[Dag 1] Watching the games and looking for a sponsor

PROFIELAantal berichten : 1466 Registratiedatum : 29-07-13

Ze zou het niet zo snel toegeven, maar Jennifer was nerveus. Niet het soort nerveus wanneer ze te laat dreigde te komen, maar het nerveus voor wanneer je vreesde voor het leven van een ander. Hoewel Jenn zich had voorgenomen dat ze niet zou gaan geven om haar twee tributen, was er diep van binnen toch iets gaan bloeien. Misschien was het wel het feit dat Lana zo'n prachtige dame in de dop was, of het feit dat Hugo nog maar zo jong was. Dat, of ze wilde gewoon ontzettend graag winnen. Haar ogen gleden van het beeldscherm, naar de begeleiders om haar heen. De vrouw bevond zich in een grote ruimte die nog het meeste weg had van een hele luxe lounge. Gemakkelijke stoelen, banken en bijzettafeltjes stonden verspreid in de ruimte en werden in beslag genomen door de begeleiders van de verschillende Districten, belangrijke sponsoren en uiteraard ook de hoofdsponsor. Aan de muren van de ruimte hingen verschillende TV's waarop wisselende beelden van de arena werden getoond. Op dit moment was er een enorme hoorn te zien, gevuld met wapens waar Jennifer haar hart sneller van gingen staan. Zwaarden, messen, maar ook een zeis kwamen in beeld en even wenste de vrouw dat die zeis van haar was. Het was werkelijk waar een pracht exemplaar. "Helaas" stond zij niet in de arena, maar was het vandaag aan Lana en Hugo om de eer van District één te verdedigen. Jennifer wist nog niet precies wat er zou gaan gebeuren, maar het was al wel duidelijk dat één van beide het er niet levend vanaf zou brengen.

Een stem op TV begon met aftellen en het geroezemoes in de zaal stierf weg. Iedereen keek gebiologeerd naar het beeldscherm, waarop nu één voor één de tributen werden getoond die door metalen buizen naar boven de grond werden gebracht. De vierentwintig kinderen stonden in een cirkel op gelijke afstand van elkaar en het midden, alleen met hun neus naar de buit gericht. Jennifer keek toe hoe de vierentwintig gekozen kinderen daar stonden terwijl er langzaam werd afgeteld van zestig naar nul. Lana en Hugo kwamen even in beeld en de vrouw versmalde haar blik. Beter verprutsten die twee het niet meteen vanaf het begin. Jennifer had nog lang geen zin om terug te keren naar District één. Het Capitool beviel haar wel, zeker alle luxe om haar heen. Toegegeven, District één van ook best luxe, maar vergeleken met het Capitool stelde zelfs Jennifer haar huis weinig tot niks voor. De stem op TV was bijna klaar met aftellen, maar nog voor de nul was bereikt, waren de eerste tributen er al vandoor. Hé! Was dat niet vals spelen!? Jennifer liet haar adem sissend tussen haar tanden ontsnappen. Waarom deed niemand hier iets tegen? Wat had aftellen voor nut als iedereen er toch veel eerder vandoor ging? Enfin, er kon nu niks meer tegen gedaan worden, alle tributen waren nu aan het rennen en sommigen hadden zelfs de hoorn al bereikt.

Langzaam deed Jennifer een paar passen dichter bij het scherm terwijl de strijd bij de hoorn los barstte. De meeste tributen leken meteen voor het hazenpad te kiezen, maar er waren ook tributen die de strijd aan gingen. Jennifer zag hoe een gespierde jongen voor de zeis ging en er een meisje mee te lijf ging. Ze kon een kleine glimlach niet onderdrukken en vond het jammer dat de jongen niet Hugo was en dus ook niet uit haar District kwam. Ze zou trots zijn geweest. Nu baalde ze echter, want nergens was een teken van Lana of Hugo te zien. Waar hingen die twee uit? Toen was Hugo opeens in beeld. De jongen was naar voren gerend zodra het kon, maar was niet naar de hoorn zelf gerend, nee. Hij was een aantal meters naar links gerend en probeerde een rugzak van de grond te graaien, maar boog af toen er iemand op hem af kwam rennen met een zwaard. Vervolgens had hij zich omgedraaid en nu was te zien hoe hij zo hard mogelijk weg rende bij de hoorn, in de richting van iets wat verdacht veel leek op een haven. Onderweg bleef hij echter wel even staan. Wat was die jongen toch van plan? Hij boog voorover en trok aan iets dat in de grond stak. Heel even was Jennifer bang dat Hugo vermoord zou worden door de persoon met het zwaard, maar die had zich op iemand anders gestort. Hugo had inmiddels datgene wat er ook in de grond zat los gekregen en zette het weer op een lopen. De vrouw schudde haar hoofd en ging vervolgens op zoek op de verschillende TV's naar haar andere tribuut, namelijk Lana. Ze zag het meisje nergens, niet tussen de strijdende tributen en niet tussen die op de vlucht. Waar hing dat kind uit?

