Met zijn handen omklemde Toby een flesje bier, zijn armen leunend op de bar waar hij aan zat. Naast hem zat Aron in precies dezelfde houding. Beide jongens hadden hun ogen gericht op de tv die tegenover hen boven de barkeeper aan de muur hing. Daarop was de Spelen te zien, op dit moment aardig donker, omdat het nacht was. Toby en Aron hadden echter nog geen slaap gehad en hadden besloten buitens huis de Spelen te volgen. De oudjes lagen namelijk al op bed en zouden het niet op prijs stellen dat zij nog tv zaten te kijken. Niet dat ze zich daar veel van aan trokken, maar de tweeling wilde in alle "rust" de Spelen en de bewegingen van hun zusje kunnen volgen en thuis kon dat gewoon niet. Dit was dan ook de reden dat de tweeling zich terug had getrokken in een café in het centrum van de stad. Het was een beetje een achterbuurtcafeetje. Eentje waar veel ongure types leken rond te hangen en waar niet te veel vragen werden gesteld. Het was één van de weinige plekken waar de tweeling aan alcohol kon komen zonder te horen te krijgen dat ze daar te jong voor waren. Ze kwamen hier geregeld, maar niet te vaak, want geld was kostbaar en zeker op dit moment waren ze het hard nodig. Één biertje per persoon had er echter nog wel vanaf gekund en dus zaten ze hier. Middernacht was geweest en de doden voor de eerste dag waren getoond. 'Niet veel slachtoffers hè,' merkte Toby op, met zijn flesje gebarend naar het scherm. 'Ik had toch meer verwacht, met Flaire in de arena.'
Al vanaf het begon had Toby verwacht dat Flaire chaos zou veroorzaken in de arena, maar daar was op dit moment nog niet veel van gekomen. Het meisje had een bondgenootschap gesloten met Sköll, de jongen uit 7, en samen hadden getracht een meisje te vermoorden, maar deze was, wonder boven wonder, ontsnapt. Vanaf dat moment was er niet veel spannends gebeurd rondom het bondgenootschap van hun zus en dat zinde de tweeling maar niks. Het positieve daaraan was dat Toby en Aron zo nog wat meer tijd hadden gehad om te sparen voor een sponsoring voor Flaire. De jongens hadden gekozen voor een doosje lucifers, maar de prijs daarvan was hoger dan ze in eerste instantie hadden gedacht. Zelfs drinken en eten was nog goedkoper dan die paar stukjes hout in een doosje. Enfin, uiteindelijk was het de tweeling gelukt om het benodigde geld bij elkaar te krijgen en de sponsoring was als het goed is onderweg. Nu was het alleen nog maar wachten tot Flaire het zou krijgen en dan zou de pret pas echt beginnen. Althans, dat was te hopen. Flaire had al lang en breed de eerste dode op haar naam moeten hebben.
Toby stootte zijn broer aan en wees enthousiast naar het scherm. 'Kijk, ze komen in beweging!' Met ze bedoelde de jongen Flaire en Sköll, welke in het donker hun wachttoren hadden verlaten en nu op weg leken te zijn om hun eerste echte slachtoffer te maken. De wandeling die ze maakten was lang, maar uiteindelijk was het eerste slachtoffer dan in zicht; een klein meisje. 'Is dat niet dat ene dove kind?' reageerde de jongen tegen zijn evenbeeld terwijl Flaire de aanval opende met de die dag gekregen zweep. Hoewel een zweep niet het eerste wapen zou zijn dat hij Flaire zou geven, vond hij het toch wel erg goed bij zijn zus passen. De aanval leek goed te beginnen, maar toen ging er iets mis. Toby keek niet begrijpend naar het beeldscherm terwijl Flaire dubbelklapte, iets zei en de bosjes in stoof. 'Wat is dit nou?' Hij keek naar zijn broer, hopend dat deze er wel wat van begreep. Inmiddels was ook Sköll in de bosjes verdwenen en al gauw werd duidelijk wat er was. Diarree. Boos zette Toby zijn flesje bier op de bar neer, veel te hard waardoor er wat bier uit de bovenkant spoot. 'Wat een onzin!' brulde hij, wellicht wat luider dan verstandig was. Hij en Aron waren immers nog altijd twee minderjarigen in een café na middernacht met alcohol in hun handen.
OOC: Sorry alvast dat ik dit heb gepost zonder op antwoord te wachten op mijn vraag omtrent alcohol. Ik ben ervan uit gegaan dat alcohol niet mag (ik kan me zoiets herinneren volgens mij) en heb daarom gekozen voor een achterbuurtcafeetje. Hoop dat het zo goed is, zo niet, dan hoor ik het graag. Noarr, komt u maar!
