Madelynn Bristow
District 7
PROFIELAantal berichten : 466
Registratiedatum : 28-07-13
 | | ◊Onderwerp: Zegetocht District 7 HS3 | zo okt 16, 2016 10:01 pm | |
| Sinds de Hongerspelen in het leven waren geroepen, leek het alsof de jaren letterlijk voorbij vlogen. Madelynn vond het echt onbegrijpelijk dat het alweer een half jaar geleden was dat Solar de derde Hongerspelen gewonnen had en ze nu samen met de Burgemeester van District 7 en wat andere mensen stond te wachten op Solars aankomst hier. Een van die mensen was de nieuwe Begeleider van District 7, Apolinar Stonewall. Madelynn wist nog steeds niet goed wat ze van die man moest vinden. Sowieso was ze nog boos omdat Dyson gestopt was. Ze voelde zich echt in de steek gelaten, en nu zat ze opgescheept met een mislukte zanger uit het Capitool die wat haar betreft iets te vriendelijk was. Dat ze twintig jaar in leeftijd scheelden, leek hem daarbij niets uit te maken. Madelynn had echter al snel duidelijk gemaakt niet gediend te zijn van dergelijke avances. Een beetje dreigend met bijlen zwaaien had daar zeker bij geholpen.
Op het hele Begeleider-gedoe na, ging het best wel goed met Madelynn. Ze verwelkomde Solar dan ook hartelijk, oprecht blij om zhaar weer te zien. Hopelijk zouden ze nog even privé met elkaar kunnen praten. Lynn wilde Solar graag beter leren kennen. De Winnaar uit Vier werd echter meteen begeleid naar het plein van District 7, dat goed gevuld was. Het was er echter veel te druk naar Madelynns mening, en ze was in dat opzicht blij dat ze een uitzondering vormde, waardoor ze samen met Solar en Apolinar plaats mocht nemen op het podium. Burgemeester Wilson stapte meteen naar voren om een praatje te houden om vervolgens Solar aan te kondigen. Madelynn klapte, terwijl ze de menigte in zich opnam. Haar blik vestigde zich onbedoeld op de nabestaanden van de gevallen Tributen, en ze moest al snel wegkijken om te voorkomen dat ze emotioneel zou worden. Gelukkig begon Solar te spreken en was de meeste aandacht daarop gericht.
"Inwoners van District 7, wat hebben jullie toch een prachtige natuur hier. Ik begrijp nu ook beter waarom jullie Tributen altijd zo sterk en vaardig zijn geweest. Helaas mocht het voor Logan en Oliver niet baten, maar ik weet zeker dat zij alles hebben gegeven wat ze hadden, en dat hun dood niet voor niets is geweest. Ik bedank jullie voor jullie komst."
Madelynn had de woorden gehoord, maar amper geregistreerd. Ze klapte echter alsof ze het meende, en eigenlijk meende ze het ook. Het feit dat Solar hier zo stond was op zich al applaus waard, en niet omdat ze de Hongerspelen had overleefd. De periode erna had Madelynn veel zwaarder gevonden en Solar leek er zo veel beter mee om te gaan dan zij had gedaan. Madelynn hoopte dat dit inderdaad het geval was. Dat gunde ze Solar van harte.
|
|
