Een zwarte dag, nu na een lange periode van wachten, 'eindelijk' aangebroken. Jacob kon zich niet bedenken wie zo'n zieke geest had dit soort dingen te bedenken. Het was de dag van de boete, wat inhield dat, zover Jake wist, er uit elk district een jongen en meisje gekozen zouden worden, vierentwintig in totaal, waarvan één het maar kon overleven. Moedwillig mensen de dood in helpen en dat omdat het zogenaamd nodig en 'leuk' of 'vermakelijk' was. Het Capitool had het bedacht om mensen te herinneren aan hun macht en dat verzet nooit zou lukken, maar verzet kwam er niet als je fatsoenlijk om zou gaan met je mensen.

Met moeite hees Jake zich uit zijn bed, hij was bijna misselijk van de zenuwen. Thuis merkte hij maar al te goed dat deze dag eraan kwam, want de sfeer was alleen maar grimmiger geworden. Hij was op dit moment de enige in de leeftijdscategorie van twaalf tot en met achttien jaar die dus mee moest loten met de boete. Zijn zusje, zijn alles, was nog te jong. Gelukkig maar, al zou zij op z'n tijd ook moeten. De gedachte alleen al kon Jake niet verdragen. De enige van zijn echt goede vrienden en familie die ook geloot kon worden was zijn beste vriend Oliver.

Op zijn stoel lag de mooiste kleding al klaar voor vandaag. Alles werd eraan gedaan om zo goed mogelijk voor de dag te komen, het werd immers op televisie allemaal uitgezonden. Toen hij beneden kwam aangekleed en wel keek iedereen erg benauwd. Het leek haast wel of zij het allemaal erger vonden dan hij zelf. Eten kreeg hij vanwege de zenuwen weliswaar niet door zijn keel, maar echt bang was hij niet. Je moest je ook niet laten kennen voor het Capitool, dat zouden ze alleen maar nog leuker vinden.

Nadat iedereen klaar was met eten, voor zover ze konden eten, vertrok het hele gezin naar het grote plein van district 4. De boete zou spoedig beginnen, maar eerst waren er de nodige checks, om zeker te zijn dat iedereen er zou zijn. Jake ging netjes in de rij staan waar hij moest staan en na bepaalde dingen gedaan te hebben ging hij in het grote vak staan waar alle jongens stonden. Toen iedereen op zijn of haar plaats stond kwam er een vrouw het podium opgelopen. Nog nooit van zijn hele leven had Jacob iemand uit het Capitool gezien en deze vrouw kwam daar overduidelijk vandaan, kon niet missen. Blauw haar, blauwe make-up, zelfs blauwe wenkbrauwen. Ze leek in district 4 haast een alien of iemand van een compleet andere planeet. Hoe konden mensen zoveel tijd en waarschijnlijk geld besteden aan uiterlijk, hier was amper genoeg eten. Bizar vond Jake het maar.

Om de spanning voor de jongens erger te maken begon ze ook nog een bij de meiden. Oké, in het dagelijks leven zou hij ook dames voor laten gaan, maar toch, deze situatie was al amper om door te komen. Het meisje dat opgenoemd werd was Jailynn Brave. Hij herkende de naam van het meisje dat hij ontmoet had bij de rivier. Vreselijk, hij had het te doen met haar familie en vrienden, maar dat zou voor elk meisje op het plein gelden. Hierna kwamen de jongens. "Jacob Kendall"

Het duurde even voordat doordring dat de vrouw vooraan zijn naam had genoemd. Nee dit kon niet waar zijn? Een klein kneepje van zijn vriend naast hem en de trieste blik in zijn ogen leerden hem dat het toch echt zijn naam was. Shit, shit, shit, wat nu? Lopen, lopen was goed, naar voren. Met langzame passen ging hij door de rij, waar mensen hem erlangs lieten, allemaal met een verdrietige blik. Natuurlijk, één bewoner en hoogstwaarschijnlijk twee zelfs, kwamen niet terug. Met een opgeheven en zelfverzekerde blik liep Jake naar voren. Hij sprak zichzelf toe met de woorden 'laat je niet kennen, je kan het wel'. Hoe meer hij erover nadacht, hoe meer hij begon te beseffen wat er gaande was. 'Rationeel denken jongen, je kan wel winnen.' schoot door hem heen. Hij was sterk, zeker in het water. Hij kon van dingen uit de natuur netten maken en ook vast wel andere wapens improviseren. Als er water was, dan kon hij misschien vissen. Het was niet helemaal hopeloos, naja tenzij hij in een woestijn zou belanden. Het enige wat hij echt zou moeten leren was met andere wapens omgaan en overleven buiten het water om.

Voordat hij de trap naar het podium slaakte hij een zucht, het ging goedkomen, hij zou winnen voor district 4.