Training anew

◊Onderwerp: Training anew | do aug 18, 2016 3:16 pm

Ietwat vermoeid keek Jennifer uit over het trainingsveld dat ze zelf jaren geleden had ingericht. Hoewel ze toen vol goeie moed aan het trainen van de kinderen was begonnen betrapte ze zichzelf erop dat ze ieder jaar minder zin en motivatie had om het te doen. Al haar Tributen, zowel de getrainden als niet getrainden, waren allemaal overleden. Had wat ze hier deed dan wel zin? Jawel sprak ze haarzelf streng toe. Het heeft wel zin. Ieder beetje training kan het verschil maken tussen leven en dood. Ze perste haar lippen op elkaar. Op dit moment leken de trainingen vooral het verschil te maken tussen meteen worden gedood of het langer volhouden dan dat. Toch had het ook dit jaar niet veel uitgemaakt, al was James al vanaf het begin een verloren zaak geweest. Die jongen naar de Spelen sturen was gewoonweg gruwelijk geweest, nog meer dan iemand met gezond verstand erheen sturen. Dat de jongen dan vervolgens was gestorven doordat hij van het schip was gevallen deed dan ook nog eens extra zeer. Natalia had het beter gedaan, maar ook haar leven had Jenn niet kunnen redden, net als twee jaar eerder ze Hugo niet had kunnen redden. Ze vermoedde dat de familie Russo haar nu ontzettend haatte, bijna net zoveel als ze de Spelen zelf haatten en ze nam het hen absoluut niet kwalijk. Het was haar taak om de kids levend weer naar huis te krijgen en ze had geen van hun twee gekozen kinderen kunnen redden. Ze wist niet wat ze zou doen als ze de overige Russo-kinderen de komende jaren ook mee zou krijgen. Ze zou haar best doen ze te helpen. Als ze in ieder geval een van die kinderen kon redden zou haar dat hopelijk een beetje rust geven.

Voor nu stond Jennifer echter alweer voor de keuze; doorgaan met het begeleiden van de kinderen of stoppen en ze alleen trainen. Het zou zo veel makkelijker zijn om de taak van het begeleiden aan een ander over te dragen, maar aan de andere kant voelde het dan als opgeven en dat wilde ze ook weer niet. Ze was geen opgever, ze was een doorzetter. Als ze ergens haar tanden in zette dan liet ze niet meer los. Het was alleen erg jammer dat ze nu al zes tieners onder haar hoede had gehad en ze alle zes waren gestorven. Ze balde haar vuisten. Misschien moest ze per tiener een strakker trainingsschema opstellen zodat ze meer discipline en controle kregen over hun eigen lichaam. Ja, dat was een goed idee. Ze eerst een week proef laten draaien met alles en daarna een specialisatie kiezen met twee extra keuzes. Op die manier konden ze gerichter trainen. Jennifer knikte, meer tegen haarzelf dan tegen iemand andersm en liep toen resoluut naar het trainingsgebouw. Gelukkig had ze hier ook een klein kantoortje ingericht, want anders had ze eerst helemaal naar huis gemoeten om haar plan uit te voeren. Binnen een half uur had ze een mededeling op het prikbord zowel binnen in de trainingshal als buiten bij de voordeur neergehangen met daarop de mededeling van haar specifieke trainingsschema's. Leerlingen die al langer bij haar trainen en al wisten waar hun kwaliteiten lagen konden zich meteen bij haar melden, waarna ze een schema op zouden stellen.

Zodra dat allemaal was geregeld vloot Jennifer haar trainers naar binnen en droeg hen op de trainingszaal open te houden, ook wanneer zij er niet was. Op die manier kon iedereen doorgaan met trainen, ook op de momenten dat Jennifer afwezig was. Echt grote beslissingen moesten dan maar wachten, maar met een specifiek trainingsschema per persoon kon er weinig mis gaan. Er was weinig tegenspraak van haar trainers, waarna ze iedereen weg stuurde om aan het werk te gaan. Met een zucht zakte ze wat achterover in haar bureaustoel. En nu was het afwachten of deze manier van trainen ging helpen of niet. Ze herinnerde haarzelf er ook meteen aan dat ze niet meteen de komende Spelen al drastische veranderingen kon verwachten. Dit soort dingen hadden tijd nodig en daarvoor moest ze iets gebruiken wat ze niet had; geduld.

PROFIELAantal berichten : 21 Registratiedatum : 09-01-16

Het gebeurde vroeger nooit, maar de laatste tijd was het altijd zijn broer Nate die te laat klaar was om naar de training te vertrekken. Hij was constant bezig met zijn nieuwe vriendin waardoor ze amper nog dingen samen deden. Vroeger ging hij dat helemaal niet erg gevonden hebben, maar de laatste tijd was Nate veranderd waardoor het toffer was om tijd door te brengen met zijn tweelingbroer. Misschien was hij wel een beetje jaloers dat Nate een vriendin had en hij nog altijd alleen was, maar hij had vroeger eigenlijk nooit echt behoefte gehad aan een vriendin ondanks de vrouwelijke aandacht die hij kreeg. Hij wou niet zomaar om het even welk meisje, hij wou HET meisje. En ondanks dat beide persoonlijkheden enorm verschillend waren van elkaar had zijn broer misschien toch het meisje van zijn dromen gevonden, wat toch een stuk beter was dan de losse scharrels die hij ervoor vaak had.

