Het was de eerste ochtend na de Boete van de vierde Spelen. Het was de ochtend na de Boete waarbij Matt zowaar op het podium had gestaan met een spartelende Avery in zijn armen. Het was de ochtend na de Boete waarbij hij zich de woede van aardig wat mensen op de hals had gehaald. Hij wist dat er aardig wat mensen waren die het hem kwalijk namen dat hij Avery tegen had gehouden en haar tegen wil en dank naar het podium had gebracht. Matt had het echter gedaan om te voorkomen dat de Vredesbewakers het meisje op hardhandige wijze naar het podium zouden slepen. Nee dan was zijn manier beter geweest. Voor Avery minder pijnlijk dan wanneer de witpakken het hadden gedaan, al had het meisje hem wel wat meer blauwe plekken bezorgd dan hij in eerste instantie had verwacht. Even glimlachte hij toen hij terug dacht aan het spartelende meisje dat hij met één arm vast had kunnen houden, maar wat zich ondanks dat met hand en tand had verzet. De dingen die hij naar zijn hoofd geslingerd had gekregen waren vreemd geweest en hij wist niet wat hij ermee moest. “Roze Steen”? “Dromedarisscheetverzamelaar”? Wat was in hemelsnaam een dromedaris? En waarom had ze hem een roze steen genoemd? De jongeman hoopte dat hij ooit nog eens de kans zou krijgen het haar te vragen.
Vandaag was het echter tijd om zich ergens anders op te richten. Jennifer was gisteren na de Boete en het afscheid nemen van familieleden meteen met Lucca en Avery vertrokken naar het Capitool. Uiteraard was ze niet weg gegaan zonder hem nog de laatste instructies te geven; houd het trainingscentrum open, blijf de tieners trainen, houd je aan de persoonlijke trainingsschema’s. Een duidelijke boodschap en eentje die Matt zeker ging uitvoeren. Hij zou de tieners in het centrum blijven trainen totdat ze allemaal goed getraind vechtmachines waren die gegarandeerd zouden winnen in de Spelen. Maar dan moesten die tieners zich daar wel voor de volle honderd procent voor geven natuurlijk. Matt was in ieder geval van plan er wel helemaal voor te gaan en dus was hij op tijd aanwezig bij het trainingscentrum om het gebouw te openen.
Om kwart voor acht opende Amathist de deuren van het trainingscentrum. De eerste trainingen zouden pas om acht uur beginnen, maar de jongeman was graag op tijd. Zijn sporttas stopte hij in zijn persoonlijke kluisje, waarna hij begon met warmlopen rond het trainingsveld buiten. Rond acht uur verschenen de eerste tieners, welke hij meteen bij zich riep. ‘Ja jongens, komt u maar! Inlopen rondom het veld! Volg mij maar!’ Hij gebaarde dat iedereen hem moest volgen, waarna hij verder ging met het rennen van rondjes rondom het veld. Na een stuk of tien rondjes ging de groep over op rek- en strekoefeneningen. ‘Zorg dat je spieren goed los en warm zijn voor je begint met de balansoefeningen op de balk,’ instrueerde Matt, waarna hij in zijn handen klapte en de eersten over de route met verschillende evenwichtsbalken stuurde. ‘Zorg dat je snel bent, maar ook in balans blijft! Let op je ademhaling en kijk niet naar beneden! Vertrouw erop dat je voeten de balk zullen vinden. Houd je ogen op je doel, kijk waar je heen wilt. Kijk vooruit!’ Zijn ogen volgden de verschillende tieners die over de balken liepen of renden. De mensen die vielen kregen een uitbrander, zij die het einde haalden een compliment. ‘Goed, als je deze route tien keer hebt gedaan begin je met de stormbaan! Ook hier, houd je ogen gericht op je doel! Kijk vooruit!’
OOC: Zoals de titel al zegt "There aint no rest for the wicked"! Training open voor alle tieners die volgend jaar ook nog kans maken om getrokken te worden voor de Boete!
Post 44# 38.638 / 50.000
