Was het raar dat Madelynn best wel nerveus was voor de scores van de privésessies? Ze wist prima dat de cijfers niet per se iets hoefden te zeggen over de uitslag. Ze had zelf immers gewonnen, terwijl ze maar een zeven had gehaald. En dat was verre van het hoogste cijfer dat jaar. Dus zelfs al haalde Nino een vier en Royalty een twee, het zei niets. Dat probeerde Madelynn zich tenminste voor te houden. Helaas was Apolinar niet zo optimistisch, en hij was behoorlijk gebrand op hoge scores.

Met zijn dure, net iets te strakke pak nam Apolientje plaats op de bank. Hij had een glaasje alcohol in de hand, en gebaarde de Tributen ook plaats te nemen. Het zou nu ook niet lang meer duren. Madelynn liep onderwijl met een glas appelsap door de kamer te ijsberen. Pas toen het volkslied klonk en Nike in beeld kwam, bleef Madelynn stilstaan. Haar blik focuste op het scherm, en het begon zoals altijd bij District 1.
En daar was ook  wel meteen het dieptepunt. Madelynn keek een beetje honend, zich afvragend hoe iemand zo weinig moeite kon doen bij de privésessie. Ze ging er alleszins vanuit dat Avery wel degelijk iets van een talent bezat, maar dat ze gewoon had geweigerd dit te laten zien. Zoals ze had geweigerd vrijwillig mee te gaan naar het Capitool. En op zich kon Madelynn het haar niet kwalijk nemen. Ergens had ze er ook wel respect voor, maar ze wist niet of dit het juiste moment hiervoor was. Maar aan de andere kant… zij had de Hongerspelen dan wel gewonnen, maar nu kwam ze hier elk jaar als een goed getrainde puppy terug om voor het Capitool te werken. Go, Madelynn.
Bij Apolinar was echter geen greintje respect te bespeuren. Hij lachte hardop, en hoewel de vijf van de jongen het niet bepaald beter maakte, zou niets zou die één nog kunnen tippen. Zijn humeur was hierdoor wel een beetje verbeterd, maar het irriteerde Madelynn enkel. Wat als Royalty ook zo’n cijfer zou krijgen? Al vond ze het wel leuk om Jennifers reactie in te beelden. Die zou hier vast niet blij mee zijn.

Bij District 2 waren de cijfers nogal uiteenlopend, terwijl District 3 en 4 juist bij elkaar lagen. En die hadden goede cijfers ook. Van Kasa had Madelynn ook niet anders verwacht. Ze was immers het zusje van Nakoma. Dat zorgde ervoor dat Lynn sowieso al een zwak voor haar had, en haar de winst gunde. Maar ze had op het moment niet de mogelijkheid het Kasa echt te gunnen, want ze moest het Royalty en Nino gunnen. En natuurlijk deed ze dat ook, maar ze moest ook echt voor hen zijn. En dat was nog wel eens lastig. Zeker omdat ze ook met Kasa gesproken had.
Na twee trainingsdagen had Madelynn de moed bij elkaar geraapt om Kasa aan te spreken. Ze had al eerder gezien dat het meisje haar wel een beetje bestudeerd had, maar verder was er toen geen contact geweest. Maar Madelynn wist natuurlijk dat ze deze kans nu had, en wellicht nooit meer (ze hoopte alleszins van niet voor de Locklears), dus ze was er maar gewoon voor gegaan. Wat had ze ook te verliezen? En het was best heftig geweest om met Kasa te praten. Het ging ook niet geheel soepel, maar het was niet vijandig geweest. Gewoon… ongemakkelijk. Maar zeker naderhand was het toch best wel fijn geweest, in ieder geval voor Madelynn.

District 5 had het behoorlijk goed gedaan, maar dat had Madelynn ergens ook wel verwacht. Vooral Marco zag er toch wel indrukwekkend uit, en ze was wel benieuwd naar zijn vaardigheden. Gezien zijn cijfer verwachtte ze nu toch wel veel van hem. Bij District 6 had Madelynn niet dermate hoge verwachtingen gehad, maar het meisje wist toch te verrassen met een acht. Dat was dus hoger dan Madelynn had gehad, en dat was best zuur. Ze snapte niet hoe het zusje van Janaea dat voor elkaar had gekregen, al was het natuurlijk wel zo dat die ook vierde was geworden. Dus wie weet.
Toen was het dan eindelijk de beurt aan District 7, en Madelynn deed een verwoede poging om haar nervositeit weg te slikken. Als eerste was het de beurt aan Royalty, en vanuit haar ooghoeken hield ze het meisje in de gaten. Dat Royalty een zes had, was een enorme opluchting voor Madelynn en ze was er best wel blij. Dat gold overduidelijk niet voor Apolinar, die toch wel echt iets meer had verwacht. Ook van Nino, die een zeven had gehaald. Of vooral van Nino, waarschijnlijk. Een zeven was voor de nieuwe Begeleider waarschijnlijk een enorme tegenvaller. Maar Madelynn was opgelucht, en ze glimlachte zwakjes naar haar Tributen, terwijl ze vanuit haar ooghoeken het scherm in de gaten hield. “Zijn jullie tevreden?”, vroeg ze vriendelijk.

OOC: in overleg met Soof, Def en Dion.
TL;DR
- Madelynn is nerveus want cijfers.
- Madelynn heeft contact gehad met Kasa
- Ze kijken scores t/m D7