Haar ogen gingen terug naar het grote gevecht bij de hoorn, waar de jongen met de zeis domineerde. Echt, waarom zat hij niet in haar District? Aan zo'n tribuut had je ten minste iets! Ze gluurde even zuur naar de begeleider van District zes, waar de jongen toe behoorde. Hij was vast heel trots. Even snoof de vrouw en keek toen weer naar het scherm. De strijd leek gestreden, de kleine jongen die bij de jongen met de zeis was geweest was overleden doordat hij op een taart had geschoten waar wapens in bleken te zitten. Even trok de vrouw haar wenkbrauw op. Hè, wat? Wat deed een taart in hemelsnaam in een dodelijke arena? Toegeven, de taart bleek dus ook dodelijk te zijn, maar toch! Was een taart niet veel te.. feestelijk? Aan de andere kant, de Spelen waren een feest, en bij een feest hoor de taart dus- Ugh, ze dwaalde te veel af! Haar ogen schoten weer naar de TV, waarop enkele overleggende tributen te zien. Goed, genoeg TV gekeken, het was tijd dat ze op zoek ging naar sponsoren. Hugo had alleen een werpster bij zich en Lana was zo onzichtbaar als maar zijn kon met waarschijnlijk helemaal niks in haar bezit. De vrouw liep een eindje bij de drukte vandaan en liep naar een telefoon die op een tafeltje stond. Ze pakte de draadloze telefoon op, ging naast het tafeltje op een stoel zitten en toetste een nummer in. Met het toestel aan haar oor sloeg ze haar benen over elkaar en luisterde naar de wachttoon.

OOC:
- Hugo werd dus door een nog onbekende tribuut bedreigd met een zwaard
- Hugo heeft een werpster weten te bemachtigen
- Hugo is op weg naar de haven
- Niet interessant voor jullie, maar wel voor de rest; Jennifer belt naar Brendan voor sponsoring.
December post-NaNo 26#; +1.068 (13.795/50.000)

PROFIELAantal berichten : 121 Registratiedatum : 26-10-13

Het was chaos bij de hoorn des overvloeds in de arena. Toen de eerste tribuut voortijdig zijn platform verliet volgden de anderen snel. Hadden ze dan ook echt verwacht dat de kinderen rustig zouden blijven staan om hun dood af te wachten? Het had nog lang geduurd voordat het meisje uit district twaalf als eerste de moed verzameld had om van een paar seconden voorsprong te genieten. Natuurlijk focuste de camera gelijk op haar en was er geen spoor te bekennen van zijn eigen tributen. Dit was voor alsnog een goed teken. Als het vals spelen van een tenger twaalfjarig meisje het hoogtepunt was om de camera op gericht te houden, dan waren Lana en Hugo nog niet in een levensbedreigend gevecht verwikkeld. Tributen uit andere districten helaas ook nog niet, maar dat terzijde. Hoe onnodig hij de spelen ook vond, hij kon toch niet wachten om wat actie op zijn televisiescherm te zien. Allereerst was er in zijn deel van de stad op het moment weinig te beleven en was een beetje entertainment niet verkeerd, bovendien, hoe meer kinderen vandaag sneuvelden, hoe meer kans zijn district maakte.

Brendan nam net een slok uit zijn glas rode wijn toen het geweld begon. Een blonde jongen trof een nog blonder meisje met een zeis. Deze kinderen gingen er hard tegenaan. Geen genade. Hij had zojuist de eerste moord in de eerste hongerspelen ooit gezien, in zijn eerste jaar als burgemeester. Het was afzichtelijk. Als deze kinderen zulke vechtertjes waren kon het Capitool ze toch gewoon inhuren om voor hen te vechten als dat nodig was? Ach ja, het gaf iedereen iets om naar te kijken. In principe zat hij hier wel prima op zijn sofa in de woonkamer, met de verwarming aan en een glas wijn in zijn hand. Het levenloze lichaam op de grond was ook niet Lana of Hugo. So far so good. Hij was trots op ze en hoopte snel te zien te krijgen hoe zij eraan toe waren.

