft u haar een bescheiden applaus: Solar Gbadamosi!’ En een bescheiden applaus was het zeker. Solar stapte naar voren en begon haar toespraak.
"Beste inwoners van District 1, bedankt dat jullie me hebben willen ontvangen. Ik voel me vereerd om hier te zijn, in een district wat zo belangrijk is voor de mensen in het Capitool, maar natuurlijk ook voor iedereen in de districten. En daarom voel ik me erg dankbaar dat ik in de Arena een tijd in het gezelschap van Natalia mogen verkeren, en de leegte die zij achterlaat bij mij, maar ook bij jullie, die haar immers langer kenden, is groot. James heb ik minder goed gekend, maar ik weet zeker dat zijn verlies ook hard zal zijn aangekomen. Nogmaals bedankt voor het ontvangst."
|
|  | | Jennifer Lockheart
District 1
PROFIELAantal berichten : 1466
Registratiedatum : 29-07-13
| | ◊Onderwerp: Re: Zegetocht District 1 HS3 | di okt 25, 2016 12:18 pm | |
| Jennifer voelde er weinig voor om aanwezig te zijn op het stadsplein vandaag. De zegetocht was van start gegaan en vandaag zou de winnares van dit jaar, Solar uit District 4, langskomen. Jennifer haar lippen persten zich op een chagrijnige wijze samen. Drie Spelen waren nu geweest en drie keer was ze terug gekeerd met twee dode tieners. Ze wist dat de ouders van deze tieners het haar kwalijk namen, het was immers haar taak om een winnaar mee naar huis te brengen. Voor haarzelf voelde het allang niet meer als "zorgen dat er een winnaar thuis kwam". Het was inmiddels meer een kwestie van "welke van de twee kan ik het beste redden". Ieder jaar werd het zwaarder, dat merkte ze zeker. Even kneep ze haar handen fijn. Ze had heel erg getwijfeld over of ze het nog een jaar wilde proberen, maar opgeven stond niet in haar woordenboek. Zwakte tonen stond sowieso niet in haar woordenboek en dus was ze toch gewoon aanwezig bij de Zegetour van Solar.
De Loco-burgemeester nam het woord en Jennifer keek onwillekeurig in het rond naar Brendon. Waar was hij? Ze had hem al een tijdje niet meer gezien of gesproken en daar baalde ze toch wel een beetje van. Een rode blos gleed over haar wangen. Ze had nooit gedacht dat ze ooit iets zou voelen voor een ander, maar bij Brendon was dat toch zeker wel het geval geweest. Jennifer keek op toen de Loco-burgemeester met nadruk uitsprak dat er een dame had gewonnen. Ze trok haar wenkbrauw op en vernauwde haar ogen toen naar een giftige blik toen de man haar een veelbetekenende blik toewierp. Wie dacht die vent wel niet dat hij was? Hij mocht zelf wel naar het Capitool reizen om het zelf eens te proberen. De kwal. Ze weerstond de neiging om de man een pinnige opmerking naar het hoofd te gooien en richtte zich in plaats daarvan op Solar. Hoewel die praatjesmaker net met klem had gezegd dat Solar een dame was, was Jennifer daar niet zo zeker van. Solar hield een kort praatje en sprak even over Natalia. Jennifer voelde een steek in haar hart en weerstond de neiging om de ouders van Natalia, welke ze nu al twee keer had teleurgesteld, een blik toe te werpen. James zou vermoedelijk ook gemist worden, maar minder dan Natalia. Hoe hij aan zijn einde was gekomen had hij echter niet verdient.
Jennifer sloot haar ogen en haalde even diep adem, waarna ze haar ogen weer opende. Haar ogen scanden het publiek. Er waren genoeg mensen op komen dagen (mede dankzij de vredesbewakers), maar niemand leek daar echt voor zijn plezier en interesse te staan. Jennifer had het gevoel dat er ook mensen waren gekomen om haar boos aan te kijken. Ze begreep het wel, maar alsnog vond ze het erg oneerlijk. Ze deed haar best, trainde de kinderen zo goed als het kon. Het was niet haar schuld als de ouders hun kinderen niet bij haar lieten trainen en vervolgens stierven in de arena, omdat ze niet genoeg hadden geleerd. Ze zuchtte nogmaals diep en wierp een blik in de rondte. Het zag er niet naar uit dat er nog veel van haar verwacht werd en dus stapte de vrouw langzaam achteruit. Bij de rand van het podium verdween ze stilletjes over de rand en beende ze met grote passen in de richting van haar trainingscentrum. Alleen daar had ze het gevoel dat ze nog iets nuttigs kon bijdragen.
OOC: Yay eindelijk weer eens een post! |
| | | | Avery Russo
District 1
PROFIELAantal berichten : 106
Registratiedatum : 02-10-16
KARAKTER
| | ◊Onderwerp: Re: Zegetocht District 1 HS3 | wo nov 02, 2016 5:16 pm | |
| Avery stond met haar armen over elkaar op het grote plein, waar de loco burgemeester een praatje hield over de winnares van Hongerspelen 3, Solar met de moeilijke achternaam, die vandaag een bezoek bracht aan district 1. Net als andere jaren, zou er vast een praatje volgen over hoe vreselijk ze het vond dat de tributen uit 1 dood waren. Hoewel het een aardig gebaar was, was het overduidelijk dat daar natuurlijk niets van waar was. Als een tribuut uit 1 het overleefd had, had Solar hier immers zelf niet meer gestaan. Onwillekeurig gleden Avery’s gedachten af naar de vorige twee zegetoeren die ze aanschouwd had. De eerste keer was ze alleen maar stikjaloers geweest op het meisje, dat niet alleen in het capitool was geweest, maar ook nog álle districten af mocht. Stel je voor, dat je met eigen ogen kon zien hoe district zeven eruit zag. Of district vier. Of twee!
Avery schrok op uit haar gedachten toen er een halfgemeend applaus klonk en Solar van het podium verdween. Kut. Ze had de hele speech van de winnares gemist omdat ze weer eens stond te dromen. Stom Avery, stom! Bij gebrek aan beter, besloot Avery dan maar een bemoedigende blik richting Jennifer te sturen. Hoewel ze teleurgesteld was dat Jennifer er niet in was geslaagd om haar oudste zus heelhuids thuis te brengen, besefte ze ook maar al te goed dat Natalia’s immuunsysteem haar in de steek had gelaten. En daar kon Jennifer ook niet zoveel aan veranderen. Ze was een goede trainster, Avery trainde vaak en graag bij haar.
De trainster zelf beende echter zo snel ze kon bij het podium vandaan. Jammer, want ze liet zichzelf zo wel kennen. Avery miste de woede, de kracht waarmee Jennifer na de eerste spelen had uitgeroepen dat ze er alles aan zou doen om te zorgen dat ze wel een winnaar mee naar huis kon nemen. Misschien moest ze maar eens met Jennifer gaan praten binnenkort.
Om haar heen begonnen mensen het plein te verlaten, met af en toe een kort knikje naar Avery’s ouders. Doordat de familie Russo tot twee keer toe een kind was verloren aan de Hongerspelen, waren ze onbedoeld – en ongewild – bijna beroemd in het district. Meer dan eens was Avery door mensen die ze nog nooit eerder gesproken had gecondoleerd met het overlijden van haar broer en zus. Avery leunde richting Clarisse. ‘Wat zei Solar eigenlijk? Ik lette niet op’.
|
| | | | Gesponsorde inhoud
| | ◊Onderwerp: Re: Zegetocht District 1 HS3 | | |
| |
| | | | |
Soortgelijke onderwerpen | |
|
| | Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |
