Hoog in een boom zat een meisje, haar knieën opgetrokken en haar rug leunend tegen de stam van de boom. Haar blik was gericht op de oneindige velden van district 11. De zomertarwe was weer gezaaid, dus je kon op dit moment nog erg ver kijken. Over een half jaar zou het koren haar zicht weer blokkeren. Toch zag Leilah weinig van haar omgeven. Voor haar ogen speelden zich de gebeurtenissen van de afgelopen anderhalf week. Er was haast geen ontkomen aan. Niet alleen toonde de kleine, aftandse tv die ze hadden alleen maar beelden van bloed en verderf, er stonden ook enorme schermen in de dorpen. Dat was allemaal al erg genoeg, maar dat kon je nog ontwijken. De mensen echter.. De mensen praten. Ze spraken over de tributen, hun tactieken, hun hoop op overwinning en over wie ze de winst gunden toen er geen Tributen meer over waren van District 11. Leilah vond het walgelijk. Ze deden precies wat het Capitool verwachtte. Dit was gewoon een walgelijk machtsspelletje om hun bang te maken, om hun onder de duim te houden. En het ergst was dat het werkte..
Ze was bang. Leilah kon er niks anders van maken. Ze vreesde voor haar leven, ze vreesde voor het leven van haar broers en zussen. Iedereen zat in de gevaren zone, letterlijk iedereen! Ivone was nu nog veilig, maar ook zij zou spoedig 12 jaar worden. Alleen haar oudste broers zouden een kans maken. Zij konden vechten, dit hadden ze ook gedaan tijdens de donkere dagen. Waarom hadden ze dan ook zo'n groot gezin? Naja, eerlijk was eerlijk, iedereen in District 11 had een groot gezin. Zo was het nu eenmaal. Hoe groter het gezin, hoe meer mensen er waren om geld te verdienen. Leilah zuchtte en streek haar donkere haren achter haar oor. Ze trok even aan de cap van haar pet. Die had ze vorige week van haar vader gekregen, hij was nog zo goed als nieuw. Leilah kreeg niet vaak nieuwe spullen, dus ze was extreem blij met het cadeau. Haar blik ging weer naar de horizon, waar de zon begon te zakken. De Spelen waren voorbij, wat betekende dat ze nog een jaartje veilig was. Nog één jaar, dan pas mocht ze zich pas weer zorgen gaan maken.
OOC;; Niet echt een nuttige post, moest er enorm inkomen. Maar, gepost, yay!