Hij hoefde er niet lang op te wachten. Hugo was op weg naar een mysterieuze rugzak, maar werd van zijn missie weggejaagd door een persoon met een zwaard. Het leek hem niet al te veel moeite te kosten, want op zijn weg zo ver mogelijk bij het zwaard vandaan had de jongen tijd genoeg om wat rek en strek oefeningen te doen. Of mogelijk had hij gewoon iets zien liggen op de grond, maar in dat geval was het waarschijnlijk niet de moeite waard, want het was met geen mogelijkheid te zien op de camera, die al snel op een ander gevecht focuste.

Langzaam maar zeker werd Brendan's aandacht opgeslurpt door de televisie. Van Hugo en Lana was verder nog niks te zien geweest, het betekende in ieder geval dat ze niet dood waren, maar ook niet ontzettend gelukkig met het bemachtigen van nuttige voorwerpen. Hij wilde dat hij iets voor de twee kon doen. Op dat moment werd zijn aandacht verstoord door een rinkelende telefoon. Verbaasd nam hij op, je zou verwachten dat iedereen te druk bezig was met zijn televisiescherm om aan hem te denken.
'Brendan Mirakovic,' beantwoorde hij het gerinkel erg zakelijk.

OOC: Is het zomer of winter in de districten?
Also, Brendan is gewoon in district 1, maar ik heb toestemming om hier op Jenn's post te reageren.

Edit Cecilia: Zomer =) In de winter is de zegetoer.

PROFIELAantal berichten : 1466 Registratiedatum : 29-07-13

Ongeduldig tikte Jennifer met haar lange nagels op het tafelblad van het kleine tafeltje waar ze naast zat. De telefoon ging één keer over en de vrouw irriteerde zich nu al aan het feit dat Brendan niet op nam. Waar hing die vent uit? Hij zat toch zeker wel te kijken naar de Spelen? Of was dat soms de reden dat hij niet op nam? Haar ogen gleden naar één van de beeldschermen in de ruimte, waarna ze opeens rechtop ging zitten. De telefoon, welke nu voor de tweede keer over ging, vergat ze even toen ze op het beeld Lana zag rennen. Het meisje leek ongedeerd, maar leek ook in het bezit te zijn werkelijk helemaal niks. Wat had dat kind gedaan? Was ze er bij de Hoorn soms meteen vandoor gegaan? Op zich een noemenswaardig besluit, alleen irriteerde het Jennifer dat het meisje nu dos nog meer baat had bij een sponsoring van iets nuttigs dan Hugo. Hugo was ten minste nog in het bezit van een werpster, ook al was het er maar één. Jennifer bleef naar het beeld staren, waarop Lana als een ware kip zonder kop door de wildernis leek te rennen. Nou ja, wildernis, Lana rende over een oude straat noordwaarts zonder ook maar op of om te kijken. Dacht ze soms op deze manier aan de arena te kunnen ontsnappen? Door gewoon maar naar het noorden te rennen?

Plotseling klonk er een stem in Jennifer haar oor. De vrouw keek even verward in het rond, totaal vergeten dat ze nog altijd een telefoon tegen haar oor had. De vrouw herstelde zich echter snel en sprak: 'Hallo Brendan, met Jennifer. Jennifer Lockheart. Ik hoop dat ik niet stoor?' Natuurlijk stoorde ze hem, hij was vast naar de Spelen aan het kijken. Als dat zo was dan wist hij vast ook wel waarvoor ze nu, op dit moment, belde. Op het beeldscherm waren weer verschillende tributen te zien, waaronder een tweetal dat nu bij de hoorn was en op de doder van de jongen met de zeis af stapten. Ze vroegen om een bondgenootschap en Jennifer keek even niet begrijpend naar de tv. Een bondgenootschap? Serieus? Ze richtte haar aandacht weer op haar telefoongesprek met Brendan. 'Ik neem aan dat je wel weet waarvoor ik bel?' vroeg ze met een poeslieve stem en haar mooiste glimlach, ook al kon Brendan die dan niet zien via de telefoon. Haar ogen zagen weer Lana op het beeld rennen. Het meisje had een gebied betreden dat er alles behalve veilig uit zag. 'Hugo en Lana kunnen wel wat hulp gebruiken,' reageerde ze met nog een snelle blik op het beeld. En District 1 ook wel, voegde ze er in haar hoofd aan toe.

OOC:
- Lana is heelhuids bij de hoorn vandaan gekomen
- Lana heeft geen wapens of andere nuttige dingen weten te bemachtigen
- Lana is net aangekomen bij de bobytrap area

PROFIELAantal berichten : 121 Registratiedatum : 26-10-13

Brendan hoorde de stem van de beeldschone begeleidster van zijn district in zijn oor. Ze vroeg of ze stoorde. Nu? Net nu de spelen begonnen waren, in de hitte van de strijd, net nu het eerste teken van leven van ZIJN tributen op het beeldscherm te zien was? Elk ander had enorm gestoord ja, maar voor een mooie vrouw maakte hij graag even tijd. Hij ging rechtop zitten en luisterde naar wat Jennifer te zeggen had. 'Ik neem aan dat je wel weet waarom ik bel?' Ehm. Nee... Maar hij vond het snel genoeg uit; het ging over de spelen. Maar natuurlijk, hij had met deze timing ook eigenlijk wel kunnen verwachten dat het werk zou zijn en geen uitnodiging voor een lunch-afspraak. Als trainer was zij nog een stuk fanatieker over de spelen dan hij en ook zeer gebaat bij de overwinning van Lana of Hugo.

Nadat de vrouw de reden van haar telefoontje uitgelegd had en had Brendan een paar minuten tijd gevuld met tijd vullen om tegelijkertijd na te denken over een nuttige, maar originele sponsoring voor zijn tributen. Hij wachtte op een teken van leven van de andere kant van de lijn, of een teken dat Jenn nog naar hem luisterde in ieder geval, maar de lijn was dood.

Het eerste gevoel dat de stilte aan de andere kant van de lijn bij de burgemeester opriep was onrust. Ging alles wel goed met haar, wat was er gebeurd? Even later kwam hij bij zinnen en realiseerde zich dat de telefoonlijn er waarschijnlijk gewoon uitlag. Jennifer was een sterke vrouw die, mocht er wat aan de hand zijn, wel voor zichzelf op kon komen. Erg sexy eigenschap. Het netwerk daarentegen was door de vele televisies die op het moment aanstonden waarschijnlijk gewoon overbelast geraakt. Helaas, aan hem had niemand voorlopig iets. Jennifer niet, maar vooral Lana en Hugo niet. De arme stakkers.

OOC: not sure of een telefoonstoring mogelijk is? Maar ik moest ~~mijn~~ Brendan's afwezigheid somehow oplossen Wink

Ik maak bij dag 3 wel een korte post zodat we het telefoongesprek/de sponsoring opnieuw kunen proberen.

PROFIELAantal berichten : 1466 Registratiedatum : 29-07-13

Gespannen wachtte Jennifer af van een reactie van de Burgemeester van District 1 terwijl haar ogen koortsachtig aan het beeldscherm voor haar vastgeplakt zaten. De stilte in haar oor duurde lang, heel lang. Veel te lang. 'Brendan? Ben je daar nog?' Jennifer knipperde een paar keer met haar ogen, haalde de hoorn bij haar oor vandaan om er even vertwijfeld naar te staren en zette hem toen weer aan haar oor. 'Hallo?' Niks. Geen geluid. Alleen stilte. Had hij nou... Opgehangen!? Jennifer voelde zich bijna razend worden toen dit idee langzaam bij haar naar binnen kroop. Snel draaide ze voor een tweede keer het nummer van de man, maar al gauw werd haar duidelijk dat de man niet vrijwillig de verbinding had verbroken. Een vervelend piepgeluid en een mechanische stem verklaarden dat het niet mogelijk was om verbinding te maken met District 1. Wezenloos staarde de vrouw naar de hoorn. Een telefoonstoring. Nu. Waarom nou net nu? Ze staarde weer naar het scherm, waar haar twee tributen op door de arena heen renden. De kansen dat zij beide deze eerste dag gingen overleven, was nu opeens een stuk kleiner.

OOC: Zo, dit topic is nu wel klaar denk ik zo =p

PROFIEL KARAKTER

» Watching the Games
» Watching the games - Dag 10
» Watching the games and thanking the gods
» Watching from a bar
» Watching!

N

O

S

A

E

S

S

K

N

I

L

K

C

I

U

Q

S

T

H

G

I

L

T

O

P

S

F

F

A

T

S

S

T

I

D

E

R

C

[Dag 1] Watching the games and looking for a sponsor

[Dag 1] Watching the games and looking for a sponsor

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen