Vandaag zou de zegetocht van de winnares uit District 4 door District 3 reizen. Hoewel Toby in eerste instantie van plan was geweest om niet te gaan, hadden hij en Aron niet veel beters te doen gehad, waardoor ze alsnog in de buurt van het plein waren geëindigd. Ze waren echter niet op het plein zelf, maar bevonden zich op de rand van het dak van één van de hoge gebouwen die om het plein heen stonden. Vanaf hier hadden ze een prima uitzicht op het plein en alles wat er verder beneden gebeurde. Ze moesten echter wel opletten dat de Vredesbewakers hen niet in het oog kregen, want ze mochten hier helemaal niet zijn. De daken waren verboden gebied voor iedereen die geen geldige reden had om daar te zijn. Niet dat de Blitz tweeling zich daar veel van aan trok. Al sinds de dood van Flaire, nu bijna twee jaar geleden, hadden ze zich nog meer afgezet tegen de heersende orde. Met de komst van de zegetocht drong het steeds meer tot Toby door dat binnenkort ook alweer de volgende Boete gehouden zou worden voor alweer de Vierde Spelen. ‘Het is gewoon al bijna twee jaar geleden dat Flaire voor de Spelen werd gekozen,’ sprak de jongen op bittere toon tegen zijn tweelingbroer, welke zwijgend knikte.
Onder hen begon het schijnheilige feest met een woord van Ada Kis, waarna de winnares van dit jaar, Solar, mocht spreken. Toby leunde wat naar voren om beter over de rand van het dak te kunnen kijken naar de massa beneden en om de woorden van Solar op te kunnen vangen. Wat het meisje zei was kort en betekende voor Toby nog minder dan niks. Wat wist zij er nou van, het gemis van iemand die was overleden in de Spelen. Zij leefde ten minste nog! Woede maakte zich van hem meester en voor hij het goed en wel in de gaten had, had hij een losse steen van het kiezeldak gepakt en smeet hij deze in de richting van het podium en Solar. Natuurlijk zou deze actie niet onopgemerkt blijven en Toby bleef dan ook niet staan om te zien of hij Solar (of iemand anders) ook daadwerkelijk had geraakt. ‘Kom we gaan,’ sprak hij resoluut tegen zijn tweeling, waarna hij zich met snelle passen naar de andere kant van het dak begaf en het daaraan grenzende dak van het volgende gebouw op liep. Even wierp hij een blik over zijn schouder om te zien of Aron hem wel volgde, terwijl hij in de verte beneden op het plein al verscheidene mensen hoorde roepen. Zijn steen had in ieder geval wat ophef veroorzaakt. Nu was het zaak om niet betrapt te worden.
Snel klom de tweeling over een stel daken en lieten ze zich een paar straten verderop in een steegje op de grond zakken. Via een paar achteraf gelegen weggetjes maakten de twee zich zo snel mogelijk uit de voeten, want het laatste wat ze wilden was nu betrapt worden door de Vredesbewakers. Als de broertjes van Flaire hadden ze al een aardig slechte reputatie op weten te bouwen, maar ze waren niet van plan zich te laten pakken. Hun strijd tegen het Capitool en de hypocrieten in het District zou hoe dan ook worden voortgezet. Het kon hen daarbij niet schelen hoeveel mensen daarbij gewond raakten. Die mensen gaven niet om Toby en zijn broertje en dus gaven zij ook niet om hen.
OOC: Godmode Aron met toestemming <3
Post 12# 10.019 / 50.000