Toen na een kwartier wachten Nate eindelijk klaar was, konden ze eindelijk vertrekken om hun eerste training te volgen sinds de terugkeer van Jennifer na de derde Spelen. Er kon terug deftiger getraind worden want tijdens de Hongerspelen moesten Nate en Neo hunzelf redden met houten wapens die tamelijk amateuristisch in elkaar geknutseld werden door de twee gebroeders. Nuja het is natuurlijk beter dan enkele weken helemaal niets doen, zo bleven ze tenminste nog een beetje in beweging.

De reis naar het trainingscentrum is alleszins geen pretje geweest voor Neo. Marlie, Marlie en nog eens Marlie, er kwam geen zin uit Nate zijn mond zonder dat die naam eruit floepte. Konden ze eens geen normaal gesprekken hebben tussen broers? Over hoe snel hun schaamhaar aan het groeien was of hoe groot de borsten moesten zijn van de leerkracht wiskunde? Dat noemen ze dan kalverliefde zeker? Als Nate niet meer terug het opschepperig type van vroeger wordt, mag de liefde iets minder pril worden. Misschien dat ze zich dan eens echt zullen gedragen als tweelingbroers.

Van ver zagen ze terug een briefje hangen op de deur, zou het trainingscentrum nog altijd niet geopend zijn? Er stond toch duidelijk op het vorig briefje dat het centrum uiterst vandaag terug zijn deuren ging openen! Toen ze dichter kwamen was duidelijk dat het centrum wel geopend was en dat het briefje een heel ander doel had. Blijkbaar ging er toch het een en ander veranderen tijdens de trainingen aangezien er beslist werd dat er geen algemene trainingen meer gingen plaatsvinden maar dat we specifiek getraind werden op hun specialiteiten. Het was dus niet omdat Neo het liefst werp -en steekwapens hanteerde, dat hij deze dus ook nog getraind kreeg? Hij brandde uit nieuwsgierigheid en ging samen met zijn broer zo snel mogelijk naar het kantoor van Jennifer om meer te weten te komen over de veranderingen die doorgevoerd gingen worden…

OOC: Melige intro + niet voor gevoelige lezers xD

Pssst Def. Het trainingscentrum is gewoon open als Jenn er niet is hoor Innocent

Dus ook dan kan er gewoon getraind worden :ch:

Je had me ooit eens het tegenovergestelde verteld op de chat als ik me niet vergis Innocent

◊Onderwerp: Re: Training anew | zo nov 06, 2016 1:42 am

Vanuit haar bureaustoel (een simpele houden stoel met een stoffen zitting en een veel te harde houten rug) kon Jennifer zo de trainingszaal in kijken. Ze had haar stoel en bureau zo geplaatst dat je, wanneer je naar binnen liep, recht tegenover haar zat. Dit zorgde ervoor dat mensen niet zo snel af gingen dwalen en had ook als voordeel dat Jennifer en de bezoeker meteen elkanders aandacht hadden. Een andere bijkomstigheid was dat ze zo de boel (voor een groot deel) kon overzien zonder uit haar kantoor (en “luie” stoel te komen). Eigenlijk moest ze wat leerlingen gaan trainen, maar aangezien ze vanaf vandaag met individuele schema’s aan de slag wilde was het beter om op haar kantoor te blijven. Hier kon ze dan iedereen ontvangen, samen een schema opstellen en dan konden ze aan de slag gaan. Zodra iedereen een eigen schema had kon ook Jennifer dan met leerlingen aan het werk. Het zou ook alleen maar storend zijn als ze steeds van de trainingszaal naar haar kantoor heen en weer moest iedere keer dat er iemand bij haar kwam voor een persoonlijk schema.

Tot nu toe waren er al een aantal mensen bij haar geweest bij een schema, maar nog niet heel veel. Jennifer vermoedde dat het wel een paar dagen kon duren voordat ze iedereen had gehad, omdat niet iedereen op dezelfde dag of iedere dag op het centrum was. Haar ogen gleden door de openstaande deur de trainingszaal in. Hoewel ze recht tegenover de deur zat, en dus een deel van de zaal kon zien, kon ze niet de gehele zaal zien. Af en toe kwam er iemand voor de deur langs lopen; sommigen zwaaiden, anderen waren te veel gefocust op wat ze aan het doen waren of gingen doen om haar op te merken. Een glimlach verscheen op haar lippen op het moment dat ze de Norose tweeling in het oog kreeg. De jongens hadden veel bij haar getraind, maar ze had ook gehoord dat de jongens niet langs waren gekomen in de tijd dat Jennifer niet op het centrum was geweest. Wellicht wilden ze alleen met haar werken? Of ze hadden niet geweten dat de boel wel gewoon open was. Dat, of haar trainers hadden er gewoon in gefaald de boel draaiende te houden op het moment dat zij er niet was. Als dat het geval was, dan moest ze echt even een hartig woordje met hen spreken. Voor nu zwaaide ze even naar de tweeling, welke duidelijk op weg leken naar haar kantoor. Hopelijk kwamen ze bij haar om een schema op te stellen.

OOC: Defje, de volgende keer mag je best verdergaan met je post? Tot aan mijn deur bijvoorbeeld? Innocent

Nu houdt je post zomaar op en was het wat lastig voor mij om te reageren

Post 24# 21.196 / 50.000

PROFIEL KARAKTER

» [DAG 1] Training
» [DAG 2] Training
» [DAG 3] Training
» [Dag 1] Training
» [Dag 2] Training

N

O

S

A

E

S

S

K

N

I

L

K

C

I

U

Q

S

T

H

G

I

L

T

O

P

S

F

F

A

T

S

S

T

I

D

E

R

C

Training anew

Training anew

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen